- 6 Ağustos 2014
- 17.656
- 31.607
- 598
arkadaşlar,
bildiğiniz gibi 1 yıldır nişanlıyım. ufak tefek mevzular haricinde hiç sorun yaşamamıştık bugüne kadar...
bir kaç hafta öne buluşmamız için ailemin ilk kez izin vermemesiyle başladı problemimiz. nişanlımla 9 yıldır birlikteyiz,birbirimize gerçekten çok kıymet veririz. aşk değil bahsettiğim şey değer vermek... çılgınlar gibi aşık değiliz yani ama birbirimize güvenimiz,sevgimiz bambaşkadır.
ailemin izin vermediği gün nişanlımın çok sıkıntılı olduğu bir gün idi ancak...
izin vermediler.
nişanlım aileme bozulduğu gibi bana da yeterince mücadele etmiyorsun o gün yanımda sadece sana ihtiyacım vardı dedi. ki gerçekten ben yanında olmak için uğraştım ama annem izin vermedi.
annemi siz bile tanıyorsunuz ki o nasıl tanımasın...
ama kırıldı haliyle... (annem bir hafta öncesinde nişanlıma güzel şeyler söylemişti tam güvendiğini vs.. sonra izin vermeyince söylediği gibi düşünmüyor demek ki dedi.)
ben de çok üzüldüm hem yanında olmak istediğim halde gidemedim hem de benim sanki gelmeyi gerçekten istemediğimi zannettiği için...
aileme epeyce kırıldığını söyledi bana.
telefonum epeydir bozuktu tam o gün de kayın babam bir telefon almış.
nişanlım kapıdan akşamına bıraktı gitti. (ailem buna sinirlendi,)
annemlerde telefonu kullandırtmıyorlar bana.(farklı bir başarısızlığımı bahane ederek baya kavga falan çıktı hiç bir şekilde izin alamadım.)
nişanlım da bana soğuk davranıyor bir süredir. telefonum bozuk çok aşırı eski bir telefon kullanıyorum sadece arama yapabildiğim... mesaj yazması tam bir eziyet olmasına rağmen yazıyorum ama bir mesaj beş dakikamı alıyor.
haliyle iletişimimiz çok zayıfladı. birlikte bir şey paylaşmamız çok zor oluyor.
öte taraftan annemler izin vermediği için tekrar buluşmak için izin isteyemem yine alakasız bir bahane bulacaklar diyor.
aynı zamanda annemlerin heyheyleri üstlerinde...
üst üste soğukluk girdi normalde her hafta sonu kısa da olsak beraber geçirirdik şimdi gelmiyor izin istemiyor.
annemler işte gelip gitmiyor da zaten deyip ablamın nişanlısı ile kıyaslamaya kalkışıyorlar. (görücü usulü iki üç haftalık nişanlısı) bizim ilişkimiz durumumuz farklı kıyaslamalarına müsaade etmeyince ben sadece sevgilime yaranmak için kıyaslatmadığımı ima ediyorlar. son noktaya gelmek üzereyim, nereye kadar gidecek bilmiyorum böyle bu durum.
bana da soğuk davranıyor nişanlım, telefonunu bile kullanamıyorsun hiç mücadele etmiyorsun bizim için. hayatımız böyle mi güzel olacak hani herkese karşı dururduk birbirimiz için diyorduk ben hep ettim ama senin elinden gelmiyor sadece söz veriyorsun yapamıyorsun gibilerinden konuşuyor...
haklı mı derseniz... bence kısmi olarak haklı...
ve çözmek istiyorum, ben onu mutlu etmek istiyorum. biz birbirimizi hep mutlu ettik. şimdi üzerimde ölü toprağı var gibi... lütfen yardım edin. özel bir şeyler yapmak istiyorum aynı zamanda, durumu çözebilmek hem ben kendime geleyim hem de ilişkimizi güzel zamanlarına dönelim istiyorum.
aile şartlarımız, iletişim durumumuz birbirinden farklı olabiliyor.
ve ailemle aram iyi değil biliyorsunuz, her söylediğime bağırma potansiyeli olan bir annem, beni redddeden ve konuşmayan bir babam var.
