En büyük eksiğim bunlar..Çalışma hayatım evlilik öncesinde bitti..Şimdide tekrar başlamak özellikle bu dönemde beni korkutuyor..Ama hobi ve terapi ile başlamam lazım özellikle terapi..Kan değerlerime baktırdım hepsi normal..Sorun ruhum..Çalışan koşan takmayan kadınlara hayranım..Öyle olamadım...Önce sağlığınızdan emin olun, kan değerlerinize falan baktırın, fiziksel bir şey değilse terapiye başlarsınız
Ama bütün gün evde oturarak olmaz, gencecik insansiniz
Terapiye de gitseniz haftada 1 olacak :)
Dönüp dolaşıp eve geldikten sonra zor asılır bu durum.
Is, eğitim, hobi, neyse hayaliniz bir şeyler yapmaya bakın.
Evet mümkün değil tam anlamıyla birinin ne yaşadığını anlamak..Bide şansıma çevremde anlamayan insanlar var..Eskiden anlatırdım ama hiçbi faydasını görmedim zararından başka..Sanırım o yüzden de kapandım içime...İnsanlar zayıflıklarınızı kullanıyor yada içten içe mutlu oluyorlar..Ya da bieşekilde yüzünüze vuruyorlar..Bu beni itiyor..Bazen bakıyorum ne anasının gözü insanlar var kimseyi takmayan onların çevresinde pervane arkadaşları var...Ben mütevazi oldukça sanki insanlar garipleşiyor..öyle bi gerçekte var..Bu da beni önyargılı yapıyor insanlara karşı artık..bu ruh haline girmemin en büyük sebeplerinden biride buAj
Ah! Canim keşke anlatabilsen anlatmaya bile halin olmuyor ki zaten kimse kimseyi tam anlami ile anlamaz ki ben anlatamayan familyadanim malesef
En büyük eksiğim bunlar..Çalışma hayatım evlilik öncesinde bitti..Şimdide tekrar başlamak özellikle bu dönemde beni korkutuyor..Ama hobi ve terapi ile başlamam lazım özellikle terapi..Kan değerlerime baktırdım hepsi normal..Sorun ruhum..Çalışan koşan takmayan kadınlara hayranım..Öyle olamadım...
Ahaaadaaa ben.. Ben bu durumu kendimi harcamak gibi görmüyorum... Kendimi tanıyorum... Spor da Bi yere kdr ne bileyim eğlence de bir yere, çalışmak da Bi yere kdr ki ben insani ilişkilerin çok olduğu ortamlarda çalışamıyorum çünkü yalakalık yapan, birilerine yaranma derdi olmayan fazla dobra karakterim... Öyle ortamlarda stres yaşayıp sağlığımdan olmak yerine bahçede yerde yürüten ateş böceğini çay içerken inceliyorum...O kadar öfkeliyim o kadar mutsuzum ki anlatamam..Ne giyinesim var, ne yaşama hevesim...Allaha şükür ailem sağlıklı on numara insanlar keza eşimde öyle çok ilgilidir her an sevdiğini söyler zaten her an dipdibeyiz falan...Demek istediğim sağlığım hayatım ailem her şey tam allaha bin şükür..Evliliğimde zor dönemlerim oldu maddi manevi..Çok zor zamanlar yaşadım..En yakın akrabalarımla (kardeş kadar yakın...) büyük anlaşmazlık yaşadık..Görüşmeyi kestik...O zor zamanlarda bile bu kadar kötü olmadım..Üstünden kaç sene geçti...Maddi sıkıntılar bitti sayılır...En kötü kısımları atlattık en azından...Ama ben son zamanlarda son 3 4 aydır bitik vaziyetteyim..Kimseyle görüşmüyorum..Ailemi telde aramak konuşmak bile külfet geliyor...Evde koltukta oturuyorum bütün gün elimde telefon...Bişeyler izliyorum bişeyler okuyorum...Ağzımı oynatırken bile zorlanıyorum konuşurken inanın o derece bitkinim...Ne yapayım kendimi bu durumdan nasıl kurtarayım bilmiyorum...Gencim güzelim hep gülerdim ben espriler yaşama sevincim hayallerim..Üzülüyorum kendime...Bu zamanlarımı sonradan çok aramak istemiyorum kendimi harcıyorum evde hiçbişey yapmayarak..Ama inanın mecalim yok...İsteğim yok biri beni sürüklese keşke zorlasa...o kadar anlatıyorum en yakınlarıma halimi biride demiyo ki gel seni şuraya yazdırayım şunu yapalım vs...Arkadaşlarımda bir tane düzgün insan yok...Beni anlayabilecek biri yok bu anlamda...Belki benim gibi olan birileri vardır diye yazıyorum..Bide içimi dökmüş oldum......
