Siz haklısınız annenizin yaptığına bir anlam veremedim ama eşinize duyurmasaydınız daha iyi olurdu kanısındayım.Bir de eşimin ailesi yüzüme vuruyor utanıyorum dıye mı almayı denesenız acaba dıye dusundum ama bır yandan da annenızın tavrı ne olur kestıremedım arayıp tartısır mı onlarla da .Çok uzuldum sızın ıcın yazık ınsan annesıne de mı guvenemeyecek ya .Merhabalar,
Ben galiba bir yanlış yaptım ve sizlerden akıl almak için de buraya geldim. Kısa ve öz anlatayım.
Annem nikahtan önce bana çok defalar takılacak olan takılar konusunda '' takılara dikkat et, sende dursun ya da nişanlın ve senin güvendiği birisi yanınızda olsun o göz kulak olsun vs'' dedi. Ben ''istersen sende toplansın, nikah bitince bize direk verirsin evlere dağılmadan'' dediğimde bile ''olmaz, yanlış anlaşılır'' dedi. Ve sürekli karşı taraf aman almasın, öyle bir âdetleri var mı acaba vs dedi. Velhasıl konumuza gelirsek, nikah günü ne dediyse tersini yaptı. Eşimin ailesi takılan ve onlara verilen tüm takıları anında bize verdi daha ordayken, benim annemse kendi çantasına topladı. Büyük takılar evde takılmıştı bana (kendi aile tarafımdan olanlar:teyzem, amcam tarafından gelenler, onlarda nikahta zaman olmaz diyerek evde oldukları için taktılar(bilezik, tam altn gibi)) Diğer eve değil de direk nikaha gelen akraba ve tanıdıkların çeyrek ve paralarını annem topladı ve vermedi. Dışarda eşimin ailesi takınca her şeyi bana, ben de anneme kimsenin görmediği, kısa oluşan bir boşlukta '' sende tak istersen anne ya da XX arkadaşımın çantasında tutuluyor, oraya koy istersen, yanlış anlaşılmasın, onlar tüm takıları verdiler'' dedim, annem yok dedi ve çantasını kapattı.
Neyse dedim herhalde kendisi bana verecek, ortama güvenemiyor. Bugün eşimle benim sınavımız vardı, çıkışta annemlere gidelim dedik (10 dk mesafe evlerimiz ve yol üstünde annemler). Benim kafamdaki hem üzerinden gün geçmeden takıları konuşuruz (annem için kimin ne verdiği çok önemliydi, bense dün bana kendi gelip takan akrabalarımızı çoktan karıştırmaya başlamıştım ), annemin dediği o listeyi taze kafayla yaparız, hem de ihtiyaçları neyse ortaklaşa hep birlikte karar alırız(ben, eşim ve ailem), onlara ihtiyaçları kadar miktarı bırakırız diyordum (çünkü eşimle ailelere yaptıkları borç açısından destek olma kararı almıştık). Ben önce babama sordum, çok bir şey gelmedi dedi, şu kadar şu kadar şunlar, kredi kartına ancak yetiyor, onu ödeyeceğiz dedi. Ben de bunun kararını keşke hep birlikte alsaydık, biz de ödeyebiliriz dedim(kk benim adıma ve annemlerin kendi TV taksitleri vs de var) Sonra anneme sorduğumda gülerek vermiycez dedi. Ben de ama sen böyle böyle konuştun benimle ve eşimin ailesi direk bize verdi, biz oturduk hesapladık, keşke sizde bizimle yapsaydınız, şüphe olmasaydı dedim. Sonra kk ödenecek vs dedi, sonra da babamın bana dediği miktarı cüzdan içerisinde getirip verdi. Liste konusundaysa senin bilmene gerek yok dedi ve ''gidin evden evi temizliycem ben'' diyerek babam da dahil hepimizi çıkardı. O sırada kuzenimin söylediği anneannemin takısı aklıma geldi ve '' peki ya anneannem'' dediğimde geçiştirerek '' o para göndermiş, ben de gerekti harcadım'' dedi.
Neyse, sonra düşününce dayılarım, birçok komşu ve akraba aklıma gelince kafama yatmadı ama çok da soracak halim kalmadı. Sadece neden listeyi vermiyorsunuz dediğimde saklar gibi temize çekelim veririz demeleri canımı sıktı. Ben sizden para sakınmıyorum, zaten biz borcunuz olmasın istiyorum ama neden dediğinizin tersini yapıyorsunuz dediğimde cevap yok.
