- 27 Mart 2017
- 16.160
- 65.351
- 598
- Konu Sahibi youlooklikemoon
-
- #61
Son cumlenizi demeye calismis ise ok , o konuda hemfikiriz , ben sanki hic yoktur gibi anladigim icin bu kadar hararetle vardir diye savunuyorumTahminen aileniz hamilelikten beri size çok sevgi vermiş.
Mesela beni de ailem sevmiş ama karşılıksız değil.Karşılıklı olduğunu hep hissettim.Çünkü onların evlenme temeli bile aşk değil, mantıktı.O yüzden hayatta mantık evliliğini hiç istemedim.Ve o yüzden hala bekarım..
Yani size bebeklikte yeterli sevgi verilmişse sizde bunu çevrenize vermişsinizdir.
Freud 0-3 yaş tüm kişiliğin temelinin atıldığı yaş der.Kesinlikle katılıyorum.Mesela annem çalıştığı için babaannem beni büyütmüş.Azarlayarak yemek yedirirmiş.O yüzden 3 yaşına kadar eğer maddi sorun yoksa anneler çocuklarına ilk elden eğitim vermeli diye düşünürüm.
Çünkü arada çok fark var.Kuzenim aynı sizin gibi mutlu bir birey.Annesi büyütmüş.Tabi illa annesi büyütüp mutsuz olanda vardır.Ama büyük çoğunluğu mutlu bir çocukluk geçirdi.
O yüzden çoğu şeyin temeli 0-3 yaşta atılır.Biz bilinçli olarak anıları hatırlamasak da bilinçaltımızda kalır.
Sizin kişiliğiniz sevgi temelli olmuş.Benim maalesef olamadı.Şu an mesleğim bu konularla alakalı olmasına rağmen koşullanmalarımı tam yıkamıyorum.
Yani çok uzattım ama mutlu bir bilinç-altı mutlu bir kişilik oluyor.
Ama o psikolog sevgi duygusunu inkar etmemiş.
Sadece herkeste karşılıksız sevgi olmaz demiş.
Ben de her ikisi de mükemmeliyetçi ebeveynlerimden,koşullu sevgi ve onay görerek büyüdüm.Tahminen aileniz hamilelikten beri size çok sevgi vermiş.
Mesela beni de ailem sevmiş ama karşılıksız değil.Karşılıklı olduğunu hep hissettim.Çünkü onların evlenme temeli bile aşk değil, mantıktı.O yüzden hayatta mantık evliliğini hiç istemedim.Ve o yüzden hala bekarım..
Yani size bebeklikte yeterli sevgi verilmişse sizde bunu çevrenize vermişsinizdir.
Freud 0-3 yaş tüm kişiliğin temelinin atıldığı yaş der.Kesinlikle katılıyorum.Mesela annem çalıştığı için babaannem beni büyütmüş.Azarlayarak yemek yedirirmiş.O yüzden 3 yaşına kadar eğer maddi sorun yoksa anneler çocuklarına ilk elden eğitim vermeli diye düşünürüm.
Çünkü arada çok fark var.Kuzenim aynı sizin gibi mutlu bir birey.Annesi büyütmüş.Tabi illa annesi büyütüp mutsuz olanda vardır.Ama büyük çoğunluğu mutlu bir çocukluk geçirdi.
O yüzden çoğu şeyin temeli 0-3 yaşta atılır.Biz bilinçli olarak anıları hatırlamasak da bilinçaltımızda kalır.
Sizin kişiliğiniz sevgi temelli olmuş.Benim maalesef olamadı.Şu an mesleğim bu konularla alakalı olmasına rağmen koşullanmalarımı tam yıkamıyorum.
Yani çok uzattım ama mutlu bir bilinç-altı mutlu bir kişilik oluyor.
Ama o psikolog sevgi duygusunu inkar etmemiş.
Sadece herkeste karşılıksız sevgi olmaz demiş.
Bu arada psikologlarda bu konuda farklı fikirdedirler.Beni az cok taniyorsun turuncu , bende miy miy sevgi poturcugu bir insan degilim ama sevgi doluyum , sevmeyi beceremeyenlerin dunyasinda cikmis bu fikir bence , sevginin bir karsiligi oldugu vs ( karsilik her ne ise , duygusal tatmin , gudu tatmini vs)
Sevgi bu kadar basit bir his degil
Mesela simdi kocam karsimda , adama bakinca icim sevgi doluyor , yani ben sevdigim neye baksam kalbim patlayacak gibi oluyor , bunu cok dile getirmem ama cicden sevgi tum dunyayi kurtaracak tek ilac ozellikle karsiliksiz olani
Işte sevgi yok tatmin var demek istemiş .
Siz ondan tatmin olmadiginiz bir seyi hayatınızda tutmazsınız demek istemiş bu arada bence tatmini sadece iyi bir şey olarak görüyoruz ondan bu karmasa çıktı .
Mesela içsel olarak değersiz olduğuna inanan biri kendine eziyet eden birini gayet güzel hayatında tutar. Çünkü içsel inandığı şey tatmin oluyor .