Aynen benimde öyle bi durum işte..Herşeye koşan herkesi dinleyip tavsiyeler veren atak mutlu esprili kız gitti yerine susan kısa cümleler kuran bi tip geldi.anksiyete takıntı bende de var fazlasıyla...panik ataktan kurtuldum sayılır dışarı çıkamıyordum şimdi en azında dışarda tedirgin olmuyorum yoksa bu depresif ruh haliyle bide çıkamasaydım artık ne olurdu bilemiyorum
Allah korusun büyük dert diyebileceğim en baştaki şey sağlık..Ufak tefek şeyler dışında ne kayıp ne sağlık problemleri olmadı allaha bin şükür..Hepte şükrederim elimden geldiğince..Ama elimde değil ki bu benim..Zorluyorum çok zorluyorum..Gezip tozup kahve içmek hep yaptığım şeyler..Bunlar arada iyi geliyor ama çok sık yaptığım için özel değil..Kendimi zorlamaya çalışıyorumBen böyle durumlarda hep allah büyük dert vermesin derim.
Evet yaşanmışlıklar, yorgunluklariniz olabilir ama her şey yolunda artik.
Ve her şey yolundayken çöken ruhunuz,
Allah korusun, bir hastalıkta, kayıpta, yoklukta, mutsuzlukta, huzursuzlukta ne yapacak?
Biraz güçlü kalmak gerek
Kendinizi bırakmayın nasıl olsa böyleyim diye.
Gez toz kahve iç önerileri de iyi hoş ama ici boş, kaç kere kahve içeceksiniz:) sürekliliği olsun biraz, iyi gelir :)
Sizin yaşadıklarınızın aynısını yaşıyorum bunalımdayız sanırımO kadar öfkeliyim o kadar mutsuzum ki anlatamam..Ne giyinesim var, ne yaşama hevesim...Allaha şükür ailem sağlıklı on numara insanlar keza eşimde öyle çok ilgilidir her an sevdiğini söyler zaten her an dipdibeyiz falan...Demek istediğim sağlığım hayatım ailem her şey tam allaha bin şükür..Evliliğimde zor dönemlerim oldu maddi manevi..Çok zor zamanlar yaşadım..En yakın akrabalarımla (kardeş kadar yakın...) büyük anlaşmazlık yaşadık..Görüşmeyi kestik...O zor zamanlarda bile bu kadar kötü olmadım..Üstünden kaç sene geçti...Maddi sıkıntılar bitti sayılır...En kötü kısımları atlattık en azından...Ama ben son zamanlarda son 3 4 aydır bitik vaziyetteyim..Kimseyle görüşmüyorum..Ailemi telde aramak konuşmak bile külfet geliyor...Evde koltukta oturuyorum bütün gün elimde telefon...Bişeyler izliyorum bişeyler okuyorum...Ağzımı oynatırken bile zorlanıyorum konuşurken inanın o derece bitkinim...Ne yapayım kendimi bu durumdan nasıl kurtarayım bilmiyorum...Gencim güzelim hep gülerdim ben espriler yaşama sevincim hayallerim..Üzülüyorum kendime...Bu zamanlarımı sonradan çok aramak istemiyorum kendimi harcıyorum evde hiçbişey yapmayarak..Ama inanın mecalim yok...İsteğim yok biri beni sürüklese keşke zorlasa...o kadar anlatıyorum en yakınlarıma halimi biride demiyo ki gel seni şuraya yazdırayım şunu yapalım vs...Arkadaşlarımda bir tane düzgün insan yok...Beni anlayabilecek biri yok bu anlamda...Belki benim gibi olan birileri vardır diye yazıyorum..Bide içimi dökmüş oldum......
