Ölmekten betermiş


Etrafımdaki bizi tanıyanlarda aynen sizin gibi düşünüyorlar,amaa iştee mantığıma,kalbime söz geçiremiyorum benim zaten geçmişine çok bağlı bir yapım var.yanlış anlaşılmasın tabiikide bütün suçlu eşimdi demiyorum,benimde hatalarım var hatalar iki taraflıdır aksine ben daha çok kendimi suçluyorum.
Belki de nerde nasıl tavır koymayı bilip tavrımı koyamadım,hep bir pasiflik bir korku çekingenlik vardı ona karşı tabikide tartışıyordum küsüyordum o yine kendi bildiğini yapıyordu ve ne acıdır ki hiç bir zaman özür bile dileme gereği duymadan bir şekilde barışıyordu,ama o bana öyle davranmasaydı kimse kimseyle durduk yere
kavga çıkarmaz diye düşünüyorum.
Sizin neden cesaretiniz yok sorabilirmiyim.
 

Valla ablacim kimseye muhtacligin da yokmus. Mis gibi kendi parani da kazaniyorsun. Ailende destekcin. Cocuklarin da büyümüstür Allah bagislasin. Hic korkma. Dimdik dur, inatla mutlu ol. Sen bunu sonuna kadar hak ediyosun! Hic düsünme tereddüt etme. Cok bile dayanmissin! Bu yastan sonra yeniden hayata baslayabilirmiyim demissin de ablacim senin simdiye kadar yasadigin hayatmiydi Allah askina? Asil hayat sana simdi basliyor da farkinda degilsin!!
 

Güzel dilekleriniz için çookkk teşekkür ederim,Allahım hepimizin gönlüne göre versin canımm..evet annenin ellerinden öperim çok doğru demiş.inancım çok şükür kuvvetli Allahıma sığındım çocuklarımla ve o kadarda güzel kolaylıklar sağladığına şahidim elimden geldiğince duamı ediyorum,inşallah namazımada başlarım.evet çok doğru diyorsunuz çok taviz verdim ama bunu saflığımdan mı dersiniz bilinçsizliğimden mi,yoksa çok mu cahilmişim bilmiyorum, belkide cesaretsiz oluşumdan dı henüz kendimde adını koyamıyorum. Eşimin dominant dediğim dedik bir yapısı vardı 5 sene öncesine kadar şiddet de vardı.
 
Peki ayrılmadan önce ve şimdi çocuklar ile iletişimi nasıl? Maddi olarak ihtiyaçlarını karşılıyor mu? Çocuklar ne düşünüyor bu durumda?

Çocuklarlada iletişimi pek iyi değil,ihtiyaçlarını fazla olmamakla karşılıyor çocuklar tabikide üzülüyorlar durumumuza.
 
 


Küslüklerimiz oluyordu ama evin içinde, ayrılmamız bir kere oldu ,tespitiniz çok doğru olabilir beni sevdiğini sanıyordum bunca yıldan sonra her ne olursa olsun ayrılmayız diye düşünüyordum galiba onun çok kolay vazgeçmesini,kabullenemedim belkide.
 
Siz esinizden ayrılmaktan çok yıllarınızı böyle bir adamla harcadığınıza üzülün sindirmis, korkutmus, ezmis birde siddet kabul edilir gibi değil lütfen o aklınıza geldikçe bunları size yaptıklarını düsünüp güçlü olun.25 yıldan sonra da bosanabilir insalar siz ilk değilsiniz ne mutlu ki daha da geç kalmadan kurtulacaksınız bu adamdan.Benim bir tanıdığım esiyle kaç yıl sonra bosandı hacca bile gittiler 5 tane torunları var yıllardır seni bosarımla tehdit eden kocasını güzelce bosadı çalısmadığı için nafakasını tazminatını da aldı ohh miss...sorsanız yıllar önce kocasını bosamadığına bin pisman adam pervane oldu kadının kapısında bosamasın diye erkekler nedense gol yiyeceklerini görünce tırsıyorlar güçlü olun hep güçlü sizi öyle görsün o yıkılsın.Ayrıca dava açacaksanız yasal haklarınızı öğrenin keske siddet uyguladığında rapor alsaydınız bakın sürünmek nasıl olur görürdü...
 
