10 yıllık evliyim ve bugün evlilik yıl dönümümüz. Dün akşam tartıştık. Çoçuğun doğum gününü kutlayacaktık annelere gidip; kuzenleri ile haftalardır bekliyordu bugünü.. gelin görün ki beyefendinin 2005 yılından beri tanıdığı bir adamın oğlunun düğünü varmış. Tahıdığı diyorum çünkü ne bizim dügünümüza geldi ne çocuğum olduğunda geldi ne gittik görüştük; sadece eşim davet edildi o düğüne; tek olan bu. Beyfendi dügüne gitmek istiydrmuş. Ne evlilik yıldönümümüz umrunda ne çocuğun doğum gtnü. Güzellikle konuştum olmadı kavga ettim olmadı. Bana bencilsin ve kararları neden sen alıyorsun dedi. Ben biz olalım istiyorum o sadece benlik mücadelesi veriyor oysa ki. Evin tüm yükü bende, bir su bardağını yerine koymaz. Haftada bir akşam arkadaşlarıyladır asla sorun etmem mesela.,
Aslında hiç bir şey yolunda değil. Evet evinde işinde gücünde bir adam ama hepsi bu. Ne bana ilgisi var ne sohbeti ne de sevgisini gösterir.
Hayatta her şeyi önüme koydu, önceliklerinden kaçıncıyım bilinmez. Her gün üzülüp ağlamaktan perişan oldum. Yoruldum artık. Aklımda sadece ayrılık var maddi gücüm var cesaretim yok. Hiç bir arkadaşımla da konuşamıyorum. Geçen hafta terapiye başladım. Nolur bir yol gösterin..