Psikolojik olarak donma, yabancılaşma ve homeopatik tedavi

afrehber .!.:

Merhabalar, yaklaşık 3,5 yıldır bu dertten muzdaribim. Nasıl anlatsam bilmiyorum ama sanki beynim donmuş gibi… Ne düşünebiliyor, ne odaklanabiliyor, ne de gerçekten yaşayabiliyorum. Duygu da hissedemiyorum; sanki boşlukta takılı kalmış gibiyim. Otomatik pilotta gibi, işlerimi zor da olsa yapıyorum ama bazı zamanlar gerçekten çok zor oluyor. Yaşadığımı hissedemiyorum çünkü hem kendime hem de içinde bulunduğum ana yabancılaştım.

Beynin üç tepkisi var: savaş, kaç ve don. Ben çoğu zaman “don” modunda takılı kalmış gibiyim Bazı zamanlar kaygım öyle artıyor ki sanki gözüme iniyor, görme netliğim düşüyor, gözlerimi açmakta bile zorlanıyorum. Beynim sanki gözlerimi kapatarak don modunda kendini korumaya alıyor gibi geliyor

Bu konuyla ilgili terapiye de gittim ama maalesef bu sorunuma bir çözüm bulamadım. Son zamanlarda homeopati diye bir şey duydum fakat çevremde bu konuda destek alan kimse yok. “Düşenin halinden düşen anlar” hesabı, kimseye de anlatamıyorum; zaten çoğu zaman anlaşılmıyorum Ben bile çoğu zaman ne olduğunu, ne yaşadığımı tam olarak anlamlandıramıyorum. Bende bir gariplik varmış ve çözümsüz bir derdim varmış gibi hissediyorum

Burada bu tarz bir problem yaşamış ve çözüm bulmuş olan ya da homeopatik destek almış biri var mı acaba?

Genişletmek için tıkla...

Tbyte .!.:

Chat gpt der ki :

1) Donma Tepkisi (Freeze Response)

Stres tepkilerinin üçüncüsü olan “donma”, yoğun kaygı ve çaresizlik hissinin beynin devreyi güvenli moda alma şeklidir.
Bu modda:

Odak azalır

Zaman ve çevre yabancı gelir

Beyin sisli ve yavaş hissedilir

Otomatik pilotta yaşamak gibi bir deneyim oluşur


Bu tam olarak arkadaşının anlattığı şey.


---

2) Duygusal Uyuşma (Emotional Numbing)

Yoğun stres, yorgunluk, travma veya uzun süreli kaygı; duyguları “kısma” halinde gösterebilir:

“Hiçbir şey hissedemiyorum”

“Duygularım kapalı gibi”

“Yaşamı hissetmiyorum”


Bu, beynin aşırı yüklenmeye karşı kapattığı bir sigorta gibidir.


---

3) Derealizasyon / Depersonalizasyon (Gerçeklikten Kopma Hissi)

Arkadaşının “kendime ve ana yabancılaştım” demesi buraya çok net uyuyor.

Bu durumda kişi:

Kendini dışarıdan izliyormuş gibi hissedebilir

Çevre tuhaf/uzak/gerçek dışı gelebilir

“Gözlerim bulanık”, “odaklanamıyorum” gibi görsel değişiklikler yaşayabilir


Bu çok yaygındır ve sanıldığından çok daha sık görülür.


---

Bu tablo tehlikeli mi?

Hayır.
Ama çok rahatsız edici, yalnız hissettiren, kontrol kaybı hissi veren bir süreçtir.

Fakat iyi haber:
Bu durum tamamen çözülebilir.
Medikal ve psikolojik olarak oldukça iyi bilinen, çalışılmış bir alandır.


---

Bu neye bağlı olabilir?

Arkadaşının yaşadıkları genelde şu durumlarda görünür:

Uzun süreli stres / kaygı

Travmatik olaylar

Gergin ve tükenmiş dönemler

Uyku bozuklukları

Vitamin eksiklikleri (özellikle B12, D, folik asit)

Tiroid dengesizlikleri

Yüksek kortizol

Kaygı bozuklukları

Bazı antidepresanların yan etkisi


Yani biyolojik + psikolojik bir karışım olabilir.


---

Homeopati konusunda net bilgi

Homeopati maalesef bilimsel bir tedavi yöntemi değildir.
Bazı insanlar “iyi geldi” diyebilir ama bu placebo etkisidir.
Arkadaşın uzun süredir ciddi bir sıkıntı yaşıyorken, çözüm olarak doğru yaklaşım daha bilimsel desteklerden geçer.


---

Ne işe yarar? (Gerçek, kanıta dayalı)

1) Biyolojik kontroller

En sık gözden kaçan basamak.
Basit bir kan testi bile çok şey değiştirir:

B12

D vitamini

TSH / T3 / T4

Ferritin

Folik asit

Kortizol

Kan şekeri


Bu değerlerde bozukluk varsa kişi zamanın dışına düşmüş gibi bile hissedebilir.


