- 23 Temmuz 2014
- 6.480
- 17.783
- 448
- Konu Sahibi Deltavealfa
-
- #21
Henüz zorda kalmadığınız için zira insan darda kaldığında gerçekten sınırını çiziyor. Annemle ben hiç kredi kartı kullanmadık kullanmayızda olursa alırız olmazsa almayız. Hiç kimseden borç istemedim. Elbette evlenirken bir ihtiyaç doğar, çocuk doğar, ev alacak olursun anlarım ama keyfi alışveriş için borca girmem açıkçası :) Birde alırken kendinize '' olmasa da olur mu gerçekten ihtiyacım var mı? '' diye sorun.Benim büyük derdim yıllardır
Hayatımda hiç para biriktiremedim
Hep kredi kartı borcum oldu hala var
Çok abuk sabuk şeyler de alıyorum
Yani şu ara her şey aşırı pahalı ama
Ucuzken de böyleydim
Nasıl değişebilirim
Ya da bu yaştan sonra değişebilir miyim?
Zor mu
Bu arada sınırsız param var gibi algılanmasın bütçeme göre hep borçluyum işte öyle
Gerekli ve kullanacağınız şeyler alın sadece. Kıyafet gereklidir mesela ama fazlası zarar ziyan. Adet bazında fazla alıyorsanız da gereksiz. 100 liraya 10 tişört alacağınıza 1000 liraya 1 tane alın. Pahalı ama az adette alın. Tabi önce borçlarınızı bitirin.Kıyafet mutfak eşyaları vs
Kenarda paranız yokken nasıl rahat ediyorsunuz?Ahh aynı ben.
Küçükken borcun içindeydik büyümeyi bekledim ondan böyle oldu
Ama yok bu ay kesin biriktircem dolar vs yapabilsem keşke
Beynimizde bi kısa yoldan mutluluğa ulaşma sistemi var; sizinki de bu kısa yollardan biri diye düşünüyorum. Mesela bu sistemin en yaygını "yemek = mutluluk" denklemi olabilir.Benim büyük derdim yıllardır
Hayatımda hiç para biriktiremedim
Hep kredi kartı borcum oldu hala var
Çok abuk sabuk şeyler de alıyorum
Yani şu ara her şey aşırı pahalı ama
Ucuzken de böyleydim
Nasıl değişebilirim
Ya da bu yaştan sonra değişebilir miyim?
Zor mu
Bu arada sınırsız param var gibi algılanmasın bütçeme göre hep borçluyum işte öyle
Yok ya ondan değildir benim çocukluğum hatta ise girdiğim zamana kadar yokluk içinde geçti ama öyle böyle bi yokluk değil ise girdim param var ama bende harcayamiyorum çok istiyorum çıkıp kafama göre alayım istediğimi ama yok 10 kez düşünüyorum alayım mı diye sonunda da almadan çıkıyorum parasız kalmaktan çok korkuyorumÇocukluk döneminde alınmadıysa onun açlığını şimdi gideriyorsundur
kredi kartınızı kapattırmakla başlasanız belki biraz frenlersiniz kendiniziBenim büyük derdim yıllardır
Hayatımda hiç para biriktiremedim
Hep kredi kartı borcum oldu hala var
Çok abuk sabuk şeyler de alıyorum
Yani şu ara her şey aşırı pahalı ama
Ucuzken de böyleydim
Nasıl değişebilirim
Ya da bu yaştan sonra değişebilir miyim?
Zor mu
Bu arada sınırsız param var gibi algılanmasın bütçeme göre hep borçluyum işte öyle
Bu dediklerinizin hiç biri alışverişin yerini tutmuyorBeynimizde bi kısa yoldan mutluluğa ulaşma sistemi var; sizinki de bu kısa yollardan biri diye düşünüyorum. Mesela bu sistemin en yaygını "yemek = mutluluk" denklemi olabilir.
Şöyle düşünün. Bi sebepten gerginsiniz, stres altındasınız, mutsuzsunuz... vücudun bu duygularla üstüne binen yükten kurtulması ve bunu olabildiğince çabuk yapması lazım ama nasıl ?
İşyerinde bi şeye sinirlenmişsiniz mesela, sizi sinirlendiren şeyi çözmeniz lazım ki tekrar dengeli ve mutlu olasınız. Ama kahretsin ki anında çözülmüyo sorun, hatta belki haftalar alacak bu konunun halledilmesi.
