- 6 Ekim 2016
- 1.132
- 563
- 123
- Konu Sahibi Yenibirhayataaa
-
- #41
Şükürler olsun. Geçmiş olsun.
Şükürler olsun. Geçmiş olsun.İsyan etme şükret
Sen sebze olmak yatmak öyle olmak ne demek gel bizim babamın arkadaşının oğlunu kız yüzünden bıçakladılar öyle yatıyor
Gel sen orda gör
SelamlarCanım selamlar. Ben de mutfak dolabından yazıyorumPsikolog a değil de psikiyatriste gittin sanıyorum,ilaç kullandım demişsin çünkü. Bence ilk işin iyi bir psikologa gitmek olsun. Sosyal çevrene de önem ver , aşk acısının en iyi ilacı gezip tozmak. Bak sen bu şekilde kendini yiyosun,o zatın bundan haberi bile yok. O gezip tozuyor belki,hiçbir şey yok gibi devam ediyor. Kendine yazık etme. İleride yasayacagin pişmanlıktan söz etmedim bile. Bunun için Allah korusun okulun uzasa ne yapacaksın ? Lütfen silkelen ve kendine gel. Ayrıca yalnız kalma,annen falan gelse bir süre en azından sinavalrin geçene dek .
Canım yalnız kalma depresif ruh haline batarsin daha da. Ailenden biri gelsin yanına. Psikologa da hemen başla, gerekirse harcliginin bir bölümünü ayır git mutlaka . Sana en iyi gelecek şey bu olacakSelamlar
Bu dediklerinizin hepsini düşünüyorum daha çok üzülüyorum. O şu an mutlu normal hayatına devam ediyor muhtemelen. Bu da gereksiz bir intikam isteği doğuruyor içimde. Gerek yok Allaha kalsın işimiz.
Ileride pişman olacağım ama ne için. Elimde olan birşey değil ki. Bende hayat saçan hallerime dönmek isterdim fotosentez yapmak yerine. Ama bu bir hastalık. Dediğiniz gibi psikiyatre gittim psikoloğa da gitmem gerek belki.
Bir insanla konuşmak iyi gelir mi bu kadar depresiflige bilemiyorum ki. Deneyeceğim.Canım yalnız kalma depresif ruh haline batarsin daha da. Ailenden biri gelsin yanına. Psikologa da hemen başla, gerekirse harcliginin bir bölümünü ayır git mutlaka . Sana en iyi gelecek şey bu olacak
Gelir canım gelir. Biriyle aynı evde kalırsan hem daha erken uyanabilirsin. Gün ışığı da lazım insana. Psikolog çok iyi gelecek sanaBir insanla konuşmak iyi gelir mi bu kadar depresiflige bilemiyorum ki. Deneyeceğim.
Yarın gideyim o zaman. Teşekkür ediyorum tavsiyeleriniz için. :)Gelir canım gelir. Biriyle aynı evde kalırsan hem daha erken uyanabilirsin. Gün ışığı da lazım insana. Psikolog çok iyi gelecek sana
Haber et gidince bana da merak ederim :)Yarın gideyim o zaman. Teşekkür ediyorum tavsiyeleriniz için. :)
Tamam yazacağım size görüşmeyi :)Haber et gidince bana da merak ederim :)
Herkes yaşıyor mu sahiden bu kadar şiddetli bu süreci? En yakın arkadaşım sağolsun elinden geleni yapıyor ama ben izin vermiyorum pek. Mesela arayinca geç açıyorum çünkü kimseyle sohbet etmek görüşmek konuşmak istemiyorum. Dışarı çıksak gittiğim her yerde onu hatırlıyorum. Emeklerim geliyor aklima iyice melankolik oluyorum. Bu yuzden soyutladim kendimi.En yakın arkadasina anlat bunlari seni kolundan tutup sabah erken kaldirsin.dogru sokaga.neresi olursa.market alisveris merkezi yada ayakkabici.hic fark etmez.kuaföre de ugra mutlaka.her gün ekmek almak bahanesine de olsa sokağa cik.biraz zaman.hepsi gececek.herkes aynen böyle oluyor.bunlari yasaman normal.yeniden ayaga kalkmak icin biraz arkadas biraz aile desteği biraz kuaför etkisiyle bir bakmissin daha iyi olmuşsun
Boş bunların hepsi ...farkına vardığında çok geç olacak ,terkedilebilirsin ama güçlü olmalısın ..kalk bir düş al ..sonrada otur dersinin başına finallerine çalış ..hayat çok bktan olabilir ama bir mesleğin olmazsa daha da bka saracak emin ol ..Evet sebzelikten selamlar, zira kalan hayatıma bir sebze olarak devam edeceğim anlaşılan. Hatta hayatımı devam ettirebilmek için fotosentez yapacağım yakında.
Hayat benim tahayyulumden bile muazzammış, düşmez kalkmaz bir Allahmis. Insan düşermiş de nasıl kalkarmis. Düştüm kalkamiyorum.
