Merhabalar kızlar! On sene önce çok kötü biten bir ilişkim yüzünden burda bi konu açmıştım))) aklıma geldi o günler. Şimdi o hikayenin devamını yazayım diye karar verdim.
Benden çirkin bir şekilde ayrılarak annesinin seçtiği kızla evlenmişti, o kız da beni aşağılayıcı ve incitici çok şey sölemeşti o zaman. Çok acı çektim o zamanlar. Çok üzülmüştüm. Sonra geçti herşey unuttum gitti. Ama bunların hepsi olurken beddua etmiştim. O kız tıp okuyordu. Bende mezun olunca hiçbir zaman çok çaba göstemesine rağmen doktor falan olamasın, hiçbiri şekilde bu büyük hayalini gerçekleştiremesin diye beddua etmiştim içtenlikle. Allahın adaleti ne zaman tecelli eder diye ağlıyordum o zamanlar. Neysee yıllar geçti aradan ve geçenlerde öğrendim ki o kız gerçekten de doktor olmasına az kalmışken ikinci çocuğunun ağır bir otizm olduğunu ve herşeyi bırakıp çocuğuyla ilgilenmek zorunda kaldığını, ve başka şehre taşınmak zorunda kaldığını, kocası ise İstanbulda kalmak zorunda, para kazanmak için, kızının özel eğitim masraflarını karşılamak için. Çocuk için üzüldüm çünkü hiçbir suçu yok. Ama o ikisi o zamanlar o kadar havalı, kibirli, kendini beğenmiş ve acımasızca bir halleri vardı. Ve ben aklımın ucundan bile bu şekilde o kız hayaline kavuşamayacağını düşünmemişim. Sadece kavuşmasın diye beddua etmiştim.
O adamda bana birilerinin çocuğu engelli
doğmuş galiba karısı gençken onunla bununla gezmiş yani kötü bir geçmişi var galiba demişti. Annemin seçtiği kızla evlencem çünkü böyle bir evlilikte bereket var Allahın rızası var sense böylesin şöylesin diye her şey için beni suçlayarak hatta şiddet göstermişti bana. Bu kızda bunları öğrenmesine rağmen “iyi kızlardan erkekler gitmez” diyerek, sen bizi kıskanıyorsun demişti
Yani galiba gerçekten mazlumun ahı indirir şahı!
Bide bir kaç sene önce o adamı durakta gördüm, o da beni gördü, ama ben onu tanıyamadım, dedim ki çok tanıdık geliyor bu kim acaba diye
otobüse binip eve gidince anladım kim olduğunu o kadar silmiş unutmuşum kendim bile şaşırdım.