Altüst oldu herşey. Benim için travmatik bir durumdu bu. Atlatamiyorum bu travmayi. Önceden aşk acisi çeken birini görünce yhaa ne abartiyorlar şu işi derdim. Zormus.Kesinlikle çok ama çok haklısın ,neler yaşadığını sadece tahmin edebilirim ,empati yapabilirim ama en iyi sen bilirsin ..bir de şöyle mezun olduğun anı,sonraki hayatını düşünsene ,belki bir nebze de olsa sana enerji verir .tekrar aynı şeyleri çalışmak zorunda vs kalmayacaksın .duygular yara alınca çok farklı hissediyor insan ,bazen hissiz bir insan olursun,bazen en ufak şeye ağlayan..doktorunun da dediklerini kulak arkası etme sakın.
O da güzel3 lu kolktuktan selamlar diyorum bende
Hayatimi minder olarak devam ettiriyorum bende
O da güzel
Bunların farkındayım. Çok şükür hepsi için. Ama sorunum başka. Şöyle ki herşeyin farkındayım ama hayattan koptum sanki. Yaşama dair enerjim kalmadı. Simariklik olarak algılanabilir ama değil. Elimde değil.Ne kadar sanslisin..
Okuyorsun..
Gencsin..
14e kadar uyuyabiliyorsun..
Girip 100 alıp çıkacağın kendinle gurur duyacagin sınavların var..
Evlenmeden kurtulmussun yanlış kişiden..
Sadece 8 kilo fazlan var..
Bardağın bos kısmına bakmayı bırak.. hayata tutun asıl.. Bunun için 3. 4. Ellere ihtiyacın yok.. 2 elin var yeter.. asıl biraz..
Daha beterini şuan sen kendine yapıyorsun böyle yaparak kimi cezalandırıyorsun sadece kendini inş daha çok zaman gecmeden kendini toparlarsınGeçmiş olsun, Allah şifa versin. Ve amin kimseyi saglikla sinamasin Allah. Haklısınız belki de gençlikten. Fakat çok ağır geldi bana yaşadıklarım. Allah beterinden saklasin tabi.
Bunların farkındayım. Çok şükür hepsi için. Ama sorunum başka. Şöyle ki herşeyin farkındayım ama hayattan koptum sanki. Yaşama dair enerjim kalmadı. Simariklik olarak algılanabilir ama değil. Elimde değil.
Inşallah, hayatı kaciriyorum farkindayim bunun. Bazen zorluyorum kendimi ama her defasinda bulundugum ortamdan kacarak yine o muhteşem yatagima girmek istiyorum.Daha beterini şuan sen kendine yapıyorsun böyle yaparak kimi cezalandırıyorsun sadece kendini inş daha çok zaman gecmeden kendini toparlarsın
Öyle mi diyorsunuz. Bense beni kurtaracak bir el arıyorum sanki. Kimseden fayda gelmeyeceğini de biliyorum.Tekrar ediyorum yorumumu, içinden gelmedikçe kendini zorlayacak ve ayağa kalkacaksın. İyi olmak istiyorsan kendini iyi edeceksin başka yolu yok. Zorla kendini, düzene sok hayatını. Senin elinde.
Farkindasin ama bunalmak depresiflesmek böyle birşey.. farkında olup bunlara tutunamamak bunların yetmemesi.. o yüzden tutun diyorum.. varolanlara tutun ki hayattan iyice kopma.. yoksa elim ayağım var çok şükür diyip hep mutlu olmak mümkün değil maalesef.. ama cabalamak lazım..
Biliyorsun ve gelmeyecek de. Hayatına sihirli bir değnek de değmeyecek. Sen ayağa kalkmadıkça hiçbir zaman toparlanamayacaksın. Durumunun farkındasın ve kendini mecbur bırakman gerek. Önce uyku düzenin, sonra okul, sonra arkadaşlar.. Bunların hepsini toparlamak için uğraşman gerek. Canın hiç istemese de. Başka yolu yok çünkü. Gün gelecek güçlü duruşunla gururlanacaksın sonra.Öyle mi diyorsunuz. Bense beni kurtaracak bir el arıyorum sanki. Kimseden fayda gelmeyeceğini de biliyorum.
Evet. Çok zor ama zorlamam gerek. Yoksa bu farkindalik daha acı veriyor bana. Zaman geçiyor hayat akıyor. Ben saplandim kaldım.Biliyorsun ve gelmeyecek de. Hayatına sihirli bir değnek de değmeyecek. Sen ayağa kalkmadıkça hiçbir zaman toparlanamayacaksın. Durumunun farkındasın ve kendini mecbur bırakman gerek. Önce uyku düzenin, sonra okul, sonra arkadaşlar.. Bunların hepsini toparlamak için uğraşman gerek. Canın hiç istemese de. Başka yolu yok çünkü. Gün gelecek güçlü duruşunla gururlanacaksın sonra.
Sokağa çıktığında iyi hissetmek için kuaföre gidebilirsin, yeni kıyafetler alabilirsin.. Bir ilgi alanı bulabilirsin kendine. Zorlamadan olmayacak unutma.
