ölüm acısıyla nasıl başediyorsunuz?

Bu biraz nasıl kaybettiğine de bağlı . Benim gibi çok acı çekerek gidişlerine şahit olursan büyük bir hastalıkla . Eskiden sokaklarından bile geçemiyordum . Kaç yıl sonra geçmeye başladım .Apartmanlara bakmaya zor ya gerçekten zor .
 
Son düzenleme:
sanırım ahiret inancı olan biri olarak ben biraz kolay başedenlerdenim.

bu dünyaya matrix gözüyle bakıyorum zaten, bugün varız yarın yokuz.
ben de eşim de çocuğum da...

Ama çocuk sahibi olunca şu duanın ne demek olduğunu daha iyi anladım; hiç bir anne kendi çocuğunu gömmek zorunda kalmasın inş.

bu yüzden var olan yaşamıma değer katmaya çalışıyorum, ben öleceğim geriye beni hatırlayanlar kalacak, arkamdan "şu dünyadaki tek misyonu beni rahatsız etmekti" demesin kimse.

Başınız sağ olsun konu sahibi...
 
babamı kaybettim ben de..5 yıl oldu..doyamadım ona. acısıyla başetmek imkansız. ama alışıyorsun. aklına geldiği zaman gözlerin doluyor. Rabbim hepsinin mekanını cennet etsin
 
30 yasinda aslanlar gibi abimi sehit verdik.Dort yil oldu az once olmus. Bir olay gibi..hicbirsey degismedi,ben alisamayanlardanim..cok buyuk aci anlatilamaz.
Nekadar gurur duysanız az..
Peygamber'imize komşu..
Allah sabırlar versin
 
oğlumu kaybedeli 4 yıl olacak.
yas tuttum, yalnız kaldım. hala daha birden bire kasvet çöker yüreğime, iç çekerim insanlar dönüp bakar. yanına giderim, onu hissederim, o zaman biraz daha iyi olurum. hayat değişti benim için artık, ben de hiçbir zaman aynı olmayacağım. yarım bir hayatı yaşayacağım hep.
ama ilacı zaman bence ölümün verdiği acının. acı azalmasa da kontrol etmeyi öğreniyorsunuz. her nefesiniz eksik kalıyor ama ruhunuz bu eksikliğe uyum sağlıyor, oğlumu ilk toprağa gömdüğümüz zamanlar ileride böyle bir cümle kuracağımı bilsem nasıl kızardım kendime. bir de sabır, bir gün kaybettiğine kavuşacağını biliyor ya insan içten içe hep sabrediyor.
 
İlk kaybimi yasadigimda saatlerce "toprağın altında yalniz mi kalacak şimdi?" diye sayiklamisim. Pek hatırlamıyorum, hatırlamak da istemiyorum zaten. Olumun ne olduğunu ilk o zaman, 15 yaşındayken anlamistim. Sonra yıllar geçtikçe fotoğraflara bakıp yüzünü unutmamaya cabaladim. Aci değil de huzun kaldı geriye. O ilk günkü aci kalsaydi yaşayamazdi ki insan. Sonra ölümler çoğaldı. Her seferinde biraz daha yumuşadı tepkilerim. Alıştım ve kabullendim ölüm gerçeğini.

Alisiliyor. Aci geçmiyor ama şiddeti azalıyor. Hayatta öyle büyük acılar yaşamaya devam ediyorsun ki maalesef zaman zaman unutuluyor bile.
 
30 yasinda aslanlar gibi abimi sehit verdik.Dort yil oldu az once olmus. Bir olay gibi..hicbirsey degismedi,ben alisamayanlardanim..cok buyuk aci anlatilamaz.
Basiniz sagolsun.her olum erken ve acidir fakat her sehit haberinde icim acir kimlerin evine ates dustu diye canim yanar.
rabbim ahirette ayirmasin.
 
Basin saagolsun.rabim ahirette ayirmasin
 
Basin sagolsun cok zordur kardes acisi.rabim aciyi verdigi gibi sabrinida veriyor yoksa yasayamazdik
 
Allah size sabır versin,abinizinde mekanı cennet olsun.
 
kızlar sevdiklerini kaybedenler vardır aranızda
bu acıyla başetmek çok zor
Canin yana yana zamanla ilk basta nefes bile almak istemiyorsun odeğil ben diyorsun uykudan uyanip ağliyor uykuya geçmeden ağliyor 40 gün böle sonra kabullenemiyorsun gunluk yanina gitmek istiyorsun gidiyorsun aylar bir birini kovalarken tm 6 ay sonra kabulleniyorsun haftada gitmeye basliyorsun sene geçince 2 haftada sonra aklina geldikce alişiyorsun iki bileti olduğunu düsunuyorsun geliş gidiş o gelemiyecek ama sen ona gideceksin diyerek kabulleniyorsun oğlumu kaybettim iki yili geçkin oldu ve ben hala yaşiyorum oğlumda kalbimde annesinin paşasi özluyorum yanina gidiyorum iyi geliyor.(Allah veriyor sabrini)
 
Rabbim hepinize sabır versin, okurken çok üzüldüm.

Allah mekanlarını cennet eylesin, günahlarınj affetsin
 

İşte asıl acı bu.Genç ve zamansız ölüm.
 
kızlar sevdiklerini kaybedenler vardır aranızda
bu acıyla başetmek çok zor
Ölen insanın peşinden gideni gördün mü?Rabbim sevdiklerimizi alıyor fakat sabrını da veriyor.Sabrını vermese siz pc başında bizimle beraber fikir alış verişi yapabilirmiydiniz
 
daha iki gun once cok sevdigim halami kaybettim.ben kucuk olmama ragmen hep o beni arardi halacim nasilsin iyimisin kizim derdi..o kadar iyi temiz bir insandiki..cok comert gonlu boldu..evine giden insana napabilirim diye hep ayakta hep biseyler yapam diye ugrasirdi.Mekanin cennet olsun halacigim topragin altinda korkma emi o mavis mavis gozlerini temiz yuzunu hic unutmuycam..
 
3 hafta önce kardeşim dediğim,dertlerimi paylastigim insan şehit oldu. Daha 23 yasindaydi. Acısı suan hiç dinmeyecekmis gibi ama zamanla ne olacak bilmiyorum. Tahammülüm kalmadı insanlara karşı hele simarikliga dayanamıyorum. Onunla birlikte çok sey gitti hayatımdan.
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…