Çok uzun oldu son olarak akşam annemle telefonda konuşurken, sen beni yanlış anladın anne, mesele para meselesi değil, konuşmak, paylaşmak ve bizi de olaya dahil etmek meselesi, keşke birlikte yapsaydık dediğimde önce beni ince ince hesap yapan birisi olarak yargıladı, sonra neden ikinci gün babanın evine geliyorsun, öyle şey mi olur diyerek kızdı. Ben de '' üzüntüden, dertten ya da evimden kaçıp gelmiyorum ki, hem bindallıyı alıp teslim etmek zorundayım, hem de bu konu tazeyken senin listeni yapmaya, konuşmaya geldim, neden olmasın'' dedim, ayıplamaya devam edince de '' o zaman alsaydın beni karşına evlenmeden önce ve kızım bizde böyledir, şöyledir, bunlara göre yapmaya çalış'' deseydin dedim. Bana göre ben size gülerek, neşeyle geliyorsam (eşimde yanımdayken) bu ayıp bir şey değil dedim. Madem öyleydi, telefonda söylediğimde gelme diyebilirsin, haberin vardı oysa dedim, telefonu yüzüme kapattı. aradım açmadı.
ben de oturup ağladım, eşim sarıldı vs. bilmiyorum hanımlar, yanlışımı, doğrumu size de sorayım, siz de yorumunuzu belirtin. Süzüp, fikir alayım dedim.
Teşekkürler şimdiden.
Bence adam akıllı konuşun. Gerekeni de söyleyin. Resmen kendilerine emanet edilen altınlara el koymuşlar. Aklım almıyor, hadi sizi geçtim eşinizin kayınailenizin neler düşüneceğini bilmiyorlar mı?Merhabalar,
Ben galiba bir yanlış yaptım ve sizlerden akıl almak için de buraya geldim. Kısa ve öz anlatayım.
Annem nikahtan önce bana çok defalar takılacak olan takılar konusunda '' takılara dikkat et, sende dursun ya da nişanlın ve senin güvendiği birisi yanınızda olsun o göz kulak olsun vs'' dedi. Ben ''istersen sende toplansın, nikah bitince bize direk verirsin evlere dağılmadan'' dediğimde bile ''olmaz, yanlış anlaşılır'' dedi. Ve sürekli karşı taraf aman almasın, öyle bir âdetleri var mı acaba vs dedi. Velhasıl konumuza gelirsek, nikah günü ne dediyse tersini yaptı. Eşimin ailesi takılan ve onlara verilen tüm takıları anında bize verdi daha ordayken, benim annemse kendi çantasına topladı. Büyük takılar evde takılmıştı bana (kendi aile tarafımdan olanlar:teyzem, amcam tarafından gelenler, onlarda nikahta zaman olmaz diyerek evde oldukları için taktılar(bilezik, tam altn gibi)) Diğer eve değil de direk nikaha gelen akraba ve tanıdıkların çeyrek ve paralarını annem topladı ve vermedi. Dışarda eşimin ailesi takınca her şeyi bana, ben de anneme kimsenin görmediği, kısa oluşan bir boşlukta '' sende tak istersen anne ya da XX arkadaşımın çantasında tutuluyor, oraya koy istersen, yanlış anlaşılmasın, onlar tüm takıları verdiler'' dedim, annem yok dedi ve çantasını kapattı.
Neyse dedim herhalde kendisi bana verecek, ortama güvenemiyor. Bugün eşimle benim sınavımız vardı, çıkışta annemlere gidelim dedik (10 dk mesafe evlerimiz ve yol üstünde annemler). Benim kafamdaki hem üzerinden gün geçmeden takıları konuşuruz (annem için kimin ne verdiği çok önemliydi, bense dün bana kendi gelip takan akrabalarımızı çoktan karıştırmaya başlamıştım ), annemin dediği o listeyi taze kafayla yaparız, hem de ihtiyaçları neyse ortaklaşa hep birlikte karar alırız(ben, eşim ve ailem), onlara ihtiyaçları kadar miktarı bırakırız diyordum (çünkü eşimle ailelere yaptıkları borç açısından destek olma kararı almıştık). Ben önce babama sordum, çok bir şey gelmedi dedi, şu kadar şu kadar şunlar, kredi kartına ancak yetiyor, onu ödeyeceğiz dedi. Ben de bunun kararını keşke hep birlikte alsaydık, biz de ödeyebiliriz dedim(kk benim adıma ve annemlerin kendi TV taksitleri vs de var) Sonra anneme sorduğumda gülerek vermiycez dedi. Ben de ama sen böyle böyle konuştun benimle ve eşimin ailesi direk bize verdi, biz oturduk hesapladık, keşke sizde bizimle yapsaydınız, şüphe olmasaydı dedim. Sonra kk ödenecek vs dedi, sonra da babamın bana dediği miktarı cüzdan içerisinde getirip verdi. Liste konusundaysa senin bilmene gerek yok dedi ve ''gidin evden evi temizliycem ben'' diyerek babam da dahil hepimizi çıkardı. O sırada kuzenimin söylediği anneannemin takısı aklıma geldi ve '' peki ya anneannem'' dediğimde geçiştirerek '' o para göndermiş, ben de gerekti harcadım'' dedi.
