Aynen sanırım yapmam gereken bu..ailem il disina karsi cikacak ama bi sekilde ikna etmek zorundayim aksi halde gercekten kotu olmaya basliycam
Yaa cok tesekkur ederim guzel dileklerin tavsiyerin icin...en cok yasayan anliyor gercekten..Allah belasini versin bizi gencligimizi boyle bitirenlerin keske daha yasanabilir bi ulke olsaydik.Sanirim benim icin de en guzeli 1 ay daha sabredeip elimden geleni yaptiktan sonra bi sekilde bi yerde is bulmak olcak daha fazla evde durup su sinava caliscak gucum bitti artikBranşın ne bilmiyorum ama ben Türk Dili ve Edebiyatı Öğretmenliğini 2011'de bitirdim, yaklaşık 5 yıl dersaneye gittim ve atanamadım. Ben, 5 para etmez insanların iki dudağı arasındaki bu sınava haddinden fazla zaman ayırdığım için çok ama çok pişmanım. Bir kere geldiğimiz bu hayatta öğretmen olmayı hiç istemediğim halde öğretmen olmak ve atanmak için yaklaşık 12 yılımı heba ettim ve elimde şu an işe yaramaz bir diplomadan başka hiç bir şey yok. Bunları sana sınava 1 ay kala moralini bozmak için yazmıyorum, ilerde bir gün "keşke beni de bir uyaran olsaydı" dememen için yazıyorum.
Eşekten düşenin halinden eşekten düşen anlar. Sana aynı yoldan yürümüş biri olarak tavsiyem şudur ki, bu sınavı fazla kafana takma hatta hiç takma. Kalmış şunun şurasında 1 ay, evet o 1 ay 1 ömür gibi sana, biliyorum ama nasıl geçtiğini anlamayacaksın inan bana. Bu 1 ayı sakın "sonucu ne olur, kaç kontenjan açarlar, ben atanabilir miyim?" gibi sorularla geçirme hatta bu soruları aklına bile getirme. Bu 1 ayı içinden sınava çalışmak geliyorsa çalışarak geçir, gelmiyorsa çalışma çünkü kendini "ders çalışmak zorundayım." düşüncesiyle kastıkça masanın başına otursan da verim elde edemeyeceksin. Kaldı ki hiç ama hiç bir şey sağlığından daha değerli değil, bunu sana vakt-i zamanında sağlığının değerini bilememiş biri olarak söylüyorum. Görme problemimin derecesi arttı, bel fıtığı oldum, psikolojim heba oldu. İnan hiç birine değmiyor, sen çalışıyorsun ama dayısı olan atanıyor.
Sınava gir çık eğer olmazsa benden sana tavsiye değil 1 yılını 1 saniyeni daha bu adaletsiz sınava harcama. Olmazsa hayatını idame ettirebileceğin bir şehirdeki özellikle kurumsal kolejlere iş başvurusu yap, istersen yüksek lisans yap çalıştığın şehirde. KPSS sana bir şey katmayacak ama sen KPSS'ye ayırdığın zamanı ve bütçeyi kendine ayırırsan zaman kaybetmemiş, hayatı kaçırmamış, meslektaşlarından daha az kazanan ama bir çoğundan daha mutlu bir insan olabilirsin. Mesela benimle birlikte bölüm 1.si olarak mezun olan arkadaşım KPSS'ye sadece mezun olduğu yıl girdi, bir kaç puanla kaçırdığı halde bir daha sınava girmedi şimdi Ankara'da kolejde çalışıyor.
Evlilik meselesini de kafana takma, herkes evlenip çocuk sahibi olacak diye bir kaide yok, su akar yolunu bulur. Doğru insan benim karşıma 27 yaşımda başımdan başarısız bir nişan deneyimi geçtikten sonra çıktı, 2,5 yıllık evliyim ama çocuk sahibi olmak istemiyorum. Senin de şu an sosyalleşme imkânın olmadığı için flört edip tanımaya çalışacağın belki de gelecek planları yapabileceğin bir aday karşına çıkmıyor. Sen yolunu berraklaştırdığında her şey güzel olacak.
Sırf sen onu istiyorsun diye o şey senin için hayırlı olacak diye bir şey yok, unutma. Sonuç istediğin gibi olmazsa belki de hayırlısı böyle olduğu içindir. İyi haberlerini alırım umarım, sağlıcakla kal.
Cok haklisiniz o kadar aci ki 24 yasinda ogretmen olup bunlara maruz kalmak insallah sınavdan sonra ailemden uzaklasip baska yerde is bulmanin bi yolunu bulcam24 yaşına gelmişsiniz artık aileniz karşı çıkıyorsa her ay elinize 2000 tl versin.. Öyle gitme etme demekle olmuyor. Siz şu sınavı atlatın önce bir sonra yolunuzu çizmeye başlayın.
