bana da vermişlerdi depresyon ilacı. çünkü kafayı yiyorum sanmışlardı. kocaelide kışın buz gibi soğuğunda her hafta halıları balkona atıp yıkıyodum öğrenci evimde.. aslında psikolojimi bozan roaccutaneydi. bi de bana onu kullanırken asla başka ilaç kullanmıcaksın. depresyon ilacını da yatışmak için alıcaksın mecbur kaldığında sadece demişlerdi. çünkü sinirlenince damarlar geriliyodu ve burnum kanamaya başlıyodu. ilacın etkileri işte...
ben napıyodum dersin biran önce sakinleşmek için tek ölçek içmem gereken ilacı buz dolabını açıp kapağına ayağımı dayayıp şişeyi güm diye kafaya dikiyodum.. çünkü sakinleşemiyodum...
fotolarımı gördünmü bilmiyorum ama yaptığın şeyin bu kadar etkilediğini görmek sana ne hissettirirdi bilmiyorum