- Konu Sahibi dertli_simge
-
- #61
aynen öyle adamlar baştan alarm veriyorlar ama işte....
vay be.
demek hoca nişanlısıyla evlenemezse daha evlenemez demiş öyle mi?
ee durmayın evlenin o zaman.
en fazla 3-4 ay sonrada yeter dayanamıyorum artık küfürlerine diye konu açarsınız.
sadece bu olsa yine iyi birde şiddet baş gösterecek kuvvetle muhtemel!
ondan sonra siz sağ (tabi birde nişanlın cinnet geçirmezse) nişanlınız selamet.
arkadaşlar cevaplarınız için hepinize tek tek teşekkür ediyorum.
evet ettiği küfürler yenilir yutulacak değil. hepsinde geri barışmam kısmen kendimi de suçlu bulduğumdan kaynaklanıyordu. açıkçası onu bu hale büyük oranda benim getirdiğimi düşünüyordum.
mesela sonu hakaretlerle biten bir kavgamız şöyle başladı: msn de konuşuyorduk. bir durum oldu, o 'kavga çıkacak ben gidiyorum' dedi. ben sinir oldum çünkü daha 5 dakika olmuştu. geri gelmesi için saçma sapan bir hareket yaptım, msn avatarına bikinili fotoğrafımı koydum. fotoyu görünce aradı niye koydun dedi, ben de msn e gel kaldırayım dedim. sonuçta msn e geldi, ben fotoyu kaldırdım ama sohbetin sonu bol hakaretli bir kavgayla bitmişti(
yine başka saçma sapan bir hareketim: bizim yaşlarda yeni evlenmiş bir çocuktan konuşuyorduk. çocuk 100 bin liraya ev almış. ben biraz imrenerek bahsettim sevgilim de zor olduğunu söyledi, ben de "sen o çocuktan daha uzunsun ve yakışıklısın alırsın" dedim. bunun saçma sapan, hiçbir mantığı olmayan bir laf olduğunu kabul ediyorum( bazen söylediğim şeyin nereye gideceğinin farkına varamıyorum (( sonuçta kavga başladı ve kavganın sonunda bana "or...pu" demişti (
yani kısacası kızlar: bilinçaltımda kendimi suçluyorum. bu çocuğu ben bu hale getirdim mahvettim, şimdi bırakmayıp ceremesini çekeyim diyorum sanırım. tabi yaşın kemale ermesi, akrabaların "simge evde kalacak" dedikoduları, babamın alayları filan da cabası((
şimdi söyleyin lütfen, yukardaki gibi saçma sapan hareketlerime binaen ben bu küfürleri haketmiş mi oluyorum???
arkadaşlar cevaplarınız için hepinize tek tek teşekkür ediyorum.
evet ettiği küfürler yenilir yutulacak değil. hepsinde geri barışmam kısmen kendimi de suçlu bulduğumdan kaynaklanıyordu. açıkçası onu bu hale büyük oranda benim getirdiğimi düşünüyordum.
mesela sonu hakaretlerle biten bir kavgamız şöyle başladı: msn de konuşuyorduk. bir durum oldu, o 'kavga çıkacak ben gidiyorum' dedi. ben sinir oldum çünkü daha 5 dakika olmuştu. geri gelmesi için saçma sapan bir hareket yaptım, msn avatarına bikinili fotoğrafımı koydum. fotoyu görünce aradı niye koydun dedi, ben de msn e gel kaldırayım dedim. sonuçta msn e geldi, ben fotoyu kaldırdım ama sohbetin sonu bol hakaretli bir kavgayla bitmişti(
yine başka saçma sapan bir hareketim: bizim yaşlarda yeni evlenmiş bir çocuktan konuşuyorduk. çocuk 100 bin liraya ev almış. ben biraz imrenerek bahsettim sevgilim de zor olduğunu söyledi, ben de "sen o çocuktan daha uzunsun ve yakışıklısın alırsın" dedim. bunun saçma sapan, hiçbir mantığı olmayan bir laf olduğunu kabul ediyorum( bazen söylediğim şeyin nereye gideceğinin farkına varamıyorum (( sonuçta kavga başladı ve kavganın sonunda bana "or...pu" demişti (
yani kısacası kızlar: bilinçaltımda kendimi suçluyorum. bu çocuğu ben bu hale getirdim mahvettim, şimdi bırakmayıp ceremesini çekeyim diyorum sanırım. tabi yaşın kemale ermesi, akrabaların "simge evde kalacak" dedikoduları, babamın alayları filan da cabası((
şimdi söyleyin lütfen, yukardaki gibi saçma sapan hareketlerime binaen ben bu küfürleri haketmiş mi oluyorum???
kusura bakmayın ama yuh!
siz ne yaparsanız yapın size or....u demeye kimin ne hakkı var?
