- 14 Mart 2013
- 7.872
- 3.804
- 173
Oyy sen neden ağladın.. Ben bugün kendimi durdurmak istedikçe temelli ağladım. Zaten 10 gündür kalabalık stres içinde geçti. Herkese herşeye ayak uydurmak farkında olmasamda yormuş baya. Bende geçen hafta cuma gidicektim kontrole ama dr.um geçen çarşambadan sonra 1 hafta yoktu. Eşimde gitsek mi gitmesek mi şöyle mi böyle mi ağız yapınca girdim içeri bu çarşambaya aldım randevumu. Köyde olmasak kendin giderdim zaten ama köyde olunca beklemek zorunda kaldım. Bugün bende dediğin gibi oldum. Oturdugu yerde kendimden geçtim sanki, kıpırdayamadım bile sanki iki kelime etsem bayılcak gibiydim. Şuan azcık düzeldi gibi ama sadece bebekten değil işte. Sana oranla ben daha yolun başındayım, sen kadar karnım olsa bende bebekten diye düşünürdüm ama en çok psikolojiden. Bizde zerresi kalmadı sanki..Yalnız değilsin birde ağlarken nefes alamamaya başlayıp dahada stres oldum ağlamayi birakip nefes alma mucadelesine girdim ya bişey dicem bugün doktora gidicektim kaynimin ofisine hırsız girdi diye eşim bugün hep ordaydı kalktım o sinirle perşembe yine randevu aldım herkes diyo bebekten oturduğm yerde fenalik geciriyorum
Fırsatın varsa ihmal etme olur mu, nasıl bişey olduğunu tarif edemiyorum bile çünkü dönem dönem şekil değiştiriyor. O kadar farklı boyutta ve o kadar beklenmedik zamanlarda yakalıyor ki.. bak mesela şuan yaşadığın bikaç belirti bile ne kadar strese sokuyor değil mi? Bunun ilerisi daha zor. İstiyorum ki ilerlemeden toparlanabilesin. Allah hepimizin yardımcısı olsun inşallah.merabalar arkadaşlar. hepinize tek tek teşekkür ederim. baya moral oldunuz. sanıyorum ben baya başlarındayım bu illetin. inş daha da ilerlemez. benim ki şimdilik kötü düşüncelerle birleşmedi. sadece çarpıntı oluyor. tabi nefesim yetmeyince sorun başlıyor. dizlerimde derman kalmıyor düşecek gibi oluyorum. dediğiniz videolara bakacağım. bana da dini zikirler iyi geliyor. Allah'ın isimlerini çekiyorum. nas felak okuyorum daha iyi oluyorum şükür
Allah yardım etsin hepimize bedenen ruhen çok yoruluyorum 3.5yaşındaki oğlumla ilgilenirken sabır çekiyorum kendimi böyle değişik hissediyorum ya bu hastalığı olan insanlar gerçekten hamile kalmadan önce çok düşünmeli ve kazayla hamile kalmamali ben kazayla hamile kaldım bu sene hersey gözüme batar oldu o dereceyim zaten nefes alamadikca dahada stres panik oluyorum Rabbim yardım etsin bizlere sende üzme kendini öyle böyle sabır diyelim napalımOyy sen neden ağladın.. Ben bugün kendimi durdurmak istedikçe temelli ağladım. Zaten 10 gündür kalabalık stres içinde geçti. Herkese herşeye ayak uydurmak farkında olmasamda yormuş baya. Bende geçen hafta cuma gidicektim kontrole ama dr.um geçen çarşambadan sonra 1 hafta yoktu. Eşimde gitsek mi gitmesek mi şöyle mi böyle mi ağız yapınca girdim içeri bu çarşambaya aldım randevumu. Köyde olmasak kendin giderdim zaten ama köyde olunca beklemek zorunda kaldım. Bugün bende dediğin gibi oldum. Oturdugu yerde kendimden geçtim sanki, kıpırdayamadım bile sanki iki kelime etsem bayılcak gibiydim. Şuan azcık düzeldi gibi ama sadece bebekten değil işte. Sana oranla ben daha yolun başındayım, sen kadar karnım olsa bende bebekten diye düşünürdüm ama en çok psikolojiden. Bizde zerresi kalmadı sanki..
