PSİKOZ YAKINI TANIDIĞI OLANLAR BİLGİLERİNİ PAYLAŞABİLİR Mİ ???

Evet o yüzden kararlı olup nedenine nasılına bakmadan önce ve önce kendi iyiliğiniz ve kendi sağlığınız için, kim ne derse desin bir adım atar bu döngüden çıkarsınız umarım
 
Çok teşekkür ederim yorumlarınız için,hastalık her an herkesin başına gelebilir buna itirazım yok ama bunu tercih etmek yani ben geçmişimle ilgili en ufak detaya kadar “sonradan ben bilmiyordum demesin”mantığıyla her şeyi anlatırken;gözümün içine bakıla bakıla “iyileştiğimi düşündüm “düşüncesiyle zorla hastaneye yatırılma,elektrikle tedavi görme,raporlarla iş yerinden aylarca uzak bırakılması ve hala idare ediliyor olması…Bunlar bende ciddi bir güven problemi zaten oluşturmuştu.Ben bunu evliliğin 2.ayında öğrendim ve hala her tartışmada bu kandırılmışlık hissine dönmeden edemiyorum…Velev ki dedikleri gibi iyileşmiş olsun,biz 9aylık evliyiz ve benim eşim gün geçtikçe beni daha da zorluyor,ona sorsalar o da diyecek ki tamam karım benim asosyalliğimi ya da rahatsızlığımı öğrendi ve buna rağmen üstüme çok geliyor ama ben de o zaman diyorum ki ben bunları bilmiyordum ve bana sunulan tek çözüm “idare et biz 36yıldır öyle yapıyoruz,maddi manevi ne ihtiyacın varsa bizimle çöz “ , ama e be kardeşim,ben hava almak için,muhabbet etmek için,hayatı paylaşmak için sizi mi arayayım???Bunlarla beraber ,evde sürekli acı çeker tipte,hiç bir şeyin varlığına (örn kv leri iftara almak istiyorum tepki gerek yok biz gideriz yeter,e diyorum ramazan bereket paylaşmak,cevap ben kalabalık ortam sevmiyorum)gerek duymayan bi tip bir süre sonra sinir bozucu oluyor.Ben üç tane erkeğin içinde yetiştim bir sorun varsa en hızlı şekilde hallolur biz şimdi en ufak sorunu bile 3gümdem önce halledemiyoruz ve bazı şeyler için yalvarmak zorunda kalıyorum,yani rahatsızlığı iyileşmiş olsa bile ailesi ve kendine göre ki herkes böyle bir hastalık tam olarak iyileşmez diyor ve ben de tam olarak iyileşmediğine şahidim ama velev ki iyileşmiş olsun,bu diğer durumlar,muhabbetsizlik,iletişimsizlik vs 9aylık bir evliliğin normali midir???
n
 
Evet o yüzden kararlı olup nedenine nasılına bakmadan önce ve önce kendi iyiliğiniz ve kendi sağlığınız için, kim ne derse desin bir adım atar bu döngüden çıkarsınız umarım
Bu konuda kararım net…Karşımda “lütfen evliliğimiz bitmesin ben elimden ne gelirse yaparım “ gibi bir tip yok…Maalesef…Ve uzun zamandır gördüm ki benim çabamla da gitmiyor.Eşim bana sürekli ondan beklentisiz olmamdan bahsediyor ama o zaman ben de soruyorum ben senden beklentisiz olacaksam,müşkülümü başkası çözecekse,dışarda dert anlatacak adam arayacaksam,sorumluluğum hala anne babamda devam edecek ise , biz neden evlendik??
 
İlaçları kullandırmanın bir yolu yok mu? Yeni bir vitamin ilacına başlasanız, içine kendi içmesi gereken ilaçları koysanız. Bizim de bir akrabamıza şizofreni teşhisi konmuştu, bu şekilde bir süre ilaçlarını kullandı.
 
