- 26 Eylül 2012
- 305
- 224
- 103
Çok telekkür ederim. Sizinde başınız sağolsun. Babanızında mekanı cennet olsun inşallah.Başınız sağolsun,mekanı cennet olsun anneciğinizin.
Başın sağolsun canım,mekanı cennet olsun anneciğinin..
Çok telekkür ederim. Sizinde başınız sağolsun. Babanızında mekanı cennet olsun inşallah.
Evet,kolon kanserinden vefat etti..Hasta mıydı
Evet,kolon kanserinden vefat etti..
Buarada babam 1993 yılında Almanya'da karaciğer nakli oldu..
O dönemin imkanlarıyla nakil sonrası 18 yıl yaşayabilen ve farklı hastalıktan vefat eden tek insan olarak Heidelberg üniversitesinde kayıtlara geçti..
Dünyada çok benzeri bulunmadığı söyleniyor..
Buda bi şükür sebebi tabiiki..
Haklısın çok çok zor..Amin canım inşallah. Bizlerede uzun saglikli ömür ve sabır versin..Aynı duyguları yaşadım bende,yüzüne bakıyorsun olamaz diyorsun ama maalesef oluyor ..
Dokunuyorsun soğuk geliyor eline,oradan yüreğine gidiyor .
Unutulmuyor hep akılda,seslerini yüzlerini düşünüyorsun..
Allah rahmet eylesin,mekanları cennet olsun ikisininde.
Haklısın çok çok zor..Amin canım inşallah. Bizlerede uzun saglikli ömür ve sabır versin..
Inancli biri degilsen , bu konu hakkindaki dusuncelerimiz eminim pek umrunda olmuycaktir , dusuncelerimi kendime sakliycam ....Dini konu yasak olduğu için girmeyelim zaten inançlı biri değilim
Sizi o kadar iyi anliyorum ki ....Bende babami kaybettim 1 sene hastalik donemi yasadik o donem cok yorucu bir donem....Insan yipraniyo ....Ben babamin oldugu haberini annemden almistim agliyodu o an anladim ki babam oldu....Kitlendim bi noktaya bakakaldim...Sonra ciglik cigliga bagirdim agladim kafayi yedim resmen....Sonra onu morgda gordum ...Elleyemedim buz gibiydi....Islakti...Dokunmaya cesaret edemedim....Baktim sadece....O benim babam olamaz dedim...Mezarlikta erkek kardesim geldi yanima ....Rahmetli babacığımı gördüm. Yanı başımızda son nefesini verdi zaten... Elini de öptüm, yanaklarını da. Melek oldu, gitti... Bebek gibiydi, babam gibiydi, yalnızca nefes almıyordu... Bilmiyorum, belki de ahiret inancına, ölümden sonrasına, daha mutlu, hastalık olmayan, üzüntü olmayan bir yerde tekrar buluşacağımıza, onu sımsıkı kucaklayıp tekrar tekrar öpebileceğime inanmanın verdiği bir teslimiyettendir.
Hayatın anlamsızlığı hissi demişsiniz, ben hayatın değil ama dert edindiğimiz sıkıntıların boşluğunun daha derinden farkına vardım. Hastalık sürecinde de bunu hissediyordum ama etrafımdaki insanların hareketleri bunun boşluğunu iyice çarptı yüzüme. Hissizleşme de denebilir ama bence bu da bir tür farkındalık.
Haklısın, o daha zor tabiiki..Babamın hiç öyle bi süreci de olmadı bir gün var bir gün yok misali
Ben kendi ölümümden değil de sevdiklerimin ölümünden korkuyorum. Annem,babam ya da ablam ölse ne durumda olurum hayal bile edemiyorum. Psikolojim mahvolur düzelemem herhalde. Belki bencilce olacak ama sırf bu yüzden hepsinden önce ölmek istiyorum.
Var. işim dolayısıyla çok sık yaşadığım bir durum. Alıştım bende bir şey uyandırmıyor ama yakınım olursa bilemem tabi..Hayat bu hepimiz birgün öleceğiz bunu kabullenmek dildede olsa kabullendiğimiz bir durum
buna inandığımı kabullendiğimi düşünüyordum düne kadar
Hayatımda ilk kez ölü bir insan gördüm ve karma karışık bir ruh hali içerisindeyim neden
Ve bu kesinlikle korku değil
varmı böyle bir durum mu yaşayan
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?