- Konu Sahibi kahvetelvesi
-
- #1
Boğazımda bir yumru, ne düşüneceğimi bilmiyorum.
Durumu dramatikleştirmek istemiyorum fazla da.
Belki ben hatalıyım, belki eşim hatalı fakat birkaç mesajdan sonra o çok kızdığımız "Benim kocam melek" diyenlere döneceğim belki.
Şiddet konusunda sert konuşurum ben.
Seslerin bile yükselmediği bir ailede büyüdüm, çok huzurlu olduğumuzu iddia etmesem de.
Eşimin ailesi ise normal ses tonunu pek kullanmaz.
İlk yılımızda eşimin farketmeden sesini yükselttiğini kabullendirmeye çalıştım ona.
Hallettik sayılır.
Başkalarının yanında birkaç defa bana ciddi anlamda-sudan sebeplerle- sinirlendiği oldu, çenesi titredi yumruğunu sıktı falan.
Hatta sonuncusunda çok ciddi tepki gösterdim daha sonra.
Az önce olana gelirsek...
Stresli olmaya çok müsait bir işi var.
10buçuk gibi eve geldi, patronu aradı, bir yanlış anlaşılma olmuş onu konuştular.
Ben eşimin sinirlendiğini fark etmedim, bu noktada hatalıyım sanırım, taklidini yaptım bir an sessiz sessiz, çünkü 5 dakika önce ağız dolusu gülerek konuşuyorduk.
Taklidini yaparken görünce birden üstüme yürüdü, o yumruk sıkıldı havaya kalktı.
Şaşkınlıkla odayı terk ettim sadece.
Telefonu kapatıp hemen yanıma geldi, "Yanlış anladın sana değildi o hareketim. " dedi.
"Sen yapma bari, zaten adam çıldırttı. " dedi.
Ben de üstüme yürüdüğünü anlayabildiğimi, salak olmadığımı söyledim.
Birkaç gereksiz cümleden sonra ayrı odalardayız.
Hemen gelmez yanıma zaten, suratını asar oturur, ben de biraz kendimi yerim, öyle gelir.
O havaya kalkan yumruk illa ki bir gün iner mi?
İnecekse bir an önce insin demeye başladım.
Öfke kontrolü için konuşmuştuk daha önce, doktorsa doktor dedi ama sonra ne o ne ben konusunu açmadık.
Ona da haksızlık etmek istemiyorum, aslında güzel iletişimi olan bir çiftiz.
Gidip bakasım var, gitsem gurursuzluk mu ederim gitmesem fazla mı gururlu davranmış olurum diye saçmalıklar geçiyor içimden, düşüncem yetmiyor kendime.
İçimde bir şeyler kırıldı, döküldü...
Durumu dramatikleştirmek istemiyorum fazla da.
Belki ben hatalıyım, belki eşim hatalı fakat birkaç mesajdan sonra o çok kızdığımız "Benim kocam melek" diyenlere döneceğim belki.
Şiddet konusunda sert konuşurum ben.
Seslerin bile yükselmediği bir ailede büyüdüm, çok huzurlu olduğumuzu iddia etmesem de.
Eşimin ailesi ise normal ses tonunu pek kullanmaz.
İlk yılımızda eşimin farketmeden sesini yükselttiğini kabullendirmeye çalıştım ona.
Hallettik sayılır.
Başkalarının yanında birkaç defa bana ciddi anlamda-sudan sebeplerle- sinirlendiği oldu, çenesi titredi yumruğunu sıktı falan.
Hatta sonuncusunda çok ciddi tepki gösterdim daha sonra.
Az önce olana gelirsek...
Stresli olmaya çok müsait bir işi var.
10buçuk gibi eve geldi, patronu aradı, bir yanlış anlaşılma olmuş onu konuştular.
Ben eşimin sinirlendiğini fark etmedim, bu noktada hatalıyım sanırım, taklidini yaptım bir an sessiz sessiz, çünkü 5 dakika önce ağız dolusu gülerek konuşuyorduk.
Taklidini yaparken görünce birden üstüme yürüdü, o yumruk sıkıldı havaya kalktı.
Şaşkınlıkla odayı terk ettim sadece.
Telefonu kapatıp hemen yanıma geldi, "Yanlış anladın sana değildi o hareketim. " dedi.
"Sen yapma bari, zaten adam çıldırttı. " dedi.
Ben de üstüme yürüdüğünü anlayabildiğimi, salak olmadığımı söyledim.
Birkaç gereksiz cümleden sonra ayrı odalardayız.
Hemen gelmez yanıma zaten, suratını asar oturur, ben de biraz kendimi yerim, öyle gelir.
O havaya kalkan yumruk illa ki bir gün iner mi?
İnecekse bir an önce insin demeye başladım.
Öfke kontrolü için konuşmuştuk daha önce, doktorsa doktor dedi ama sonra ne o ne ben konusunu açmadık.
Ona da haksızlık etmek istemiyorum, aslında güzel iletişimi olan bir çiftiz.
Gidip bakasım var, gitsem gurursuzluk mu ederim gitmesem fazla mı gururlu davranmış olurum diye saçmalıklar geçiyor içimden, düşüncem yetmiyor kendime.
İçimde bir şeyler kırıldı, döküldü...