ben hakettim yazmışsınız nerdeyse.
eee niye konu açtınız o zaman? ben hakettim zaten diyin oturun yerinize.
sonrada bunu ben bu hale getirdim diyin evlenin alın koynunuza!
kızlar, daha önce açtığım bir konuda sözlümle olan sorunlarımı paylaşmıştım. kısaca özetlemek gerekirse, daha önce çok nazik ve bana değer veren adam askerden geldikten sonra bambaşka biri olmuştu. çünkü onun askerliğinin son 3 ayını küs geçirmiştik. açık konuşmak gerekirse benim de hatalarım olmuştu, askerdeyken onu alttan almamıştım. neticede döndükten sonra en ufak kavgada bana hakaretler yağdırmaya hatta küfür etmeye başlamış, birkaç defa da vurmamış ama el kadırmıştı.
sözlümle ilişkim maalesef hala inişli çıkışlı şekilde devam ediyor. ben burda yazılanlardan da esinlenerek onunla oturdum konuştum, eteğimizdeki taşları döktük.. artık herşey süper olcak diye düşünüyordum ki, incir çekrdeğini bile doldurmayacak bir kavga sonucu bana "y...ak kafalı" diye küfretti! bu küfür üzerine kendime bir süre gelemedim, günlerce gözyaşı döktüm, acı çektim, bu küfrü bir türlü sindiremedim..
anneme bu küfrü anlatmaya utandım ama anlamıştı bozuk olduğumuzu. annem gitmiş birkaç tane hocaya rica etmiş, istihareye yatmışlar. hocaların dediğine göre bizim önümüz çok açıkmış, çok mutlu bir evliliğimiz olacakmış.. dini inancı yüksek biriyimdir, ister istemez etkilendim.
bir de annem bir hocaya daha gitmiş yıldız falı mı ne bakıyormuş adam. demiş ki eğer bu kız sözlüsüyle evlenmezse ilerde hiç evlenemeyecek. kısmeti kapalı, evde kalacak demiş. şimdi annem bana barış bak bu kadar hoca neler diyor diye baskı yapıyor.. kafam allak bullak ne yapacağımı şaşırmış vaziyetteyim. nolur bir akıl verin..
not: bu arada ben ayrılık fikrini ciddi ciddi düşünüyorum ama cesaretim yok çünkü aileler o kadar devrede ki! ailemle yaşıyorum. annem devamlı evlen baskısı yapıyor, "evlen artık yaşın geldi de geçiyor" diyor. söz atılırsa akrabalara rezil olcağımızı söylüyor, akrabaların komşuların vs. laflarını bana iletip duruyor. babam bile bana evde kaldın iması yapıyor. o derece bıktım ki bu durumdan.. sözlüm bana daha önce "or..u" küfrünü de etmişti bu küfrü ettiği zaman askerdeydi telefondaki kavgada etmişti.. bunu annemle paylaşmıştım ama annem "askerde morali psikolojisi yerinde değil" vs. diyerek beni barışmaya motive etmişti. ama artık dayanamıyorum ve onunla evlenmeyi hiç istemediğimi hissediyorum artık((
canım bak hayat senin hayatın öncelikle kaç yasındasın bilmiyorum ama yasın kac olursa olsun hayata evlenmek küfür duymak canımızı yakmak için gelmiyoruz. bana sorarsan sözlüne kendi değerini bildir daha evli bile değilsiniz sana böyle şeyler söylemesi çok yanlış ilerde yaptıklarından cesaret alır seni döver bile sonrada annen gelip morali bozuktur der barıştırmaya çalışır ilerde çocuğun olur onun hatırı için dayanmaya çalısırsın vs. ama şuan seni bağlayan hiç bir şey yok öncelikle insanların sözlerini fln bi unut gitsin ve bunu sözlünle açık açık konus kendini koy ortaya böyle olursa ben yokum de ya sevmiyormu seni insan sevdiğine nasıl böyle der de . küfür etmek tam anlamıyla acizliktir buna izin verme kimse sana hakaret edemez şiddet uygulayamaz gül gibi kızsın ndn kendine bunu yaptırasın ki çözülebilecek bir sorun ama hemen affedersen hata yaparsın devamı gelir üzgünüm ama taviz vermeye gelmez öncelikle herkesi bi sil at kafandan ve ben bu adama aşık mıyım ve o bana aık mı bunların cevabını bul ve sorunu çöz gerekirse peşinde köpek gibi dolansın
Başka bir konu ararken tesadüfen gördüm ve yazmadan geçemedim. Ya hangi devirdeyiz, hacı hocayla böyle seylere karar mı verilir!!!! Yasını bilmiyorum ama evde kalmak ne? Ben 30umdan sonra evlendim, bilerek geç evlendim. Nacizane tavsiyem yol yakınken don, bir kere yuzgoz olmussunuz. Bugün küfür yarın dayak. Belli daha yasin genc, başka hayırlı fırsatlar çıkar karsına. Mesele evlenmek değil, o evliliği yürütmek. Bu da sana saygı duyan adamla olur.kızlar, daha önce açtığım bir konuda sözlümle olan sorunlarımı paylaşmıştım. kısaca özetlemek gerekirse, daha önce çok nazik ve bana değer veren adam askerden geldikten sonra bambaşka biri olmuştu. çünkü onun askerliğinin son 3 ayını küs geçirmiştik. açık konuşmak gerekirse benim de hatalarım olmuştu, askerdeyken onu alttan almamıştım. neticede döndükten sonra en ufak kavgada bana hakaretler yağdırmaya hatta küfür etmeye başlamış, birkaç defa da vurmamış ama el kadırmıştı.