Çocuklarlada iletişimi pek iyi değil,ihtiyaçlarını fazla olmamakla karşılıyor çocuklar tabikide üzülüyorlar durumumuza.
Yani çocuklar barışmanızı mı istiyor. Her çocuk ister 30 yaşımdayım anne babam ın boşanma davası var bende bir mucize istiyorum. Ama babam kendini düzeltmeli aksi takdirde boşansınlar annem üzülmesin daha fazla diyorum. Onlar da bu şekilde mi düşünüyor yoksa nolur sa olsun barışmanızı mı istiyor lar
 
Moralinizi daha da bozmak istemiyorum ancak nedir bu "adamı illa hayatımda tutacağım" telaşı.
Zaten mutlu bir evlilik değilmiş, anlattığınıza göre adam sizi hiç kabullenmemiş. Kendi başına karar almış, sizi eleştirmiş vs.
Aslında en başından sonunun böyle olacağı belliymiş.
Siz tıpkı şu an olduğu gibi o zaman da zayıflık göstermişsiniz.
Bir kadın bir erkeğe niye yalvarır. Hadi hatalı olsanız özür dilersiniz de ötesi neden?
E kaybetmemek için kendinizden ödün verdiniz de yuvanızı (?) yıkmadınız. Şimdi ne oldu?
Elin oğlu kafasına koydu mu ağlamaya yalvarmaya düşmez.
Geçmişler olsun.
Toparlanamam diye bir şey yok çünkü zorundasınız.
Genç kızlara akıl verecek yaşta ve tecrübedesiniz.
Bir erkek için şu duruma düşmek yakışıyor mu?
Hala eşim diyorsunuz bir de.
Canınıza yazık. Kendiniz için yaşamaya başlayın artık.
 
 
 

İyi akşamlar,
İlginiz için hepinize tekrar teşekkür ederim.
Eşimle halen ayrıyız davanın açılmasını bekliyoruz.
 
unfortunate_angel

Arkadaşım yazdıklarınızda çok haklısınız. akıl verecek yaşta ve tecrübedeyim genelde de mantıklı ve doğru yorumlar yaparım,ama insan kendisi yaşarken beyin duruyor,kelin ilacı hesabı..:) çok zayıf davrandığımın farkındayım.
Eşim çok inatçı,herşeyin kendi kontrolünde olmasını onun,doğrularında hareket etmemi isteyen baskın karakterdi,kendi kararlarını sorgulatmaz asla taviz vermezdi. zaten tartışmalarımızda bu yüzden olurdu. Tepki verdiğim zaman da abarttığımı söyler,beni suçlar haklıyken haksız olurdum.

Ayrılmanın çözüm olmadığını, sorunlarımızı konuşarak çözebileceğimizi ikimizinde olgun yaşta olduğumuzu anlatmaya çalıştıkca bir yerlerini kaldırdığımla kaldım.
Ben toparlamaya çalışıp konuştukca da Kendisi bitti veya bitmedi demeden sadece zamana bırakmamızı söyleyip durdu. henüz davayı da açmadı ne yapmaya çalışıyor ?
Bu süre içinde de hiç barışma çabasında bulunmadı aramıyor,sormuyor,görüşmüyor İnsan yıllarca yaşadığı ayrıldığımız güne kadar seviyorum dediği karısını hiç mi merak etmez ? anlayamıyorum.
Hiç mi alışkanlığı olmadı?Nasıl hayatında olmamışım gibi umursamaz, rahat davranıyor?Bu kadar kolay mı yıllar sonra evliliği yıkıp,silmek.
Bunları düşündükce kendimi toparlayamıyorum kendimi şuan o kadar değersiz,güçsüz hissediyorum ki

Beni umursamayan yok sayan birini
neden hayatımda tutma çabasında olduğumu inanın bende bilmiyorum. Belki genç yaşımda onu tanıyıp sevdiğimden, belki alışkanlık,belki cesaretsizlik,belki bana yıllarca işlediği suçluluk duygusuydu,belkide bu yaştan sonra yalnız kalma korkusu,en çokda başka biriyle olursa onu sonsuza kadar kaybederim korkusuydu.

Elbette ki evliliğimiz hep kötü geçmedi güzel günlerimizde vardı,hatta dışardan herkesin imrendiği. Ev işlerinden çocukların bakımına, alışverişden yemek yapımına, kadar fazlasıyla ilgili , sorumluluk sahibiydi. İyi günlerimizde ilgisini,sevgisini fazlasıyla gösterir di.Bu yanlarını düşüşündükcede hatalı olan benmiydim diye kendimi suçluyorum.

