Sevilmiyorum hissini atamiyorum :(

Sade_Bilge

Aktif Üye
Kayıtlı Üye
29 Ocak 2021
297
852
33
36 yasindayim.
Cocuklugumdan beri sevilmedigim hissi var icimde. Annem babam beni degil de, sanki kardeslerimi daha cok seviyormus hissi var. Kurtulamiyorum bu düsünceden.

En basiti ben evimi kurarken. Annem de babamda hastayim dediler. Ben tek basima yemekler hazirladim, alisveris yaptim. Evimi düzdüm. Dogum günümde keza ayni sekilde hepsini tek basima yaptim.

Ancak erkek kardesimin veya gelinimizin dogum günü olsun, sabahtan gidiyor temizliklerini yapiyor, yemeklerini yapiyor.

Bu durum beni artik cildirtiyor. Icimde tutamiyorum artik, hircinlasiyorum. Sakin kalayim diyorum olmuyor. Ben birsey dedigimde hemen küsüyorlar ya da sen cok yanlis düsünüyorsun biraz alttan al falan filan. Erkek kardesim veya gelinimiz birsey dedigin bosver haklilardir dixorlar. Artik gercekten sinirlerim tavan. Sakin kalamiyorum.

Bir hafta önce annem kizim kardeslerini davet edelim güzel bir kahvalti yapalim dedi tamam dedim. Onlarin baska planlari varmis. Neyse annem dedi kizim kahvalti bugün benden. Yardim edeyim dedim yok dedi. Inanmazsiniz kurdugu kahvaltiya kahvalti demek icin 1000 sahit lazim. Baskalari yada kardesim geldiginde yaptigi o sasali kahvalti yerine domates, salatalik, sucuk koymus masaya dalga gecer gibi. Ki ben et bile tüketmem.

Birde masada gülüp gülüp durdu, cok sinirlendim. Kendimi zor tuttum. Bu resmen dalga gecmek, gözden cikarmak!!!

Erkek kardesim geldigine oglum ne istiyorsun, canin ne cekiyor diye sorar. Biz geldigimizde hicbirsey hazirlamaz. Kendim evde ne bulursam onu hazirlarim. Zoruma gidiyor artik.!

SInirlerim yipranmis durumda, bir sevgi kirintisi icin yapmadigim sey kalmadi. Karsiligi bu...
 
İnsanın annesi dahi olsa değer görmediği yere gitmemeli. Siz bir cevaplarını verin arayıp sormayın herkesin haddini bildirin sizden iyisi olmaz. Hayat genelde susup tutanlara adil davranmıyor herkesin anladığı dilden konuşulmalı bu anneniz dahi olsa gitmeyin görmeyin aramayın sormayın ruh sağlığınız için
 
Üzülmemek elde değil ki ilerltisimi kessen bile üzülürsün. Sen de ona değer verme. Uzulecegi şeyler yap. Mesela o kahvaltıyı son dakika arkadaş bulismasi sebebiyle iptal etseydin sen de onun için ozenme baban için özen vb. İlişkilerimde kısas hep uyguluyorum. Belki karşı tarafı degistiremiyorum ama en azından benim içim soguyor.
 
36 yasindayim.
Cocuklugumdan beri sevilmedigim hissi var icimde. Annem babam beni degil de, sanki kardeslerimi daha cok seviyormus hissi var. Kurtulamiyorum bu düsünceden.

En basiti ben evimi kurarken. Annem de babamda hastayim dediler. Ben tek basima yemekler hazirladim, alisveris yaptim. Evimi düzdüm. Dogum günümde keza ayni sekilde hepsini tek basima yaptim.

Ancak erkek kardesimin veya gelinimizin dogum günü olsun, sabahtan gidiyor temizliklerini yapiyor, yemeklerini yapiyor.

Bu durum beni artik cildirtiyor. Icimde tutamiyorum artik, hircinlasiyorum. Sakin kalayim diyorum olmuyor. Ben birsey dedigimde hemen küsüyorlar ya da sen cok yanlis düsünüyorsun biraz alttan al falan filan. Erkek kardesim veya gelinimiz birsey dedigin bosver haklilardir dixorlar. Artik gercekten sinirlerim tavan. Sakin kalamiyorum.