sözlümle ilişkim maalesef hala inişli çıkışlı şekilde devam ediyor. ben burda yazılanlardan da esinlenerek onunla oturdum konuştum, eteğimizdeki taşları döktük.. artık herşey süper olcak diye düşünüyordum ki, incir çekrdeğini bile doldurmayacak bir kavga sonucu bana "y...ak kafalı" diye küfretti! bu küfür üzerine kendime bir süre gelemedim, günlerce gözyaşı döktüm, acı çektim, bu küfrü bir türlü sindiremedim..
anneme bu küfrü anlatmaya utandım ama anlamıştı bozuk olduğumuzu. annem gitmiş birkaç tane hocaya rica etmiş, istihareye yatmışlar. hocaların dediğine göre bizim önümüz çok açıkmış, çok mutlu bir evliliğimiz olacakmış.. dini inancı yüksek biriyimdir, ister istemez etkilendim.
bir de annem bir hocaya daha gitmiş yıldız falı mı ne bakıyormuş adam. demiş ki eğer bu kız sözlüsüyle evlenmezse ilerde hiç evlenemeyecek. kısmeti kapalı, evde kalacak demiş. şimdi annem bana barış bak bu kadar hoca neler diyor diye baskı yapıyor.. kafam allak bullak ne yapacağımı şaşırmış vaziyetteyim. nolur bir akıl verin..
not: bu arada ben ayrılık fikrini ciddi ciddi düşünüyorum ama cesaretim yok çünkü aileler o kadar devrede ki! ailemle yaşıyorum. annem devamlı evlen baskısı yapıyor, "evlen artık yaşın geldi de geçiyor" diyor. söz atılırsa akrabalara rezil olcağımızı söylüyor, akrabaların komşuların vs. laflarını bana iletip duruyor. babam bile bana evde kaldın iması yapıyor. o derece bıktım ki bu durumdan.. sözlüm bana daha önce "or..u" küfrünü de etmişti bu küfrü ettiği zaman askerdeydi telefondaki kavgada etmişti.. bunu annemle paylaşmıştım ama annem "askerde morali psikolojisi yerinde değil" vs. diyerek beni barışmaya motive etmişti. ama artık dayanamıyorum ve onunla evlenmeyi hiç istemediğimi hissediyorum artık((
cnm 28 yaşındayım çalışan bi bayanım. sözlüm benim ilk sevgilim, ben 25 yaşındayken çıkmaya başlamıştık. pasif, çekingen, arkadaş ortamlarında varlık gösteremeye biriyim yeni insanlarla tanışma imkanım sınırlı, o yüzden sözlümden ayrılırsam geleceğimi karanlık görüyorum. 90 yaşında yapayalnız kimsesiz bir şekilde kuytu bir huzurevi köşesinde ölmek istiyorum( çocuklarım olsun, yarınlara güvenle bakıyım istiyorum ama sözlümün küfürleri hakaretleri beni çok soğuttu. aslında hala içimde sevgisi var tamamen bitmiş de değil ama gün gün eridi bilemiyorum ne yapmalıyım..
anladım canım aslında ilk sevgilin ve bunun evleneceğin insan olması çok güzel birşey yani köt bir durum değil yaşın geçmiş falanda değil. sevgilin neden sana böyle davranıyor biliyormusun çünkü senin böyle düşündüğünü hatta ona muhtaç olduğunu sanıyor hal böyle oluncada erkek milleti değer vermiyor işte canı mı sıkılıyor geliyo sana küfrediyo dövüyo fln şimdi ona mesafeli davran yeni tanıştığın bi insanmış gibi eğer seni seviyorsa gönlünü almak için çabalar zaten ama abuk subuk laflar etmeye devam ediyorsa sana değer vermeyen biriyle bir ömür geçirmek yapayalnız evde kalıp yalnız yaşamak daha iyidir sana bunun garantisini verebilirim seni ne kadar seviyo anlamaya çalış gerekirse direk sor ne azaldı de aramızda de birşey demiyorum ama bana bidaha hakaret edersen ömür boyu yüzümü göremezsin de gerekirse tehtit et ayrılırım bile de onun tavırlarından anlaşılır zaten herşey ama sıkma canını hiç kimse için değmez bak ne güzel işin var bi hayatın var sen güçsüz bir insan değilsin
canım biz ilişki boyunca bi yirmi kez ayrılıp barışmışızdır. dolayısıyla öyle bir noktaya geldik ki, ayrılmak istiyorum diyince ciddiye bile almıyor beni. ikimizin de kafasında yer etmiş çünkü, ayrılık sonrası o veya bu şekilde barış yapılacağı.