Ya resmen beni anlatıyosun. Benimde 3.5 yasında oğlum var, 2 senedir kardeş istiyoduk ama sorunlar yüzünden hep erteledik. Artık yaş aralıgı daha fazla olmasın diye karar verdik. Bu kez de hamileliğin etkisiyle yeniden coştu panikte anksiyetede. Bu sene fena derecede takıntılıyım. Geçmişe takılmak çok yorucu. Her hatamı düşünüp kendime daha da zehir ediyorum herşeyi. Aslına bakarsan bomboş büyümüşüm insan gibi birey gibi yaşamamışım hiç. Bütün sorunlarım hatalarım burdan kaynaklı ama kafa yapım takıntılı işte.. Bu arada yaşını sormamın sakıncası olurmu?Allah yardım etsin hepimize bedenen ruhen çok yoruluyorum 3.5yaşındaki oğlumla ilgilenirken sabır çekiyorum kendimi böyle değişik hissediyorum ya bu hastalığı olan insanlar gerçekten hamile kalmadan önce çok düşünmeli ve kazayla hamile kalmamali ben kazayla hamile kaldım bu sene hersey gözüme batar oldu o dereceyim zaten nefes alamadikca dahada stres panik oluyorum Rabbim yardım etsin bizlere sende üzme kendini öyle böyle sabır diyelim napalım
Bende işte hep erteledim, gerçi bu kez olması da mucize gibi bişey. Cok düsük bir ihtimalle hamile kaldım bende.demekki hakkımızda hayırlısı buymuş. Ben ilk öğrendiğim haftalar bi melankoliye girdim ki sorma. Tarif edemiceğim hislere kapıldım hep olumsuzdu. Daha yeni idrak ediyorum inanır mısın. İlkinde çok farklıydım simdi buna haksızlık ediyor gibi düsünüyorum daha smdiden. İnsanı zorla düsündürüyor bu hastalık. Allah korusun gözetsin ve sağlıcakla kucaklamak nasip etsin hepimize insallah. Bizlerde miniklerde sağlıklıca atlatalım inşallah.Bende öyle oluyorum geçmişte bişey düşünüp daha başlıyo kalbim afakanlar basmaya sanki tekrar yaşıyorum. 29yasindayim ben, ben ne yalan söyliyim çocuk dusunmuyodum eşim çok istiyodu bide ailem hep diyodu tek çocuk olmasın diye ben yinede yok diyodum ama kurban oldugum Allah nasip etti demekki nasibimde varmış dedim ilk 3 ay hamile kaldığımı öğrenince çok ağladım eşime çok kızdım daha 1.5aydir artık karnımdaki bebeği kabullendim düşün artık o derece kotuydum
Amin amin amin insallah Allah bizi evlatlarimizin başından eksik etmesin dediğin gibi bende çok üzülüyorum karnımdaki bebeğe sonra oğluma uzuluyorum ne bilim ya çok değişik duygular yasiyorumBende işte hep erteledim, gerçi bu kez olması da mucize gibi bişey. Cok düsük bir ihtimalle hamile kaldım bende.demekki hakkımızda hayırlısı buymuş. Ben ilk öğrendiğim haftalar bi melankoliye girdim ki sorma. Tarif edemiceğim hislere kapıldım hep olumsuzdu. Daha yeni idrak ediyorum inanır mısın. İlkinde çok farklıydım simdi buna haksızlık ediyor gibi düsünüyorum daha smdiden. İnsanı zorla düsündürüyor bu hastalık. Allah korusun gözetsin ve sağlıcakla kucaklamak nasip etsin hepimize insallah. Bizlerde miniklerde sağlıklıca atlatalım inşallah.
Fırsatın varsa ihmal etme olur mu, nasıl bişey olduğunu tarif edemiyorum bile çünkü dönem dönem şekil değiştiriyor. O kadar farklı boyutta ve o kadar beklenmedik zamanlarda yakalıyor ki.. bak mesela şuan yaşadığın bikaç belirti bile ne kadar strese sokuyor değil mi? Bunun ilerisi daha zor. İstiyorum ki ilerlemeden toparlanabilesin. Allah hepimizin yardımcısı olsun inşallah.