Neyse, sonra düşününce dayılarım, birçok komşu ve akraba aklıma gelince kafama yatmadı ama çok da soracak halim kalmadı. Sadece neden listeyi vermiyorsunuz dediğimde saklar gibi temize çekelim veririz demeleri canımı sıktı. Ben sizden para sakınmıyorum, zaten biz borcunuz olmasın istiyorum ama neden dediğinizin tersini yapıyorsunuz dediğimde cevap yok.
Çok uzun oldu son olarak akşam annemle telefonda konuşurken, sen beni yanlış anladın anne, mesele para meselesi değil, konuşmak, paylaşmak ve bizi de olaya dahil etmek meselesi, keşke birlikte yapsaydık dediğimde önce beni ince ince hesap yapan birisi olarak yargıladı, sonra neden ikinci gün babanın evine geliyorsun, öyle şey mi olur diyerek kızdı. Ben de '' üzüntüden, dertten ya da evimden kaçıp gelmiyorum ki, hem bindallıyı alıp teslim etmek zorundayım, hem de bu konu tazeyken senin listeni yapmaya, konuşmaya geldim, neden olmasın'' dedim, ayıplamaya devam edince de '' o zaman alsaydın beni karşına evlenmeden önce ve kızım bizde böyledir, şöyledir, bunlara göre yapmaya çalış'' deseydin dedim. Bana göre ben size gülerek, neşeyle geliyorsam (eşimde yanımdayken) bu ayıp bir şey değil dedim. Madem öyleydi, telefonda söylediğimde gelme diyebilirsin, haberin vardı oysa dedim, telefonu yüzüme kapattı. aradım açmadı.
ben de oturup ağladım, eşim sarıldı vs. bilmiyorum hanımlar, yanlışımı, doğrumu size de sorayım, siz de yorumunuzu belirtin. Süzüp, fikir alayım dedim.
Teşekkürler şimdiden.
Buraya yazıyorum, böyle anne baba o düğünlere altın götürüleceği zaman da "sana takmışlardı" deyip gelir konu sahibinden ister.Harcamaları kim yaptı? Yani mobilya beyaz eşya düğün harcamaları. Aileniz almış, düğün için de harcamışsa bırakın peşini. Daha iyi uzak biri düğün yaparsa bundan sonra gidip altın atmanıza gerek yok anne babanız düşünür bunları )) bizde mobilya gibi şeyleri kpler aldı hiç altın düğün parası ile ilgilenmedim.
Onlar almasa o altınları harcayarak eşyaları siz almış olacaktınız. Bizde düğün kına derken iki taraf da masraf etmişti, zaten altınlar, gelenler de mobilya, şu bu derken onlara harcandı. Eşim de harcamıştı bir çok şeye onları kendimiz ödüyoruz halaİki tarafta yaptı ama aileme göre eşimin ailesi hiçbir şey yapmadı. şöyle diyeyim, benim ailem buzdolabı , çamaşır makinesi, süpürge ve mutfağa 8 bin civarı verdi, ekstra misafir ağırlama vs için kendi harcadıkları yemek harcamaları çok. eşimin ailesi de perdeler, halılar, koltuk vs derken yine o civarda verdi. düğün olmadığı için bizimkiler hiç bir şey yapmadılar olarak bakıyorlar. ki eşim ve ben düğün istemedik, yapılan masrafların hiçbirini istemedik ve o nedenle borçlarına destek oluruz gerektiğinde diye karar aldık. bende şimdi aldılarsa eğer takılardan (benim bildiğim 1800 civarı çoktan almış durumdalar) daha da irdeleyip üzülmek, acıtıcı laflar duymak, suçlanmak istemiyorum. aldıklarına sayarız olur biter ama uzaklaşmış olucaz işte.
bir de zaten babamın bana daha önceden verdiği (evlilik için olmayan) bir miktar vardı, rahat edememiştim zaten, sıfıra sıfır der, dediğiniz gibi ilgilenmem tekrar bu konularla.
Eh o konuda altınları kimin aldığını söylesin konu sahibi yeter ) ben eşime dedim, babanlar aldı artık düğünlere de onlar gider öderBuraya yazıyorum, böyle anne baba o düğünlere altın götürüleceği zaman da "sana takmışlardı" deyip gelir konu sahibinden ister.
Çok şey yazardım da çok üzgünsünüz zaten. Daha da üzmek istemem. İnsan annesini az buçuk tanır. Böyle bir şey yapacağını hiç tahmin etmediniz mi?
