- 22 Eylül 2013
- 643
- 913
- 303
Mecbur olunca elden bir şey gelmiyor maalesef :)))
Mecbur olunca elden bir şey gelmiyor maalesef :)))haftanın 2 günü 12 şer saat yol gidip gelsem bırakın ev işi yapmayı yemek yiyecek gücü bulamam ben
Evet gerçekten öyle Zaman çok değerli . O yüzden takılmayın lütfen.Normalde böyle şeylere pek takılmazdım ama bu ara neden böyle bilemiyorum takmış durumdayım buna :)
Zaman çok değerli ve gidince gelmiyor, haklısınız.
Hem takviye, hem yardımcı alın.
Evle ilgilenmek size ne katacak?
Eşimle ilgilenemiyorum deseniz takın kafaya da o konuda sıkıntı yok diyorsunuz, önemli olan aile birliği sağlam olsun.
Birbirimizle ilgilenmek konusunda bir sıkıntı yok, şükür.
Ama her şeyi bir arada yürütebilen kadınlar da var görünce şaşırıyorum.
Hoş onlar hallerinden ne kadar memnun onu da bilemeyiz belki onlar da şikayetçidir.
Bence normal. Yol zaten mahvediyor insanı. Bir de kişisel gözlemim çocuk evet zor ama bir yandan da ister istemez bir rutine sokuyor aileleri. Çocuktan önce hiçbirşeye zaman ya da enerji ayıramayıp, anne olduktan sonra zaman yönetimi dehası olan kadınlar tanıyorum. Kendinizi çocuklu kadınlarla kıyaslayıp ileride ne yaparım diye endişelenmeyin boşuna.
Evet derdim bu, heep ama hep yorgunum.
Hafta içi 3 gün kendi şehrimdeki okulda çalışıyorum, 2 gün de 12 saatlik mesafeye kendi okulumda dr programı açılmadığı için, şehir dışına doktora eğitimim için gidiyorum. Gece yolculuk yapıyorum 12 saat gidiş 12 saat dönüş toplamda 24 saat haftada. Otobüsle gidiyorum bu arada ve bu yolculuklar, akademik çalışmalar artı doktorada yapmam gereken işler derken ev ile hiç ama hiç ilgilenemiyorum.
Şehir dışından geldiğim günün sabahından akşamına uyuklayarak geçiyor yorgunluktan, kendi işime bile odaklanmada zorlanıyorum. Akşam eve geliyoruz, yemekten sonra hemen uykum geliyor yatmak istiyorum, bu arada yemeği bazen eşim yapıyor bazen ben yapıyorum bazen de kahvaltı, menemen filan yapıp geçiştiriyoruz. Sabah çok erken kalkıyorum yapmam gereken araştırma, yazmam gerekenler varsa onları hallediyorum okula gitmeden önce.
Çamaşırların yıkanması, toplanması, ütülenmesi filan onları hep eşim yapıyor iki haftada bir de birlikte büyük temizlik yapıyoruz. Şu yazdıklarıma bakıyorum neredeyse hiç ev sorumluluğu almıyorum ama zaman hiçbir zaman, zaman yetmiyor ve ben hep çok yorgunum.
Daha 28 yaşındayım ve en rahat zamanlarım çoluk çocuk yok, niye böyleyim diye kızıyorum kendi kendime. Arkadaşlarıma bakıyorum hem çalışıyorlar, hem evde yemek temizlik vs yapıyorlar hem de hepsinin bir veya iki çocuğu var, onlarla ilgileniyorlar yani tüm bunları nasıl beceriyorlar? Kendimi zamanında çok mu rahata alıştırdım da şimdi böyle zorlanıyorum diye düşünüyorum.
Bir takviye mi almalıyım enerjimin artması için ne yapmalıyım bilemiyorum.
Hayatının bir döneminde böyle hissedenler ve bu durumu yaşayanlar var mı? Atlattılarsa nasıl oldu merak ediyorum.