Aminnn inşallah. İnan o kadar iyi anlıyorum ki seni. Ben şuan 27 yaşındayım ama bu hastalık sayesinde yaşımın kat ve kat daha fazlası yaşta gibiyim. Kuruntularım ve kaygılarım çok fazla. Bir insan her saniye, abartısız diyorum her an korkularını düşünür mü ya. Allah kolaylıklar versin hepimize gerçektenAmin amin amin insallah Allah bizi evlatlarimizin başından eksik etmesin dediğin gibi bende çok üzülüyorum karnımdaki bebeğe sonra oğluma uzuluyorum ne bilim ya çok değişik duygular yasiyorum
Amin arkadaşım. Hiç olmadık yere olmadık sebeplere bile yaşanıyor malesef. Ben bazen kendimi çok enerjik hissediyorum kendi kendime telkin yaparak ama bir süre sonra ya şöyleyse ya böyleyse dürtüleri geliyor. Herşey bitiyor.teşekkür ederim anlıyorum kesinlikle. gece kedilerin aşırı miyavlaması bile etkiliyor bazen. o kadar saçma bir durum yani. peşine düşücem mutlaka. Rabbim hepimizin yardımcısı olsun inş.
Banada yaşımı sorsalar 29 değil 49 dicem o derece yıprandım bide şu ne hissetsem ne olsa alışkanlık olmuş eşimde hemen panik ataktandir aşkım takma kuruntu yapma deyip durması bu aralar çok gözüme batar oldu Allah hayırlara feraha çıkarsın hepimizi inşallah :*Aminnn inşallah. İnan o kadar iyi anlıyorum ki seni. Ben şuan 27 yaşındayım ama bu hastalık sayesinde yaşımın kat ve kat daha fazlası yaşta gibiyim. Kuruntularım ve kaygılarım çok fazla. Bir insan her saniye, abartısız diyorum her an korkularını düşünür mü ya. Allah kolaylıklar versin hepimize gerçekten
Diğer arkadaşlar belki dediğime katılmicak ama valla hiç bekletme hamile kal bu kadar özlem çekiyosun madem hiç çocuğun yok yap bi tane baksana bizde ilaç kullanıyoDuk hamile kaldık bıraktık mücadele ediyoruz Rabbime siginmis bir vaziyette he kolaymi bu hamilelikte bu hastalık değil hemde hiç değil ben kendi adıma söyliyim ilk hamilelikte panik atak anksiyete bu kadar şiddetli geçmedi ikinci hamileliklerde sanki daha zor geçiyor yada bana öyle geliyor bilmiyorum ama arkadaşım valla bu kadar yıl beklediysen daha da bekleme Allahın izniyle Allah elbet gücünü vericek zor olucak ama her zorluğun sonu ferahliktir diyip Rabbimize dua edelim sende düşünme bırak hamile kal burda hepimiz zorkuklarla geciriyoruz hamileligimizi bak kiminin ilk kiminin 2.kiminin.3.çocuk kimsede vazgeçmemis annelikden o yüzden Allahın izniyle sende vazgeçme Allah sanada hayırlı sağlıklı bi evlat nasip etsinMerhabalar uzun süredir bu forumda yazılanları takip ediyorum bende panik atak anksiyete okb hepsinden var maalesef ve yıllardır paxil kullanıyorum. arkadaşlar bende şiddetli bir gebelik korkusu var. üstelik gebe kalmadığım haldeevliliğimin 2. yılında eşimle çocuk istemeye başladık, tam deneyecekken benim ataklarım başladı sebepsiz yere çok büyük ve şiddetli ataklar yaşadım hamile kalmak istemiyorum,, korkuyorum diye ağlıyordum ((( günlerce yemek yiyemez,uyku uyuyamaz hale gelmiştim. ruhen ve bedenen çökmüştüm. psikiyatriste gittik paxil başladık yıllarca paxil kullandım. hala da kullanıyorum üzerinden tam 3,5 yıl geçti ve biz evliliğimizde 5. yılımızı doldurduk. ben artık çocuk sahibi olmak istiyorum! aslında isteyip isteyemediğimi bile hastalık yüzünden kestiremiyorum. yani duygularıma ve kendime tam manasıyla güvenemiyorum öyle dengesizim ki. Normalde çok duygusal ve hassas bir yapım var. çocukları da severim hele ki yeğenlerimi o kadar cok seviyorumki