bir oğlum var Allah cümlemizinkiyle beraber bağışlasın.2006 aralık doğumlu.Ben 76 lıyım yani 36 yeni bitti:))yaşımdan ürküyorum.çalışınca bebek bakmak daha zor .oğlumla çok sıkıntı çektik bakıcı ve kreşlerden.aynı şeyleri yaşama fikri kabus gibi geliyor.eşim çok istiyor o konuyu açtıkca tüylerim diken diken oluyor.
ancak ben de kendi içimde düşünüp tartınca oğlumun kardeşi olması gerektiğini düşünüyorum.bu duyguyu tatsın istiyorum.oğlum bu sene ilkokul 1 e başladı.kreşteyken de şimdi de kardeşlerinden bahseden arkadaşlarından etkileniyor.benim niye kardeşim yok diyor hesap soruyor:))
içimdeki en büyük yara da kızkardeşimin bebeğinin olmaması ve eşinden dolayı olmayacak olması
(çok derin bir üzüntü duyuyorum.onun hissedeceklerini düşündükçe de içim daha da daralıyor.yanlış bir düşünce belki ama işte kardeş bu.üstelik annemiz yok.2 sene olacak kaybedeli.
bir de kilo problemim var tabi.bu kilo ile hamilelikten çok korkuyorum.ilk hamileliğimi 89 kiloda başlayıp 103 kiloda bitirdim.bir sıkıntı yaşamadım ama yediklerime dikkat ede ede bu kadar başarılı olabildim kilo almama konusunda.şimdi daha yaşlıyım olur da haimle kalırsam çok kilo alıp çeşitli riskler yaşamaktan korkuyorum.
ben de bahane üstüne bahane yazıyorum gibi oldu.
ama ben de bu konuda dertleşmek istiyorum sizinle.
bu topik çok iyi olmuş canım eline sağlık:))
sanırım hala düşünüyorsun bebek.inşallah Allah sağlıklı bir bebek nasip eder.
maddi olarak ben de sıkıntı yaşamaktan korkuyorum biraz.ama illa çocuklarıma mükemmel maddi imkanlarla dolu bir hayat sağlamalıyım diye düşünmüyorum.bizler de azla büyüdük okuduk.belirli bir gelir seviyesinde isek orta halli bir yaşam sürülüyor.
gençlere ben de tavsiye ederim zaman geçirmeden kardeş yapsınlar:))
yaş ilerledikçe çok zor
çok katılıyorum canım ben de yukarda buna benzer şeyler kastetmiştim.
sen 78 lisin anladığım kadarıyla.öyleyse yaş açısından biraz daha avantajlısın.