kızlar bu gecede uyumadık bız:26: noluyo emirre boyle eskı gazlı gunlerıen gerı dondu sankı :37
cılgınlar gıbı aglıyo uyutmaya calısırkn falan acaba arka dışlerı mı cıkıyo? gun ıcındde mutlu ama
cok feneyım bugun kafam catlıyo
sağol canım inşallah güzel olur
ne titaniği kızım samsunda ne arar titanik ,bandırma vapuru var burda
daha üretken ol lütfen
:) sağol canımmm:)
toparlar canım o zamana,Allahtan o gün gelmeden oldu
tek dışarı çıkmak istiyorum dedin mi?
elbiseler güzelmiş ama desenlisi bayramda olmaz bence
kızlar ben kaçtım görüşürüzzz
Mümkün olsa hemen git dicem de :/ yok mu yakın akraba kimse şöyle bir sahil kasabasında?????
İnşallah toparlar canım. Kıyamam sümüklüyeeeeeeee.
İlki çok güzelmiş. İkincisi de yaşına uygun aslında
yok kızz kaynanam var zonguldakda Allah a yakın bana uzak
evet beğendim ama eşim kısa diyor manken 177 ben 172 bride 34 36 giyyorum beden yok
wcye zor gidiyoruz evet öyle! kaç defa onunla birlikte gerçekleştirdik o işlemi:) ah anacı oğlum benim ne yapsın yatsa onu görüyo kalksa onu görüyo.Seni çok iyi anlıyorum.Çalışıyorum ve ailem yanımda değil.Çocukları çooooook severim.Hatta herkes sen anasınıfı öğretmeni olsaydın der.Ama iş kendi çocuğuna gelince değişiyor.Kızımı çooooooooooooook seviyorum.Ama annelik büyük sorumluluk.Hele yanında kimsen yoksa çok daha zor.Ben ki üç çocuk istiyordum.Şimdi ikinciyi bile gözüm kesmiyor.Doğum yaptığım ilk günlerde hep ağlamak istedim.Sonra kendimi suçlu hissettim.Bu çocuğu ben çılgınlar gibi istedim.Onun suçu ne diye düşündüm.Sonra hepsi geçti çok şükür.Eşimin hakkını yiyemem hep yanımdaydı, destek oldu.Ben gerginsem o yumuşaktı.Bence imkanları varsa ailen yanına gelsin.Hap konusunda ben önyargılıyım.Senin bence rahatlamaya ihtiyacın var.Ailen gelsin sen git.Ev işlerine de takılma.Bırak evin kirli olsun ne önemi var.Ailece gezin, hoş vakit geçirin.Hepimizin bebişleri anneci.Yeri geliyor wcye zor gidiyoruz.Buraya yaz, içini dök.Bunlar tabi benim fikirlerin.En iyisini sen bilirsin.Biz yanındayız.
canım çok içtensin! inş o günleri görücez ben de inanıyorum:)Dadsdaughter yazdıklarını üzülerek oludum. Çok yalnız bırakıldığın belli. Ah hayat şartları. psikiyatristini beğenmedim. İlaç verdiği için değil seninle hiç konuşmadığı için. En azından seni o günlük rahatlatabilmeliydi. Bu yüzden bence başka bir doktora git. O da muhtemelen ilaç yazacak ama hiç değilse konuş içini dök. Tek başına konuşma ile çözülmez böyle şeyler. Mutluluk kampına girmen lazım: iş yok, ailen yanında, oğluşla bi trk sen ilgilenmiyosun. E bu da mümkün değil. Gerçi annen çalışmıyosa ramazan sonrası birkaç haftalığına gelebilir mi????? Bak ecrinn safrakesesi ameliyatından dolayı mecbur memeden kesti. Senin beynin bi safra kesesi kadar önemli değil mi??? Millet göğüsleri sarkmasın diye emzirmiyo ki sen 1 yıl çalışmana rağmen emzirdin maşallah. Benim oğlum da çok uykusuz ve 1 yaşında olmasına rağmen düzelmedi. Dile kolay uykusuzluk.... Fıtratı böyle işte bunların napalım...? Ama geçici bugünler. En fazla 3 yaşına kadar sürer inşallah. Sonra da uyansalar büle oyuncakları ile oynar bize bulaşmazlar inşallahhhhhh :) geçecek bu günler de canım. Yanındayız.
