Öncelikle şunu söylemek istiyorum aynı tür sikintilari yasayan biri olarak. Çocuk çok küçük ve babaya anneye tam düşkünlük yaşı. Benimde çocuğum 3 yaşında ve sürekli farklı borçlar ve şu an ayrı yaşıyorum . Ameliyat oldum babamı kaybettim aylarca yuruyemedim 3 yaşındaki çocukla. Ama asla ve asla minnet etmedim . Kredi çektim hem çocuğuma hem kendime baktım. Once çocuk babaya düşkün diye çok düşündüm ama sonra ya baba çocuğa ne kadar düşkün diye sorguladım. Eğer bir baba çocuğuna düşkün olsa onun geleceğini asla kumara yatirmaz. Ve ayrılmaya karar verdim. Bu kararı aldığından beri de kendimi daha güçlü hissettim. Çocuğu zaten düşünmeyen bir baba var ortada ve ben de kendimi psikolojik olarak yipratirsam çocuğum hep ortada kalacak dedim ve o güçle şu an çok mutluyum . Asla ve asla bir çocuk güçsüz kararsız bir anneyle buyumemeli. Bu konuda.yanlis düşünüyorsan düzeltsin herkes. Babadan çocuğunu ayır demiyorum görsün vakit geçirsin. Ben çocuğumu babasıyla hala ortak gezdiriyorum fakat yattığımda acaba sorularıyla yatmiyorum ve çocuğum düşünceli bir anneyle değil mutlu bir anneyle güne başlıyor artık . Karar sizin ...