Bir hafta önce annem kizim kardeslerini davet edelim güzel bir kahvalti yapalim dedi tamam dedim. Onlarin baska planlari varmis. Neyse annem dedi kizim kahvalti bugün benden. Yardim edeyim dedim yok dedi. Inanmazsiniz kurdugu kahvaltiya kahvalti demek icin 1000 sahit lazim. Baskalari yada kardesim geldiginde yaptigi o sasali kahvalti yerine domates, salatalik, sucuk koymus masaya dalga gecer gibi. Ki ben et bile tüketmem.

Birde masada gülüp gülüp durdu, cok sinirlendim. Kendimi zor tuttum. Bu resmen dalga gecmek, gözden cikarmak!!!

Erkek kardesim geldigine oglum ne istiyorsun, canin ne cekiyor diye sorar. Biz geldigimizde hicbirsey hazirlamaz. Kendim evde ne bulursam onu hazirlarim. Zoruma gidiyor artik.!

SInirlerim yipranmis durumda, bir sevgi kirintisi icin yapmadigim sey kalmadi. Karsiligi bu...
Sevgi kırıntısı için yapmadığım şey kalmadı demişsiniz. YAPMAYIN. Gerçekten artık hiçbirşey yapmayın. Hobileriniz ile ilgilenin, gezin dolaşın, ailenizle ilgilenin, hayvanları sevin besleyin... Ama kök ailenizle ilgilenmeyin. Bu duygu durumu insanın içini kemirir yer bitirir :( az çok biliyorum o duyguları
 
36 yasindayim.
Cocuklugumdan beri sevilmedigim hissi var icimde. Annem babam beni degil de, sanki kardeslerimi daha cok seviyormus hissi var. Kurtulamiyorum bu düsünceden.

En basiti ben evimi kurarken. Annem de babamda hastayim dediler. Ben tek basima yemekler hazirladim, alisveris yaptim. Evimi düzdüm. Dogum günümde keza ayni sekilde hepsini tek basima yaptim.

Ancak erkek kardesimin veya gelinimizin dogum günü olsun, sabahtan gidiyor temizliklerini yapiyor, yemeklerini yapiyor.

Bu durum beni artik cildirtiyor. Icimde tutamiyorum artik, hircinlasiyorum. Sakin kalayim diyorum olmuyor. Ben birsey dedigimde hemen küsüyorlar ya da sen cok yanlis düsünüyorsun biraz alttan al falan filan. Erkek kardesim veya gelinimiz birsey dedigin bosver haklilardir dixorlar. Artik gercekten sinirlerim tavan. Sakin kalamiyorum.

Bir hafta önce annem kizim kardeslerini davet edelim güzel bir kahvalti yapalim dedi tamam dedim. Onlarin baska planlari varmis. Neyse annem dedi kizim kahvalti bugün benden. Yardim edeyim dedim yok dedi. Inanmazsiniz kurdugu kahvaltiya kahvalti demek icin 1000 sahit lazim. Baskalari yada kardesim geldiginde yaptigi o sasali kahvalti yerine domates, salatalik, sucuk koymus masaya dalga gecer gibi. Ki ben et bile tüketmem.

Birde masada gülüp gülüp durdu, cok sinirlendim. Kendimi zor tuttum. Bu resmen dalga gecmek, gözden cikarmak!!!

Erkek kardesim geldigine oglum ne istiyorsun, canin ne cekiyor diye sorar. Biz geldigimizde hicbirsey hazirlamaz. Kendim evde ne bulursam onu hazirlarim. Zoruma gidiyor artik.!

SInirlerim yipranmis durumda, bir sevgi kirintisi icin yapmadigim sey kalmadi. Karsiligi bu...
Konu sizle alakalı değil, bu toplumda oğlan çocukları aşırı bir kıymetli, annenizde oğluna aşık bir kadın olduğu için hem oğlunu hem gelinini pofpofluyor, oğlu ondan uzaklaşmasın diye de gelinini memnun etmek zorunda, belli ki erkek kardeşiniz de hanimina düşkün birisi, annenizde bunu bildiği için hem oğluna hem gelinine aşırı bir değer veriyor, e siz zaten kız çocuğusunuz anneniz git dese bile yine gidersiniz o kapıya, bundan o kadar emin ki sizin için eksradan çabaya gerek görmüyor, bence biraz kendinizi geri çekin...
 