evet, psikolojik rahatsızlıklar inançsız ya da güçsüz kimseleri bulur diye bi şey yok. ve evet bunlar da hastalık doğru söylüyosun yanlış bi algı var halk arasında.ailemde çok yakın biri
inançlı eğitimli özgüvenli mantıklı. sözde değil ama, hakikatte böyle. muhtaçlara yardım eden, her zaman haline şükreden, okuyan yazan çizen..
yaşadığı bazı sıkıntılar sonrası depresyona girdi.
ardından hayatı sorgulamaya ,yaşamayı saçma bulmaya başladı.
kendinden kötü durumdakilere baksa da işe yaramıyor.
dertleştikçe düzelmiyor.
sevdiği işlerle meşgul olmak anlık bir rahatlama sağlıyor, sonra yalnız başına kalınca kafasında kurup kurup ağlıyor.
neden fiziksel hastalıkları hastalık olarak görür ilaç alırız;
fakat beyin ve kalpten gelenlerde ilaca karşı oluruz?
unutmayın ki hormonlar insanı depresyona sokabilir.
adetliyken nasıl sinirli oluruz değil mi,bunu yapan da hormonlardır.
beyni farklı şekilde çalıştıran salgılar, tüm sistemi altüst eden bir bozulma.
onları normal haline getirmek ilaçsız olmaz.
ben inançsız mıyım, cahil miyim, özgüvensiz miyim, mantıksız mıyım?
sakın bu sorulara düşme, tedavine başla..
zaten sana hafif bir ilaç vermiş, endişe etmene gerek yok.
Ben, mümkünse, başka bir psikiyatriste giderdim çünkü bu tarz konuların ilaçla aşılabilecek konular olmadığını düşünüyorum. Bu sorunları, belki eşini de katarak, beraber aşmanız lazım.
Hangi ilaç kafandaki mükemmelliyetçi yapıyı düzeltebilir?
Ya da hangi ilaç eşinle kavgalarınızın önüne geçer?
Hangi ilaç gecenin bir vakti uyandığında sana tahammül verir?
Bence ilaçlar ancak seni biraz uyuşturur, ama sorunlar buzdağının altı gibi olduğu yerde durur.
Konuşacak birilerine ihtiyacın olduğunu düşünüyorum. İlla psikiyatrist de şart değil. Güvendiğin bir arkadaş, bir akraba .. Kim olursa.. Ayrıca kendinden iyi olanları değil, kendinden kötü olanları düşün.
ailemde çok yakın biri
inançlı eğitimli özgüvenli mantıklı. sözde değil ama, hakikatte böyle. muhtaçlara yardım eden, her zaman haline şükreden, okuyan yazan çizen..
yaşadığı bazı sıkıntılar sonrası depresyona girdi.
ardından hayatı sorgulamaya ,yaşamayı saçma bulmaya başladı.
kendinden kötü durumdakilere baksa da işe yaramıyor.
dertleştikçe düzelmiyor.
sevdiği işlerle meşgul olmak anlık bir rahatlama sağlıyor, sonra yalnız başına kalınca kafasında kurup kurup ağlıyor.
neden fiziksel hastalıkları hastalık olarak görür ilaç alırız;
fakat beyin ve kalpten gelenlerde ilaca karşı oluruz?
unutmayın ki hormonlar insanı depresyona sokabilir.
adetliyken nasıl sinirli oluruz değil mi,bunu yapan da hormonlardır.
beyni farklı şekilde çalıştıran salgılar, tüm sistemi altüst eden bir bozulma.
onları normal haline getirmek ilaçsız olmaz.