Öte yandan vücudun haftaları yok işte. Onun yerine ne yapacak; malesef üzerine çok da düsünülmemiş anı kurtaran bi çözüm yöntemini uygulamaya koyacak "yemek = mutluluk"
Hemen gidip gördüğü en kalorili, en kan şekerini yükseltecek gıdaya en temel içgüdüsüyle saldıracak. Ki işe yarıyo mu, evet yarıyo. Ama işte sadece o an işe yarıyo. Yerken mutluluk hormonu salgılıyosunuz, olumsuz düsüncelere ara veriyosunuz, her şey yolundaymış gibi oluyo. Sonra ay sonunda pantolonların dügmesi kapanmıyo ama mesela. Gelsin yeni stresler, yeni mutsuzluklar, yeni yeme atakları.
Psikolojik sebeplerle yemek yiyen bi insana istediğiniz kadar yaşayacağı fizyolojik ve kozmetik sorunlardan bahsedin mesela, işe yaramaz. Bagımlılık cünkü, kısa yoldan mutluluga ulasma arzusu.
Alışveriş olayında da sistem aynı "sahip olmak = mutluluk" şeklinde bi stresle baş etme yönteminiz var belli ki. Ki evrimsel olarak evet bi seyleri arzulayıp onlara ulaşmak bizi mutlu eder mi, eder.
Ama işte bu bi kısa yol halini almışsa ve ataklar halinde luzumlu luzumsuz her seye sahip olarak rahatlamaya çalışıyosak o mutluluk ay sonu kredi kartı ekstresini görene kadar sürebilir maksimum.
Çözüm ne;
1. Stresin kaynağını bulup ortadan kaldırmak. Ki asla her zaman mümkün olduğunu düsünmüyorum.
2. Stresle baş etmek için zarasız çözüm yöntemleri bulmak ve başta hiç içimizden gelmese de onları uygulamak. Ki bu yöntemi bulurken bi uzmandan destek almak aslında en mantıklısı.
Ben kendimce spor yapmayı önerebilirim mesela. Sevdiginiz şarkıları son ses dinlerken fiziksel yorgunluktan baska bi sey düsünemeyecek hale gelene kadar yorulmak suretiyle stresli konudan uzaklasmak. Ki sonunda mutluluk hormonu da salgılarsınız iyi gelir. Evet biliyorum şu an kulağa asla bi alışveriş yapmak gibi gelmiyor ama yeterince şans verirseniz gerçekten işe yarayacak.
Ne bileyim stresli konuyu birileriyle paylaşmak mesela. Üzerine konuşmak stres seviyesini azaltır, birinin sizi ilgi ve anlayışla dinlemesi, belki bi sarılma mutluluk hormonu salgılamanızı sağlar.
Meditasyon deneyebilirsiniz.
Yeni bi yemek yapmayı, bi oyun oynamayı, bi şeyler üreteceğiniz bi hobi edinmeyi düsünebilirsiniz. Yani üzerine uğrasacak ve sonunda başarıp mutlu olacağınız herhangi bi şey olur.
Özetle bağımlılığınızı sağlıklı bi alışkanlınla degiştirmek iş görür.
Yalnız konu sahibi sadece kendisine yakışacak elbiseyi ya da pantolonu almıyor. Kendi tabiriyle "abuk subuk" şeyler de alıyor.Bu dediklerinizin hiç biri alışverişin yerini tutmuyor
Yıllardır spor yapiyorum, çeşit çeşit hobilerim var ama hiç bir zaman gidipte 1 saat reformer yaparsam o gördüğüm elbiseyi almaktan vazgeçerim demedim demem. Tam aksine, az daha sıkılaşırsam geçen gördüğüm pantolon daha iyi oturur diye düşünüyorum ben mesela.
Konu sahibi bütçesini iyi yönetmeyi öğrenmeli hepsi bu.
Planlı programlı gelir ve giderleri yazar
Her ay nekadar borç ödemesi gerekiyorsa onu öder kalanıda ya birikim yapar ya alışveriş
Bu ay alışverişe şukadar miktar ayırabilirim üzerine çıkmama gerekir diye planlarsa sorununu kısa zamanda olmazsada uzun vadede çözebilir
Uzmanlardan destek almaya karşı değilim asla ama herşeydede psikologa gitmek abartı geliyor.
Bazı şeyleri insan kendi çözebilmeli en azından denemeli, nasıl her başımız ağırdığında Dr.a koşmuyorsak bu tarz konulardada insan önce kendince çözüm aramalı bence.
Bütçeyi yönetikten sonra abuk subuk şeylerde alınabilirYalnız konu sahibi sadece kendisine yakışacak elbiseyi ya da pantolonu almıyor. Kendi tabiriyle "abuk subuk" şeyler de alıyor.