Söke söke alın paralari .Merhabalar,
Ben galiba bir yanlış yaptım ve sizlerden akıl almak için de buraya geldim. Kısa ve öz anlatayım.
Annem nikahtan önce bana çok defalar takılacak olan takılar konusunda '' takılara dikkat et, sende dursun ya da nişanlın ve senin güvendiği birisi yanınızda olsun o göz kulak olsun vs'' dedi. Ben ''istersen sende toplansın, nikah bitince bize direk verirsin evlere dağılmadan'' dediğimde bile ''olmaz, yanlış anlaşılır'' dedi. Ve sürekli karşı taraf aman almasın, öyle bir âdetleri var mı acaba vs dedi. Velhasıl konumuza gelirsek, nikah günü ne dediyse tersini yaptı. Eşimin ailesi takılan ve onlara verilen tüm takıları anında bize verdi daha ordayken, benim annemse kendi çantasına topladı. Büyük takılar evde takılmıştı bana (kendi aile tarafımdan olanlar:teyzem, amcam tarafından gelenler, onlarda nikahta zaman olmaz diyerek evde oldukları için taktılar(bilezik, tam altn gibi)) Diğer eve değil de direk nikaha gelen akraba ve tanıdıkların çeyrek ve paralarını annem topladı ve vermedi. Dışarda eşimin ailesi takınca her şeyi bana, ben de anneme kimsenin görmediği, kısa oluşan bir boşlukta '' sende tak istersen anne ya da XX arkadaşımın çantasında tutuluyor, oraya koy istersen, yanlış anlaşılmasın, onlar tüm takıları verdiler'' dedim, annem yok dedi ve çantasını kapattı.
Neyse dedim herhalde kendisi bana verecek, ortama güvenemiyor. Bugün eşimle benim sınavımız vardı, çıkışta annemlere gidelim dedik (10 dk mesafe evlerimiz ve yol üstünde annemler). Benim kafamdaki hem üzerinden gün geçmeden takıları konuşuruz (annem için kimin ne verdiği çok önemliydi, bense dün bana kendi gelip takan akrabalarımızı çoktan karıştırmaya başlamıştım ), annemin dediği o listeyi taze kafayla yaparız, hem de ihtiyaçları neyse ortaklaşa hep birlikte karar alırız(ben, eşim ve ailem), onlara ihtiyaçları kadar miktarı bırakırız diyordum (çünkü eşimle ailelere yaptıkları borç açısından destek olma kararı almıştık). Ben önce babama sordum, çok bir şey gelmedi dedi, şu kadar şu kadar şunlar, kredi kartına ancak yetiyor, onu ödeyeceğiz dedi. Ben de bunun kararını keşke hep birlikte alsaydık, biz de ödeyebiliriz dedim(kk benim adıma ve annemlerin kendi TV taksitleri vs de var) Sonra anneme sorduğumda gülerek vermiycez dedi. Ben de ama sen böyle böyle konuştun benimle ve eşimin ailesi direk bize verdi, biz oturduk hesapladık, keşke sizde bizimle yapsaydınız, şüphe olmasaydı dedim. Sonra kk ödenecek vs dedi, sonra da babamın bana dediği miktarı cüzdan içerisinde getirip verdi. Liste konusundaysa senin bilmene gerek yok dedi ve ''gidin evden evi temizliycem ben'' diyerek babam da dahil hepimizi çıkardı. O sırada kuzenimin söylediği anneannemin takısı aklıma geldi ve '' peki ya anneannem'' dediğimde geçiştirerek '' o para göndermiş, ben de gerekti harcadım'' dedi.
Neyse, sonra düşününce dayılarım, birçok komşu ve akraba aklıma gelince kafama yatmadı ama çok da soracak halim kalmadı. Sadece neden listeyi vermiyorsunuz dediğimde saklar gibi temize çekelim veririz demeleri canımı sıktı. Ben sizden para sakınmıyorum, zaten biz borcunuz olmasın istiyorum ama neden dediğinizin tersini yapıyorsunuz dediğimde cevap yok.