ben inançsız mıyım, cahil miyim, özgüvensiz miyim, mantıksız mıyım?
sakın bu sorulara düşme, tedavine başla..
zaten sana hafif bir ilaç vermiş, endişe etmene gerek yok.
sevgili temmuz anneleri... (mektup girişi gibi oldu) :) 1 yılı doldurduk annelikte. çok yol katettik bu konuda. ama bazı olumsuzlukları, malesef ben lohusalıktan beri aşamamışım. doğumdan sonra bocalamıştım, lohusa depresyonu denen şeye sanırım girmiştim. sürekli gerginlik, etrafa bağırma çağırma, herkesi sert dille uyarma halleri olmuştu. sonra gün be gün iyiye gittim, oğluma alıştım, haliyle fiziksel sıkıntılarım son buldu falan filan... ama bazı davranışlar kalıcı oldu: en ufak bir aksiliğe tahammül edememe, her şeyin yolunda gitmek zorunda olduğuna koşullanma - aksi taktirde çıldırma. bunların sonucunda tabi ki en yakınım ve bebeğimi büyütürken yanımdaki tek kişi olan eşimle devamlı tartışıyoruz. aylardır böyle bu. ailelerimizden uzağız, hem çalışıyorum hem ev kadınlığı hem de annelik yapmaya çalışıyorum. aile desteği olmadan bebek büyütmek yoruyo, her şeyi mükemmel yapmaya çalışmak yoruyo, oğlumun çok hareketli, bana çok düşkün olması yoruyo. annem benim hallerimi, en basit şeyde bile fırtınalar kopardığımı görünce "sen bu değilsin" dedi. "senin ciddi bir psikolojik desteğe ihtiyacın var". bizim gece uykularımız hala kötü. emiyo çünkü ve emdikten sonra uykuya dalamıyo sallanmak istiyo tekrar dalabilmek için. ben, o anlarda artık oğluma bile tahammül edemediğimi farkettim. ona kötü davranmaktan ölesiye korkuyorum. annemin ısrarıyla psikiyatriste gittim. bana önerilerde bulunacaktı zannımca ama ilaç verdi emzirdğimi bilerek. "süte geçicek" dedi, "ama az dozda veriyorum". ilaçları aldım ama kullanmıyorum. elim varmıyo. yavruma zarar vermek bilerek! anneme göre iyileşmek zorundayım yoksa çocuğuma daha fazla zarar gelebilir ve tek çaresi ilaç almak. araştırıcam diyerek geçiştiriyorum bilmiyorum nereye kadar kaçıcam. kızlar; siz olsaydınız ne yapardınız?
alıntı yaptığım arkadaşlar.. ve NFK, yazan herkes. kendinizi yerime koyup fikirlerinizi paylaştığınız için çok çok çok teşekkürler. benim de istediğim buydu: benim durumumda olan, yani 1 yaş bebeği annelerinin de ne düşüneceğini bilmek. hepimiz farklı şartlarda büyütüyoruz ama biliyorum ki benim gibi anasından kv'sinden yani en az bir yakını bile olmadan bebeğini büyütenler var burda da. bu gerçekten zor. hem ben bakıyorum bazı arkadaş çocukları koyuldukları yerde oturuyolar, gıkları çıkmıyo, kimimizinki de daha zor bebekler. sinirlerim, üstüne bi de ev işleri bindiği için yıprandı, ilişkime de zarar veriyorum. eşim yardımcı oluyo Allah'ı var, ama psikolojimi anladığını hiç sanmıyorum. sinir krizi geçirdiğim zamanlarda bile senin bi dolaşmaya ihtiyacın var deyip alıp atıyorum bi arkadaşıma götürdüğü olmadı. adam beni daha tam tanıyamadan hamileliğimi yaşayınca...:) belki de bunları benim normal halim sanıyo bilmiyorum. evlendikten 3 ay sonra hamile kaldım.