4 aydır bunalimdayim. Gün geçtikçe daha iyi olacağıma dibi görüyorum her geçen gün. En erken 2 de uyanıyorum. Perdeyi açmamla kapamam arasında max 1 saat geçiyor hava kararıyor hoop yakiyorum ışıkları. Yalnız yaşıyorum ses seda yok kendi sesimi unutacagim yakında. Final haftasindayiz ben hariç tüm arkadaşlarım ders çalışmakla meşgul kimseyle görüşüp buluşamam hoş zaten görüşmek istemiyorum da kimseyle. 4 ayda 8 kilo aldım kendimi tanıyamıyorum. Bütün gün telefon elimde bu döngü her gün böyle sürüp gidiyor. Ama artık kafayı yediğimi hissetmeye başladım.
Insan bir aşk (ya da adı her ne haltsa) uğruna bu hale düşmemeli. Kendimi tanıyamıyorum. Dünyada ilk terkedilen de ben değilim ilk ask acısı çeken de. En çok kendime kizginim. Keşke nişanlanmasaydim keşke nişandan önce bitseydi diye. Keşkeler keşkeler
Ama geçmiyor. Bu berbat hal geçmiyor. Sanki hayatım bambaşka bir boyuta taşındı. Sanki bir rüya uyanacagim bitecek bu kabus.
Günde en az 2 kere mesaj kutusunu açıyorum ona mesaj yazıp siliyorum. Sanki yazsam kollarima koşacak herşey hallolacak! Yok böyle bir dünya. Yapmayacağım ama bu istek de bitsin istiyorum artık. Acı çekiyorum her geçen gün artan bir ivmeyle.
Buraya da teselli bulmak için yazıyorum galiba. Ya da öyle bişey.
bugün bi şey buldum hatta imzamda bak senin için paylaşayım..Evet sebzelikten selamlar, zira kalan hayatıma bir sebze olarak devam edeceğim anlaşılan. Hatta hayatımı devam ettirebilmek için fotosentez yapacağım yakında.
Hayat benim tahayyulumden bile muazzammış, düşmez kalkmaz bir Allahmis. Insan düşermiş de nasıl kalkarmis. Düştüm kalkamiyorum.
4 aydır bunalimdayim. Gün geçtikçe daha iyi olacağıma dibi görüyorum her geçen gün. En erken 2 de uyanıyorum. Perdeyi açmamla kapamam arasında max 1 saat geçiyor hava kararıyor hoop yakiyorum ışıkları. Yalnız yaşıyorum ses seda yok kendi sesimi unutacagim yakında. Final haftasindayiz ben hariç tüm arkadaşlarım ders çalışmakla meşgul kimseyle görüşüp buluşamam hoş zaten görüşmek istemiyorum da kimseyle. 4 ayda 8 kilo aldım kendimi tanıyamıyorum. Bütün gün telefon elimde bu döngü her gün böyle sürüp gidiyor. Ama artık kafayı yediğimi hissetmeye başladım.
Insan bir aşk (ya da adı her ne haltsa) uğruna bu hale düşmemeli. Kendimi tanıyamıyorum. Dünyada ilk terkedilen de ben değilim ilk ask acısı çeken de. En çok kendime kizginim. Keşke nişanlanmasaydim keşke nişandan önce bitseydi diye. Keşkeler keşkeler
Ama geçmiyor. Bu berbat hal geçmiyor. Sanki hayatım bambaşka bir boyuta taşındı. Sanki bir rüya uyanacagim bitecek bu kabus.
Günde en az 2 kere mesaj kutusunu açıyorum ona mesaj yazıp siliyorum. Sanki yazsam kollarima koşacak herşey hallolacak! Yok böyle bir dünya. Yapmayacağım ama bu istek de bitsin istiyorum artık. Acı çekiyorum her geçen gün artan bir ivmeyle.
Buraya da teselli bulmak için yazıyorum galiba. Ya da öyle bişey.
Zaten bu kadar açık sadece buraya yazabiliyorum. Disariya guclu gorunuyorum. 4 ay az değil evet. Kendimde güç bulup ayağa kalktığımda yine aynı hüzünle cokkun buldum kendimi. ışte bu elimde olmayan kısmı. Zorluyorum fakat bir yerde içimdeki acı, eksiklik öyle büyüyor ki yok olmak istiyorum yaşamdan4 ay az değil acini yasamissin silkelen artik bi kendine gel. Sebze gibi yaşamayı daha ne kadar surdureceksin gün ay yada yıl? Ustelik final haftamdayim diyorsun dağıtma daha fazla kendini hayatina ceki duzen ver. Sabah guzelce vaktinde uyan dusunu al bakımını yap. Al ders kitaplarini notlarini git bi kafeye enfes bir kahvenin yaninda guzelcr derslerine çalış.Dertlesmeye mii ihtiyacın var yada güzel anilarini paylasmaya gel buraya yalniz hissetme kendini
Umarım umarım. Zaten en çok ailemi üzüyor olmak etkiliyor beniAnne baban da elin sümüklü oğlu yüzünden bu hallere düş diye büyüttü seni değil mi? Bak ailen senden mezuniyet haberi bekliyor. Kendine gel. Okulunu bitir güzel bir iş bul. Bak neler çıkacak karşına iyi ki defolup gitmiş hayatımdan diyeceksin...
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?