36 yasindayim.
Cocuklugumdan beri sevilmedigim hissi var icimde. Annem babam beni degil de, sanki kardeslerimi daha cok seviyormus hissi var. Kurtulamiyorum bu düsünceden.

En basiti ben evimi kurarken. Annem de babamda hastayim dediler. Ben tek basima yemekler hazirladim, alisveris yaptim. Evimi düzdüm. Dogum günümde keza ayni sekilde hepsini tek basima yaptim.

Ancak erkek kardesimin veya gelinimizin dogum günü olsun, sabahtan gidiyor temizliklerini yapiyor, yemeklerini yapiyor.

Bu durum beni artik cildirtiyor. Icimde tutamiyorum artik, hircinlasiyorum. Sakin kalayim diyorum olmuyor. Ben birsey dedigimde hemen küsüyorlar ya da sen cok yanlis düsünüyorsun biraz alttan al falan filan. Erkek kardesim veya gelinimiz birsey dedigin bosver haklilardir dixorlar. Artik gercekten sinirlerim tavan. Sakin kalamiyorum.

Bir hafta önce annem kizim kardeslerini davet edelim güzel bir kahvalti yapalim dedi tamam dedim. Onlarin baska planlari varmis. Neyse annem dedi kizim kahvalti bugün benden. Yardim edeyim dedim yok dedi. Inanmazsiniz kurdugu kahvaltiya kahvalti demek icin 1000 sahit lazim. Baskalari yada kardesim geldiginde yaptigi o sasali kahvalti yerine domates, salatalik, sucuk koymus masaya dalga gecer gibi. Ki ben et bile tüketmem.

Birde masada gülüp gülüp durdu, cok sinirlendim. Kendimi zor tuttum. Bu resmen dalga gecmek, gözden cikarmak!!!

Erkek kardesim geldigine oglum ne istiyorsun, canin ne cekiyor diye sorar. Biz geldigimizde hicbirsey hazirlamaz. Kendim evde ne bulursam onu hazirlarim. Zoruma gidiyor artik.!

SInirlerim yipranmis durumda, bir sevgi kirintisi icin yapmadigim sey kalmadi. Karsiligi bu...
verdiğiniz çaba ve tepkileri vermeyerek kendi hayatınıza odaklanın, çağırdıklarında şuraya gideceğim musait değilim falan deyin, aynı şey bende de vardı ama kuzenlerim arasındaydı birlikte büyüdük kardeşten farkımız yok ama çabaladıkça, beklenti içine girdikçe tavırları küstahlaştı, beni aşırı tepki göstermekle itham etmeye ve en kötüsü de kendimden şüphe ettirmeye başladılar.

ne zaman ki size verdiğim öneriyi uygulamaya koydum hepsi peşimde koşuyor :D asla sitem etmiyorum, iletişim kurmadıklaırnda bende kurmuyorum, ayrıntılarını sormuyorum, anlatırlarsa, iletişim kurarlarsa elbette içimden geldiği gibi çok sıcak ve samimi davranıyorum ama dediğim gibi ne zaman alma/verme dengesini kavradım ve uygulamaya aldım sadece onlarla değil iş, arkadaş, flört bütün iletişimlerim iyileşti resmen.

kendinizi tepkisiz, sitemsiz, tavırsız geri çekin değişime şaşıracaksınız :)
 
Peki siz bu tavırlara gerekli tepkiyi veriyor musunuz?
Bu ne biçim kahvaltı sucuk yemedigimi bilmiyor musun deyip kalkıp gidebilirsiniz.
Ya da sürekli guluyorsa dalga mı geciyorsun hayırdır diye sorabilirsiniz.
Bunun gibi şeyler yani sizde ilgi alaka özen beklediginizi ifade etmelisiniz.
Boşluk hissi diye bı kitap var onu da okumanızı tavsiye ederim.
Evet bunca zaman size külkedisi demiş sizde travma yaratmış olabilir ama bundan sonra bunu demesine ve böyle davranmasına izin vermemek sizin elinizde.
 
