- 23 Ağustos 2012
- 51.438
- En iyi cevaplar
- 1
- 239.498
- 898
Oğlumdan vazgeçmedim tabi ki, nasıl vazgeçer bir anne evladından, sadece başa çıkamadığım için babasına yolladım. Babadır neticede onu dinler, biraz korkar vs. diye. Zaten oğlum az söz dinleyen düzgün bir çocuk olsaydı ben asla va asla göndermezdim. Canım o benim.
Sahip çıkıyorum zaten ikimizde psikolojik destek alıyoruz ayrı ayrı. Fotoğrafı değiştirme mevzusunu anlayamadım mazur görün bir açıklar mısınız?
Sizinle benzer bir durumdayım,oğlumun ise ergenlik sıkıntıları içinde yaptığı bazı anormal davranışlar var ama sizinki daha ağır.Allah yardımcınız olsun,yaşamayan asla bilemez hele 5,6 yaşında çocuğu olup konuşanlar hiç hariçten gazel okumasın ergenlik apayrı bir durum.Özellikle sizin durumunuz da anlattığınız kadarıyla eşiniz elinden geleni yapmış,evliliğinizi bitirme isteğinizin bu durumu çözeceğini hiç sanmıyorum. Benim anlayamadığım babasının yanına gittiğinde hiç mi değişmedi durum? ya da nasıl karşıladı,baba ne yaptı nasıl bir yol izledi?ona göre yorumumu yapmak istiyorum.Hayır sorun benim evli olmam değil bence. Ben evlenmeden önce de çok asiydi. Çok huzursuz bir ortamdaydık çocuğumla. Ailemin yanındaydım ama hiç huzurumuz yoktu. Benim babam çok sorunlu bir insandı. Hep içip içip bizi gece kaldırır sabaha kadar dikerdi başında. Ben işe gidicem, çocuk okula gidicek hiç düşünmezdi bunları. Hep bize eziyet etti. Aslında birazda kurtuluş gördüm demek ki evliliği. Çocuğumla ben mutlu bir yuva da bir aile oluruz diye düşündüm birazda. Ya evlenecektim. Ya da ailemden ayrı bir eve geçecektim. Böylesi oldu. Hep hayırlısı olsun diye dua ederim aslında. Ne bileyim ya vardır bunda da bir hayır belki.
Eğer fotoğraf sizin kendi fotoğrafınİz ise henüz eşim ile görüşmedim dediniz ya bir tanıyan çıkarsa belki siz karar değiştireceksiniz ama o gidip eşinizle falan paylaşabilir .Sahip çıkıyorum zaten ikimizde psikolojik destek alıyoruz ayrı ayrı. Fotoğrafı değiştirme mevzusunu anlayamadım mazur görün bir açıklar mısınız?
Ben yaklaşık bir yıl önce babasına gönderdim güya İstanbula. Ama adam yanına almadı başka bir şehirde babanneye bıraktı. Orda okula başladı falan. Geçtiğimiz yazdan beridir babaanne yanındaydı. Ama tabi onlarda başa çıkamayınca babası mecbur yanına almak zorunda kaldı. Daha yeni birkaç hafta önce. Ben babaya gönderiyorum, baba yanında yetişsin diye. Adam babaanneye bırakıyor. Bununla ilgili mesaj yazdım babasına. "ben sana yolluyorum çocuğu düzelsin diye, sen oralarda bırakıyorsun daha kötü olacak, ileride hiç başa çıkamayacaz" diye. Orda da arkadaş çevresi kötü olunca mecbur aldı tabi. Şimdi terapi, tedavi ve eğitim görüyor. İnşallah düzelir yavrum, çok dua ediyorum.Sizinle benzer bir durumdayım,oğlumun ise ergenlik sıkıntıları içinde yaptığı bazı anormal davranışlar var ama sizinki daha ağır.Allah yardımcınız olsun,yaşamayan asla bilemez hele 5,6 yaşında çocuğu olup konuşanlar hiç hariçten gazel okumasın ergenlik apayrı bir durum.Özellikle sizin durumunuz da anlattığınız kadarıyla eşiniz elinden geleni yapmış,evliliğinizi bitirme isteğinizin bu durumu çözeceğini hiç sanmıyorum. Benim anlayamadığım babasının yanına gittiğinde hiç mi değişmedi durum? ya da nasıl karşıladı,baba ne yaptı nasıl bir yol izledi?ona göre yorumumu yapmak istiyorum.