Çok uzun oldu son olarak akşam annemle telefonda konuşurken, sen beni yanlış anladın anne, mesele para meselesi değil, konuşmak, paylaşmak ve bizi de olaya dahil etmek meselesi, keşke birlikte yapsaydık dediğimde önce beni ince ince hesap yapan birisi olarak yargıladı, sonra neden ikinci gün babanın evine geliyorsun, öyle şey mi olur diyerek kızdı. Ben de '' üzüntüden, dertten ya da evimden kaçıp gelmiyorum ki, hem bindallıyı alıp teslim etmek zorundayım, hem de bu konu tazeyken senin listeni yapmaya, konuşmaya geldim, neden olmasın'' dedim, ayıplamaya devam edince de '' o zaman alsaydın beni karşına evlenmeden önce ve kızım bizde böyledir, şöyledir, bunlara göre yapmaya çalış'' deseydin dedim. Bana göre ben size gülerek, neşeyle geliyorsam (eşimde yanımdayken) bu ayıp bir şey değil dedim. Madem öyleydi, telefonda söylediğimde gelme diyebilirsin, haberin vardı oysa dedim, telefonu yüzüme kapattı. aradım açmadı.
ben de oturup ağladım, eşim sarıldı vs. bilmiyorum hanımlar, yanlışımı, doğrumu size de sorayım, siz de yorumunuzu belirtin. Süzüp, fikir alayım dedim.
Teşekkürler şimdiden.
Ailen çok görgüsüz ve seni resmen dolandırmışlar kusura bakma ama ben böyle bir anne babaya asla güvenmem bir daha, gerçekten hayretler içerisinde okudum , bizde evlendik ama iki taraftanda takıları biz aldık sadece parayı masraflara verdik , senin ailen yolunacak kaz bulmuşlarMerhabalar,
Ben galiba bir yanlış yaptım ve sizlerden akıl almak için de buraya geldim. Kısa ve öz anlatayım.
Annem nikahtan önce bana çok defalar takılacak olan takılar konusunda '' takılara dikkat et, sende dursun ya da nişanlın ve senin güvendiği birisi yanınızda olsun o göz kulak olsun vs'' dedi. Ben ''istersen sende toplansın, nikah bitince bize direk verirsin evlere dağılmadan'' dediğimde bile ''olmaz, yanlış anlaşılır'' dedi. Ve sürekli karşı taraf aman almasın, öyle bir âdetleri var mı acaba vs dedi. Velhasıl konumuza gelirsek, nikah günü ne dediyse tersini yaptı. Eşimin ailesi takılan ve onlara verilen tüm takıları anında bize verdi daha ordayken, benim annemse kendi çantasına topladı. Büyük takılar evde takılmıştı bana (kendi aile tarafımdan olanlar:teyzem, amcam tarafından gelenler, onlarda nikahta zaman olmaz diyerek evde oldukları için taktılar(bilezik, tam altn gibi)) Diğer eve değil de direk nikaha gelen akraba ve tanıdıkların çeyrek ve paralarını annem topladı ve vermedi. Dışarda eşimin ailesi takınca her şeyi bana, ben de anneme kimsenin görmediği, kısa oluşan bir boşlukta '' sende tak istersen anne ya da XX arkadaşımın çantasında tutuluyor, oraya koy istersen, yanlış anlaşılmasın, onlar tüm takıları verdiler'' dedim, annem yok dedi ve çantasını kapattı.
Neyse dedim herhalde kendisi bana verecek, ortama güvenemiyor. Bugün eşimle benim sınavımız vardı, çıkışta annemlere gidelim dedik (10 dk mesafe evlerimiz ve yol üstünde annemler). Benim kafamdaki hem üzerinden gün geçmeden takıları konuşuruz (annem için kimin ne verdiği çok önemliydi, bense dün bana kendi gelip takan akrabalarımızı çoktan karıştırmaya başlamıştım ), annemin dediği o listeyi taze kafayla yaparız, hem de ihtiyaçları neyse ortaklaşa hep birlikte karar alırız(ben, eşim ve ailem), onlara ihtiyaçları kadar miktarı bırakırız diyordum (çünkü eşimle ailelere yaptıkları borç açısından destek olma kararı almıştık). Ben önce babama sordum, çok bir şey gelmedi dedi, şu kadar şu kadar şunlar, kredi kartına ancak yetiyor, onu ödeyeceğiz dedi. Ben de bunun kararını keşke hep birlikte alsaydık, biz de ödeyebiliriz dedim(kk benim adıma ve annemlerin kendi TV taksitleri vs de var) Sonra anneme sorduğumda gülerek vermiycez dedi. Ben de ama sen böyle böyle konuştun benimle ve eşimin ailesi direk bize verdi, biz oturduk hesapladık, keşke sizde bizimle yapsaydınız, şüphe olmasaydı dedim. Sonra kk ödenecek vs dedi, sonra da babamın bana dediği miktarı cüzdan içerisinde getirip verdi. Liste konusundaysa senin bilmene gerek yok dedi ve ''gidin evden evi temizliycem ben'' diyerek babam da dahil hepimizi çıkardı. O sırada kuzenimin söylediği anneannemin takısı aklıma geldi ve '' peki ya anneannem'' dediğimde geçiştirerek '' o para göndermiş, ben de gerekti harcadım'' dedi.
