Kaliteli yalnızlık, kalitesiz insanlardan iyidir yani çok doğru aslında. Ama mecburen bir araya gelmiyor musunuz? O zaman onlar kendi aralarında iyi kötü kaynaşmış oluyor , ben kenarda kalıyorum sanki sorum bendeymiş gibi, ben kıskanç ben çekemiyormuşum gibi.
Evet şu an dediğinizi düşününce öyle olmuş olduğunu farkettim bide burnu havada olunuyor :) ama bu beni hiç alakadar etmiyor. Varsın burnu havada olan olayım yeter ki benim dengemi bozmasınlar
Ben şeyi merak ettim; görümce hala sana laf sokmaya çalışıyor mu?
Bekliyorum bunları ama çözümü buldum sanırım artık tahmin ediyorum ne zaman be diyeceklerini cevabımı önceden düşünüp yapıştırıcam suratlarına.Ben anlamıyorum cidden düşünüyorum da neyi çekemiyorlar acaba bu kadar çok güzel yada çok zengin değilim ne bileyim onlardan kat be kat yüksekte değilim. + yönlerimde var - de yani. Sadece aralarında birtek üni. okuyan benim ve çok zevkli biriyimdir giyinmeyi kendime yakışanı bilirim. Ama evim yok mesela , ailem uzakta yalnız bi insanım. (Biraz kendimi övmüş gibi oldum
)
Evet canım övdün ve aynen böyle onların yanında da öv kendini açığını verme hiç bir zaman .Bu dediklerin o kişilerde yoksa ünv.falan okumuşsun bak büyük bir avantaj kıskanırlar tabi.Sen burdan bayağı taktiği aldın biri bir şey derse hazırsın bence hadi görelim seni ...Bekliyorum bunları ama çözümü buldum sanırım artık tahmin ediyorum ne zaman be diyeceklerini cevabımı önceden düşünüp yapıştırıcam suratlarına.Ben anlamıyorum cidden düşünüyorum da neyi çekemiyorlar acaba bu kadar çok güzel yada çok zengin değilim ne bileyim onlardan kat be kat yüksekte değilim. + yönlerimde var - de yani. Sadece aralarında birtek üni. okuyan benim ve çok zevkli biriyimdir giyinmeyi kendime yakışanı bilirim. Ama evim yok mesela , ailem uzakta yalnız bi insanım. (Biraz kendimi övmüş gibi oldum
Bende çok takardım.basta şimdi umursamıyorum zamanla sende öyle olacaksın ve gülüp geçeceksin ben binamı takip kafayı sınır oldum diye .Öncelikle herkese hayırlı kandiller. Biraz uzun olacak yazacaklarım.
Ben olur olmaz herşeyi kafama takıyorum biri bişey desin kafamda döner durur o laf hele cevap veremediysem kendimi yer dururum. Bu huyumdan nefret ediyorum ama düşünmeden edemiyorum bişey beni içten içe kemiriyor düşünmezsem.
Ailemden uzak yaşıyorum çok fazla sosyal çevrem yok. Arkadaşlarım hep uzakta telefonda görüşüyoruz sürekli. Elim ailesiyle de çok sık görüşmezdim eskiden ama şu am hamile olduğum için daha fazla görüşüyorum.
Her şeye mana bulan sürekli insanı inceleyen eleştiren kişiler onların yanında kendimi savaş halinde gibi hissediyorum hep gerginim hatta hastalık derecesine geldi bu durum bazen o kadar geriliyorum ki kalp atışlarım hızlanıyor elim ayağım titriyor.Ee o zaman görüşme diyeceksiniz ama mecbur yüz yüze geliyorum bu insanlarla araya çok mesafe koyduğumda bu sefer görüştüğümüzde ben çok dışta kenarda kalıyorum ve ataklarım dahada artıyor kötü hissediyorum.
Bu arada kendimi ezdiren biri değilim , hayatıma müdahale etmelerine , saygısızlık yapmalarına asla izin vermem.
Genel olarak hayatımda ve diğer insanlara yansıtmak istediğim eşiyle mutlu, evinde huzurlu, kimseyi takmayan umursamayan, kendi işine bakan denileni takmayan sallamayan gülüp geçen bi insan olmak. Ama bunu gerçekten başarabilmek istiyorum sadece dışardan böyle görünmek değil. Çevremdekiler sürekli her konuda yarış halinde herkeste bi aşağlık kompleksi kendinden küçük olanı hor görme, yüksekte olanı çekememe. Kimseyle kıyaslanmak istemiyorum. Herkesin hayatı , maddi durumu , çocuğu, dış görünüşü kendine. Özellikle olumsuz yorumları takmayan morali bozulmayan insanlara imreniyorum.