---

2) Doğru terapi yaklaşımı

Bazı terapistler bu tür dissosiyatif deneyimleri tanımakta zorlanır.
Bu durum için etkili olan terapiler:

EMDR

Somatik Terapi (beden odaklı terapi)

ACT

Bilişsel davranışçı terapi, ama dissosiyasyona özel yaklaşım


Sadece konuşmak çoğu zaman işe yaramaz—bedensel çalışmayı içeren terapi gerekir.


---

3) Grounding (Topraklama) Teknikleri

Bu durumda çok etkili olur.
Mesela:

Buz tutmak veya soğuk suyla yüz yıkamak

Odanın içinde 5 nesneyi saymak

Ayağını yere bastığını fark etmek

3 farklı kokuya dikkat etmek

Derin diyafram nefesi


Beyni “şu an buradayım” moduna getirir.


---

4) Yaşam alışkanlıkları

Özellikle:

Yetersiz uyku

Yüksek kahve tüketimi

Uzun açlık

Sosyal izolasyon

Yoğun ekran kullanımı


Dissosiyasyonu artırır

Genişletmek için tıkla...

afrehber .!.:

Merhabalar, yaklaşık 3,5 yıldır bu dertten muzdaribim. Nasıl anlatsam bilmiyorum ama sanki beynim donmuş gibi… Ne düşünebiliyor, ne odaklanabiliyor, ne de gerçekten yaşayabiliyorum. Duygu da hissedemiyorum; sanki boşlukta takılı kalmış gibiyim. Otomatik pilotta gibi, işlerimi zor da olsa yapıyorum ama bazı zamanlar gerçekten çok zor oluyor. Yaşadığımı hissedemiyorum çünkü hem kendime hem de içinde bulunduğum ana yabancılaştım.

Beynin üç tepkisi var: savaş, kaç ve don. Ben çoğu zaman “don” modunda takılı kalmış gibiyim Bazı zamanlar kaygım öyle artıyor ki sanki gözüme iniyor, görme netliğim düşüyor, gözlerimi açmakta bile zorlanıyorum. Beynim sanki gözlerimi kapatarak don modunda kendini korumaya alıyor gibi geliyor

Bu konuyla ilgili terapiye de gittim ama maalesef bu sorunuma bir çözüm bulamadım. Son zamanlarda homeopati diye bir şey duydum fakat çevremde bu konuda destek alan kimse yok. “Düşenin halinden düşen anlar” hesabı, kimseye de anlatamıyorum; zaten çoğu zaman anlaşılmıyorum Ben bile çoğu zaman ne olduğunu, ne yaşadığımı tam olarak anlamlandıramıyorum. Bende bir gariplik varmış ve çözümsüz bir derdim varmış gibi hissediyorum

Burada bu tarz bir problem yaşamış ve çözüm bulmuş olan ya da homeopatik destek almış biri var mı acaba?

Genişletmek için tıkla...

afrehber .!.:

Merhabalar, yaklaşık 3,5 yıldır bu dertten muzdaribim. Nasıl anlatsam bilmiyorum ama sanki beynim donmuş gibi… Ne düşünebiliyor, ne odaklanabiliyor, ne de gerçekten yaşayabiliyorum. Duygu da hissedemiyorum; sanki boşlukta takılı kalmış gibiyim. Otomatik pilotta gibi, işlerimi zor da olsa yapıyorum ama bazı zamanlar gerçekten çok zor oluyor. Yaşadığımı hissedemiyorum çünkü hem kendime hem de içinde bulunduğum ana yabancılaştım.

Beynin üç tepkisi var: savaş, kaç ve don. Ben çoğu zaman “don” modunda takılı kalmış gibiyim Bazı zamanlar kaygım öyle artıyor ki sanki gözüme iniyor, görme netliğim düşüyor, gözlerimi açmakta bile zorlanıyorum. Beynim sanki gözlerimi kapatarak don modunda kendini korumaya alıyor gibi geliyor

Bu konuyla ilgili terapiye de gittim ama maalesef bu sorunuma bir çözüm bulamadım. Son zamanlarda homeopati diye bir şey duydum fakat çevremde bu konuda destek alan kimse yok. “Düşenin halinden düşen anlar” hesabı, kimseye de anlatamıyorum; zaten çoğu zaman anlaşılmıyorum Ben bile çoğu zaman ne olduğunu, ne yaşadığımı tam olarak anlamlandıramıyorum. Bende bir gariplik varmış ve çözümsüz bir derdim varmış gibi hissediyorum

Burada bu tarz bir problem yaşamış ve çözüm bulmuş olan ya da homeopatik destek almış biri var mı acaba?

Genişletmek için tıkla...