ilaçları araştırdım tabi ki süte geçiyo ve tabi ki zararı bilinmiyo ama illa ki sinir sistemine etki eder (Allah korusun yazarken bile ürktüm) en doğru olanı ilaç başlanacaksa sütten kesmek. ama ben şimdi bunu yaparsam hayat boyu daha fazla direnemedim diyerek kendimi suçlarım. Rabbim izin verdiği müddetçe en az 6 ay daha emziricem inş. psikiyatristin tavrı yetersizdi evet, belki de pskiloğa mı gitmeli? ama bi sefer daha denicem izmire dönünce başka birini. baştan söylücem "ben ilaç kulanmıcam öneride bulunun, göremediklerimi gösterin" şu an ilaçları kaldırdım, bi tane bile almadım, ama emzirme biter bitmez başlıycam tedaviye. çünkü bu hallerin karaktere dönüşmesinden korkarım. diyetle beraber bunu da kaldırdım "emzirme sonrası rafına". şimdilik kendi doktorum olmaya çalışıcam. 1 ay memleketteyim, bunu terapi gibi görüyorum. ev işlerini annem yapıyo, çocuğa da bakıyo yarı yarıya, şimdiden daha iyi hissediyorum. uyku daha çok olunca kafa da daha rahat. annem de kışın yanımda olamamanın bedelini ödüyo bir nevi:) ama eylül 1 iş bizi bekler, eski düzen bizi bekler işte o zaman inş. Rabbim yar ve yardımcımız olsun.
wcye zor gidiyoruz evet öyle! kaç defa onunla birlikte gerçekleştirdik o işlemi:) ah anacı oğlum benim ne yapsın yatsa onu görüyo kalksa onu görüyo.
canım çok içtensin! inş o günleri görücez ben de inanıyorum:)
evet, psikolojik rahatsızlıklar inançsız ya da güçsüz kimseleri bulur diye bi şey yok. ve evet bunlar da hastalık doğru söylüyosun yanlış bi algı var halk arasında.
alıntı yaptığım arkadaşlar.. ve NFK, yazan herkes. kendinizi yerime koyup fikirlerinizi paylaştığınız için çok çok çok teşekkürler. benim de istediğim buydu: benim durumumda olan, yani 1 yaş bebeği annelerinin de ne düşüneceğini bilmek. hepimiz farklı şartlarda büyütüyoruz ama biliyorum ki benim gibi anasından kv'sinden yani en az bir yakını bile olmadan bebeğini büyütenler var burda da. bu gerçekten zor. hem ben bakıyorum bazı arkadaş çocukları koyuldukları yerde oturuyolar, gıkları çıkmıyo, kimimizinki de daha zor bebekler. sinirlerim, üstüne bi de ev işleri bindiği için yıprandı, ilişkime de zarar veriyorum. eşim yardımcı oluyo Allah'ı var, ama psikolojimi anladığını hiç sanmıyorum. sinir krizi geçirdiğim zamanlarda bile senin bi dolaşmaya ihtiyacın var deyip alıp atıyorum bi arkadaşıma götürdüğü olmadı. adam beni daha tam tanıyamadan hamileliğimi yaşayınca...:) belki de bunları benim normal halim sanıyo bilmiyorum. evlendikten 3 ay sonra hamile kaldım.