Neyse, sonra düşününce dayılarım, birçok komşu ve akraba aklıma gelince kafama yatmadı ama çok da soracak halim kalmadı. Sadece neden listeyi vermiyorsunuz dediğimde saklar gibi temize çekelim veririz demeleri canımı sıktı. Ben sizden para sakınmıyorum, zaten biz borcunuz olmasın istiyorum ama neden dediğinizin tersini yapıyorsunuz dediğimde cevap yok.
Çok uzun oldu son olarak akşam annemle telefonda konuşurken, sen beni yanlış anladın anne, mesele para meselesi değil, konuşmak, paylaşmak ve bizi de olaya dahil etmek meselesi, keşke birlikte yapsaydık dediğimde önce beni ince ince hesap yapan birisi olarak yargıladı, sonra neden ikinci gün babanın evine geliyorsun, öyle şey mi olur diyerek kızdı. Ben de '' üzüntüden, dertten ya da evimden kaçıp gelmiyorum ki, hem bindallıyı alıp teslim etmek zorundayım, hem de bu konu tazeyken senin listeni yapmaya, konuşmaya geldim, neden olmasın'' dedim, ayıplamaya devam edince de '' o zaman alsaydın beni karşına evlenmeden önce ve kızım bizde böyledir, şöyledir, bunlara göre yapmaya çalış'' deseydin dedim. Bana göre ben size gülerek, neşeyle geliyorsam (eşimde yanımdayken) bu ayıp bir şey değil dedim. Madem öyleydi, telefonda söylediğimde gelme diyebilirsin, haberin vardı oysa dedim, telefonu yüzüme kapattı. aradım açmadı.
ben de oturup ağladım, eşim sarıldı vs. bilmiyorum hanımlar, yanlışımı, doğrumu size de sorayım, siz de yorumunuzu belirtin. Süzüp, fikir alayım dedim.
Teşekkürler şimdiden.
Benim annem bana 1 kuruş harcama yapmadı , eşime de yapmadılar . Her şeyi biz kendimiz yaptık . Ben ailenin ilk evleneniydim ve tüm akrabalar gelirken altınla gelmişti . (90a yakın çeyrek altın ve 6k TL para birikmiş bunu yaklaşık 4 yıl sonra öğrendim ) annem tabi düğün sonunda hepsi masraflara gitti dedi çok üstelemedim ben de . Hatta eltim düğünden sonra anneme sormuş teyze altınlar hangi çantada , kızınız yorgun, üzgün şaşkındır o şimdi Allah korusun kaybolmasın demiş . Annem de ben verdim kızıma demiş .Merhabalar,
Ben galiba bir yanlış yaptım ve sizlerden akıl almak için de buraya geldim. Kısa ve öz anlatayım.
Annem nikahtan önce bana çok defalar takılacak olan takılar konusunda '' takılara dikkat et, sende dursun ya da nişanlın ve senin güvendiği birisi yanınızda olsun o göz kulak olsun vs'' dedi. Ben ''istersen sende toplansın, nikah bitince bize direk verirsin evlere dağılmadan'' dediğimde bile ''olmaz, yanlış anlaşılır'' dedi. Ve sürekli karşı taraf aman almasın, öyle bir âdetleri var mı acaba vs dedi. Velhasıl konumuza gelirsek, nikah günü ne dediyse tersini yaptı. Eşimin ailesi takılan ve onlara verilen tüm takıları anında bize verdi daha ordayken, benim annemse kendi çantasına topladı. Büyük takılar evde takılmıştı bana (kendi aile tarafımdan olanlar:teyzem, amcam tarafından gelenler, onlarda nikahta zaman olmaz diyerek evde oldukları için taktılar(bilezik, tam altn gibi)) Diğer eve değil de direk nikaha gelen akraba ve tanıdıkların çeyrek ve paralarını annem topladı ve vermedi. Dışarda eşimin ailesi takınca her şeyi bana, ben de anneme kimsenin görmediği, kısa oluşan bir boşlukta '' sende tak istersen anne ya da XX arkadaşımın çantasında tutuluyor, oraya koy istersen, yanlış anlaşılmasın, onlar tüm takıları verdiler'' dedim, annem yok dedi ve çantasını kapattı.
