Bu tepkilerin bi çoğu da çocukların ve çocuklu ailelerin arsizlik ve pişkinliginden kaynaklaniyor inan. "Benim cocugum, benim prensim/prensesim" diye galaksiler arasindan ışıklarla süzülerek inmiş muamelesiyle yetiştirilen çocuklar o kadar fazlalasti ki, hem çocuk rahatsizlik veriyor hem de eli belinde ebeveyni.
Daha geçenlerde yaşadığım bir olayı anlatayım arsızlık demişken. Çocuklara değil, çocukların ebeveynlerine kızarım ben çünkü belli ediyorlar nasıl bir ana-babanın elinde olduklarını gariplerim. (Bazı aileler hariç diyeyim, zor çocukların olduğunu da inkar edemeyiz)
Dükkanda boyama yapıyorum, hemen yan taraftaki bir abi ve müşterisi "Baksana" diye kaşıyla gözüyle dışarıdaki raflarımı işaret etti. Baktım, 3 yaşlarında bir çocuk, bebeklikten çıkmış ama ufak çocuk işte, bazı şeylere aklı basmayabilir gayet; raflardaki kırılacak ürünlerimle oynuyor, itiyor-çekiyor vs. Annesi de tepesinde duruyor. Kadın görmedi sandım, başka ihtimal veremedim yani hususi kim oynatır ki çocuğunu, kırılacağı bariz bir şeyle?
İçeride, oturduğum yerde kadınla göz göze geldim, tebessümle çocuğunu işaret ettim. Kadın gözlerini devirip görmemezlikten gelince dışarı çıktım "Hanımefendi çocuğunuzu lütfen çeker misiniz raflardan, gördüğünüz gibi bunlar kırılacak şeyler" dedim. Kadın bana "Bir şey olmaz, oynasın, kırılırsa öderim ne var yani?!" diye çıkıştı. :)))
Dilimin ucuna geldi "Kırılanlardan saçılan toprakları, parçaları da mı siz temizleyeceksiniz dükkanın önünden?" demek ama kadın belli ki o laflardan anlayacak biri değil, çocuğu için yaratılmış dünya yani biz kim kopek ahshs biz sıradan faniler, onun çocuğu seçilmiş insan; dedim "Hanımefendi hadi lütfen çocuğunuzu alın, gidin"... Dokunmuyorum da çocuğa, hani biraz "Yavrum elleme desem çocuğu muhatap alsam "Sen benim çocuğuma karışamazsın!!" diye de olay çıkaracak.
Kadın "Düzgün konuşun benleğğ!!" diye çıkışıverdi. Ula daha düzgün nasıl konuşayım ahshs, manipüle mi etmeye çalıştı beni sinirime basarak artık ne haltsa, "Düzgün konuşuyorum zaten ama siz karşınızdakinin nasıl konuştuğunu ayırt edebilecek psikolojide değilsiniz sanırım, inat etmeye devam ederseniz polis çağıracağım" dedim ve gitti.
Ben hayret ettim ya, hayyyret... Böyle bir kadının elinde yetişecek garibim çocuk ve kendini dünyanın merkezinde sanarak büyüyecek. O gün sabrımdan ötürü kendimi tebrik ettim ya, imtihan gibi bir olaydı ve maalesef böyle insanlar çoğaldı.
Şimdi buna karşı da "Çocuk" dendi mi çok keskin laflar eden "Pis terbiyesiz çocuklarınızın bilmem nesine tahammül etmek zorunda değilim!" diye bağıranlar da türedi. İki uç ya, ortası çok az. Çocuklara tahammül edilir, edilmez mi, hepimiz çocuktuk; bağırdığımız olmadı mı? Put gibi durduk mu? Hayır.
Kapı zillerine basar kaçardık yav biz, hasta husta düşünmezdik. :)) Ama annemiz öğrendiğinde karşısına oturtur anlatırdı "Hasta olur, bebek olur uyuyan, öyle oyun mu oynanır?! Ben sana böyle mi terbiye verdim kızım?" derdi. Yok anam işte bu yok artık. Herkes bi çeşit.
Allahtan böyle hep bana diye cıgıran komsularım yok
o yuzden bunu boyle bi mevzu haline getirmemek gerek. biraz az oynasin ne biliyim sabah saatinde bu cocuklar hic mi usenmez o sicakta oynamaya. amaaan yine beni hic alakadar etmeyecek ve hayatimin hicbir doneminde gundemimde olmayacak bir seye kafa yordum djdkxhxkxhdjdhd
Konu sahibi aklına geldikçe bi şeyler ekliyor. Doğruluk payı varsa bile gidip toplayacak herkesi konuşacak 18 e kadar oynamak ne demek hapiste bile daha uzun süre veriyorlardır 
Çocuk oynayamaz diyen yok, sakin mi olsanız? Oynasın ama kudurmasın.
)
