Psikolojik Şiddet Görüyorum


canım bence artık taviz vermekten vazgeçmelisin degişime ihtiyacın var senin şuan karşısına ezik bi duruşla degil dimdik bi duruşla çıkmalısın ve kesinlikle yumuşama bırak birazda o ugraşsın.
 

Canım benim yapım aynen seninki gibidir. Herşeye sonuna kadar tahammül etmeye çalışırım, çok sabırlıyımdır. Bana yapılan saçma sapan hareketleri hiç sevmesem, çok ağlayıp herkeslere anlatsam dahi, gidip de sorumlunun kendisine "çek git hayatımdan" diyemem. Sevdiğim zaman gururumu bile itiyorum, nedir bu bendeki anlamazdım hiç ama sizleri duyuyorum, çevremde de çok insan var böyle onları duyuyorum ve diyorum ki yalnız değilmişim.

Elbetteki bu insan size birsürü eziyet yapabliyor. Ama birşey yapıyor ki haricinden size "bu insan hep mi kötü, iyi yanları yok mu?" yu düşündürüyor hemen ve ilişkiyi gözünüzde taze tutuyorsunuz. Sevginiz bitmiyor.

Önceki nişanlımda birsürü kompleks vardı, üstelik kıskançlıkla birleşirdi saçma sapan kısıtlamalar getirmeye çalışırdı. Sürekli dert anlatırdı, sürekli sitem ederdi, sürekli ben haklıydım, sürekli yok benim kilom, yok benim giysim, yok benim arkadaşlarım ailem bunlar konu olurdu. Senelerce yuttum yuttum.. nezaman kurtulabilrdim biliyor musunuz? ta ki üniversite bitti o kendi şehrine gidip çalışmaya başladı, biraz ayrı kalabildik ozaman. O günler bile aylarca sabrettiğim oldu. O benden önceki dönem mezundu, ben sonraki dönem mezun oldum, yüksek lisans istiyordum mırın kırın etti bunalttı beni, kilom konusunda ailesiyle bir oldular zorla rejim yaptırmaya çalıştılar, ailesi benim dini değerlerim üzerine gelmeye başladı, en sonunda öyle saçma sapan hareketler yaptı ki kendinden soğuttu... En sonunda bile ayrılmak istediğimiz onun söylemesini istedim (niyese hiç bu sorumluluğu almam bırakırsa kendi bıraksın mantığı)...

Geriye dönüp baktığım zaman ve objektif olarak nelere katlandığımı gördümde kendime çok kızsam da o günler geri dönmüyor.


Şimdi evliyim tıpatıp aynı problemler olmasa dahi, evliliğimde de sıkıntılar yaşıyorum ve yine alttan alan ben oluyorum. Huylu huyundan vazgeçemiyor. Yine tahammül ediyorum, seviyorum diyorum. Yapım böyle kestirip atma yapım ve gücüm yoktur. Sabrederim.

Böyle olmuşsa hayatım Allahın vardır bir bildiği diyorum.

Şimdi geriye dönüp eski nişanlımdan (kendisinden nefret etmiyorum ama hiç sevmiyorum insan olarak) bahsediyorum zaman zaman sizlere, hayatımın 5.5 yılı gitti ve ben hep sabrettim. Olmayacak duaya amin dedim.


Şimdi evliliğimde de böyle mi yapıyorum diye düşünsem de, Evlendiğim insanla toparlayabiliriz ve sürdürürüz diye düşünüyorum. 7 seneyi devirdik. Zor işler butür konular... çoğu zaman gururunuzu bile ezdiriyorsunuz kaybetmemek için. Seneler geçip gidiyor....
 