Hayat temponuzun farkında değilsiniz herhalde. Arkadaşlarınızla kıyaslayarak, kendinize haksızlık ediyorsunuz. Şuan ev işi yapmaktan çok daha değerli şeyler peşindesiniz. Eşimle vakit geçiremiyorum diye ahlanıp vahlansanız, haklısınız, bir çare bulmalı diye düşünülebilirdi de, onda da sorun yokmuş, o zaman ev işi nedir ki? Ölmeyecek kadar temiz olmak yeter, yemek işi de bir türlü çözülüyor işte. Doktora sonsuza kadar sürmeyecek. Bittiğinde çok daha rahat bir yaşamın kapılarını açacak size muhtemelen. Eşiniz de yardımcı oluyormuş, ne güzel. Olmadı bir temizlikçi tutarsınız, 15 günde bir gelir. Evle ilgilenmekten zevk alıyorum, o yüzden dertleniyorum derseniz de, sürekli oradan oraya koşturmanız gerekmeyen günler de gelir elbet. Hayat uzun, bol bol ev işi angaryalarına boğulacak zaman bulursunuz merak etmeyin. =)
Siz yine iyi dayanmışsınız ben şimdiye kadar pes etmiştim:)
Evinize ne kadar para giriyor, borcunuz vs var mı bilmiyorum internetten baktım toplam 9000 tl civarı diye hesapladım.
Ben sizin yerinizde olsam 1500 lira civarı maaşla hafta içi her gün gelecek bi yardımcı arardım 2 sene için
Yemeğinizi, temizliğinizi, çamaşırınızı, ütünüzü her şeyi halleder.
Evde hiç ev işi yapmaz eşinize ve işinize ayırırsınız bütün zamanınızı.
Evet derdim bu, heep ama hep yorgunum.
Hafta içi 3 gün kendi şehrimdeki okulda çalışıyorum, 2 gün de 12 saatlik mesafeye kendi okulumda dr programı açılmadığı için, şehir dışına doktora eğitimim için gidiyorum. Gece yolculuk yapıyorum 12 saat gidiş 12 saat dönüş toplamda 24 saat haftada. Otobüsle gidiyorum bu arada ve bu yolculuklar, akademik çalışmalar artı doktorada yapmam gereken işler derken ev ile hiç ama hiç ilgilenemiyorum.
Şehir dışından geldiğim günün sabahından akşamına uyuklayarak geçiyor yorgunluktan, kendi işime bile odaklanmada zorlanıyorum. Akşam eve geliyoruz, yemekten sonra hemen uykum geliyor yatmak istiyorum, bu arada yemeği bazen eşim yapıyor bazen ben yapıyorum bazen de kahvaltı, menemen filan yapıp geçiştiriyoruz. Sabah çok erken kalkıyorum yapmam gereken araştırma, yazmam gerekenler varsa onları hallediyorum okula gitmeden önce.
Çamaşırların yıkanması, toplanması, ütülenmesi filan onları hep eşim yapıyor iki haftada bir de birlikte büyük temizlik yapıyoruz. Şu yazdıklarıma bakıyorum neredeyse hiç ev sorumluluğu almıyorum ama zaman hiçbir zaman, zaman yetmiyor ve ben hep çok yorgunum.
Daha 28 yaşındayım ve en rahat zamanlarım çoluk çocuk yok, niye böyleyim diye kızıyorum kendi kendime. Arkadaşlarıma bakıyorum hem çalışıyorlar, hem evde yemek temizlik vs yapıyorlar hem de hepsinin bir veya iki çocuğu var, onlarla ilgileniyorlar yani tüm bunları nasıl beceriyorlar? Kendimi zamanında çok mu rahata alıştırdım da şimdi böyle zorlanıyorum diye düşünüyorum.
Bir takviye mi almalıyım enerjimin artması için ne yapmalıyım bilemiyorum.
Hayatının bir döneminde böyle hissedenler ve bu durumu yaşayanlar var mı? Atlattılarsa nasıl oldu merak ediyorum.
-Neden yardımcı almıyorsunuz eşinizde siz de kariyer sahibiniz maddi olarak sıkıntı olacağını düşünmüyorum.Ben de çok yoğun tempoda çalışıyorum keza eşimde öyle.İki hafta da bir yardımcı alıyorum böylece eşimle geçirdiğim zaman dilimi artıyor ,böylece keyfimiz yerinde oluyor.Aksi halde karı-koca ilişkimiz zedelenebilir.Evet derdim bu, heep ama hep yorgunum.
Hafta içi 3 gün kendi şehrimdeki okulda çalışıyorum, 2 gün de 12 saatlik mesafeye kendi okulumda dr programı açılmadığı için, şehir dışına doktora eğitimim için gidiyorum. Gece yolculuk yapıyorum 12 saat gidiş 12 saat dönüş toplamda 24 saat haftada. Otobüsle gidiyorum bu arada ve bu yolculuklar, akademik çalışmalar artı doktorada yapmam gereken işler derken ev ile hiç ama hiç ilgilenemiyorum.