Şu sıralar biraz biraz bunu hayata geçirmeye başladım sanırım. Biri hoşuma gitmeyen bişey dediğinde sinirlensemde belli etmemeye çalışıyorum cevap verirsem veriyorum sakince vermessem umursamamış duymamış gibi yapıyorum.
Daha iyi anlamanız için bu akşam olanları anlatayım. Kv demdeydik eşimin teyzesi ve gelini vardı . Teyzesi sürekli kendisini ve gelinini diğer insanlarla yarıştırır. İyi , güzel olan bişeyi asla söylemez ama insanı inceler nerde kötü bişey bi durum varsa gelir onu söyler ima eder resmen karşısındakinin mutsuzluğundan besleniyor. Gelini 16-17 yaşlarında evlendi eskiden sesi çıkmayan sürekli somurtan kimseyle anlaşamayan kız gitti doğum yaptıktan sonra bambaşka biri geldi. Eşi çalışmıyor maddi açıdan sürekli kompleks halinde , ben çocuk doğurdum , anneyim, ben herşeyi bilirim egosunda. Sürekli anneliğin zorluklarından, doğum yapmanın ne kadar zor bişey olduğundan , hamilelikten çocul bakımı vs vs konuşur.İnsanlara karşı hep geri durur sürekli alaycı bi şekilde her söylenene laf sokmaya çalışır.Amacım aşağlamak değil tabiki iyi olsun, toplumda konuşsun sosyalleşsin. Ama insana gına geliyor sanki dünyada tek ebeveyn sen misin diyesim geliyor.
Bu akşamda biraz dar giyinmiştim göbeğim artık belli olmaya başladı. Karnın çıkmış artık vs dediler evet 5. Ayımdayım çıktı doğal olarak dedi. Bizim ki başladı benim 7 aya kadar belli değildi sonradan belli oldu vs demeye. Şimdi kendimi yiyorum benim çıkması hoşuma gidiyor diğer türlü hamile gibi hiissetmiyordum kendimi demediğim için. Sürekli inceliyorlar her gördüklerinde karnıma bakıyorlar dik dik. yok şu kişi hiç kilo almadı vaveyyla kilo almaya başlamış vs diye arkamdan konuştuklarından eminim. Yani bu akşam çoğu söylenene sert olmamak kaydıyla cevap verdim bazen duymamazlıktan geldim başka birine dönüp muhabbet açtım. Genel olarak bozulsam da yüzümü hiç düşürmedim. Hatta sırf laf sokmak için söylenen bir sözü sanki laf soktuğunu anlamamış gibi onun dediğini onaylayarak cevap verdim. Bu şekilde çok yoruluyorum hayat çekilmez oluyor. Aslında olmak istediğim kişi amaan millet be derse desin ben buyum böyle mutluyum ve takmıyorum deyip bunu gerçekten başarabilmek . Okuyanlar hakkını helal etsin. İyi geceler
hayırlısı ile al.kucagina bebegini zaten sonrası vaktin bile kalmayacak böyle boş insanlara 
ÂminAllah yardımcımız olsun
Artık nadir yapıyor, ama devam ediyor yani
Bende aynen sizin gibiydim herşeyi kafama takar birine cevap vermediysem kendimi yer dururdum taa ki dogum yapıp kuzumu kucağıma alana kadar. Şimdi dunya yansa umurumda olmaz birtek kızım olsun ona bisey olmasın gerisi hiiiç önemli değil belki dogum yapınca siz de değişirsiniz.Öncelikle herkese hayırlı kandiller. Biraz uzun olacak yazacaklarım.
Ben olur olmaz herşeyi kafama takıyorum biri bişey desin kafamda döner durur o laf hele cevap veremediysem kendimi yer dururum. Bu huyumdan nefret ediyorum ama düşünmeden edemiyorum bişey beni içten içe kemiriyor düşünmezsem.
Ailemden uzak yaşıyorum çok fazla sosyal çevrem yok. Arkadaşlarım hep uzakta telefonda görüşüyoruz sürekli. Elim ailesiyle de çok sık görüşmezdim eskiden ama şu am hamile olduğum için daha fazla görüşüyorum.
Her şeye mana bulan sürekli insanı inceleyen eleştiren kişiler onların yanında kendimi savaş halinde gibi hissediyorum hep gerginim hatta hastalık derecesine geldi bu durum bazen o kadar geriliyorum ki kalp atışlarım hızlanıyor elim ayağım titriyor.Ee o zaman görüşme diyeceksiniz ama mecbur yüz yüze geliyorum bu insanlarla araya çok mesafe koyduğumda bu sefer görüştüğümüzde ben çok dışta kenarda kalıyorum ve ataklarım dahada artıyor kötü hissediyorum.
Bu arada kendimi ezdiren biri değilim , hayatıma müdahale etmelerine , saygısızlık yapmalarına asla izin vermem.
