[COLOR="#008000[B]"]Günaydın arkadaşlar. Şuan üzüntüden, düşünmekten hastalanmış bulunuyorum. Sebep ise Allah sağlığını, iyiliğini daim etsin diyebileceğim SEVGİLİM!!!!!! Ben anlamıyorum arkadaşlar. Ne olur bir aydınlatın beni.. Bir insan ( bu ben oluyorum ) hep mi suçlu olurum? Hep mi yanlış yaparım? Hep mi haksız davranırım? Hep mi yanlış ve boş konuşurum? Son 7 ayım/ ayımız benim boş konuştuğumu, bir tek kendisinin haklı olduğunu, benim Allahtan korkmaz bir yalancı olduğumu, benim hiçbir sözüme inanmadığını söylemekle geçti.. Beni canlandırın bir de gözünüzün önünde. Hep dişimi sıktım. Aman ani bir tepki vermeyim, aman ben alttan alayım, aman şu sözünü de duymayıvereyim.. Son 5 aydır telefonu yüzüme kapamaya başladı sinirlenince. Kendisi de diyor ben sinir hastasıyım diye.. Benim sinirlenicem şeyleri yapma diye.. Kızlar ben kötü birisi değilim. Hele ki sevdiğim adama kötülük yapıp onu kasten üzecek kadar kötü birisi hiç değilim. AMA ONUN GÖZÜNDE ÖLEYİM!!!!
Onun gözünde hiç bir sözüme inanılmayan kötü biriyim
Fiziksel şiddeti yok belki ama gördüğünüz gibi psikolojik şiddeti kat ve kat fazla
Ondan ayrılamıyorum. Çünkü çok seviyorum. Ama bana böyle davranmasına daha fazla göz yumamayacağım. Düşünüyorum. Gece gündüz uyumadan etmeden düşünüyorum. Nasıl yapsam da bu durumu çözsem? Nasıl yapsam da beni anlamasını sağlasam? YOK YOK YOK BULAMIYORUM O ÇÖZÜMÜ
Ben duygularımı çok fazla dışa yansıtan biri değilim. Hep yanlış anlaşılırım. Annem tarafından bile.. Bana bi yol gösterin ne olur[/B]?[/[/COLOR]CENTER]