Canımmm inan yalnız olmadığımı bilmek bana da çok iyi geliyor. Ama tabiki konu başlı başına insanın canından can alıyo resmen. Senin yapınla benimkiş evet tıpatıp aynı. Ve biliyo musun benim öbceki 4 yıllık ilişkimde de aynı sorunlar oldu. Ona ne zamanki dik durdum benden iyisi olmadı. tam 2 yıl peşimden koştu pis. Ama dönüp bakmadım bile. Bunda da aynısı olacak ben biliyorum. Bide bana bişey dedi. Bende ona anladığım şeklini söleyince hayır sen beni çok yanlış anlamışsın dedi. Sen benim huyumu suyumu biliyosun. Kaç yıldır tanışıyoruz. Ama düşünsene ayrılıp başkası olduğunu. En baştan kendini anlat et olmaz dedi. Ha yani sırf o yüzden benimlesin bunuda bilmem iyi oldu dedim. Hayır beni çok yanlış anladın diyo sonrada. Ama anlamadım. Ama kavga anında da bas bas bağrıyo seni çok sevdiğim için her yaptını unutuyorum diye. Allah aşkına benim yaprtıklarım ne söleyim size.. Ben çok tezcanlıyımdır. Bazen ona yapmam gereken şeyi sormayı unuturum. En basiti. O der bana otobüse bin. Ben dolmuşla giderim neden? ÇÜNKÜ OTURABİLİYORUM DOLMUŞTA. Zaten yorgunum argınım. Sonra der bana beni adam yerine koymadın.. Neymiş face e girmişim ondan habersiz.. Bunlar sırf bunlar onu adam yerine koymadığımın en güçlü göstergesiymiş..
 

Butür kıskançlıkları nişanlımda çokyaşamıştım. Ozman face yoktu tabi ama olsa aynı şekilde o da bana böyle kısıtlamalar getirirdi. İnsan bir önceki yaşadıklarında sıkıntılı olup diğer yaşantısında yapmamaya özen gösteriyor tabi. Eşimin böyle kıskançlıkları hiç olmaz, tam tersine aşırı rahattır. Eşimle de başka başka sıkıntılar olur arasıra.

Nasihatlerini zorla uygulamamı istemeler, beni adam yerine koymuyorsun demeler, yok bana bunu dedin bana saygı duymuyorsun demeler... bunları hep nişanlımda yaşadım. Öyle çelişkili bir insandı ki, o dediklerini kendisi de yapardı arada sırada, içim böyle biranda küfürlerle dolardı iddialaşırdım, sen de yaşıyorsun diye kavgaler ederdim. Bebek gibi mızmızdı. Yanına giderken hep dua ederdim, neolur morali iyi olsun artık, bu sefer bir güzel gün geçirelim diye... düşünün... Öyle böyle bir kompleks değildi onunkisi... bu kadar eziyete rağmen katlandım işte senelerce...

Erkeklerin büyük yüzdesinde var galiba bu kendini hep haklı görmek. Eşim bir kere hatalıyım dememiştir. Özür asla dilemez... niyeyse o özür dileme işi gurur kırıcıdır onun için un ufak olur onu derse... Hep ben hatalıyımdır. Oysa o hala çocukça davranabiliyor... Siyasi konularda, toplumsal konularda, insan değerlendirmelerinde hep eşim haklıdır. Ben ters bir fikir desem "nasıl böyle dersin" olur hemen.

Sizin dediğiniz bu "huyumu suyumu biliyorsun" olayı da palavradır. Çünkü insanlar değişebilirler, olgunlaşabilirler... haksız olduğu konularda kendilerini geliştirirler... bu şekilde olmaz ki.. sürekli o haklı sürekli onun huyu biliniyor da ona göre davranmak zorundayız... ne bu ya... herşeyi ona sormak zorunda değiliz, kendimiz bir bireyiz kendi kararlarımızı veririz... bu bence birlikte bütün olma konuları biraz abartılıyor...

neymiş efendim "ondan izinsiz böyle şöyle..." ne demek izin almak? aklım almıyor.... eş olmak bu değil ki? tamam bazı özel konularla sınırlıdır ortak karar vermek. Ama dolmuşla veya otobüsle gitme iznini ondan mı alacağız....