Benim eşimin ailesi aynen böyle, çok benzer. Eşimin ablası ve eşini sürekli çağırırlar, özel yemekler, dolu dolu kahvaltılar hazırlarlar. Biz gittiğimizde kayınvalidem peynir bile çıkarmaz sofraya.
Konu her ne olursa olsun eşim suçlu ablası haklıdır mesela, bir konuda yardıma ihtiyacımız olsa ölü taklidi yaparlar ama eşimin ablasına gelince koşarlar.
Açıkçası ben pek takılmıyorum, kendi seçimleri. Tabi sizin açınızdan ne kadar kırıcı olduğunu anlayabiliyorum eşimden biliyorum çünkü, gerçekten efendi bir insandır hiç kötü sözü, kalp kırması, hayırsızlığı olmamış biri. Okulunu okudu, askerliğini yaptı, kendine bir aile kurdu, beş kuruş para bile istemez sıkışsa. Hep sorgular kendi içinde neden beni sevmiyorlar diye.
Ben sizin yerinizde olsam mesafeli olurdum
 
36 yasindayim.
Cocuklugumdan beri sevilmedigim hissi var icimde. Annem babam beni degil de, sanki kardeslerimi daha cok seviyormus hissi var. Kurtulamiyorum bu düsünceden.

En basiti ben evimi kurarken. Annem de babamda hastayim dediler. Ben tek basima yemekler hazirladim, alisveris yaptim. Evimi düzdüm. Dogum günümde keza ayni sekilde hepsini tek basima yaptim.

Ancak erkek kardesimin veya gelinimizin dogum günü olsun, sabahtan gidiyor temizliklerini yapiyor, yemeklerini yapiyor.

Bu durum beni artik cildirtiyor. Icimde tutamiyorum artik, hircinlasiyorum. Sakin kalayim diyorum olmuyor. Ben birsey dedigimde hemen küsüyorlar ya da sen cok yanlis düsünüyorsun biraz alttan al falan filan. Erkek kardesim veya gelinimiz birsey dedigin bosver haklilardir dixorlar. Artik gercekten sinirlerim tavan. Sakin kalamiyorum.

Bir hafta önce annem kizim kardeslerini davet edelim güzel bir kahvalti yapalim dedi tamam dedim. Onlarin baska planlari varmis. Neyse annem dedi kizim kahvalti bugün benden. Yardim edeyim dedim yok dedi. Inanmazsiniz kurdugu kahvaltiya kahvalti demek icin 1000 sahit lazim. Baskalari yada kardesim geldiginde yaptigi o sasali kahvalti yerine domates, salatalik, sucuk koymus masaya dalga gecer gibi. Ki ben et bile tüketmem.

Birde masada gülüp gülüp durdu, cok sinirlendim. Kendimi zor tuttum. Bu resmen dalga gecmek, gözden cikarmak!!!

Erkek kardesim geldigine oglum ne istiyorsun, canin ne cekiyor diye sorar. Biz geldigimizde hicbirsey hazirlamaz. Kendim evde ne bulursam onu hazirlarim. Zoruma gidiyor artik.!

SInirlerim yipranmis durumda, bir sevgi kirintisi icin yapmadigim sey kalmadi. Karsiligi bu...
Bence daha fazla bir şey yapmayın. Benim durumum da benzer. Ben üniversiteyi hem çalışıp hem okudum kendi paramla bitirdim okulu ama kardeşim özel okullara gönderildi. Evlendim eşyalardan tutun da düğün masrafı balayı falan filan her şeyi eşim ve ailesi yaptı benimkiler düğüne bile gelmediler. Şuan yıllardır hiç iletişimimiz yok ve gerçekten kafam rahat vicdanım da rahat çünkü elimden geleni yaptım. O yüzden sizde kendi yolunuza bakın ne kadar mümkün bilemiyorum ama çok kafaya takmamaya çalışın
 
Annem öyle bir sey yapiyor ki kendimi biraz geri tutsam sürekli aramalar. Sanki birden ilgileniyormus gibi sahte yakinlasmalar. Fark rdiyorum ve midemi bulandiriyor farkinda degil. Sürekli hadtaliklarini öne sürüyor hemen cocuk gibi käsüyor, artik tahammül edemiyorum. Onlar olmadanda kimsem yok. Yapayalnizim.
 
Back
X