Konu sahibi umarım gelecek hayatın geçmiş hayatından çok daha güzel olur

Ben de benzer şartlarda yaşadım atanana kadar, hatta bulduğum her türlü işte çalıştım ve çalışırken genelde aileme harcadım. Bu arada çok gençtim bunları yaparken. Hiç birikmişim yoktu ama ben de ev nasıl alınır ki ileride diye düşünüp dururdum. Atanmayı istemiyordum, mezun olduğum sene koleje girecektim ve şu an kazandığım paranın 3'te ikisini falan kazanacaktım. Nasıl olduysa Rabbim bir şekilde yönlendirdi beni ve sınava girdim ilk senemde atandım. Sonrasında eşimle tanıştım, evlendik. Bir gram destek yoktu düğün, eşya, her şeyi hallettik. Ama benim sosyallik imkanım yoktu köyde yaşıyorum. Evlendikten sonra takılar (aileler hiçbir şey takamadı, yakınlardan gelen 300 küsür çeyrek gram altın vs) duruyordu ne yapsak araba bile etmiyor derken, öyle bir kapı açıldı ki iki ay sonra çeyrekleri peşinat olarak verip, 15 ay faizsiz şirkete borçlanarak inşaattan ev aldık.
Ben kadere kısmete inanırım. O dönem epey yüksek de paralar ödedik ama dediğim gibi evden işe, işten eve geliyorduk çünkü sapa bir köyde çalışıyoruz kira yok su faturası yok, ayda, hatta çoğunlukla iki ayda bir şehire ihtiyaç temin etmeye gittiğimizde orda bile sosyalleşme imkanımız yoktu.
Demem o ki inanın ve bekleyin, Allâh bir kapı açıyor. Ama hayatı da kaçırmayın ne olur