Panik atağın hiç geçmiceğini zannederken onu genel anlamda atlattım..Dışarı çıkıyorum geziyorum ufak tefek tedrginlikler dışında sıkıntı yok ama depresyon isteksizlik ne kadar kötüymüş..Panik atak geçiyodu yükseldikten sonra ama bu hiç geçmiyor..Siz de devam ediyor mu panik atakİkimiz aynı şeyler yaşamışız galiba
Evet bunalım çok yerinde oldu..Tam anlamıyla öyle...Ağzını bıçak açmıyor deyimini tam yaşıyorum ama belli etmiyorum..Eşim beni çok inceliyor sürekli soruyor iyi misin diye ona çok yansıtmak istemiyorum sıkmaktan korkuyorum..Ailemi arkadaşlarımıda aynı şekilde..Geçen bi yerde okudum maskeli depresyon diye..Tam anlamıyla onu yaşıyorum...Herkese gülüyorum espriler bişeyler yapıyorum kısa kısa..Eve gelip ağlıyorum..Sizin yaşadıklarınızın aynısını yaşıyorum bunalımdayız sanırım
Peki böyle hissetmenizzim altında bi neden yatıyor olabilir mesela ben çocuk istiyorum olmuyor onun gerginliği ve depresyonunu yaşıyorumEvet bunalım çok yerinde oldu..Tam anlamıyla öyle...Ağzını bıçak açmıyor deyimini tam yaşıyorum ama belli etmiyorum..Eşim beni çok inceliyor sürekli soruyor iyi misin diye ona çok yansıtmak istemiyorum sıkmaktan korkuyorum..Ailemi arkadaşlarımıda aynı şekilde..Geçen bi yerde okudum maskeli depresyon diye..Tam anlamıyla onu yaşıyorum...Herkese gülüyorum espriler bişeyler yapıyorum kısa kısa..Eve gelip ağlıyorum..
İşte bende uçan kuşları geçen uçakları akan suyu izliyorum..ruhum öyle derin çok derin düşünürüm herşeyi anlarım hissederim...Hep böyleydim..O yğzdende çabuk etkileniyorum insanlardan olaylardan..Çabuk kırılıyorum...O yüzden uzaklaştım insanlardan başlarda üzülüyordum şimdi memnunum..Ama insan ister istemez bir tanede olsa arkadaş istiyor..Ama sahte zoraki olan arkadaşlık değil..onlardan çok var çevremde...Şu ruh halinden kurtulabilsem bende sizin gibi olucam amaaaaaan dicem :)Ahaaadaaa ben.. Ben bu durumu kendimi harcamak gibi görmüyorum... Kendimi tanıyorum... Spor da Bi yere kdr ne bileyim eğlence de bir yere, çalışmak da Bi yere kdr ki ben insani ilişkilerin çok olduğu ortamlarda çalışamıyorum çünkü yalakalık yapan, birilerine yaranma derdi olmayan fazla dobra karakterim... Öyle ortamlarda stres yaşayıp sağlığımdan olmak yerine bahçede yerde yürüten ateş böceğini çay içerken inceliyorum...
Param yok, sağlığım şükür Allah bugünü aratmasın, gelecek mi Amaaan su aka aka yolunu bulur... Bu zamana kadar yırtındım olmadı... Napim m ot gibi yaşıyorum diye ölmedim...
