Hepinize merhaba arkadaşlar. Çevremden bunu kimseye anlatamam ama anlatmazsam da içim rahat etmeyecek. Sizinle paylaşırsam rahatlarım diye düşündüm ve üye oldum. Söylediğim yalandan ötürü çok pişmanım.O günler de moralim bozuktu her şeyin üst üste geldiği bir dönemdi.Benim 2 buçuk yıllık bir ilişkim var,nasipse seneye söz düşünüyoruz.Ama şöyle ki söylediğim yalan yüzünden uykularım kaçar hale geldi şu sıralar,bu yalanı söylediğim de 5 aylık falan sevgiliydik.Sevgilim oturduğunuz ev sizin mi deyince bende evet deyivermiştim, sakladım kira olduğunu. Aslında saklamazdım ama sevgilimle geleceğe yönelik planlarımız da sevgilim hep derdi ilk işim ev almak , kirada oturamam,kirada oturmak çok kötü bir şey derdi. Hani kirada oturanları küçümsemiyor ,o yapıda bir insan değil,sadece ben kirada yapamam demek istiyor ama büyük de konuşmamak lazım der hep, zaten sevgilim de zengin değil düğünümüzü bile kendi yapacak,babasının maddi durumu yeterli değilmiş.(Yani neden yalan söyledin sevgilin çok mu zengin diyecek olursanız diye belirtmek istedim.)Aslında babamın maddi durumu iyi, iyi de bir işi var,banka da parası var ev alacak kadar ama ev almıyor, erteliyor almayı, istese kredisiz alabilir.Seneye alacağım dedi ama bakalım. Bizim o kirada oturduğumuz evden taşındık kentsel dönüşüm nedeniyle,yakında da teslim edilecek sahiplerine evler.Sevgilim bana geçenlerde ne kadara satacaksınız dedi, bende geçiştirdim. Sevgilime bu gerçeği itiraf etmek istiyorum ama çekiniyorum kızlar,o çok iyi bir insan,böyle yaparak onun güvenini kırar mıyım diye düşünüyorum, o bana çok güvenir, bende ona. Çok pişmanım böyle bir yalan söylediğim için, ayrıca ailesi falan da biliyordur (güya)evimiz olduğunu.En çok çekindiğim nokta da bu, ailesinin karşısında yalancı duruma düşmek istemiyorum.Sevgilimle konuşup aramızda kalması gerektiğini söyleyeceğim,ilerde evlilik olursa da nasipse ailemle bu söylediğim yalanı paylaşıcam,onlar benim küçük düşmemem için durumu çaktırmazlar ailesine,sattık derler konu açılırsa.Ama açılmaz umarım. Durum böyle kızlar, beni eleştirebilirsiniz,haklısınız,bende kendimi eleştiriyorum, ağlıyorum çoğu zaman , çok pişmanım ama her şey insanlar için, bir hata yaptım. Durumu sevgilimle konuşacağım ama o konuyu açmadan bir şey demeyi düşünmüyorum, bana bu konuda fikir verirseniz sevinirim, şu an böyle bir derdi yazmak benim için utanç verici ama sizden başka kimseyle paylaşmaya cesaret edemedim.