ilaçları araştırdım tabi ki süte geçiyo ve tabi ki zararı bilinmiyo ama illa ki sinir sistemine etki eder (Allah korusun yazarken bile ürktüm) en doğru olanı ilaç başlanacaksa sütten kesmek. ama ben şimdi bunu yaparsam hayat boyu daha fazla direnemedim diyerek kendimi suçlarım. Rabbim izin verdiği müddetçe en az 6 ay daha emziricem inş. psikiyatristin tavrı yetersizdi evet, belki de pskiloğa mı gitmeli? ama bi sefer daha denicem izmire dönünce başka birini. baştan söylücem "ben ilaç kulanmıcam öneride bulunun, göremediklerimi gösterin" şu an ilaçları kaldırdım, bi tane bile almadım, ama emzirme biter bitmez başlıycam tedaviye. çünkü bu hallerin karaktere dönüşmesinden korkarım. diyetle beraber bunu da kaldırdım "emzirme sonrası rafına". şimdilik kendi doktorum olmaya çalışıcam. 1 ay memleketteyim, bunu terapi gibi görüyorum. ev işlerini annem yapıyo, çocuğa da bakıyo yarı yarıya, şimdiden daha iyi hissediyorum. uyku daha çok olunca kafa da daha rahat. annem de kışın yanımda olamamanın bedelini ödüyo bir nevi:) ama eylül 1 iş bizi bekler, eski düzen bizi bekler işte o zaman inş. Rabbim yar ve yardımcımız olsun.
Tavada Sahte Su Böregi | Leyla ile Yemek Saati kızlar şunu deneyin ben hep yaparım harika
aa geçmiş olsun. bi deniz suyu al inşallah birşeyi kalmaz yavrumun geçmiş olsun
24u bizimkine de cok az kaldi hazirliklar tam gaz devam ediyor oglusumun resmi olan sekerler bastirdim prens taci ve pelerini hazir hediyeliklerimiz afis ve suslerimiz hazir dogumgunumizu bekliyoruuuz heyecanlaborn sizin nezamndı dogum gununuz hazırlıklar nassıl gıdıyor?
wcye zor gidiyoruz evet öyle! kaç defa onunla birlikte gerçekleştirdik o işlemi:) ah anacı oğlum benim ne yapsın yatsa onu görüyo kalksa onu görüyo.
canım çok içtensin! inş o günleri görücez ben de inanıyorum:)
evet, psikolojik rahatsızlıklar inançsız ya da güçsüz kimseleri bulur diye bi şey yok. ve evet bunlar da hastalık doğru söylüyosun yanlış bi algı var halk arasında.
alıntı yaptığım arkadaşlar.. ve NFK, yazan herkes. kendinizi yerime koyup fikirlerinizi paylaştığınız için çok çok çok teşekkürler. benim de istediğim buydu: benim durumumda olan, yani 1 yaş bebeği annelerinin de ne düşüneceğini bilmek. hepimiz farklı şartlarda büyütüyoruz ama biliyorum ki benim gibi anasından kv'sinden yani en az bir yakını bile olmadan bebeğini büyütenler var burda da. bu gerçekten zor. hem ben bakıyorum bazı arkadaş çocukları koyuldukları yerde oturuyolar, gıkları çıkmıyo, kimimizinki de daha zor bebekler. sinirlerim, üstüne bi de ev işleri bindiği için yıprandı, ilişkime de zarar veriyorum. eşim yardımcı oluyo Allah'ı var, ama psikolojimi anladığını hiç sanmıyorum. sinir krizi geçirdiğim zamanlarda bile senin bi dolaşmaya ihtiyacın var deyip alıp atıyorum bi arkadaşıma götürdüğü olmadı. adam beni daha tam tanıyamadan hamileliğimi yaşayınca...:) belki de bunları benim normal halim sanıyo bilmiyorum. evlendikten 3 ay sonra hamile kaldım.
ilaçları araştırdım tabi ki süte geçiyo ve tabi ki zararı bilinmiyo ama illa ki sinir sistemine etki eder (Allah korusun yazarken bile ürktüm) en doğru olanı ilaç başlanacaksa sütten kesmek. ama ben şimdi bunu yaparsam hayat boyu daha fazla direnemedim diyerek kendimi suçlarım. Rabbim izin verdiği müddetçe en az 6 ay daha emziricem inş. psikiyatristin tavrı yetersizdi evet, belki de pskiloğa mı gitmeli? ama bi sefer daha denicem izmire dönünce başka birini. baştan söylücem "ben ilaç kulanmıcam öneride bulunun, göremediklerimi gösterin" şu an ilaçları kaldırdım, bi tane bile almadım, ama emzirme biter bitmez başlıycam tedaviye. çünkü bu hallerin karaktere dönüşmesinden korkarım. diyetle beraber bunu da kaldırdım "emzirme sonrası rafına". şimdilik kendi doktorum olmaya çalışıcam. 1 ay memleketteyim, bunu terapi gibi görüyorum. ev işlerini annem yapıyo, çocuğa da bakıyo yarı yarıya, şimdiden daha iyi hissediyorum. uyku daha çok olunca kafa da daha rahat. annem de kışın yanımda olamamanın bedelini ödüyo bir nevi:) ama eylül 1 iş bizi bekler, eski düzen bizi bekler işte o zaman inş. Rabbim yar ve yardımcımız olsun.
