- Konu Sahibi Kavimlergocu
- #29.761
Yazmak istediklerimi senin sorunu cevaplayarak yazayım. ElhamduLillah iyiyim. Toparlandım. İçimde kapanmış, ancak içten-içe acıtan yara varmış gibi. Duygularım deyişdi sanki. İçimdeki hüzünü atamıyorum. İşin zor kısmı artık ağlayamıyorum... Ağlayacak bahane bulamıyorum. Olanları unutmuş gibiyim. Tedavi için bile sabırsızlanmıyorum. Sanırım korkuyorum. Hamile kalınca iş bitmiyormuş.
Bir de lohusalık dönemi yaşıyorum diye Ramazanı hiç değerlendiremiyorum. Namaz yok, oruç yok... Zaten düzensiz uykum vardı, şimdi tam oldu. Geceleri uyanık, gündüzleri öğleye kadar uyku. En kötüsü de yemek konusu. Halim olsa her halde yemek yemem. Bazan günde sadece bir kere yemek yiyorum. Kendimi, fiziki açıdan toparlamam gerekiyorken, tamamen salı verdim. Ve hiç bir şey yapasım gelmiyor. Kendime çeki-düzen vermem lazım, tedavi için daha sağlıklı olmalıyım... diyorum, ama nafile... Bayrama inşeAllah memlekete gideceğiz. Belki kendime gelirim.
Hemen toparlanmak istedim ve elhamduLillah toparlandım. Ancak daha çatlaklarım var.
Sümeyye canım hiç kendini sıkma tüm hissettiklerin okadar normal ki, zaman ilacı oluyor insanın senin de olacak birkaç aya çok şey değişecek Allahın izniyle