Ölüm

HanimKelesimiGetir .!.:
Teşekkür ederim sağolun,herşey o kadar boş ki şu fani dünyada..
Yinede herşeyden vazgeçmiyoruz,o olsun bu olsun derdindeyiz maalesef..
Genişletmek için tıkla...
Benim birçok şeyi uzatmayıp dert etmeme sebebimde budur neye canımızı sıkıyoruz dertleniyoruz ölüp gidicez sanki çok zamanımız varmış gibi herşeyi kafaya takıyoruz
 
Titan_ .!.:
Kayinvalidem 12 yasinda öksüz kalmis babaanemse 3 yaşında yani hayat devam ediyor bense evladı mi kaybettim 6 yil oldu burnumun diregi hala sizlar hal gozumde yaş ama yaşıyorum ne acı
Genişletmek için tıkla...

Başınız sağolsun..
İşte kendim öldükten sonra oğlum ne yapar diye
korkmuyorum
Ama onun acısı... Allahım yaşatmasın.
Dile dahi getiremedim.
Çok zor gerçekten.
 
Bende ilkokuldayken bir akrabamızı görmüştüm, evde ölmüştü. yüzünü görmedim ama üstünü beyaz bi örtüyle örtmüşlerdi. çok etkilenmiştim korkmuştum baya bi. küçük yaşta görünce insan daha da bir etkileniyor böyle şeylerden..
 
İşte o an, bitti mi, bu kadar mıydı dediğim andı. Uyuyor gibiydi oysa, mum gibi sapsarı olmuştu. O gece çok düşündüm. Yok olacak devamı olmayacak toprakta çürüyecek kadar kıymetsiz olamazdı bu kusursuz düzen...

iyi ki ahiret vardı hem. Bir daha kavuşma olacağını bilmeseydim, bomboş dünyada kalmanın da anlamı olmazdı benim için. Bir yerde bizleri beklediğini, sonsuz, iğnesiz, üzüntüsüz huzurlu olduğunu bilmek ferahlattı içimi.

Ne kadar boş bu tartışmalar, dünya telaşı, siyaset ve trafik demiştim. Dünyadan geçtiğimizi hatırlatmıştı o mum gibi güzel yüz...

Yattığı yerler nurla dolsun. Sizin de başınız sağolsun
 

Yaşıyorsun ama eksik kalıyorsun be shapes, babam hayatta olsa hazır aynı apartmandayız en az kışın yarısında beni işe getirirdi misal,kıyamazdı dolmuşa binmeme, soğuk karanlık ayaz, içi ezilirdi, bizim araba yok kardeşimde der mi abla ben sabahın köründe seni bırakayım diye, ben ona nazlanır miyim, hayır,çok arıyorum benim kafadengimdi babam, benim için zor bu hissi yakalamak
 
shapes .!.:
Başınz sağolsun..
İşte kendim öldükten sonra oğlum ne yapar diye
korkmuyorum
Ama onun acısı... Allahım yaşatmasın.
Dile dahi getiremedim.
Çok zor gerçekten.
Genişletmek için tıkla...
Ama Rabbim o kadar lutufkar ki bir evlat alip birini verdi ama geçmiyor evlat baska birsey Rabbim kimseye yasatmasin
 
Ben ilk defa ölü görünce şoka girmiştim. Daha önce nefes aldığını bildiğim, göğsü inip çıkan, teni sıcak olan kişi buz gibiydi. Hareketsizdi. Üniversite son sınıftaydım sanırım.

Kavrayamadım. Soğukta onu mezara koyunca içim parçalandı. Üşüyecek diye üzüldüm. Bunlar o kadar meşgul etti ki kafamı, bir müddet bunalıma girdim. Kafamda bir yere oturmadı.

Sonra inanç konusunda bir yakınım yardım etti bana. Her şeyi ve herkesi reddetmiştişken o dönem tek o yardımcı olabildi. Sonra her şey oturdu. Artık eskisi gibi değilim. Ama hala daha ölü hayvan ve insan görünce üzülüyorum, çok üzülüyorum ama anlam karmaşasına düşmüyorum eskisi gibi.

Kafanızda çözünce bunu bu kadar yaşamazsınız. Ama ilk ölüm haberini alınca hissedilen o soğuk hava sanırım hep kalıcı.
 

2 hafta önce bir yakınımı kaybettim. Bütün emeklerini bütün uğraşlarını dünyada bıraktı gitti. Hayat tuhaf, hiç ölmeyecekmiş gibi herşeye sahip olma isteğimiz tuhaf. Bin yıl da yaşasak illa ölücez illa ölücez.. bunu bile bile sanki hiç ölmeyecekmiş gibi hayatı sevmemiz tuhaf.
 
shapes .!.:
Başınız sağolsun..
İşte kendim öldükten sonra oğlum ne yapar diye
korkmuyorum
Ama onun acısı... Allahım yaşatmasın.
Dile dahi getiremedim.
Çok zor gerçekten.
Genişletmek için tıkla...

