Merhaba kızlar. Eşimle çok severek ve uzun zaman bekleyerek evlendik onun memleketinde oturuyoruz. 1 yıldır evliyiz bebegimiz olacak. Ben de çalışıyorum memurum
Eşimin ailesiyle sürekli görüşüyoruz. Her haftasonu nerdeyse her iki güne üç güne bir ilk aylarda da yadirgiyordum ancak eşim yoremizde böyle herkes böyle diyordu gozlemledim evet herkes böyle ve eşim hiç rahatsızlik duymuyordu o yüzden bende sesimi çıkartmadan görüştüm guleryuzumu hiç eksik etmedim ancak artık çok bunaliyorum eşime bu konuyu artık açıyorum ve sürekli tartışıyoruz ancak hiçbir şeye çözüm olmuyor. İşin kötü tarafı da eşimin ailesi çok iyi insanlar ve böyle düşündükçe vicdan azabı çekiyorum. Ben kendi ailemin yanına bile bir kere bir hafta kalmaya gittim eşim rahatsız olmasın diye annem beni çalışırken evdeyken hayatta aramaz aramadan önce mesaj atar musait miyim diye. Ama eşimin ailesi isimiz var mı yok mu hiç umurlarinda değil ve evlerimiz yakın olmasına rağmen sürekli burada da kalın burda da kalın diye baski yapıyorlar neden kabul ediyorsun derseniz kabul ediyordum bu zamana kadar arada cekingenligimiz vardı ancak artık o kadar rahatsız oluyorum ki hayır diyorum isimiz var diyorum disari çıkacağız diyorum kırmadan ancak bu sefer de on kere ısrar ediyorlar çok diretiyorlar yine onların istedigi oluyor ve şimdi asıl korkum bebegimiz olacak ve ben izine ayrılmayı düşünüyorum hergun çalışırken bile hafta da 4 kere görüşüyoruz ben evdeyken sürekli bebegimizi görmeye gelecekler veya sürekli ama sürekli biz gideceğiz ben gideceğim çünkü hayırdan anlamıyorlar çok bunaliyorum eşimle çok severek evlenmistik ama hiç özgür değiliz
Eşimin ailesiyle sürekli görüşüyoruz. Her haftasonu nerdeyse her iki güne üç güne bir ilk aylarda da yadirgiyordum ancak eşim yoremizde böyle herkes böyle diyordu gozlemledim evet herkes böyle ve eşim hiç rahatsızlik duymuyordu o yüzden bende sesimi çıkartmadan görüştüm guleryuzumu hiç eksik etmedim ancak artık çok bunaliyorum eşime bu konuyu artık açıyorum ve sürekli tartışıyoruz ancak hiçbir şeye çözüm olmuyor. İşin kötü tarafı da eşimin ailesi çok iyi insanlar ve böyle düşündükçe vicdan azabı çekiyorum. Ben kendi ailemin yanına bile bir kere bir hafta kalmaya gittim eşim rahatsız olmasın diye annem beni çalışırken evdeyken hayatta aramaz aramadan önce mesaj atar musait miyim diye. Ama eşimin ailesi isimiz var mı yok mu hiç umurlarinda değil ve evlerimiz yakın olmasına rağmen sürekli burada da kalın burda da kalın diye baski yapıyorlar neden kabul ediyorsun derseniz kabul ediyordum bu zamana kadar arada cekingenligimiz vardı ancak artık o kadar rahatsız oluyorum ki hayır diyorum isimiz var diyorum disari çıkacağız diyorum kırmadan ancak bu sefer de on kere ısrar ediyorlar çok diretiyorlar yine onların istedigi oluyor ve şimdi asıl korkum bebegimiz olacak ve ben izine ayrılmayı düşünüyorum hergun çalışırken bile hafta da 4 kere görüşüyoruz ben evdeyken sürekli bebegimizi görmeye gelecekler veya sürekli ama sürekli biz gideceğiz ben gideceğim çünkü hayırdan anlamıyorlar çok bunaliyorum eşimle çok severek evlenmistik ama hiç özgür değiliz