Öyle yasanmislik dolu ki satırların. Beni anladığını biliyorum, anlayabiliyorum. Baska bir insanı sevmek fikri bile acı veriyor bana. Bir çok his acı veriyor aslında. Balkondan bakıyorum en fazla. Insanlari inceliyorum. Garip geliyor.Bundan tam 9 ay önce... Aynı ben bu sendim... Herseyin farkindasin ama yapmıyorsunuz bu duygu kadar adamı dibe çöktüren bişey olamazmış.. Grip enfeksiyon falan filan .. bunlarda sağlık ama esas bu durum sağlık bu bir bozulunca hepsi ardından geliyor zaten,birde bende öfke patlamaları oluyordu ne mi yaptım nasıl mi geçti?
Çok sanslisin iyiki okulun varmis zaten benimde eğer okul olmasaydı mahvolurdum bu çöküntüye iyice saplanip
Ne mi yaptım çözümlerim şuydu
Mecbur insan içine karisacaksin!!!
HA bak bide sınav haftanmis al eline kitabı defteri erkenden kütüphaneye git ister çalış ister yat uyu depresyonuna birde ordan girmeye bak
Ama ister istemez insanlar dikkatini çekecek biraz biraz farklilasacaksin haa bunu kendini iyi hisseden kadar devam ettireceksin gideceksin o kütüphaneye sonra eline boş bir kağıt kalem al yaz yaz icinden gelenleri sonra oku kendine sil tekrar yaz istersen ama mutlaka o ki neler varmış içinde bi kendini yeniden Keşfet ha bu arada senin gibi olan diğer insanları izle
birbiriyle konusan ders anlatan öğrencileri uyuyani harıl haril kagit karalayani kitap okuyani bak ve anlamaya çalış
nefes almak için bi 1 saat belirle git bi kafeye yemek ye tabi yine aynı şeyi yap
Sonra hoop yine derhal kütüphanene dersine bak azıcık nefes aldın aşk gelsin çalışmak için
Hem o kadar erkek arasında belki senin tercihlerini uyacak bi adam bulursun yani haa bak aslında ben söyle adamlardan hoşlanıyorum diye bi gözden geçir kızlara bak bide kendini sonra ya ben ne yapıyorum ne haldeyim diyeceksin
Eve geldin mi ? hahhh bugünkü gozlerimleini gözünun önüne al aynanın karşına geç izle kendini ne yapmam gerek de kendim için diye bir sor
ve bu döngüyu sınavına iyice çalışana kadar ve kendini toparlanan kadar hatta sınav bittikten sonra devam et..
bu sefer kütüphane olmaz bi otobüs durağı olur park olurtercih senin
Buda benim yöntemim umarım bi an once toparlarsin ne desem zaten biliyorsun değmez falan demeyeceğim o sebeple
Tez vakitte farkına var ne kadar değerli olduğunun
İsyan etme şükretEvet sebzelikten selamlar, zira kalan hayatıma bir sebze olarak devam edeceğim anlaşılan. Hatta hayatımı devam ettirebilmek için fotosentez yapacağım yakında.
Hayat benim tahayyulumden bile muazzammış, düşmez kalkmaz bir Allahmis. Insan düşermiş de nasıl kalkarmis. Düştüm kalkamiyorum.
4 aydır bunalimdayim. Gün geçtikçe daha iyi olacağıma dibi görüyorum her geçen gün. En erken 2 de uyanıyorum. Perdeyi açmamla kapamam arasında max 1 saat geçiyor hava kararıyor hoop yakiyorum ışıkları. Yalnız yaşıyorum ses seda yok kendi sesimi unutacagim yakında. Final haftasindayiz ben hariç tüm arkadaşlarım ders çalışmakla meşgul kimseyle görüşüp buluşamam hoş zaten görüşmek istemiyorum da kimseyle. 4 ayda 8 kilo aldım kendimi tanıyamıyorum. Bütün gün telefon elimde bu döngü her gün böyle sürüp gidiyor. Ama artık kafayı yediğimi hissetmeye başladım.
Insan bir aşk (ya da adı her ne haltsa) uğruna bu hale düşmemeli. Kendimi tanıyamıyorum. Dünyada ilk terkedilen de ben değilim ilk ask acısı çeken de. En çok kendime kizginim. Keşke nişanlanmasaydim keşke nişandan önce bitseydi diye. Keşkeler keşkeler
Ama geçmiyor. Bu berbat hal geçmiyor. Sanki hayatım bambaşka bir boyuta taşındı. Sanki bir rüya uyanacagim bitecek bu kabus.
Günde en az 2 kere mesaj kutusunu açıyorum ona mesaj yazıp siliyorum. Sanki yazsam kollarima koşacak herşey hallolacak! Yok böyle bir dünya. Yapmayacağım ama bu istek de bitsin istiyorum artık. Acı çekiyorum her geçen gün artan bir ivmeyle.
Buraya da teselli bulmak için yazıyorum galiba. Ya da öyle bişey.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?