Buraya konumu açıp içimdekileri sizlerle paylaşmaktı düşüncem,fakat açtıktan sonra eşimin ablasının ve kuzeninin de burayı takip ettiğini öğrendiğim için kendimi ifade etmekte zorlanıyorum.Hepinize ilginiz için teşekkür ederim.
 

Bakın hala geçmişte yaşayıp eşim diyorsunuz.
Şöyle güzeldi böyle güzeldi.
Güzel olabilir ama her başlangıç sonu olacağı ihtimaliyle yapılır.
Bu evlilik çok daha önce bitmiş aslında muhtemelen devam etsin diye siz uğraşmışsınız. Sizin itmenizle de ancak bu kadar olmuş.
Niye dava açmadığını bilemeyiz. Sizin açmanızı bekliyor olabilir
İyi bir avukat arıyor olabilir
Adli yılın başlamasını bekliyor olabilir
Ve hatta üzerindeki malları sağa sola aktarıyor da olabilir.
Hayatınızın belli bir dönemini beraber geçirmiş olmanız ebediyyen beraber olacağınız anlamına gelmez.
40 yıldan sonra boşananalar da var.
Yürümüyorsa eziyeti uzatmak gereksiz.
 
Davayi o acmaz.Acmasini bekleme. Ayni seyleri yasamis biri olarak soyluyorum. O acmaz cunku su halinden memnun. Nufus kagidinda evli ya da bekar yazmasi onu cok ilgilendirmiyor suanda cunku yasadigi hayattan memnun. Sorumsuzca sadece kendini dudunerek yasiyor. Muhtemelen hayatinda biri var. Son olay onun gitme bahanesi olmus. Doner mi diye beklemeyin erkekler kafasinda bitirmeden gitmiyor. Sadece hayatinda biri varsa ve ne zaman evlenecegiz diye baski yaparsa iste o zaman bosanalim der.
Eger yasadigi hayattan memnun olmasaydi o da gecmisi dusunurdu. Bu hale nasil geldik derdi. Duzeltmek icin cabalardi. Ancak bunu yapmiyor cunku mutlu. Siz once ne istiyorsunuz buna karar vermelisiniz. Bu sekilde de yasarim diyorsaniz devamedin. Yok araftan kurtulmak istiyorum diyorsaniz bosanin.
cocuklar her zaman anne ve babalatinin bir arada olmasini isterler. Ancak evlilik tek tarafli olmuyor. Caba da tek tarafli olmuyor. Kendinizi suclamayin. Yasadiklariniz ya da ona davranislariniz sadece etkiye tepki idi. Insani en cok mahveden sevilmemek degil indan bin beteri umursanmamak. Hic yerine konmak. Kimse buna dayanamaz. Cok agir. Bunu kimse kaldiramaz. Siz burda ben de varim diye varliginizi ona gostermeye calistikca o hep sizi disarda tutmus. Sadece genel ihtiyaclarini karsilamak icin ya da bahane bulamadigi icin bu evliligi yurutmus ya da yurutuyor gibi gozukmus. Tek tarafli olmaz hic bir sey. Sadece siz cabalamissiniz ha la da oyle. Kendinizi kaybetmissiniz. Kendinizi unutmussunuz. Once kendinizi yeniden kesfedin. Onun istedigi gibi olayim derken baska kaliplara girmissiniz. Ozunuze donun ve iyice dusunun ne yapmak istiyorsunuz. Ona gore de kararinizi verip yolunuza devam edin.
 
 

Bende artık hayatında biri olduğunu düşünüyorum. Dediğiniz gibi aksi taktirde çabalar bir adım atardı. Hayatından memnun olduğunuda duyuyorum. İnsanlar ayrılıp,boşanabilir bunu anlarım da,anlamadığım ortada çocuklar varken onların sorunları için bile neden görüşmez anlayamıyorum.
Tespitiniz çok doğru,pisikoloğumda aynen sizin gibi etkiye tepki olduğunu söylüyor,ben yinede kendimi suçluyorum "keşkelere "takıldım. Haklısınız hiç yerine konmak umursanmamak canımı çok acıtıyor, günden güne eridiğimi hissediyorum.
Yıllarca onun istediği kalıba girmekten,
Kendi kişiliğimi unuttum. İnanırmısınız şu an bile yaptığım her şeyde doğrumu yapıyorum yanlışmı diye ikilemde kalıyorum.Pisikoloğum kendimi yeniden keşfetmemin zaman alacağını söylüyor.
 
Çocuklarınız kaç yasında ve esinizin mesleği nedir?
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…