Neyse dedim herhalde kendisi bana verecek, ortama güvenemiyor. Bugün eşimle benim sınavımız vardı, çıkışta annemlere gidelim dedik (10 dk mesafe evlerimiz ve yol üstünde annemler). Benim kafamdaki hem üzerinden gün geçmeden takıları konuşuruz (annem için kimin ne verdiği çok önemliydi, bense dün bana kendi gelip takan akrabalarımızı çoktan karıştırmaya başlamıştım ), annemin dediği o listeyi taze kafayla yaparız, hem de ihtiyaçları neyse ortaklaşa hep birlikte karar alırız(ben, eşim ve ailem), onlara ihtiyaçları kadar miktarı bırakırız diyordum (çünkü eşimle ailelere yaptıkları borç açısından destek olma kararı almıştık). Ben önce babama sordum, çok bir şey gelmedi dedi, şu kadar şu kadar şunlar, kredi kartına ancak yetiyor, onu ödeyeceğiz dedi. Ben de bunun kararını keşke hep birlikte alsaydık, biz de ödeyebiliriz dedim(kk benim adıma ve annemlerin kendi TV taksitleri vs de var) Sonra anneme sorduğumda gülerek vermiycez dedi. Ben de ama sen böyle böyle konuştun benimle ve eşimin ailesi direk bize verdi, biz oturduk hesapladık, keşke sizde bizimle yapsaydınız, şüphe olmasaydı dedim. Sonra kk ödenecek vs dedi, sonra da babamın bana dediği miktarı cüzdan içerisinde getirip verdi. Liste konusundaysa senin bilmene gerek yok dedi ve ''gidin evden evi temizliycem ben'' diyerek babam da dahil hepimizi çıkardı. O sırada kuzenimin söylediği anneannemin takısı aklıma geldi ve '' peki ya anneannem'' dediğimde geçiştirerek '' o para göndermiş, ben de gerekti harcadım'' dedi.
Neyse, sonra düşününce dayılarım, birçok komşu ve akraba aklıma gelince kafama yatmadı ama çok da soracak halim kalmadı. Sadece neden listeyi vermiyorsunuz dediğimde saklar gibi temize çekelim veririz demeleri canımı sıktı. Ben sizden para sakınmıyorum, zaten biz borcunuz olmasın istiyorum ama neden dediğinizin tersini yapıyorsunuz dediğimde cevap yok.
Çok uzun oldu son olarak akşam annemle telefonda konuşurken, sen beni yanlış anladın anne, mesele para meselesi değil, konuşmak, paylaşmak ve bizi de olaya dahil etmek meselesi, keşke birlikte yapsaydık dediğimde önce beni ince ince hesap yapan birisi olarak yargıladı, sonra neden ikinci gün babanın evine geliyorsun, öyle şey mi olur diyerek kızdı. Ben de '' üzüntüden, dertten ya da evimden kaçıp gelmiyorum ki, hem bindallıyı alıp teslim etmek zorundayım, hem de bu konu tazeyken senin listeni yapmaya, konuşmaya geldim, neden olmasın'' dedim, ayıplamaya devam edince de '' o zaman alsaydın beni karşına evlenmeden önce ve kızım bizde böyledir, şöyledir, bunlara göre yapmaya çalış'' deseydin dedim. Bana göre ben size gülerek, neşeyle geliyorsam (eşimde yanımdayken) bu ayıp bir şey değil dedim. Madem öyleydi, telefonda söylediğimde gelme diyebilirsin, haberin vardı oysa dedim, telefonu yüzüme kapattı. aradım açmadı.
ben de oturup ağladım, eşim sarıldı vs. bilmiyorum hanımlar, yanlışımı, doğrumu size de sorayım, siz de yorumunuzu belirtin. Süzüp, fikir alayım dedim.
Teşekkürler şimdiden.
Sana tek diyeceğim şey keşke bütün bunları eşinin yanında konusulmasaydi. Yok öyle biri değil falan deme yarın öbür gün başına kakilmasi an meselesi sen yarın annenle iyi olursun ama eşin unutmaz 1 yıl unuttum yapar 2 yıl yapar zaman geçer pat suratina vurur. Geri kalanı eşinin olmadığı zamanda konuşup anlasMerhabalar,
Ben galiba bir yanlış yaptım ve sizlerden akıl almak için de buraya geldim. Kısa ve öz anlatayım.
Annem nikahtan önce bana çok defalar takılacak olan takılar konusunda '' takılara dikkat et, sende dursun ya da nişanlın ve senin güvendiği birisi yanınızda olsun o göz kulak olsun vs'' dedi. Ben ''istersen sende toplansın, nikah bitince bize direk verirsin evlere dağılmadan'' dediğimde bile ''olmaz, yanlış anlaşılır'' dedi. Ve sürekli karşı taraf aman almasın, öyle bir âdetleri var mı acaba vs dedi. Velhasıl konumuza gelirsek, nikah günü ne dediyse tersini yaptı. Eşimin ailesi takılan ve onlara verilen tüm takıları anında bize verdi daha ordayken, benim annemse kendi çantasına topladı. Büyük takılar evde takılmıştı bana (kendi aile tarafımdan olanlar:teyzem, amcam tarafından gelenler, onlarda nikahta zaman olmaz diyerek evde oldukları için taktılar(bilezik, tam altn gibi)) Diğer eve değil de direk nikaha gelen akraba ve tanıdıkların çeyrek ve paralarını annem topladı ve vermedi. Dışarda eşimin ailesi takınca her şeyi bana, ben de anneme kimsenin görmediği, kısa oluşan bir boşlukta '' sende tak istersen anne ya da XX arkadaşımın çantasında tutuluyor, oraya koy istersen, yanlış anlaşılmasın, onlar tüm takıları verdiler'' dedim, annem yok dedi ve çantasını kapattı.
