ölüyorum


umarım öyle olur.

umutsuzum biraz. çabalamadığım için de başarabileceğime inancım yok.
 

kendi başıma gitmiştim dolanıp gelmiştim de pek işime yaramadı binmedim lunaparklardaki aletlere

bikaç saat kafamı dağıtcak bişeylere ihtiyacım var zaten düşünmekten mala döndüm

beynimi dinlendirmem lazım. dersle yaparım dedim ama olmadı.
 
Dersle falan olacak iş değil ..önce beynini dinlendirmen lazım ki çalışabilesin. .dediğimı yap farkı gör ..Çok saçma gelebilir ama değişimi sen de farkedeceksin
 
evet dinlendirmem lazm gerçekten bi şekilde

düşünmemeye çalışıyorum erteliyorum ama olmuyor
Olmuyor deme olacak. ..inan ve harekete geç artık lütfen .. gün içinde çokça seni düşünüyorum. .acaba ders çalıştı mi acaba battaniyenin altından çıktı mı ? Yemin ediyorum annen bu kadar düşünmez kafama takıldın ..yakışmıyor o hayat sana
 
vallahi zor durum canım zaman geçmesi gerekiyor acının hafiflemesi için
 

ay kıyamam yaa

valla çıkmadım henüz battaniye altından ders de azcık yalan

biliyorum elimden geleni yapıyorum ama zorlanıyorum napiim

yarın dr a gidince bu konuyu da sorucam
 
ay kıyamam yaa

valla çıkmadım henüz battaniye altından ders de azcık yalan

biliyorum elimden geleni yapıyorum ama zorlanıyorum napiim

yarın dr a gidince bu konuyu da sorucam
Hemen hooopp diye düzelmesini bekleme ,bu işler sabır gerektiriyor biraz .senin cabanla süreç hızlanır ancak ..evde oturuyorsun ,işin yok ,çocuğun yok ,at kendini dışarı ..denize de girebilirsin artık ..yüzmek de büyük terapi .
 

aynen kafamı oyalayacak bir şeyim yok o da büyük sıkıntı oluyor bana

çabam..

valla annemler zorluyor dışarı çıkalım diye yoksa gerçekten keyfim yok pek.
 
Ben pofuduk gibi toparlanamayacaksın diye korkuyorum. Onun konusunu biliyor musun? Gıyabında da konuşmak istemem ama dokuz yıllık ilişkisi bitmişti onun da..
 
alışveriş hevesiyle gittim doğru düzgün bir şey bulamadım resmen.

eskiden ne kadar zevk alırdım bir şeyler almaktan giyecek yerlerim vardı çünkü...

biraz yürüdüm annem ablamla avmde bi dondurma yedik..

geldim kendimi zor duşa attım aklıma nerden geldiyse pervane şarkısı geldi bir arkadaşının düğününde dans etmiştik o şarkıda. o geldi aklıma.. herşeyin güzel olduğu günlerdi.

kendi hatalarım geliyor aklıma kendimi suçluyorum ister istemez. sorunlar çıkmaya başladığında çözmek için daha çok çabalayabilirdim. bu kadar kıskançlık yapmayabilirdim daha özgüvenli olabilirdim vs.

sudan çıkmış balık gibiyim.

daha 2 ay öncesine kadar kanlı bıçaklı olduğum annem ve ablama muhtacım yoksa yolum yokuş aşağı

yarın dr randevum var nasıl gideceğimi düşünüyorum... altımda araba var ben korkuyorum kullanmaya. hiçbir zaman cesaretli olamadım hayatta son 5 yıldır böyle bu.

biraz deniz kenarında yürüyüş yapmak istiyorum

biraz yalnız kalabilmek istiyorum ama delirecek gibi oluyorum yalnız olunca ya arkadaşlarıma ya buraya yazıyorum.

beni kusurlarımla sevecek biri çıkacak mı tekrar bilmiyorum. kolumdaki tüye popomdaki çatlağa ufak memelerime takmayan biri çıkacak mı merak ediyorum. çıkmıcakmış gibi geliyor. çıksa bile sanki hep daha azına razı olmak zorundaymışım gibi geliyor.

hani derler ya herkes hak ettiğini düşündüğü aşka razı olur diye. benim hak ettiğim aşk bana yetmeyecek biliyorum.