Evet dediğiniz gibi karşı tarafında çabası lazım. Özellikle ailesinin sorun çözmeye çok istekli olması lazımdı, demek ki nasıl bi enkaz olduğunun çok iyi farkındalar . Siz hastabakıcı değilsiniz, size bol bol para vercekler ne isterseniz yapacaklar siz de karşılığında oğullarının başında mı durcaksınız? Bunu size yapmaya hakları yoktu . Evlendikten sonra rahatsızlanmış olsaydı (benim tanıdığın olduğu gibi) o zaman iş değişirdi. Hastalıkta ve sağlıkta diye imza attık, hastalanan ben de olabilirdim der çabalardınız diye düşünüyorum. Sizinki biraz punduna getirip evlendirmek gibi olmuş malesef.
 
Ben de tam olarak sizin gibi düşünüyorum ve ben evlenmeden önce benim içimi kurcalayan konuları her biri ile konuşmaya çalıştığımda bişey yok dediler bana onlar da kabullenmek mi istemiyorlar ailelerine konduramıyorlar mı bilmiyorum,evlenmeden haberim olsa da kararı bana bıraksalardı keşke,sonra olsa zaten dediğiniz gibi iyi günde kötü günde…
 
boşanmaya hemen yanaşırlar umarım. Ailesi işi yokuşa sürcek gibi duruyor. Dramlara, gözyaşlarına biraz hazırlıklı olun. evraklar, dilekçeler artık ne lazımsa yavaştan bakın toparlayın derim.
 
boşanmaya hemen yanaşırlar umarım. Ailesi işi yokuşa sürcek gibi duruyor. Dramlara, gözyaşlarına biraz hazırlıklı olun. evraklar, dilekçeler artık ne lazımsa yavaştan bakın toparlayın derim.
Annemlerle konuşacağım dediğimde “aile meselemiz kendi içimizde hallederiz “dediler bir süre ve ben tabi ki ailemle paylaştım, son hadisede de ailem be sizler gelin hep beraber konuşalım dediğimde aileni çağırma biz önce kendi aramızda bir konuşalım dediler
 
Peki aileniz bu durumdan haberdar mı? Onlar ne düşünüyor? Allah yardımcınız olsun. Ne hayallerle evlilik yapılıyor, sonrasında böyle bir şeyle karşılaşmak çok zor. Üstelik ömür boyu devam edecek ve karşı tarafta hiç çaba yok. Bu şekilde ne kadar devam ettirebilirsiniz ki... Anladığım kadarıyla gerekli fedakarlığı gösteriyorsunuz, çok yapıcı birisiniz ama kaç yıl daha buna dayanabilirsiniz.
 
Ailesinin yaptığı ise çok büyük ayıp. Kendi kızlarına aynı şey yapılsın isterler miydi acaba. Herkes evlenecek diye şart yok, keşke oğlunu evlendirmeseydi. Sizi bu hayatın içine çekmeye hakları yoktu.
 
üzüldüm arkadaşım.adam normal değil. hastalığı hariç aile bu durumu senden neden gizledi?. üstteki kvlcm yorumu haklı. mutlaka nişanlı iken oğlumuz bu durumda demelilerdi. onlar da kurtulmak için demek ki sustular. nereden tutsan elinde kalan bir evlilik. çok aşık olursun sonradan bu durum ortaya çıkar anlarım ama başından beri gizlenen ruh sağlığı bozuk bir insan.aşağılamıyorum durum tespiti yapıyorum. çalışmıyormuş karar alamıyor asosyal sen a diyorsun o b algılıyor düğün dernek tatile beraber gitmek hak getire varlığını unutuyor şiddet içerikli şeyleri karanlıkta kendini kapatıp izliyor mutsuz neşesiz ısrarcı takıntılı sinirlenince gözü dönüyormuş.bir kadının evlilikte istemeyeceği her şeyi yapıyor bu adam.mutlu olmak için evleniriz. başkasının mutsuzluğu ve takıntıları ile hayat geçmez. tedavi de olmuyorsa fazla uzatma gençliğine yazık.
 
"Tek başına olursan seni daha kolay kafalarız " 'ın Türkçesi herhalde . Neyse gözünüzün açıldığını umuyorum artık
.
 