Tatmini hep pozitif düşünmezsek bence karmaşa azalır :) tam cevap verebildim mi bilemedim:)
Belki de kendi icinizdeki guc sayesinde boyle oldunuzBen de her ikisi de mükemmeliyetçi ebeveynlerimden,koşullu sevgi ve onay görerek büyüdüm.
Hele babam sevgisini hiç göstermezdi,
ondan koşullu onay alabilirdim sadece.
Nasıl olduğumu bilmiyorum ama ben sevgi dolu ve olumlu bir kişilik yapısındayım.
Belki okul öncesi öğretmeni olup çocuklarla çalışmamın etkisi olmuştur,belki oğlumun.
Belki eşimden karşılıksız ve yoğun bir sevgi ve kabullenme görmemin,
belki hepsinin.
İçimdeki gücü hiç düşünmemiştim, düşüneceğim,teşekkür ederim.Belki de kendi icinizdeki guc sayesinde boyle oldunuz ❤
Ben kendime cok inanirim ve cok severimo yuzden dogustan bu kadar guclu , sevgi dolu ve mutlu bir insan oldugumu dusunuyorum
Kibir akti heryerimden yanliz
Olmaz mi sevgiliİçimdeki gücü hiç düşünmemiştim, düşüneceğim,teşekkür ederim.
Affetmek iyileştirir.Son cumlenizi demeye calismis ise ok , o konuda hemfikiriz , ben sanki hic yoktur gibi anladigim icin bu kadar hararetle vardir diye savunuyorum
Bu arada , ask evliligi sonucunda olmusum ama istenmeyen bebekmisim , daha dogrusu annem beni istememis , 6 yasima kadar annrannemde buyudum , 6 yasinda kardesim dogunca beni eve aldilar
Travma ustune travma yani
Sadrce babamin beni cok sevdigini biliyorum ben bebekken ama o da ayri deliymis ya neyse
Ben 30 yasinda anne olunca annemi affettim , hep seviyordum onu ama cok kirgindim , kendim dogurunca kalbimde affederek devam ettim hayatima
Ben sadece şunu diyorum bu hayatta sevdiğinizi ya da hayatınızda tuttuğumuzu düşündüğünüz her şey sizin içinizde bir yerinizi doyuruyor.siz verdiniz muhakkak da ben anlamadım
sadece isimlendirme farklılığı mı onu anlamaya çalışıyorum.
annelik (evcil sahibi olmak da buna girer bence) karşılıksız sevgi noktasında çoğunluk tarafından kabulü çok keskin olduğu için genelde örnek bunun üzerinden gidiyor. daha basite indirgeyelim benim anlamam için.
gunbatımını seviyorum. sessizliği seviyorum. yada müzik dinlemeyi seviyorum.
bunlar benim farklı zevklerimi tatmin ediyor olabilir. ama bu tatmin duygusuna ulaşmak için sonuçta seçtiğim yolun bir adı var. bana göre de sevgi.
aynı şekilde ruh hastasının biri, zarar vererek tatmin oluyor.
hayvana eziyet ediyor,
insana eziyet ediyor.
sonuçta o da bu duygudan tatmin oluyor ama bunun adı var, vahşet yada zulmü yada her neyse.
benim sevgi diye isimlendirdiğim duyguya başka biri portakal diyebilir. ama bu o duygunun varlığını değiştirmez.
siz o duyguya ne diyorsunuz?
tatmin mi? tatmin için de iyi tatmin kötü tatmin mi diyorsunuz?
bir başka diyeceğim ben küçük insanların fıtratlarının bozulmadığına inanırım.
4 yaşındaki oğlumun sevebilme kapasitesini görünce, bu bile benim için ispattır.
salyangozu, oyuncağını, suyu, çamuru, ayakkabısını, her şeyi seviyor ve bunu hesapsız dile getirebiliyor.
insanın su matarasından nasıl bir çıkarı olabilirşu sıralar en çok onu seviyor.
Bence de rahat birakin kendiniziAffetmek iyileştirir.
Belki de benim genlerde bir sorun var bilemiyorum.
Kendi kendime iç gözlem yapıyorum.
Neden bu kadar şüpheci bir yapım var diye..
Bulamadım daha..
Ben anne olacak mıyım bilmiyorum ama şu an aileme çok sevgi veriyorum belki bana da faydası olur diye bakalım..
Bir aile terapisti hocam; sen kendini çok deşiyorsun rahat bırak demişti.. Haklı galiba..