çok sevip çok sevilmek istiyorum koşulsuz ve plansız. ama ömrüm boyunca bir daha kimseye bu kadar güvenemeyeceğim biliyorum. babamdan sonra 2. kez kalbimi kıran adam oldu o.

bir yandan kızıyorum ona. nasıl benden vazgeçebildi inanamıyorum halen bazen. nasıl özlemiyor hayret ediyorum. benim şu anda bile burnumda tütüyor. her ne kadar gururlu rolü yapsam bitti benim için desem de aslında duruma razı oluyorum. şu dakika gelse özür dilese pişmanım dese sımsıkı sarılır affederdim yine de.

işte bu kadar zayıf olduğum için de asla gelmeyecek biliyorum.
 
merhaba aşkitom nasılsın?

yemek yedin mi? yine makarna yapıp mı yedin yoksa?

zorla bıraktırdığım sigaraya tekrar başladın demi? oralarda yalnızlık çekerken beni hiç özlemedin

doğum gününde yanına gelecektim playstation almayı düşünüyordum ki etraftaki arkadaşlarınla tanışırsın sana gelirler biraz eğlenceli vakit geçirirsin

ben de bu arada derslerime odaklanırım demiştim.

geçen gün d&r da mutluluğun resmi puzzle ını gördüm

hatırlıyor musun şimdi beni sildiğin facebooktan seneler önce o resmi paylaşıp benim için mutluluk bu demiştin. bir yatakta mutlu insanların sarışıp uyuması yeterdi seni mutlu etmeye.

ne zamandan beri yetmiyor artık? ne zamandan beri seni mutlu etmiyorum aksine mutsuz ediyorum ki beni hayatından çıkardın yok ettin beni artık?

o puzzle ı alıp sana göndermek istedim.

üzerine bir not koyup

"bir zamanlar mutluluk senin için bu kadar basitti. keşke hiç değişmeseydi" diye.

bilmem belki hala yaparım benle olmasa bile bensiz de olsa mutlu olabilmenin yolunu öğrenirsin belki bir gün.

kırılan kalbimi onarıp ben bir gün mutlu olabilir miyim bunun sözünü veremiyorum ama. çünkü artık yapıştırıcım kalmadı hepsini senin için kullanmıştım.
 
Herşey de vardır bir hayr çocukla ortada bırakılmadin ya biraz silkelen kendine gel milletin ne derdi var aç oku bakalım kimler neler yaşıyor kendim den örnek vereyim geçtiğimiz cumartesi bebeğimi kaybettim kürtaj oldum anestezi olmadan canlı olarak çatala yattım da oldum bundan büyük bir acı yaşamadım Rabbim de yaşatmasın
 

Şu acı yarıştırarak silkelenip empati kuracağını düşünme olayı ne kadar yanlış. Sizi üzmek değil niyetim başınız sağ olsun ancak herkesin acısı kendine ağırdır. Buna da bir başkası "Dua et çocuğun şehit olmadı/başkası tarafından öldürülmedi" ya da "Dua et elin ayağın tutuyor sakat değilsin" diyebilir. Dediğim gibi sizi üzmek değil niyetim, sizin acınız size ağır, onun acısı ona. Lütfen acı yarıştırmayın, destek verin.
 
Herkez gecmiste aşk acısı çekmiştir fakat bu kadar kendisi ni bırakmamasi gerektiğini vurguladım ben orda benim kimseyle sidik yaristirdigim yok netice de bu işler kısmet hayr zamanında evlenecek yuva kuracak eskiye bakıp buna mı üzülüyordum diyecek anlatmak istediğim orası nasıl bakarsan o şekilde görürsün
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…