Yaa cok tesekkur ederim guzel dileklerin tavsiyerin icin...en cok yasayan anliyor gercekten..Allah belasini versin bizi gencligimizi boyle bitirenlerin keske daha yasanabilir bi ulke olsaydik.Sanirim benim icin de en guzeli 1 ay daha sabredeip elimden geleni yaptiktan sonra bi sekilde bi yerde is bulmak olcak daha fazla evde durup su sinava caliscak gucum bitti artik
Seni çok iyi anlıyorum ben de neredeyse 4 yıldır iş arıyorum KPSS ye hazırlanıyorum şimdi ama dediğin gibi insanda motive vs kalmıyor inşallah gönlüne göre olur herseyBen 24 yasinda bekar atama bekleyen bi öğretmenim.2 sene once mezun oldum ve henuz atanamadim hala kpss calisiyorum ailemle yasiyorum ama calistiklari için gun boyu evdeyim kucuk bi yerdeyiz ve arkadas sosyal cevrem sosyal aktivite vs pek yok arkadaşlarımin cogu atanip evlenip hayatlarini bi yola koydular ben 2 yildir bu hayati yasamiyorum sanki cam bi fanusun icine hapsoldum kaldim öylece.. evde oturmaktan 2 3 yuz disinda kimseyi gormemekten hayatimin monotonlugundan felaket bunaldim sinavima 1 ay kaldi ve kitap acacak gucu bulamıyorum boyle olunca sinava olan umudum da azaliyor ve gittikce iyice kotu oluyorum yasadigimiz yerde ozelde calismam vs icin de pek imkan yok malesef.Duygusal olarak cok boslukta hissediyorum hayatimda biri olsun artik bi yola giriyim hayatimi bi düzene sokuyum istiyorum ama evde oturarak boyle birini bulmamin da bi imkani yok.Lutfen bana bi seyler soyleyin tavsiyeler verin yoksa artik kafayi yiyecegim korkarim
Insan ister istemez geri kaldigini hissediyo daha cok bunalima giriyo cogu arkadasimin cocugu bile oldu bunu kontrol etmek elimizde pek degil kisanki herkes bu hayati yasiyor da ben yerimde kaldim oylece 2 yildir
Aynı durumdayız kaldı ki ben 1 yıllık mezunum kafayı yemeye az kaldın seni çok iyi anlıyorum .
Branşın ne bilmiyorum ama ben Türk Dili ve Edebiyatı Öğretmenliğini 2011'de bitirdim, yaklaşık 5 yıl dersaneye gittim ve atanamadım. Ben, 5 para etmez insanların iki dudağı arasındaki bu sınava haddinden fazla zaman ayırdığım için çok ama çok pişmanım. Bir kere geldiğimiz bu hayatta öğretmen olmayı hiç istemediğim halde öğretmen olmak ve atanmak için yaklaşık 12 yılımı heba ettim ve elimde şu an işe yaramaz bir diplomadan başka hiç bir şey yok. Bunları sana sınava 1 ay kala moralini bozmak için yazmıyorum, ilerde bir gün "keşke beni de bir uyaran olsaydı" dememen için yazıyorum.
Eşekten düşenin halinden eşekten düşen anlar. Sana aynı yoldan yürümüş biri olarak tavsiyem şudur ki, bu sınavı fazla kafana takma hatta hiç takma. Kalmış şunun şurasında 1 ay, evet o 1 ay 1 ömür gibi sana, biliyorum ama nasıl geçtiğini anlamayacaksın inan bana. Bu 1 ayı sakın "sonucu ne olur, kaç kontenjan açarlar, ben atanabilir miyim?" gibi sorularla geçirme hatta bu soruları aklına bile getirme. Bu 1 ayı içinden sınava çalışmak geliyorsa çalışarak geçir, gelmiyorsa çalışma çünkü kendini "ders çalışmak zorundayım." düşüncesiyle kastıkça masanın başına otursan da verim elde edemeyeceksin. Kaldı ki hiç ama hiç bir şey sağlığından daha değerli değil, bunu sana vakt-i zamanında sağlığının değerini bilememiş biri olarak söylüyorum. Görme problemimin derecesi arttı, bel fıtığı oldum, psikolojim heba oldu. İnan hiç birine değmiyor, sen çalışıyorsun ama dayısı olan atanıyor.
Sınava gir çık eğer olmazsa benden sana tavsiye değil 1 yılını 1 saniyeni daha bu adaletsiz sınava harcama. Olmazsa hayatını idame ettirebileceğin bir şehirdeki özellikle kurumsal kolejlere iş başvurusu yap, istersen yüksek lisans yap çalıştığın şehirde. KPSS sana bir şey katmayacak ama sen KPSS'ye ayırdığın zamanı ve bütçeyi kendine ayırırsan zaman kaybetmemiş, hayatı kaçırmamış, meslektaşlarından daha az kazanan ama bir çoğundan daha mutlu bir insan olabilirsin. Mesela benimle birlikte bölüm 1.si olarak mezun olan arkadaşım KPSS'ye sadece mezun olduğu yıl girdi, bir kaç puanla kaçırdığı halde bir daha sınava girmedi şimdi Ankara'da kolejde çalışıyor.