İşte biz annelere kadınlara, babalara düşen de ; bizden sonra ardımız da sağlam, dik, kendine yetebilecek bir evlat bıraka bilmek. Onu inandığımız değerlerimize emanet edip, hayatını ona göre yaşamasını ona öğrete bilmek.

Allahım öğrete bilmeyi , bize de yapa bilmeyi nasip etsin.
 
aynen eksik kalıyorsun.
kolun kanadın kırılmış gibi.
ben annemi kaybettiğimde hissettiğim buydu halen de öyledir.
eksik kimsesiz kalmış duygusu.
elbet hayat devam ediyor ama bir tarafı eksik işte.
yaralı bir kalple,hüzünle devam ediyorsun.
 
Ben ilk kez dedeciğimi gördüm 3 sene önce.hep korkarım ölüden sanardım.Ama öptüm yanından ayrılamadım.Ağrıları acıları son buldu diye avunmaya çalıştım olmadı .

Kış geldi kar yağdı.Dedemin üstüne yağıyor diye çok ağladım.Ölümün gerçekliğini ilk kez bir yakınımı kaybedince anladım.

Ama kaygı,korku durumu çok yok.100 yaşına kadar yaşayıp bakıma muhtaç olmaktansa temiz ölmeyi diliyor insan.
 
Babam 5 Mart 2014te vefat etti oğlum 10 Nisan 2014te doğdu, ölüm aniydi oğlum da erken doğdu keza, başta çok arafta kaldım, isyan ettim,birini verdi birini aldı mutluluğu bana çok gördü dedim, inancımı sorguladım, sonra bir gün babamı rüyamda oğlumla birlikte görmemle bakış açım değişti...oğlum bilakis bana teselli diye verilmişti, ilk korunmasız ilişkide hamile kalmam bu yüzdendi,başka türlü hayata tutunamayacağım için Rabbim kucağımı doldurdu,özlem var ama bu dünyayla güçlü bir bağım da var,herseyden öte dağ gibi bir babanın kızı olmanın gururu, senin baban delikanlı adamdı kızım diyenler...güzel...Özlem hep olacak ama iyi ki benim babamdı
 

Canım senin kaybın daha bilinçli olduğun yaşlarda
gerçekleşmiş.
Okumuş, mesleğini eline almış, evlenmiş bir kadın olarak
Artıların eksilerin duyguların hissettiklerin benimkiyle
zaten aynı olamaz.
Benim mesela babamı kaybettiğim saniyede
Tüm kaderim, geleceğim her ne ise işte
Tamamen değişti.
Bir noktadan başka bir noktaya jet hızıyla transfer olmak gibi :)
Babamı çok severdim hala çok seviyorum
Özlüyorum da.
Sanki hep varmış, yada hiç yokmuş olmamış gibi de
hissedebiliyorum.
Ne bilim öyle işte
Anlatamadım bile.
 
Ben genede kalanlar için daha zor olduğunu düşünüyorum mesela eşim benim gibi değil ben bu konularda çok soğuk kanlı bir insanım gece eşimin tarafından biri arasa aklım çıkıyor saniyeler içinde neler düşünuyorum ne derim naparım gibi gibi
 

Tam anlayamasam da kıyısından dolandım 10 sene önce 20 falandım annem 1 haftada 17 kg verdi hemen onkolojiye yatırıldı doktor herşeye hazır olun dedi her gün bir tetkik tahlil annemin eriyişi, annem ölse babam yeniden evlenir mi, evlenme deme hakkım var mı, kardeşim tam ergenlikte nasıl olur, ben yumurta kırmaktan ilerisini beceremiyorum üniversite 2.sınıfım...sonrası panik atak zaten 10 senedir PA yım
 

İşte anlamışsın :)
Sonuc ta ben 17 iken abim 23 yaşlarında mezun olmuştu.
Bir nevi kurtarmıştı kendini.
Benim tam üni hazırlık dönemimdi.
Kız kardeşim zaten küçüktü.

Kız kardeşimide ben ve abim kurtardık yani okuttuk bir yerlere
getirdik.
Ama ben hep mücadele ederek tutundum.
Yani ben hayat mücadelesinden kaybımı, acımı bile
hissedemedim.
Kardeşimle konuşuyor olsan şuan
Gözleri hemen dolar, çünkü o sadece babamı, anılarını düüşündü.
Ama ben babamdan sonra napacağımızı..

Tam ifade edemiyorum aslında ama yakala yine işte bir yerinden :)
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

D
Ölüm korkusu takıntı lütfen yardımcı olun görenler ?
Yorumlar
2
Görüntüleme
357
Gizmooberoo
H
Duygusal boşluğun yarattığı bunalım ve çaresizlik bana yardım edin
2 3 4
Yorumlar
67
Görüntüleme
2K
Lirosa
DEPREM SONRASI KENDİMİ SIKINTIYA DÜŞÜRDÜM.
2 3
Yorumlar
48
Görüntüleme
2K
Zaren
Kimsesizim
2
Yorumlar
31
Görüntüleme
1K
Siyah Palto
S
Kendimi hiçbir yere ait hissedemiyorum...
8 9 10
Yorumlar
197
Görüntüleme
5K
life without anxiety
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…