İşte ne desek boş.. hoşlanmıyoruz bu davranışlardan ama yine de katlanıyoruz sonuna kadar. Allah demekki biz çoğu kadınları böyle sabredelim diye yaratmış... gerçekten...
 

Ne de doğru şeyler yazmışsın canım.. Ondan ayrılırken tek bir söylenmemiş söz bile bırakmıcam içimde. Kin tuttuğumdan değil intikam aldımdan değil. Ama eminim ki rabbim herşeyi görüyor. Birgün aynısını onada yaşatacak. Ben cansuya napmışım iycek o zaman.
 


Senin kendinle ne alıp veremediğin var da kendine acı çektiriyorsun?
 

Valla kesinlilkle öyle yap çünkü hep içinde kalıyor. Eski nişanlım benim onunla ilgili böyle sıkıntılar yaşadığımı çok bilmez çünkü ben ayrılırken hiçbirşey demedim ona ve herşey içimde kaldı işte. O şimdi zannediyor ki, o süper bir insandı, herşeyini seviyordum da işte kısmet değilmiş ondan olmadı sanıyor.. Oysa türlü türlü huylarıyla hayattan soğuttu bir damlasını bilmiyor çünkü hata bende demedim ona.. içimde kaldı. Ondan ayrıldığım gün tarihi ile 10 yıl geçmiş... ve şuan hala ona sinirliyim ve kendime de söylemediğim için... bu sinir de ölünceye kadar benle olacak.

Ben çok kullandırttım kendimi, kötü huylarına tamam dedim, kendi eksikliğini, benim eksikliğimmiş gibi yüzüme vurduğunda birşey söyleyemeden kaldım önünde, laflar ağzımda düğümlendi durdu... Benim ne güçsüzlüğüm, ne masaya elimi vuramamam kaldı, ne iradesizliğimm... bi derdi ki benim yanımda herşeyi giyinirsin izin veriyorum.. sonra bi derdi ki benim yanımda giyinme bunları ben yokken giyin rezil etme beni... yani keni ile çelişkili ne dediğini bilmeyen sürekli sorun anlatan biriydi... bebek gibi ağlardı... (erkeğin ağlaması da bana çok sinir bozucu gelir)... işte...

o yüzden sen söyle eğer ki ayrılırsan senin şu huyların bitirdi bizim ilişkimizi de muhakkak içinde kalmasın.
 

Sölicem sölicemde ben korkuyorum aslında biliyo musun? Onda öle bi alt etme yeteneği var ki insan noldunu şaşırıyor. Acaba mektuplamı döksem içimi iyice.
 
Sölicem sölicemde ben korkuyorum aslında biliyo musun? Onda öle bi alt etme yeteneği var ki insan noldunu şaşırıyor. Acaba mektuplamı döksem içimi iyice.

Yaa işte, o üste çıkma kabiliyeti bende de yok :))) en ufak tartışmada hemen karşı taraf galip gelir. Ne güzel demişsiniz yazayım mı diye... aslında yazmak en etkili yol, insan herşehi o an aklına getirip doğru üslupla yazabiliyor.

Yazmayı çok düşündüm ama sadece düşünmekle kalmış olmalıyım ki üst üste aylar ayları kovaladı... sonra da bana "hala hazmedemedin mi" demesin diye yazmadım... ama olay taze iken yazıp gönderseydim güzel olurdu :))))
 

Sanırım on yıl sonrada olsa senin gibi olucam canım. Hala içim içimi kemircek onun kafasını gözünü dağıtmak için..
 