Evlilik meselesini de kafana takma, herkes evlenip çocuk sahibi olacak diye bir kaide yok, su akar yolunu bulur. Doğru insan benim karşıma 27 yaşımda başımdan başarısız bir nişan deneyimi geçtikten sonra çıktı, 2,5 yıllık evliyim ama çocuk sahibi olmak istemiyorum. Senin de şu an sosyalleşme imkânın olmadığı için flört edip tanımaya çalışacağın belki de gelecek planları yapabileceğin bir aday karşına çıkmıyor. Sen yolunu berraklaştırdığında her şey güzel olacak.
Sırf sen onu istiyorsun diye o şey senin için hayırlı olacak diye bir şey yok, unutma. Sonuç istediğin gibi olmazsa belki de hayırlısı böyle olduğu içindir. İyi haberlerini alırım umarım, sağlıcakla kal.
Ay bende 2 sene üniversite sınavına çalışırken böyleydim birde annemle yaşıyorum oda sabah 7de gidiyor akşam 7de geliyordu. Dersanede de okulda da çok olaylı bir öğrenciydim ve çok sivriydim. Ergen arkadaşlık ilişkileri de çok ilgimi çekmiyordu. Ama şuan mükafatını yaşıyorum. Cennette okuyorum.. Arkadaşlıklarımda mükemmel. Bir ay kalmış zaten bence kendinizi motive etmeye çalışın şu bir ayda sıkı sıkı tutunmazsanız bir yıl daha aynı bölgede kalacaksınız bunu düşünün.Ben 24 yasinda bekar atama bekleyen bi öğretmenim.2 sene once mezun oldum ve henuz atanamadim hala kpss calisiyorum ailemle yasiyorum ama calistiklari için gun boyu evdeyim kucuk bi yerdeyiz ve arkadas sosyal cevrem sosyal aktivite vs pek yok arkadaşlarımin cogu atanip evlenip hayatlarini bi yola koydular ben 2 yildir bu hayati yasamiyorum sanki cam bi fanusun icine hapsoldum kaldim öylece.. evde oturmaktan 2 3 yuz disinda kimseyi gormemekten hayatimin monotonlugundan felaket bunaldim sinavima 1 ay kaldi ve kitap acacak gucu bulamıyorum boyle olunca sinava olan umudum da azaliyor ve gittikce iyice kotu oluyorum yasadigimiz yerde ozelde calismam vs icin de pek imkan yok malesef.Duygusal olarak cok boslukta hissediyorum hayatimda biri olsun artik bi yola giriyim hayatimi bi düzene sokuyum istiyorum ama evde oturarak boyle birini bulmamin da bi imkani yok.Lutfen bana bi seyler soyleyin tavsiyeler verin yoksa artik kafayi yiyecegim korkarim
Tam da hayallerimi yazmissiniz ya o kadar ihtiyacim var ki buna.. Gercekten en cokta aile evinde olmak ailemin tutucu davranislari yipratti beni .öyle ki bi dönem ücretli ogretmenlik yaptim ona bile müdehale etmeye kalkiyorlardi ogretmenligi de onlardan ogrencem sanki okulda ayri evde apayri cocuk gibi degersizmis bi muamele gorup bocaliyordum. Su sinava son bi gayret gosterip atlatiyim da il disi olayini gundeme getircem insallah belki yuksek lisans falan yaparsam o bahanem olur ya da ruhsal sagligimin gercekten bozulacagina bi sekilde ikna etmeliyimEvet elinden geleni yap, Allah kerim. Aileni de hiç kafana takma, kendi doğurduğu, büyüttüğü, terbiyesini kendi verdiği evladına "Ben senin yanındayım kızım, nerede mutlu olacaksan hayatını orada kur diyemiyorlarsa onları da umursama, zincire vuracak halleri yok.
Şöyle düşün velev ki bu devlet sendeki cevheri göremedi diyelim; güzel bir şehirde iş bulmuşsun, kendine kutu gibi bir ev tutmuşsun, ufak tefek bir araba almışsın kendine, mesela akşamları yüksek lisans yapıyorsun, ilgi alanlarında kurslara devam ediyorsun, haftasonlari sinemaya tiyatroya gidiyorsun falan.. Belki yoruluyorsun, belki daha az kazanıyorsun ama mutlusun.
Hayal kur sonra onu inşa et. Sevgiler.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?