- 15 Aralık 2017
- 1.514
- 1.580
- 63
- 34
- Konu Sahibi Hatice Meryem
-
- #1
Ya şöyle. Aslinda toplu taşimada çocuklar da çok rahat edemiyor. Ben annelere karsi bu konuda cok anlayisliyim. Kendi cantasi bebeginin cantasi bebegi falan kadina tek koltuk yetmeyebiliyor. Ama bu ekstra bir durum yani.. kadin ve cocugu 3 koltuk kapliyordu. Ve kadinda canta falan da yoktu anlayamadim ben yani. Benim de kardesim var suan 14 yasinda. Hafif zihinsel hafif de bedensel engeli var. Ama disardan bakinca ilk anda normal bir cocuk sanabilirsiniz. Bir 10 dk sonra dersiniz aa bu cocukta bir problem var. Onunla otobüsle bir yere giderken kucagima aliyordum cocuk durmuyor agliyordu.(ufakken yani) ben de cocugu kucaginiza alin diyenlere diyordum. Oturmuyor en iyisi siz gecip benim yerime oturun. Ve bunu tavirli ya da sinirli söylemiyordum.Öfff kadının elindeki telefonu alıp yere çarpasım geldi. Çok var böyle tiplerden, rahatlığı gelişmişlik mi sanıyolar nedir?
Otobüse binmekten bu yüzden nefret ediyorum, çocuğunu kucağına "alamayan" anne dolu. Uyardığında da küfür etmişsin gibi yüzüne bakar. Bir tanesi "kucağıma alamam, ben kalkıp yer vereyim size" demişti, aksi bir suratla. Valla kalktı,yer verdi, 3-4 yaşlarındaki oğlu oturmaya şımarmaya devam etti.
Ya her annenin yetistirme sekli ve terbiyesi farklidir. Kimseye karisamam zaten beni de ilgilendirmez ama bu konu cok ekstrem bir durumdu... yani o kadar önemsemedi ki çocugu ben de ayaktakiler de böyle bir saskinlik icinde kalakaldikNe yalan söyleyeyim şu anneleri rahat bırakın artık demeye gelmiştim ama okuyunca dumur oldum. Deli mi ne 2 yaşındaki çocuk kendi haline bırakılır mı giden araçta? Bu sorumsuzluktan fazlası sanki. çocuğu hiç önemsemiyor başına bir şey gelir mi diye. Belki de annesi değil. Gerçi insan yabancı olsa başına bir şey gelir düşer çarpar diye bi tutuverir ki siz tutmuşsunuz.
Ewet malesef war ya düşse kotü bisey olsa Allah önce kalbine merhamet koysun onun insalahHanımlar ben anne değilim keşke olabilsem. Belki anneler de kızacaklar bana. Haksizsam söyleminizde hiçbir sakinca yok. Bu aksam otobusle bir yere gidiyordum. Sehir ic otobus. 4lü koltuklar var hani orada bir kadın oturuyordu sadece. Bir de 2 yaşını doldurmamış kızı vardı yanında. Geçtim ben de oturdum. Kadın telefonla ilgileniyor. Dışarıyı izliyor falan hep. Kızı bir o koltuğa çıkıyor bir bu koltuğa.. ayakları çamur hep koltukları çamur yapıyor. Ben bir ara dedim ki acaba bu çocuk bu kadının değil mi? O kadar ilgisiz yani. 2 kere otobüs fren yaptı. Çocuk uçuşa geçti resmen. Havada yakaladım. Oturttum falan. Kadın ne teşekkür ne birşey. Çocuk düşerken öylece baktı yani bir elini uzatıp tutmaya dahi yeltenmedi. Neyse ben en sonunda kanaat getirdim ki bu çocuk kaybolmuş. Kesinlikle bu kadının değil. Dedim "bu çocuğun annesi nerede acaba?" "Benim."dedi. Şaştım kaldım. Dedim "düşecekti 2 kere hiç tutmadınız sizin değil sandım." "Düşsün düşmemeyi öğrenir"dedi. Neyse ben şaşkın ve sinirli telefonuma bakmaya başladım. Ama çocuk koltukları hep çamur ediyor. Bazen benim kabanima sürüyor. Bu arada otobüs doldu. Kadın tutup cocugu yanina ya da kucagina almiyor. Iki koltuk boş. Kiz bi ona bi buna zıplayıp duruyor. Böyle rahatlık görmedim ömrümde. Kizla ben bile daha çok ilgilendim. Hatta bi amca da fırça atti çocuğunu kucagina alsana diye."benim degil" dedim. Kadın "benim çocuğum" diyemedi. Çocuğu tutup kucağına oturtmadi. Bi bakti sadece döndü tekrar telefonuna. Ay bu nasil bir annelik anlamadim ben ya. Dert degil bu konu tabi ki icimi dökmek istedim. Bir de bugünlerde üst üste çocuğunu katleden anne haberlerine denk geldim falan. Baya daraldım.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?