Annem ve babam haberdarlar,2.derece olanlar da bir şeyler seziyor tabi… 2.ayda öğrendiklerimi ailem de ordan burdan öğrenmiş, kabullenmek zor olduğu için ikimiz de birbirimizden saklamışız…Annem iş arkadaşının oğlundan eşimin kısa bir süre önce uzun bir süre rapor aldığını bunun sebebinin psikolojik bir rahatsızlık olduğunu öğrenmiş ve yukılmışlar tabi…Ben cinsel yaşamdan birçok konu hakkında muhatabımın tepkilerini,sorunlara çözümsüzlüğünü,içine kapanmalarını, başını ve gönlünü okşamama rağmen beni olayların içine almayışını o kadar dertlendim ki bir akşam anneme patlayıverdim…Tabi anlamlandıramadığım bu konular ile ilgili muhatabımı darladığım da çok oldu üstüne gittim neden böylesin varsa bişey beraber çözelim anlat diye o anlatmadıkça ben delirdim…Sonra ailesi ile paylaştım benden 1/2 ricada bulundular terapi almaya başladım eşim de bu dönemde 1/2 adım atar gibi oldu ama artık tamamen “beni koyver,beni sal “ modunda ve biz iletişim kuramıyoruz benim konuşmalarım onun için gereksiz ve dediği “bana bunları anlatmanın hiç bir önemi yok davranışların ile göster “…he bir de şey var “bunlar senin kafanda kurduğun şeyler “…
 
Yorumunuz için çok teşekkür ederim ben bu evlilikten hiç randıman alamadım zaten hiç bir şey de anlamadım biz ilk haftadan fiyaskoyduk ve dediğiniz çok doğru ben bu 9 ay boyunca bir gün rahat ve huzurlu olduğumu hatırlamıyorum
 
Yorumlarınızı baştan sona okudum. Eşinizin ailesine çok kızdım, sizden böyle bir şeyi saklayıp size bunları yaşatmışlar, acaba geceleri rahat uyuyabiliyorlar mı! En büyük suç onların, eşiniz onların baskısı sonucu evlenmiştir diye düşünüyorum. O zaten yalnız kalmaktan mutluymuş, ne diye evlendirmişler...
Sizi ise çok taktir ettim Nasıl bir olgunluktur ki tüm bunları sonradan öğrenmenize rağmen evliliğinize sahip çıkıp hep yapıcı olmuşsunuz. Elinizden geleni yapıp eşinizin gitmesi gereken terapiye bile siz gitmişsiniz. Evliliğin ilk yılları aşk dolu geçmesi gerekirken siz bu zorluklarla uğraşmışsınız. Bence elinizden geleni yaptınız. Daha da uzatmak size de eşinize de eziyet. Devam ettikçe siz de tükeniyor yaşama sevincinizi kaybediyorsunuz. İnşallah sorunsuz şekilde bu durumdan kurtulursunuz çok ama çok mutlu olmayı hakediyorsunuz
 
Yorumunuz için çok teşekkür ederim ”Işık görmüş tavşan gibi kalmak” deyimi vardır ya, ben öyle oldum zannederim, olayları idrak edince de “olanda hayır vardır sen bi elinden geleni yap bakalım “ dedim kendi kendime,Allah var bir ara da galiba düzelecek diye ümitlenmedim değil…Ama olmuyor…Bu durumdan neyse ki karşılıklı olarak rahaysızız ve hatta bana büyük bir iyilik yapsa da kendisi bu evliliği devam ettirmek istemediğini ailesine söylese
 
Belki linc yiyecegim ama yazacağım. Ciddi psikolojik problemleri olup duzenli tedavi olmayan insanlarin evlenmemeleri, evlendiyse bile cocuk sahibi olmamalari gerekiyor.
Genetik olarak gecme konusundan dolayi demiyorum bunu. Eger ebeveynlerden birisi hastaysa ve tedavi olmuyorsa cocuguna verebilecek hic biseyi olmadigi gibi birde cocugu daha kotu etkiliyor.
Velev ki aileler geldginde siz madde madde bunlari yapacak dediniz, oda kabul etti. 1 yil sonra yine ilaclari birakti. Ne yapacaksiniz? Hele bide cocuk olursa? Herseyden suphe eden birisi cocuguna ne verecek, ne ogretecek?
Yetiskinlere hic üzülmüyorum, evliliginizi devam ettirmek sizin tercihiniz ama olan cocuklara oluyoe, bunu unutmayin.
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…