Ölüm ve yas süreci

Allah rahmet eylesin amin
 
Bir bucuk yıl oldu kayip yasayali.Daha yeni yeni gözlerim yasarmadan günüm gecmeye basladi.Ne zaman içimden geldiyse agladim ve etrafimdaki salak salak konuşan tüm insanları defettim hayatımdan.Tek bir antidepresan icmedim bu arada.Öfkeli ve umutsuz günlerim oldu cokça depresif hissettim .Duygusal boşluk ve özlem illa ki oluyor ama acı hafifliyor biraz biraz.
 
Allah razı olsun.
Allah'ım sevdiklerinizi size bağışlasın.
Amin inşallah çok teşekkür ederim güzel dualarınız için.
Bende sarılıyorum kalbinize
 
Öncelikle basiniz sağolsun. Bir gecede çok genç yaşta babamı kaybettim. Ve o zaman anneme kardeşlerimi telkin etmek için, ayakta durmam lazımdı..Çok güçlü durdum. Herşeye ben kosturdum. Bir süre sonra saç dökülmelerim, unutkanlıklarim oldu..bunları sizi korkutmak için yazmıyorum. Yasinizi yaşayın. Ağlayın, konuşun, ozleyin ama yasınizi yaşayın. Ölüm Allah'ın emri, inancınız varsa, bunu kabullenin. Kendinizi hicnirsekilde suçlamayın. Şöyle yapsaydım , böyle olsaydı demenin bir anlamı yok. Yakınınızda ki diğer sevdiklerinize sevdiğinizi belli edin, biraz daha sakin , ölümün olduğu bir dünyayı bilerek yaşayın. Zamanla açınız azalacak, ama zamanla işleminiz artacak. Sizi rahatlatan şeyler yapın. Dua edin. Onun arkasından birilerine yardım edin, hayır yapın.sizi rahatlatacaktır.. birde bu dönemlerde OMEGA 3 ve B vutaminleri takviye alırsanız ruh halinize iyi gelir. Yaş yaklaşık 6 ay ile 1 sene kadar sürer. Eğer yaşınızı yasamazsaniz sonra başka bir yerden patlak verir. Hayat devam ediyor. Güleceksiniz de, bu açınız da hafifleyecek. Çok güçlü durmak için kendinizi zorlamayın. İsyan etmeyin .
 
Herhangi bir kaybin boyle 2+2=4 seklinde tarifi olmaz, olamaz. Siz belli ki cok yakininiz birini kaybetmemissiniz, dilerim uzun yillar da kaybetmezsiniz.

Konu sahibi ben alisamadim, cok zorlaniyorum zaman zaman. İnancliysaniz bir gun kavusacaginizi dusunmek teselli edecektir
 
Öncelikle başınız sağ olsun.

Ailemden iki kişiyi kaybettim şimdiye kadar

İkisi de çok yakınım

İlk başta çok zor oluyor ama zamanla o yokluğa alışıyorsun

Okulun varsa okulun
İşin varsa işinle zaman geçirip kafanı dağıtıyorsun.

İnsan her gün aynı acıya 30 sene boyunca ağlayamıyor emin ol

Ölümde doğum gibi yaşamak gibi hayatın bir parçası

Geçecek sadece zaman ve sabır

Başınız sağ olsun
 
2 sene önce çok ani bir şekilde ben de babamı kaybettim. Sabah 4te gelen bir telefonla öğrendim. Atlatmasi ve her şeyin normale dönmesi 1 sene sürdü benim icin öyle ya da böyle. Çünkü kimsenin yas tutma şekli lineer şekilde ilerlemiyor. Bazen hiç beklemediğiniz bir anda vuruyor. Herkesin baş etme yöntemi de farklı. Ben kaçarak baş edebiliyorum. Sürekli aklımı ve bedenimi başka şeylerle meşgul ederek toparladım. Cenazeden 2 hafta sonra işe gitmeye başladım, 1 ay sonra da kendi evime döndüm. Bu bana çok yardımcı olan bir durumdu. Alisiyor insan her şeye alıştığı gibi. İlk günkü kadar acı çeksek yaşayamayiz.
 
Annemi kaybettim 19 ay oluyor..
Yeni doğum yapmıştım çok ihtiyacım vardı yanımda olmasına ruh gibiydim diyebilirim..
Hala eve gittiğimde tuhaf oluyorum sanki namazını bitirip gelecek odadan
Mezarına gitmek beni rahatlatıyor başında dua okumak.
Aslında ayrılmadık hiç hep rüyalarımda geliyor kızımı seviyor kokluyor gidiyor.. bana da sarılıyor.
Yani herkesin kabullenme süreci bence çok farklı ben psikolojik olarak sanki hep varmış gibi rahatlattım kendimi ama pek sağlıklı değil benimki de..
 
Ölüm muhakkak Ve ölüm mutlak. Tek kapısıdır ölümsüzlüğün, ölümle tanıştıktan sonra anladım. Sadece bir kimlik belgesi olduğunu yaşamanın ... ~Erdem Bayazıt şiiri. Zamanla acınız hafifler ama tam geçmez. İnsan her şekilde yaşamaya devam eder . Bunu annesini, babasını ve bir abisini kaybetmiş biri olarak diyorum.
 