Neyse dedim herhalde kendisi bana verecek, ortama güvenemiyor. Bugün eşimle benim sınavımız vardı, çıkışta annemlere gidelim dedik (10 dk mesafe evlerimiz ve yol üstünde annemler). Benim kafamdaki hem üzerinden gün geçmeden takıları konuşuruz (annem için kimin ne verdiği çok önemliydi, bense dün bana kendi gelip takan akrabalarımızı çoktan karıştırmaya başlamıştım ), annemin dediği o listeyi taze kafayla yaparız, hem de ihtiyaçları neyse ortaklaşa hep birlikte karar alırız(ben, eşim ve ailem), onlara ihtiyaçları kadar miktarı bırakırız diyordum (çünkü eşimle ailelere yaptıkları borç açısından destek olma kararı almıştık). Ben önce babama sordum, çok bir şey gelmedi dedi, şu kadar şu kadar şunlar, kredi kartına ancak yetiyor, onu ödeyeceğiz dedi. Ben de bunun kararını keşke hep birlikte alsaydık, biz de ödeyebiliriz dedim(kk benim adıma ve annemlerin kendi TV taksitleri vs de var) Sonra anneme sorduğumda gülerek vermiycez dedi. Ben de ama sen böyle böyle konuştun benimle ve eşimin ailesi direk bize verdi, biz oturduk hesapladık, keşke sizde bizimle yapsaydınız, şüphe olmasaydı dedim. Sonra kk ödenecek vs dedi, sonra da babamın bana dediği miktarı cüzdan içerisinde getirip verdi. Liste konusundaysa senin bilmene gerek yok dedi ve ''gidin evden evi temizliycem ben'' diyerek babam da dahil hepimizi çıkardı. O sırada kuzenimin söylediği anneannemin takısı aklıma geldi ve '' peki ya anneannem'' dediğimde geçiştirerek '' o para göndermiş, ben de gerekti harcadım'' dedi.
Neyse, sonra düşününce dayılarım, birçok komşu ve akraba aklıma gelince kafama yatmadı ama çok da soracak halim kalmadı. Sadece neden listeyi vermiyorsunuz dediğimde saklar gibi temize çekelim veririz demeleri canımı sıktı. Ben sizden para sakınmıyorum, zaten biz borcunuz olmasın istiyorum ama neden dediğinizin tersini yapıyorsunuz dediğimde cevap yok.
Çok uzun oldu son olarak akşam annemle telefonda konuşurken, sen beni yanlış anladın anne, mesele para meselesi değil, konuşmak, paylaşmak ve bizi de olaya dahil etmek meselesi, keşke birlikte yapsaydık dediğimde önce beni ince ince hesap yapan birisi olarak yargıladı, sonra neden ikinci gün babanın evine geliyorsun, öyle şey mi olur diyerek kızdı. Ben de '' üzüntüden, dertten ya da evimden kaçıp gelmiyorum ki, hem bindallıyı alıp teslim etmek zorundayım, hem de bu konu tazeyken senin listeni yapmaya, konuşmaya geldim, neden olmasın'' dedim, ayıplamaya devam edince de '' o zaman alsaydın beni karşına evlenmeden önce ve kızım bizde böyledir, şöyledir, bunlara göre yapmaya çalış'' deseydin dedim. Bana göre ben size gülerek, neşeyle geliyorsam (eşimde yanımdayken) bu ayıp bir şey değil dedim. Madem öyleydi, telefonda söylediğimde gelme diyebilirsin, haberin vardı oysa dedim, telefonu yüzüme kapattı. aradım açmadı.
ben de oturup ağladım, eşim sarıldı vs. bilmiyorum hanımlar, yanlışımı, doğrumu size de sorayım, siz de yorumunuzu belirtin. Süzüp, fikir alayım dedim.
Teşekkürler şimdiden.
Valla biz eşyaları kendimiz aldık adamlar yine takıyı almaya hak gördü birde oturdular düğün yaptık demezler miBaya yatmıs üstüne valla alınmaz daha. Eşya işini aileye birakmamak lazim takiyi almaya hak görüyorlar bu sefer