Genel olarak hayatımda ve diğer insanlara yansıtmak istediğim eşiyle mutlu, evinde huzurlu, kimseyi takmayan umursamayan, kendi işine bakan denileni takmayan sallamayan gülüp geçen bi insan olmak. Ama bunu gerçekten başarabilmek istiyorum sadece dışardan böyle görünmek değil. Çevremdekiler sürekli her konuda yarış halinde herkeste bi aşağlık kompleksi kendinden küçük olanı hor görme, yüksekte olanı çekememe. Kimseyle kıyaslanmak istemiyorum. Herkesin hayatı , maddi durumu , çocuğu, dış görünüşü kendine. Özellikle olumsuz yorumları takmayan morali bozulmayan insanlara imreniyorum.
Şu sıralar biraz biraz bunu hayata geçirmeye başladım sanırım. Biri hoşuma gitmeyen bişey dediğinde sinirlensemde belli etmemeye çalışıyorum cevap verirsem veriyorum sakince vermessem umursamamış duymamış gibi yapıyorum.
Daha iyi anlamanız için bu akşam olanları anlatayım. Kv demdeydik eşimin teyzesi ve gelini vardı . Teyzesi sürekli kendisini ve gelinini diğer insanlarla yarıştırır. İyi , güzel olan bişeyi asla söylemez ama insanı inceler nerde kötü bişey bi durum varsa gelir onu söyler ima eder resmen karşısındakinin mutsuzluğundan besleniyor. Gelini 16-17 yaşlarında evlendi eskiden sesi çıkmayan sürekli somurtan kimseyle anlaşamayan kız gitti doğum yaptıktan sonra bambaşka biri geldi. Eşi çalışmıyor maddi açıdan sürekli kompleks halinde , ben çocuk doğurdum , anneyim, ben herşeyi bilirim egosunda. Sürekli anneliğin zorluklarından, doğum yapmanın ne kadar zor bişey olduğundan , hamilelikten çocul bakımı vs vs konuşur.İnsanlara karşı hep geri durur sürekli alaycı bi şekilde her söylenene laf sokmaya çalışır.Amacım aşağlamak değil tabiki iyi olsun, toplumda konuşsun sosyalleşsin. Ama insana gına geliyor sanki dünyada tek ebeveyn sen misin diyesim geliyor.
Bu akşamda biraz dar giyinmiştim göbeğim artık belli olmaya başladı. Karnın çıkmış artık vs dediler evet 5. Ayımdayım çıktı doğal olarak dedi. Bizim ki başladı benim 7 aya kadar belli değildi sonradan belli oldu vs demeye. Şimdi kendimi yiyorum benim çıkması hoşuma gidiyor diğer türlü hamile gibi hiissetmiyordum kendimi demediğim için. Sürekli inceliyorlar her gördüklerinde karnıma bakıyorlar dik dik. yok şu kişi hiç kilo almadı vaveyyla kilo almaya başlamış vs diye arkamdan konuştuklarından eminim. Yani bu akşam çoğu söylenene sert olmamak kaydıyla cevap verdim bazen duymamazlıktan geldim başka birine dönüp muhabbet açtım. Genel olarak bozulsam da yüzümü hiç düşürmedim. Hatta sırf laf sokmak için söylenen bir sözü sanki laf soktuğunu anlamamış gibi onun dediğini onaylayarak cevap verdim. Bu şekilde çok yoruluyorum hayat çekilmez oluyor. Aslında olmak istediğim kişi amaan millet be derse desin ben buyum böyle mutluyum ve takmıyorum deyip bunu gerçekten başarabilmek . Okuyanlar hakkını helal etsin. İyi geceler
Aynen ve inan tanımadığın zaman onlarda sana laf sokmayı bırakıyor cunku yüzündeki o tınlamaz ifadeyi yada vereceğin karşılığı az cok kestirip ağızlarını açamıyorlar ve zaman lazim malesef insan yaşadıkça yerine oturuyor hersey
İlk olarak çok fazla biraraya gelmemeye çalışıcam buna karar verdim. Bir araya geldiğimizde de eskiden sus pus dururdum şimdi biri dik dik yüzüme bakıyorsa bende ona bakıcam(bunu denedim birkaç kez işe yaradı , hemen bakışlarını çektiler üzerimden. İnceleyio duruyorlar heryerimi eskiden gerilir önüme bakardım)
Aynen kendime olan güvenimi törpüledi bu insanlar baya bi bocaladım ama artık nasıl davranmam gerektiğini biliyorum . Eskiden nasıl davranacağımı kestiremiyordum. Yaşasın kk
Enerjimizi güzel şeylere vermek yerine , değmeyecek değişmeyecek insanlara veriyoruz. Dediğiniz gibi zaten kendi hayatımıza baksak umursamadak en güzel cevap onlara.
Şimdiden değişmeye başladım umuyorum ki tamamen geçer bu durum kucağıma aldığımda.