Babam gideli 569 gün oldu. O gidince ışıklar söndü dünya karardı bütün renkler soldı bütün kalabalık gitti. Herşey anlamını yitirdi hayaller bitti. Ağlamadığım tek bir günüm olmadı. Göz yaşım kapı eşiğinde bekliyor sanki. Asla alışmıyorsun ama mecbursun. Hayatta yaşanacak en büyük çaresizlik. O yokluk hissi hala delirtiyor beni. hiç azalmıyor acısı. bende azalmadı. Adını andığım an burnumun sızısı içimi acıtıyor. sanki kolum kanadım kırık mış gibi sanki pazar yerinde kaybolmuş çocuk gibi sanki ........ Hayat çok keskin çizgilerle 2 ye ayrılsa kayıptan öncesi ve sonrası var. biRi gidince herkes ölüyor ama tek bi kişi gömülüyor
 
Herkesin yas şekli farklı maalesef size vereceğimiz herhangi bir örnekle yakınlarınızı teselli etmek mümkün olmayabilir. Çok yakın zamanda ve uzak zamanda çok sevdiğim insanları kaybettim. Huzurun yolu kabullenmekten geçiyor. Yakın zamanda kaybettiğim kişiyi neredeyse her gün rüyamda görüyorum. Ama bana onu hatırlatan çok etken de oluyor genelde. Kendimi daha iyi hissetmeye başlamam için kabullenmem gerekti. Herhangi bir suçluluk veya yarım kalmış duyguyu çözerseniz daha az huzurunuz kaçıyor. Bir de zaman… Her şeyi iyileştirmiyor ama devam ediyorsunuz. Başınız sağ olsun.
 
Yıl 2016.. Evlat acısını yaşadım..
Oğlum melek oldu.. Çok ağladım, ağlıyorum .. Ölüm acısını hafifletecek cümleler yok ben de .. Sadece ahirete inancın varsa bir gün mutlaka kavuşacağız diyorsun ve bu inanç seni ayakta tutan tek şey oluyor...​
 
Son iki yıl içinde önce babamı sonra abimi kaybettim. Tarifi imkansız birşey bu. Sanki onlarla birlikte geçmişim, en güzel anılarım, çocukluğum da yokoldu. Uzunca bir süre ki hala alışamadım kötüyüm, su içmenin bile bir anlamı olmadığını hissettim. Yaşıyorum ama tadı yok hiçbirşeyin… kalanlara sabır diliyorum çok zor geride kalmak. Ve dünyanın gerçeği kabullenmesi çok zor olsada…
 
Kayinpederimi kaybettik ani ve kötü bir sekilde4 ay önce eşim ve kayinvalidem resmen yıkıldı eşim babasına çok düşkündü birde tek evlat olunca herseyi düşünmek yapmak ona kaldi ama şimdi ikisinede bakıyorum biraz daha iyiler tabi hiç unutmuyorlar içlerinden atamiyorlar ama hayat devam ediyor sonuçta
 
Son 3 yıl içinde sırasıyla büyük amcam,babam,dedem,anneannem ve 10 gün önce küçük amcamı kaybettim.Varlıklarını unutmuyosun,için hep acıyor ve en kötüsü çok özlüyosun.Ama inanıyosan bir gün yanlarına gideceğini kavuşacağını düşünüp teselli oluyosun.Can bizim.değil emanet...Başinız sagolsun.
 
Ben de canımı, babamı kaybettim 10 sene önce. Dile kolay 10 sene... Hiçbir zaman alışamadım yokluğuna. Vefat etti bile diyemiyorum. Sanki çok uzak bir yerde de çıkıp gelecek bir gün... Keşke öyle olsa... O günden bu güne belki çok şey değişti ama acı hala aynı yerinde. Hiçbir zaman atlatılmıyor, unutulmuyor. Sadece bu acıyla yaşamayı öğreniyorsunuz. Bir yanınız hep eksik, kırık kalıyor. Hayatta güzel anlarda bile mutsuz, eksik kalıyor insan. Ama yine de yaşamaya devam ediyoruz çünkü hayat devam ediyor. Geçmişteki güzel hatıralarla avunmaya çalışıyorum her ne kadar beni yaralasa da. Çoğu zaman da bir gün kavuşacak olmamız beni teselli ediyor.
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

M
Başlıksız bir hikâye ama çokça sevgi, sabır ve dua dolu..
2
Yorumlar
39
Görüntüleme
1K
Salon Kadini
E
Duygularımla oynanmasını bir türlü kaldıramıyorum. Bana ne öneriyorsunuz
Yorumlar
11
Görüntüleme
824
mslanlt
M
M
LAZERLE GENİTAL BEYAZLATMA YAPTIRANLAR
Yorumlar
0
Görüntüleme
290
MERAKLISINA
M
G
Bana yapılanların acısını bir türlü atlatamıyorum
2
Yorumlar
21
Görüntüleme
1K
gul000
G
M
Gebelik Bekleme Süreci
Yorumlar
9
Görüntüleme
691
mstefe
M
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…