sadece bana ettiği küfürlerin dışında normalde de küfür ediyo. mesela trafikte diğer arabalara ve şoförlere o...pu çocuğu, a..na k..mun çocuğu, s..ik herif gibi küfürler... diyorum yapma rahatsız oluyorum. diyo ki biz o canımlı cicimli yılları geçtik birbirimizin yanında doğal olma seviyesine geldik diyo((
ona psikoloğa gitmeyi öneriyorum asla gitmem diyo. napcam bilemiyorum. eskiden gerçekten böyle değildi.
kızlar, daha önce açtığım bir konuda sözlümle olan sorunlarımı paylaşmıştım. kısaca özetlemek gerekirse, daha önce çok nazik ve bana değer veren adam askerden geldikten sonra bambaşka biri olmuştu. çünkü onun askerliğinin son 3 ayını küs geçirmiştik. açık konuşmak gerekirse benim de hatalarım olmuştu, askerdeyken onu alttan almamıştım. neticede döndükten sonra en ufak kavgada bana hakaretler yağdırmaya hatta küfür etmeye başlamış, birkaç defa da vurmamış ama el kadırmıştı.
sözlümle ilişkim maalesef hala inişli çıkışlı şekilde devam ediyor. ben burda yazılanlardan da esinlenerek onunla oturdum konuştum, eteğimizdeki taşları döktük.. artık herşey süper olcak diye düşünüyordum ki, incir çekrdeğini bile doldurmayacak bir kavga sonucu bana "y...ak kafalı" diye küfretti! bu küfür üzerine kendime bir süre gelemedim, günlerce gözyaşı döktüm, acı çektim, bu küfrü bir türlü sindiremedim..
anneme bu küfrü anlatmaya utandım ama anlamıştı bozuk olduğumuzu. annem gitmiş birkaç tane hocaya rica etmiş, istihareye yatmışlar. hocaların dediğine göre bizim önümüz çok açıkmış, çok mutlu bir evliliğimiz olacakmış.. dini inancı yüksek biriyimdir, ister istemez etkilendim.
bir de annem bir hocaya daha gitmiş yıldız falı mı ne bakıyormuş adam. demiş ki eğer bu kız sözlüsüyle evlenmezse ilerde hiç evlenemeyecek. kısmeti kapalı, evde kalacak demiş. şimdi annem bana barış bak bu kadar hoca neler diyor diye baskı yapıyor.. kafam allak bullak ne yapacağımı şaşırmış vaziyetteyim. nolur bir akıl verin..
not: bu arada ben ayrılık fikrini ciddi ciddi düşünüyorum ama cesaretim yok çünkü aileler o kadar devrede ki! ailemle yaşıyorum. annem devamlı evlen baskısı yapıyor, "evlen artık yaşın geldi de geçiyor" diyor. söz atılırsa akrabalara rezil olcağımızı söylüyor, akrabaların komşuların vs. laflarını bana iletip duruyor. babam bile bana evde kaldın iması yapıyor. o derece bıktım ki bu durumdan.. sözlüm bana daha önce "or..u" küfrünü de etmişti bu küfrü ettiği zaman askerdeydi telefondaki kavgada etmişti.. bunu annemle paylaşmıştım ama annem "askerde morali psikolojisi yerinde değil" vs. diyerek beni barışmaya motive etmişti. ama artık dayanamıyorum ve onunla evlenmeyi hiç istemediğimi hissediyorum artık((
cnm 28 yaşındayım çalışan bi bayanım. sözlüm benim ilk sevgilim, ben 25 yaşındayken çıkmaya başlamıştık. pasif, çekingen, arkadaş ortamlarında varlık gösteremeye biriyim yeni insanlarla tanışma imkanım sınırlı, o yüzden sözlümden ayrılırsam geleceğimi karanlık görüyorum. 90 yaşında yapayalnız kimsesiz bir şekilde kuytu bir huzurevi köşesinde ölmek istiyorum( çocuklarım olsun, yarınlara güvenle bakıyım istiyorum ama sözlümün küfürleri hakaretleri beni çok soğuttu. aslında hala içimde sevgisi var tamamen bitmiş de değil ama gün gün eridi bilemiyorum ne yapmalıyım..
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?