Beni az cok taniyorsun turuncu , bende miy miy sevgi poturcugu bir insan degilim ama sevgi doluyum , sevmeyi beceremeyenlerin dunyasinda cikmis bu fikir bence , sevginin bir karsiligi oldugu vs ( karsilik her ne ise , duygusal tatmin , gudu tatmini vs)
Sevgi bu kadar basit bir his degil
Mesela simdi kocam karsimda , adama bakinca icim sevgi doluyor , yani ben sevdigim neye baksam kalbim patlayacak gibi oluyor , bunu cok dile getirmem ama cicden sevgi tum dunyayi kurtaracak tek ilac ozellikle karsiliksiz olani
Anne baba sevgisini bambaşka bir yere koyalım ama bunların dışındakiler evet beklenti var mesela eşimi çok seviyorum her türlü fedakarlığı da yaparım ama bunun temel nedeni bana kendimi iyi hissettiren değer veren bi adam olması . Ruh ,kalp sevgiyle beslenir kimisi bir hayvanı sever kimisi işini sever kimisi ailesini sever kimisi çocuklarını sever ... Sevmek ve sevilmek ruhun ve kalbin sağlığı huzuru için gereklidir.Kızlar bugün psikologa gittim. Biraz sevgi ile ilgili konuştuk. Bana dediği şey çok kafamı karıştırdı. “Sevgi diye bir şey olmadığı.” Anne baba sevgisi olsun, eş veya sevgili sevgisi olsun, ne bileyim her türlü sevginin aslında bir beklentiden kaynaklandığını söyledi. Yapılan fedakarlıkların hep karşılık umularak yapıldığını söyledi. Kafam öyle bir karışık ki şu an. Tüm değer yargılarım alt üst olmuş durumda. Çünkü yıllardır hayalini kurduğum gerçek sevgiye ulaşmak. Şimdi ise böyle bir şey olmadığı söyleniyor bana.
Canimsiniyiki sevgi pıtırcıgı değilsin, olsan neler olacak
sen baktın, senin için sevgi doldu, ben burada bunu okurken gülümsedim ve mutlu oldum.
acaba varlığını yokluğunu, koşulunu, koşulsuzluğunu, tartışmayı bırakıp, nasıl güzelleştirdiğine odaklansak, bu anlamda farkındalığı arttırsak da sevdikçe mutlu mu olsak?
bence bazı şeylerin sırrı var, bu kadar irdeleyip bozmamak lazım
Çok acımasızsınız.Evrimsel psikolojide her şey bencildir .
Yanı bir anne çocuğunu seviyorsa bu kendi annelik içgüdüsü tatmini içindir .
Ya da bizim sevdiğimiz herşey içimizdeki bize hizmet içindir . Derine inersek her konuda bu "ben " anlayışını görürüz.
Zihniniz sizi dış dünyadan ayırmaya tasarlanmış . Bu kötü bir şey degil .
Gerçi zaten iyi ve kötü diye bir şey de yokta neyse .
Daha entelektuel olup biraz evrim ya da psikoloji kitapları okusaydiniz bunu bilirdiniz .
Dün çok entelektüelim kendime göre birini bulamıyorum demiştiniz, bence bunu da bi sorgulayın .
Sizin adınıza sevindim.Ben de her ikisi de mükemmeliyetçi ebeveynlerimden,koşullu sevgi ve onay görerek büyüdüm.
Hele babam sevgisini hiç göstermezdi,
ondan koşullu onay alabilirdim sadece.
Nasıl olduğumu bilmiyorum ama ben sevgi dolu ve olumlu bir kişilik yapısındayım.
Belki okul öncesi öğretmeni olup çocuklarla çalışmamın etkisi olmuştur,belki oğlumun.
Belki eşimden karşılıksız ve yoğun bir sevgi ve kabullenme görmemin,
belki hepsinin.
Deneyimlerimiz aslinda hep bize birsey ogretmek icin varSizin adınıza sevindim.
Hepsi etken olmuş olabilir.
Veya olay genlerde var.
Bende neden böyleyim bilemiyorum.
Ama benim annemde mükemmelliyetçi.
Eskiden bende öyleydim çok şükür onu yıktım.
Ama benim yapımda şüphecilik çok.
Burayı bile okuyunca bak erkekler demek ki bunu yaparsa ileride bu oluyor diye düşünebiliyorum.
Bunun zemininde insanlara güvenmemem var.
Özellikle karşı cinse.Ondan sonra iyice şüpheci oldum.iki kere aldatıldım.
Bakalım bu konuya eğileceğim.Bir iç gözlem yapayım neler çıkacak..
Umarım bende karşılıksız sevgiyi bir erkekten görebilirim.Umudum yok ama nasip..
Değil.Çok acımasızsınız.
Ben sadece şunu diyorum bu hayatta sevdiğinizi ya da hayatınızda tuttuğumuzu düşündüğünüz her şey sizin içinizde bir yerinizi doyuruyor.
Sevgi yok tatmin var değil .
Tatmin her şeyde var , sevgide tatminin sonuclarindan biridir diyorum :) tatmin olduğunuz için seviyorsunuz . En derinde olan şey tatmin , geri kalan herşey o zeminde ilerliyor.
Tam toparlayamadım bende geçen mesajda ama bunda tam anlatmak istediğim buydu :)
Bendeki sorgulama mesleki deformasyon..Bence de rahat birakin kendinizi
Ben mesela hic sorgulamam kendimi , bir de kendim de dahil herkesi oldugu gibi kabul ederim o zaman sorgulayacak birsey de olmuyor
Bir de empati yaparim bol bol , beni kirici bir soz ettiyse biri , kimbilir ne yasadi da boyle tepki veriyor derim , yani boyle olunca ortada pek sorun kalmiyor , tavsiye ederim
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?