Bi iş görüşmesine gidecekseniz mesela o görüşmeye özen gösterdiğinizi belli etmek ve iyi bir izlenim bırakmak için şık giyinmek amaç, o görüşmeye uygun bi kıyafet için alışverişe çıkmak araçtır.
Ama tarzınızla, tavrınızla, bulunduğunuz ortamlarla hiç bağdaşmayan bi kıyafete o an iyi hissettiğiniz için, satış elemanı pazarlama kapsamında bir iki iltifat ettiği için bütçenizi zorlayacak paralar veriyorsanız ve eve döndüğünüzde ee ben nerede giyecegim simdi bunu deyip bazen hic kullanmadan bazen iki sefer giyip bi köşeye atıyosanız bu bütçe yönetiminden önce stres yönetimi sorunudur diye düsünüyorum.
Konu sahibi de ikinci seçeneğe daha yatkın gibi anlıyorum ben yazdıklarından. Bunun da altında genelde bagımlılık yatar. Eger yeterince paranız varsa dünyanın en kötü bagımlılığı değil, bi sekilde sürdürülebilir. Ama ortalama bi insanın maddi durumu bu bağımlılığı uzun süre kaldıramaz, borcu borçla kapatır hale düşmekle başlayıp icralarla biten süreçler böyle yaşanıyor.
O yüzden sizin durumunuzla konu sahibinin benzediğini düsünmüyorum. Yardım alma meselesine gelince sorun cözme becerimizin daha etkin olması gerektigine hemfikirim ama her dogru herkes icin işe yaramıyor, bambaska insanlar bambaska hayatlarız en nihayetinde.
Peşpeşe aylarda limit güncellemesi yapılmıyor bazı bankalarda.Siz ve sizin gibi durumda olan kişiler için önerim ;
Örneğin 7000 TL limitli kredi kartınız full borç. Aylık 1000 TL ödeme yaptınız, borcunuz 6000 TL kaldı. Hemen limiti 6000e düşürün. Yoksa oluşan o 1000 'lik boşluğu da harcarsınız. Döndürüp durmak zorunda kalırsınız.
Bir sonraki ay 6000 TL olan kredi kartınıza tekrar 1000 TL ödeyin ve tekrar kullanım limitini düşürün.
Bu şekilde devam ederek kredi karti limitinizi epeyce azaltın.
Daha sonra maaş aldığınızda mutlaka maaşınızın bir kısmını birikim için ayırın. 10.000 TL ile geçinen, 9500 TL ile de geçinir mesela.. Bütçenize göre kenara koyacağınız parayı siz belirleyin.
Para yönetimi olmadıktan sonra evinize ciddi maaş girse de borç içinde kalabilirsiniz. Ufakta olsa birikim yapın
Başkasına sormuşsunuz ama ben de böyle olduğum için yazmak istedimKenarda paranız yokken nasıl rahat ediyorsunuz?
Acil bir sağlık durumu olur, araba bozulur, evde beyaz eşya yenilemek gerekir, pahalı birşey alasim gelir vb vb. Mutlaka kenarda param olur. Geçen ay birden güzellik merkezine gidesim geldi, peşin param hazırdı düşünmeden gittim mesela ya da yeni bir bmeşya çıkar param hazır olur peşin fiyatıyla gider alırım. Pinti değilim asla, maaşımdan bin, ikibin liralık gram altın alır gerisini düşünmeden harcarim ama mutlaka koyarım birseyler.Başkasına sormuşsunuz ama ben de böyle olduğum için yazmak istedim. Babam esnaftı düzenli gelirimiz yoktu. Olduğunda harcadık, olmadığında harcamadık. Ben buna bağlıyorum en çok. Erkek arkadaşım asla kredi çekip araba/ev almayı düşünmezdi. Birikim yapıp almayı hedefliyordu. O atandığında 70-80.000 olan arabalar şimdi milyonluk oldu o ayrı. Parasını iyi değerlendirdi, kriptoda katladı falan, geçen sene borçsuz araba aldı. Onun ailesi, dedesi falan da hep böyle şeyleri birikimle almışlar, hiç borçları olmazmış.
Babamsa tam tersi, hep borca girdi düzenli ödemeler yaptı. İki kez iflas edip tekrar çıktı. Şimdi emekli, düzenli gelire alışamıyor. Ben de memurum yine babamla olduğu gibi yaşıyorum. Borç çok sıradan geliyor, arada sıkışıp parasız kalınca bir stres geliyor geçiyor.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?