Sana gelince insanlar dönem dönem bunu yaşamaz mı... Sende o dönemden geçiyorsun... Belki yılların birikimini yaşıyorsun... Vitamin falan destekle baktın olmuyor terapi al... Yani gerek görürsen tabi... Ya ben bohem yaşamaya alıştığım için anormal gelmiyor :)
Bende..Çocuk deniyoruz her olması gereken günlerde küsüyoruz...Zaten antidepresan içiyordum bıraktımyüz kere söyledim eşime ama bu ay önemli artık saçma sebeplerden uzaklaşmayalım zaman geçtikçe kendimi daha kötü hissediyorum diyorum tövbe sanki inadına gibi o günlerde bi olay çıkıo kavga ediyoruz küsüyoruz..Ama ovulasyon günleri dışında mıçmıç aşkböceğiyiz...Uzadıkça uzuyor bende artık çocuk istiyorum yaşım ilerliyor çevremde herkesin çocuğu var sohbetleri çocuklar üzerine ben tek tabanca ne anlatıcam depresyondayım koltukta oturuyorum film izliyorum vs diyemiyorum kimseye...Bi sebepte bu evetPeki böyle hissetmenizzim altında bi neden yatıyor olabilir mesela ben çocuk istiyorum olmuyor onun gerginliği ve depresyonunu yaşıyorum
Bizde de öyleBende..Çocuk deniyoruz her olması gereken günlerde küsüyoruz...Zaten antidepresan içiyordum bıraktımyüz kere söyledim eşime ama bu ay önemli artık saçma sebeplerden uzaklaşmayalım zaman geçtikçe kendimi daha kötü hissediyorum diyorum tövbe sanki inadına gibi o günlerde bi olay çıkıo kavga ediyoruz küsüyoruz..Ama ovulasyon günleri dışında mıçmıç aşkböceğiyiz...Uzadıkça uzuyor bende artık çocuk istiyorum yaşım ilerliyor çevremde herkesin çocuğu var sohbetleri çocuklar üzerine ben tek tabanca ne anlatıcam depresyondayım koltukta oturuyorum film izliyorum vs diyemiyorum kimseye...Bi sebepte bu evet
Panik atağın hiç geçmiceğini zannederken onu genel anlamda atlattım..Dışarı çıkıyorum geziyorum ufak tefek tedrginlikler dışında sıkıntı yok ama depresyon isteksizlik ne kadar kötüymüş..Panik atak geçiyodu yükseldikten sonra ama bu hiç geçmiyor..Siz de devam ediyor mu panik atak
Bizde de öyleovulasyon günü bi uzağız bir de benim eşim bebek istemiyor ben kendim çabalamaya çalışıyorum onu zorluyorum gizli gizli hamile kalmaya çalışıyorum biliyorum çok yanlış ama psikolojim çok bozuk
Daha önce de oldu eşim kabullendi Üstelik iki kere hamile kaldım malasef düşük yaptımEşiniz bebegi istemiyorsa ve siz gizlice hamile kalsaniz ilişkinizi ucuruma doğru itmiş olursunuz. Böyle önemli bir konuda esinizin güvenini kirsaniz sizi kolay kolay affetmez
Daha önce de oldu eşim kabullendi Üstelik iki kere hamile kaldım malasef düşük yaptım
Eşinizi bi şekilde ikna etmeye çalışın sonra isiz üzmesin hamile kalınca..İkna edip psikoloğa götürseniz aslında..Ya da aile büyüklerinizden sizi dinleyen eşinizinde ciddiye alıcağı biri devreye girse?Bizde de öyleovulasyon günü bi uzağız bir de benim eşim bebek istemiyor ben kendim çabalamaya çalışıyorum onu zorluyorum gizli gizli hamile kalmaya çalışıyorum biliyorum çok yanlış ama psikolojim çok bozuk
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?