arkadaşım senin yaşadıklarını bende YAŞADIM.inan psikolojk şiddetle birlkte, fiziksel şiddetde ufak ufak zamanla başlıyor.bu tipler böyle işte öyle seviyor sahipleniyorlarki , ZARAR VERİRCESİNE DEĞİŞMİYORLAR! aksine günbegün olumsuz davranışları artıyor.değişir diye 3yılımı verdm sonunda ona benzemeye başlayınca dur dedm kendime.ruh hastası olamaya başlamştım bnde..herşeyi irdeler, kafaya takar oldum.ben ne kadar kötü bir insanım diye düşünmeme sebep oluyrdu.kendimden nefret ettrmşti beni..senin face olayını ben yapsam aynı tepkiyi oda verirdi.attığım adım bile suç olcaktı düşün ondan önce saçımda ak yoktu, yüüzmde hep tebessüm vardı..
ama şimdi aynaya bakınca yaşadıklarımı anlayabiliyorum..İNAN DEĞMEZ...uzatmadan bitir.
 
kalbin kırıldıkça aşkın bi parça daha yok oluyor. farkında değil misin? ve evlenirseniz aşk bittikten sonra sıra başka parçalara gelecek yok olmak için
 

Öyle diyorsunuz evet en doğrusu da bitirmek... fakat insanın basireti bağlanıyor ya.. sanki onsuz olursanız yaşayamazsınız gibi geliyor. Ben de o yüzden katlandım ona yıllarca.. hep benden gitti, mutsuzdum, sürekli ağlıyordum üstelik daha çok kilo almıştım... gururumu bir kenara bırakmıştım. Ailesi benim 5 kilo fazlamı dert etmişti, yanlarında dolaşacakmışım böyle olmamalıymışım. elaleme ne derlermişş... Kurtuldum er ya da geç ben de birsürü yarası kaldı işte hatırlayıp hatırlayıp sayar söverim :) ben de aynen Do_you_wanna arkadaş gibi :)
 


tabi bitir demekle de bitirilmiyor..benm hala içim acır.tedavi alsa böyle olmazdık...bence insanın içinde allah korkusu olmalıdır.yaa ALLAHtan korkan biri nasıl can yakabilir aklım ermiyor :44: Allah hayırlı insanlarla karşılaştrsın inş. yarların tedaviside psikoljk destekle mümkn..en baştada kendi kendimizi onarmalıyız ölüm acısı yaşayan insanlar var..bu yaşadıklarımız ne ki....işin iyi yanından bakmak gerek
 

Ya bi de lafın konun nereye gidiceğini anlayınca hemen süt dökmüş kediye dönüyo. Sen ayrılmak istediğinde o nasıl davrandı. Ayrıldıktan sonra arayıp sordumu naptı?
 
Ya bi de lafın konun nereye gidiceğini anlayınca hemen süt dökmüş kediye dönüyo. Sen ayrılmak istediğinde o nasıl davrandı. Ayrıldıktan sonra arayıp sordumu naptı?

işin trajikomik yanıda burası işte..bide terk edildim 6 ay olacak...bi laf vr çok hoşuma gider

arsız güçlü olunca,haklı suçlu olurmuş....
 

Ne güzel demişsiniz, Allah korkusu olmalıdır diye. Bir insanın içinde gerçekten ama gerçek anlamda (öyle lafla söyleyen ve gerçekte olmayan çok insan var da..) Allah korkusu olsa ne karşısındakine zulmeder, ne de yakınlarına müsade eder... Bazen işte hayırlı insan gelmiyor karşımıza belki de sınav yeri olduğu için dünyamız...

İnsan sorunlar yaşarken, aslında daha büyük dertleri olanları görmüyoruz, kendi içimize dönüp, en büyük derdi yaşamışız gibi hissediyoruz... bu da hayatın bir parçası herhalde :S

Tedavi alsaydık diye kendi adıma düşündüm de... bekli olmayacak bu evliliği yapmış ve bu zoraki süreyi birkaç sene daha uzatmış olurduk diye düşünürdüm... çünkü bazen çok ısrarcı olmamak oluyor doğrusu... ama tedavi kişinin kendisi için de bir artı olur.
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…