bazen onlara bakarken annelik duygusu hissediyorum gibi geliyor. içim titriyor nasıl masum ve muhtaçlar. ancak gelin görünki korkudan iyi anne olamayacağım o ataklar yine başlayacak 9 ayı nasıl geçiririm ya yemek yiyemezsem, ya uyuyamazsam ya delirirsem... ya bebeği doğunca sevemezsem, lohusa depresyonuna girersem gibi korkular yüzünden bir türlü cesaret edemiyorum kendimi ve eşimi mahrum bırakıyorum bu güzel duygudan bu hastalık bu sebebpsiz takıntılar yüzünden kısa vadeli düşünüp belkide uzun vadede yaşanacak o güzel günleri yaşanamaz hale getiriyorum. ne yapmalıyım, ne olur anne olanlar, hamile olanlar bir akıl verin! evlat cok seviliyor mu hamileliğin zor günleri ilk 3 ay sonra atlatıloıyormu insan gün geçtikçe karnındaki bebeğine alışıyor mu merak ediyorum. doktorlar ilk 3 ay ilaç da vermiyor ya uyuyamassam ki gerçekten anksiyete ataklarım olunca hiiiç uyuyamıyorum beynimde sürekli konuşan bir iç ses var sürekli olumsuzluklar fısıldayan ((( tedavi oluyorum ancak ben anne olmadan bu korkudan tam manasıyla kurtulamayacağım gibi hissediyorum hani ancak korkularımızın üzerine gidersek kurtulurmuşuz ya yanmadan kül olamayacağım belli ki belki de şeytan vesvesesi bilmiyorum,,çaresizim anlam veremiyorum neden böyle oldu. Allahım tüm hastalara ve bizlere şifa ver. güzel şeyler duymaya cesaretlendirilmeye öyle ihtiyacım varki allah isteyen kimsenin kucağın boş bırakmasın.
Amin Allah razı olsun inşallah, bak 2.çocuğuma hamileyim burdaki arkadaşların bi çoğu da benim gibi ikinci üçüncü hamilelikleri hepside yıllardır tedavi gören insanlar ben 6 yıldır ilaç kullanıyorum hamile kalınca bırakıyorum sende korkma zorlanır sın ama emin ol Allahgücünü veriyor biz burdayız dertlesmek istediğinde yaz bize bizde böyle anlata anlata birbirimizden güç alıyoruz ne kadar bekletirsen anneligi o kadar işin içinden çıkılmiyor Bismillah de at temeli:)))cevabınız beni nasıl mutlu etti, nasıl umut oldu anlatamam en son psikolaga gittigimde sizce ben anne olabilirmiyim bu hastalıkla diye sormuştum. bu sana bağlı demişti. evet gerçekten bu bana, benim güçlü olmama bağlı. 5 yıl gerçekten cok uzun isteyip de cesaret edemeden beklemek gerçekten cok zor. umut oldunuz bana teşekkür ederim, eğer kalırsam bende burada sizinle konuşmak dertleşmek isterim. evet Allah gücünü verecek bende öyle umut ediyorum. Sizede şifa hayırlı ve huzurlu bir hamilelik dilerim evladınızı sağlıkla kucağınıza alırısınız.
O nefes alamama beni zaten verem etti ya bak 4 aylık olana kadar hiçbişey yoktu ne olduysa 4.ayimdan sonra nefes alamama başladı o dediğini yapınca ben dahada panik oluyorum nefesimi tutucam derken kalpten gidiyorum boylede dengesizim:))) ama çok sağol bilgi için inşallah hepimiz sağ salim hamilelikler doğumlar yaşarız sağlık ile huzur ileBu arada psikolog bana nefes egzersizi önerdi alabildiğiniz kadar derince nefesi burnunuzdan alıp içinizde 5 e kadar sayarak tutuyorsunuz. ve sonra ağızdan üfleyerek sesli bir şekilde balon üfler gibi veriyorsunuz. ben nefes alamama problemi yaşadığım için bu egzersizi önerdi. siz de faydalanın diye yazıyorum arkadaşlar. bir de atak geldiği zaman zor da olsa bişey yapın elinize bir iş alın ve onu yapı, dolapları düzenleyin yemek yapın ama mutlaka kendinizi oyalayacak bişey yapın mutlaka dedi. tabi yapın edin demesi kolay dışarıdan bana dua okumak da iyi geliyor bir nebze olsun.