Şehir dışından geldiğim günün sabahından akşamına uyuklayarak geçiyor yorgunluktan, kendi işime bile odaklanmada zorlanıyorum. Akşam eve geliyoruz, yemekten sonra hemen uykum geliyor yatmak istiyorum, bu arada yemeği bazen eşim yapıyor bazen ben yapıyorum bazen de kahvaltı, menemen filan yapıp geçiştiriyoruz. Sabah çok erken kalkıyorum yapmam gereken araştırma, yazmam gerekenler varsa onları hallediyorum okula gitmeden önce.
Çamaşırların yıkanması, toplanması, ütülenmesi filan onları hep eşim yapıyor iki haftada bir de birlikte büyük temizlik yapıyoruz. Şu yazdıklarıma bakıyorum neredeyse hiç ev sorumluluğu almıyorum ama zaman hiçbir zaman, zaman yetmiyor ve ben hep çok yorgunum.
Daha 28 yaşındayım ve en rahat zamanlarım çoluk çocuk yok, niye böyleyim diye kızıyorum kendi kendime. Arkadaşlarıma bakıyorum hem çalışıyorlar, hem evde yemek temizlik vs yapıyorlar hem de hepsinin bir veya iki çocuğu var, onlarla ilgileniyorlar yani tüm bunları nasıl beceriyorlar? Kendimi zamanında çok mu rahata alıştırdım da şimdi böyle zorlanıyorum diye düşünüyorum.
Bir takviye mi almalıyım enerjimin artması için ne yapmalıyım bilemiyorum.
Hayatının bir döneminde böyle hissedenler ve bu durumu yaşayanlar var mı? Atlattılarsa nasıl oldu merak ediyorum.
Ben de 26 yasindayim ve karaciger yağlanmasi oldugu için yorgun olabilirsin dedi doktor ayrica kalbine de baktır ki benim kalbimde kapakçık kalınlaşması oluşmuş ..Evet derdim bu, heep ama hep yorgunum.
Hafta içi 3 gün kendi şehrimdeki okulda çalışıyorum, 2 gün de 12 saatlik mesafeye kendi okulumda dr programı açılmadığı için, şehir dışına doktora eğitimim için gidiyorum. Gece yolculuk yapıyorum 12 saat gidiş 12 saat dönüş toplamda 24 saat haftada. Otobüsle gidiyorum bu arada ve bu yolculuklar, akademik çalışmalar artı doktorada yapmam gereken işler derken ev ile hiç ama hiç ilgilenemiyorum.
Şehir dışından geldiğim günün sabahından akşamına uyuklayarak geçiyor yorgunluktan, kendi işime bile odaklanmada zorlanıyorum. Akşam eve geliyoruz, yemekten sonra hemen uykum geliyor yatmak istiyorum, bu arada yemeği bazen eşim yapıyor bazen ben yapıyorum bazen de kahvaltı, menemen filan yapıp geçiştiriyoruz. Sabah çok erken kalkıyorum yapmam gereken araştırma, yazmam gerekenler varsa onları hallediyorum okula gitmeden önce.
Çamaşırların yıkanması, toplanması, ütülenmesi filan onları hep eşim yapıyor iki haftada bir de birlikte büyük temizlik yapıyoruz. Şu yazdıklarıma bakıyorum neredeyse hiç ev sorumluluğu almıyorum ama zaman hiçbir zaman, zaman yetmiyor ve ben hep çok yorgunum.
Daha 28 yaşındayım ve en rahat zamanlarım çoluk çocuk yok, niye böyleyim diye kızıyorum kendi kendime. Arkadaşlarıma bakıyorum hem çalışıyorlar, hem evde yemek temizlik vs yapıyorlar hem de hepsinin bir veya iki çocuğu var, onlarla ilgileniyorlar yani tüm bunları nasıl beceriyorlar? Kendimi zamanında çok mu rahata alıştırdım da şimdi böyle zorlanıyorum diye düşünüyorum.
Bir takviye mi almalıyım enerjimin artması için ne yapmalıyım bilemiyorum.
Hayatının bir döneminde böyle hissedenler ve bu durumu yaşayanlar var mı? Atlattılarsa nasıl oldu merak ediyorum.
Ben de 26 yasindayim ve karaciger yağlanmasi oldugu için yorgun olabilirsin dedi doktor ayrica kalbine de baktır ki benim kalbimde kapakçık kalınlaşması oluşmuş ..Ben de çok yorgunum okula git gel(öğretmenim) bebege bak yemek camasir hepsi benim üstümde beni eşim düşünmez pek sen yine sanslisin
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?