Kız daha dur eylül 1e çok var; ozamana düşünürüz olacakları :) daha iyi olmana sevindim
Ben tencerede bi kere börek yaptım. Su böreği gibi oldu o yüzden sevmedimsu böreği sevmiyorum ben ya çok yağlı geliyo :/ ama sen bol bol ye lütfen :)))
işte ben bu soruların okadar inceçizgisindeyimki sürekli gle gitdeyim.
sana şuakdarını söyleyim harfiye harfiye aynı ben üstelik psikiyatriye gidecekken eşim de peşime takıldı . ve gitmedim psikolojik ilajlar elde titreme beynde uyuşukluk sallamama hali yaratıyro onlarıda istemiyorum ben aslında bir odada ömür boyu uyumak başka hiçbirşey yapmak istemiyrum. eğer sonuca varırsan banada yazarmısın ben bu satırları yazarken eşim NAMAZ kıl daha faydalı dedi ama öyle değil işte olmuyor bu geri kafalılıklar yüzünden bu haldeyim tamam din gerekli ama eksik olan başka şeylerde var.
aynarını harfi harfiyesine bende yaşıyorum oakadar yalnızım okadar çaresizimki akasine bu halimede kızıyorum ama elden ne geliyor hiç birşey. bende evlendikten 1,5 ay sonra hamile kaldım.
günlerdir bende burda feryat ediyorum ne değitirebilirim ki sorunumu asıl kişiler duymadıkdan sonra
eşim interneti kapattırıcakmış neden ben sğrekli temizlik yemek çocuk dha çok kafayı yemem için ne diyim ALLAh belasın verisn !
[video=youtube;5ZeWlRjweeM]https://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=5ZeWlRjweeM#at=33[/video]
Geçtiğimiz yolları arıyor gözüm yine,
Sanırım şehir uzakta kalıyor,
Ellerimi uzatsam tutmak isterim günü,
Ama güneş her gece tepemde doğuyor,
Yani olmuyor, olmuyor istesem de,
Yaz kokusu duyardım kışın ortasında bile,
Uzun cümleler kurardım konuşurken,
Eski filmlerde kaldı böyle sözler deniyor,
Ama şimdi filmler bile eskimiyor..
e su böreği güzle olmuyormu ki ben bayılırım. hımmm yağlı geliyor börek dediğinde yalı oluyor cnaım ya :)
senin yerinede yerim bundan sonra
kızlar bu gecede uyumadık bız:26: noluyo emirre boyle eskı gazlı gunlerıen gerı dondu sankı :37
cılgınlar gıbı aglıyo uyutmaya calısırkn falan acaba arka dışlerı mı cıkıyo? gun ıcındde mutlu ama
cok feneyım bugun kafam catlıyo
aynenBir yeri mi ağrıyor diyeceğim ama gündüz huzurlu diyorsun.Bir konuşup dertlerini anlatsaydılar.Yazık ya kuzucuklara.
Aaaaaa kaç saattir kimse bişi yazmamış?!?! Kınıyorum :)))
Bugün oğluşuma hayat suyun başlığı ile su verdim. Anammm bi içti bi içti maşallah. Damlatmaz Alıştırma bardağını rafa kaldırmalı artıkın sanırım... Hala pipetli bardak almadımmmmmmm.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?