Ya hastalığın başında olsan tedavi ol ondan sonra hamile kalan diyeceğim ama zaten uzun zamandır ilaç kullanıyorsun. Ben şöyle söyleyeyim. 3. Hamileligim.ilkinde bişey yoktu.2. Oldu 6 ay sonra başladı. Tam 3.5 yıl kullandım ilaç. Şimdi 30. Hafta dayım.ilac kullanmadım hamile kalınca. Ama çok zor geciyor. Huzursuzluk uyuyamama çarpıntı hep köyü bişey olacak hissi. Sıkıntı çok. Ama çocuk öylesine güzelki sonucu bekleyince bi şekilde geçiyor. Evet 3 aya kadar ilaç vermiyorlar. Ama zaten öğrendiğinde 1 ay geçmiş oluyor. Sana şu tavsiyede bulunabilirim öncelikle doktoruna git ilacı yavaş yavaş bırak. Bedenin alışsın. Ani kesme. Ben anı kestim çok sıkıntı yaşadım. Önce kendini hazırla bana sorarsanMerhabalar uzun süredir bu forumda yazılanları takip ediyorum bende panik atak anksiyete okb hepsinden var maalesef ve yıllardır paxil kullanıyorum. arkadaşlar bende şiddetli bir gebelik korkusu var. üstelik gebe kalmadığım haldeevliliğimin 2. yılında eşimle çocuk istemeye başladık, tam deneyecekken benim ataklarım başladı sebepsiz yere çok büyük ve şiddetli ataklar yaşadım hamile kalmak istemiyorum,, korkuyorum diye ağlıyordum ((( günlerce yemek yiyemez,uyku uyuyamaz hale gelmiştim. ruhen ve bedenen çökmüştüm. psikiyatriste gittik paxil başladık yıllarca paxil kullandım. hala da kullanıyorum üzerinden tam 3,5 yıl geçti ve biz evliliğimizde 5. yılımızı doldurduk. ben artık çocuk sahibi olmak istiyorum! aslında isteyip isteyemediğimi bile hastalık yüzünden kestiremiyorum. yani duygularıma ve kendime tam manasıyla güvenemiyorum öyle dengesizim ki. Normalde çok duygusal ve hassas bir yapım var. çocukları da severim hele ki yeğenlerimi o kadar cok seviyorumki bazen onlara bakarken annelik duygusu hissediyorum gibi geliyor. içim titriyor nasıl masum ve muhtaçlar. ancak gelin görünki korkudan iyi anne olamayacağım o ataklar yine başlayacak 9 ayı nasıl geçiririm ya yemek yiyemezsem, ya uyuyamazsam ya delirirsem... ya bebeği doğunca sevemezsem, lohusa depresyonuna girersem gibi korkular yüzünden bir türlü cesaret edemiyorum kendimi ve eşimi mahrum bırakıyorum bu güzel duygudan bu hastalık bu sebebpsiz takıntılar yüzünden kısa vadeli düşünüp belkide uzun vadede yaşanacak o güzel günleri yaşanamaz hale getiriyorum. ne yapmalıyım, ne olur anne olanlar, hamile olanlar bir akıl verin! evlat cok seviliyor mu hamileliğin zor günleri ilk 3 ay sonra atlatıloıyormu insan gün geçtikçe karnındaki bebeğine alışıyor mu merak ediyorum. doktorlar ilk 3 ay ilaç da vermiyor ya uyuyamassam ki gerçekten anksiyete ataklarım olunca hiiiç uyuyamıyorum beynimde sürekli konuşan bir iç ses var sürekli olumsuzluklar fısıldayan ((( tedavi oluyorum ancak ben anne olmadan bu korkudan tam manasıyla kurtulamayacağım gibi hissediyorum hani ancak korkularımızın üzerine gidersek kurtulurmuşuz ya yanmadan kül olamayacağım belli ki belki de şeytan vesvesesi bilmiyorum,,çaresizim anlam veremiyorum neden böyle oldu. Allahım tüm hastalara ve bizlere şifa ver. güzel şeyler duymaya cesaretlendirilmeye öyle ihtiyacım varki allah isteyen kimsenin kucağın boş bırakmasın.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?