canım seni benden iyi anlayan yeryüzünde herhangi biri olacağını düşünmüyorum. tamam 5 sene gerçekten ciddi bir süre ama o da hep aynı ortamda bulunduğunuzdan ve karşındakinin dengesizliğinden de bukadar uzadı bence. dengesiz diyorum umarım kızmıyosundur, çünkü ben artık başka laf kullanmıyorum onlar için.
sen elinden geleni yapmışsın, hislerini biliyor. bi ilişkiniz olmadı madem çek git demek kolay, ama bunun hiç hiç kolay olmadığını ben biliyorum. hep acabalar, yaşanmamışlıklar insanın aklını kemirir durur. başkasıyla unutamazsın çünkü onunla hiçbişey yaşamadığın için herşeyin en mükemmeli o zannedersin, ulaşılmaz olduğu için kıymetlidir. emin ol o ilk başlarda karşılık alsaydın şimdi gözündeki insanın o olmadığını görecektin. ama olmuyo işte, hep diyosunki o olsa herşeye razıyım, gözüm kör kabul ederim ondan gelen herşeyi, herşeyini çekerim, hiçbişey sorun olamaz. tabiki böyle bi dünya yok. bi ilişki başlayınca peşinden sorunlar geliyo, mutlaka anlaşamadığın yönler çıkıyor, ve o masal kahramanı olmaktan çıkıyo artık, aa diyosun bunun da kusurları varmış, masaldan çıkıyosun yani.
ama böyle noluyor, hep bir masaldasın sanki ve o senin beyaz atlı prensin, herşey masallardaki gibi dört dörtlük.
neyse teşhis çok uzun sürdü, daha bıraksan akşama kadar anlatırım
biz en iyisi tedaviye geçelim.
hislerini bilmiyo olsaydı işin daha zordu, ama şu noktada ona şunu diyebilirsin
"ya şimdi tut elimden,herşeyle beraber mücadele edelim, yada görüşmeyelim, lütfen arama sorma, benim arkadaşa ihtiyacım yok, zaten yeterince var, ben böyle yaşayamıyorum"
ben hep bunları söylemek isterdim ama şartlar el vermedi.
bu durumda en kötü ihtimalle eğer çekip gitmeyi seçerse, üzüleceksin evet, ama budurumdan daha zor olmayacak, beni istemiyor diye üzüleceksin, biraz sürecek, ama kafandaki muallaklar, acabalar, keşkeler hepsi bitecek.
tabi umarım o elini tutmayı seçer, ne kadar isterim bunu bilemezsin...