ölüm acısıyla nasıl başediyorsunuz?

kızlar sevdiklerini kaybedenler vardır aranızda
bu acıyla başetmek çok zor
Babamı kaybettim 2 sene olacak..hala acısı içimde. Çok ama cokkkkk özlüyorum. Sesine bile hasretim.kokusuna gülüşüne. .
Basedebiliyormuyum bilmiyorum ama..hayata devam etmeye mecburuz.Allah sevdiklerini kaybeden herkese sabır versin..: (
 

Nirlar içinde yatsın. Bende arkadaşımı gripten kaybettim. İki günde gitti.
Ölüm acısı dayanılır gibi değil.
 
En en en korktugum aci allahim sen sabir ver hergun bu korkuyla yasiyirum
 
Gecen sene gencecik enistemi kaybettik ani olum...suda bogularak...hala oldune inanamiyorum hala soktayiim
 
Basin sagolsun canim kac yasindaydi oglun
 
Gelin girmeyen ev vardır da , ölüm girmeyen ev yoktur derler

Çok.da.korksak bir.gün başımıza gelecek. Ölüm hep başkaları için sanki, sanki biz hiç olmicez gibi

Selalar heo başkaları için gibi, halbuki.bir gün.bizim de okunacak ve insanlar duyup gulup eğlenmeye devam edecek

17 yıl.önce babamı kaybettim çok küçüktüm.okudum.mezun.oldum gelin oldum anne oldum babam HIc göremedi

Çok acı ama düzen.bu

Medem kacis yok güzel yaşayıp güzel olmek, amaç bu olmalı
 
Ölüm acısı zamanla azalabilir belki,
Alisilir. Hayata devam edilir.
Eğer gercekten cok sevdiğin biriyse, giden,
Hayata yarım biri olarak devam etmektir
Bana göre.
 
Bende 1 er sene arayla dedemi ve babannemi kaybettim onlarla çocukluğum beraber geçti babannem okula getirir götürürdü beslenme çantamı hazırlardı ah ah ölümü öyle ani oldu ki ilk başta nasıl ya ölen benim babannem mi dedim daha dün yanındaydık güldük eğlendik dün son sarılışım mıydı dedim keşke daha çok sarılsaydım öpseydim dedim düğünüme gelicekti ya yanımda olucaktı olamıcak hiç bi zaman dedem maviş gözlüm çok özlüyorum onları burda pek akrabamız yok bayramlar buruk geçiyo benim için onları ziyaret ederdik hep şimdi buralarda yalnız kaldık sanki

Son görüşmemiz de içimde acayip bi his vardı biliyo musunuz içim daralıyo böyle acayip o akşam orda kalmak istedim aslında ona baktıkça içimde acayip bi burukluk hüzün oldu sanki ertesi gün ayrılıcağımızı biliyodum yani öyle buruk bişey Allahım sevdiklerimize uzuun ömürler versin çok zor bişey
 
kızlar sevdiklerini kaybedenler vardır aranızda
bu acıyla başetmek çok zor
Allah'ın büyük lütuflarından biri de unutmak canım. Eğer unutmak diye bişey olmasaydı o acı hep aynı tazelikte kalsaydı kimse dayanamazdı sevdiklerini kaybetmenin acısına. Bir de tabii inananlar için sonsuzlukta kavuşmanın tesellisi var..
 

Basiniz sagolsun, Allah rahmet eylesin. Ya beni cok korkuttunuz. Ablam 7.5 aylik hamile ve grip. Cok korkuyorum zaten uyuyamiyorum. Allah korusun. Cok fena korkuyorum bi sey olur diye ya .
 

Evlat acısı hiçbir şeye benzemezmiş derler. Yattığı yer nur mekanı cennet olsun yavrunuzun. Allah evladını kaybeden tüm ana babaları cennetinde evlatlarıyla kavuştursun. Allahım hiç bir anne babaya evlat acısı yaşatmasın.
 
Bende aynen bunları yazsammı demiştim. Birden bire herkes gülüp kahkaha atarken çok derin bi nefes çekiyorum o an aklıma hangi anımız geliyo kızımla belli olmuyo tabiki. Sonra kimse anlamasın diye onlara katılıyorum. Ortamlardan anlık kopuşlar ve ağır hafıza kayıpları yaşıyorum. Ortamda manen tam olarak bulunamadığım için unutuyorum belkide.
Birisi bana gülecekain acıkacaksın dese döverdim onu, kızımın sevgisi yas tutmakla eşit gibiydi mezara bende girdim sanmıştım. Ama ruh değişik varlık. Acıyı içerde çok derin yaşıyo ama dünyaya da adapte oluyo..
Allah sabır versin hepimize..
 
8 AY önce oğlumu kaybettim.. 31 haftalık hamileydim karnimda öldü..
o günler çok çektim.. halada çekiyorum..
oğlum olsaydi diyorum hep içimden geçiyor..
yaşasaydi 8 aylık olucakti dedim.
çok zor evlat acisi...hiç bu zamana kadar böle aci çekmedim..
evlat acisi çekenler daha iyi anlar.
kimse anlamiyor beni.. Çalıştığım yerdekiler bile hiçç anlamiyor...napcak işde hayata devam...
 
Allah rahmet eylesin.
Giden gidiyor. Arkasindan dua ediyoruz, Allah'a siginiyoruz.
Özlemeye devam ediyoruz.
Bizim de gidecegimiz yer orasi... Diye dusunuyoruz
 
Yakinlarimi kaybettim ama hicbiri beni derinden sarsacak ölümler değildi. O yuzden bilmiyorum bu duyguyu tam olarak. Allah cok sevdiklerimin acisini yasatmasin.
 
Ben 2 sene önce okulundan yeni mezun olmuş gencecik 22 yaşında yeğenimi iş kazasında kaybettim.
Bu acı hafiflemiyor bence sadece acıya alışıyorsunuz.
İçten içe ebediyette kavuşacağız diye teselli veriyorum kendime.
Allah kimseye evlat acısı göstermesin acıların en büyüğü bu.
 
7 yıl oldu ablamı enistemi ve 1 yaşındaki yeğenimi kaybettik. 20 yaşındaydım. O günlere dair hiçbirşey hatırlamıyorum hemde hiç. Sanki yok o günler hiç yaşanmadı biz onları ellerimizle yıkayıp buz gibi toprağın altına koyup da evimize gelmedik sanki. Ağlamaya 2 ay sonra başladım ve 5 ay boyunca evden hiç çıkmadım her gün ağladım yemek yemedim tv izlemedim. ne yaptıysam da geri donmediler. Dönmeyecekler. Şimdi kızıma uzun uzun baktığımda içim alev alır bir an. O kadar benziyor ki ablama hayret eder herkes. Hiçbirimiz unutmadık hele ki annem. Bambaşkabir kadın oldu. Ha dışarıdan görüneni diyorsan; gülüyoruz düğünlere gidiyoruz yiyoruz geziyoruz Bilmiyorum nasıl ama yaşıyoruz. Allah sabrini veriyor insana. Yoksa o toprağın altına sevdiğini koyup sıcak yatağında uyur mu insan?
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…