Oldu mu. Valla korktum da kullanıcı adımı da değiştirdim.yani profildeki sizin fotoğtrafınız ise değiştirin gerçek hayattan birileri sizi tanıyabilir diyor. zor durumda kalmayın.
Hayır kadın ben iyi gelemedim demek ki
başaramıyorum, belki babası benim yapamadığımı
yapabilir diye diğer seçeneği denemek istemiş.
Sanki götürüp yurda bırakmış.
Babası da gayet ilgiliymiş, ilgileniyormuş..
Bunun nesi tuhaf geldi anlamadım ki.
Üstelik kadın burada hiç bir sorun yaşamadığı evliliğimi mi
acaba bitirsem diye düşünürken.
Sırf yanında tek başına olabilmek için.
Çalışıyorum dediniz. Kendiniz çocuğunuzla eve çıkabilirdiniz. Neden babanızın evinden ayrılmak için evlenmek zorunda hissettiniz kendinizi? Ben mi yanlış anladım acaba?Hayır sorun benim evli olmam değil bence. Ben evlenmeden önce de çok asiydi. Çok huzursuz bir ortamdaydık çocuğumla. Ailemin yanındaydım ama hiç huzurumuz yoktu. Benim babam çok sorunlu bir insandı. Hep içip içip bizi gece kaldırır sabaha kadar dikerdi başında. Ben işe gidicem, çocuk okula gidicek hiç düşünmezdi bunları. Hep bize eziyet etti. Aslında birazda kurtuluş gördüm demek ki evliliği. Çocuğumla ben mutlu bir yuva da bir aile oluruz diye düşündüm birazda. Ya evlenecektim. Ya da ailemden ayrı bir eve geçecektim. Böylesi oldu. Hep hayırlısı olsun diye dua ederim aslında. Ne bileyim ya vardır bunda da bir hayır belki.
Esiniz tekrar oglunuz gelse istemez mi bence konusn yapamıyorum ogluma bir sans tanı tekrar yanmıza alayım deEşimle bir sorun yok aslında, tamamen benim oğluma karşı duyduğum vicdan azabı sanırım. Diyorum ya adam melek gibi beni el üstünde tutuyor. Aklımca ayrılıp çocuğumu yanıma alacam. Ama başa çıkabilsem, azcık benim sözümü dinlese zaten bunu yapardım şimdiye kadar.
Biz evlenirken evin eşyalarını alırken, onada çok güzel istediği gibi bir oda almıştık. Odası hala bıraktığı gibi duruyor zaten.15 ve 13 yaşlarında iki oğlum var.. çocukları ergenliğe girmeden şöyle iyiyiz böyle iyiyiz diyenlere sadece gülüyorum.. ergenlikte çocuk kendiyle sorunlu oluyor hele erkek çocuk.. o yüzden canınızı sıkmayın yorumlara.. inanın kendi babasıyla aynı evde olsaydı onaa zıt gidecekti. Bu dönem böyle..
Boşanma konumuza gelince bence boşanmayın ama oglunuzu yanınıza alın. Anne babaya, baba babaneye ordan oraya düzensiz bir hayatı olunca alkol ve madde kullanımına yatkın oluyor çocuklar.. benimkide sigaraya başladı bu sene spora verdim hocası bırakır diyor bakalım dua ile bekliyorum..
Ona bir oda yapın yanınıza alın herşeyi görmeyin çok ciddi durumlarda müdahale edin. Spora falan verin.. illa kocanız kaynaştırmayaa çalışmayın..zamanla düzelecektir
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?