annem kayınvalideme benim sürekli olumsuzluklarımı, becerisizliklerimi anlatıyor kendimi çok yetersiz, başarısız hissediyorum. ben böyle bir insan değildim. tuttuğumu koparan,gayret eden, sosyal, arkadaş çevresi geniş, kimse yok gibi yanımda aslında var ama ben hissedemiyorum...
nişanlım var biliyorum ama kalbi çok kırık bunu da biliyorum...
bildiğiniz gibi 1 yıldır nişanlıyım. ufak tefek mevzular haricinde hiç sorun yaşamamıştık bugüne kadar...
bir kaç hafta öne buluşmamız için ailemin ilk kez izin vermemesiyle başladı problemimiz. nişanlımla 9 yıldır birlikteyiz,birbirimize gerçekten çok kıymet veririz. aşk değil bahsettiğim şey değer vermek... çılgınlar gibi aşık değiliz yani ama birbirimize güvenimiz,sevgimiz bambaşkadır.
ailemin izin vermediği gün nişanlımın çok sıkıntılı olduğu bir gün idi ancak...
izin vermediler.
nişanlım aileme bozulduğu gibi bana da yeterince mücadele etmiyorsun o gün yanımda sadece sana ihtiyacım vardı dedi. ki gerçekten ben yanında olmak için uğraştım ama annem izin vermedi.
annemi siz bile tanıyorsunuz ki o nasıl tanımasın...
ama kırıldı haliyle... (annem bir hafta öncesinde nişanlıma güzel şeyler söylemişti tam güvendiğini vs.. sonra izin vermeyince söylediği gibi düşünmüyor demek ki dedi.)
ben de çok üzüldüm hem yanında olmak istediğim halde gidemedim hem de benim sanki gelmeyi gerçekten istemediğimi zannettiği için...
aileme epeyce kırıldığını söyledi bana.
telefonum epeydir bozuktu tam o gün de kayın babam bir telefon almış.
nişanlım kapıdan akşamına bıraktı gitti. (ailem buna sinirlendi,)
annemlerde telefonu kullandırtmıyorlar bana.(farklı bir başarısızlığımı bahane ederek baya kavga falan çıktı hiç bir şekilde izin alamadım.)
nişanlım da bana soğuk davranıyor bir süredir. telefonum bozuk çok aşırı eski bir telefon kullanıyorum sadece arama yapabildiğim... mesaj yazması tam bir eziyet olmasına rağmen yazıyorum ama bir mesaj beş dakikamı alıyor.
haliyle iletişimimiz çok zayıfladı. birlikte bir şey paylaşmamız çok zor oluyor.
öte taraftan annemler izin vermediği için tekrar buluşmak için izin isteyemem yine alakasız bir bahane bulacaklar diyor.
aynı zamanda annemlerin heyheyleri üstlerinde...
üst üste soğukluk girdi normalde her hafta sonu kısa da olsak beraber geçirirdik şimdi gelmiyor izin istemiyor.
annemler işte gelip gitmiyor da zaten deyip ablamın nişanlısı ile kıyaslamaya kalkışıyorlar. (görücü usulü iki üç haftalık nişanlısı) bizim ilişkimiz durumumuz farklı kıyaslamalarına müsaade etmeyince ben sadece sevgilime yaranmak için kıyaslatmadığımı ima ediyorlar. son noktaya gelmek üzereyim, nereye kadar gidecek bilmiyorum böyle bu durum.
bana da soğuk davranıyor nişanlım, telefonunu bile kullanamıyorsun hiç mücadele etmiyorsun bizim için. hayatımız böyle mi güzel olacak hani herkese karşı dururduk birbirimiz için diyorduk ben hep ettim ama senin elinden gelmiyor sadece söz veriyorsun yapamıyorsun gibilerinden konuşuyor...
haklı mı derseniz... bence kısmi olarak haklı...
ve çözmek istiyorum, ben onu mutlu etmek istiyorum. biz birbirimizi hep mutlu ettik. şimdi üzerimde ölü toprağı var gibi... lütfen yardım edin. özel bir şeyler yapmak istiyorum aynı zamanda, durumu çözebilmek hem ben kendime geleyim hem de ilişkimizi güzel zamanlarına dönelim istiyorum.
aile şartlarımız, iletişim durumumuz birbirinden farklı olabiliyor.
ve ailemle aram iyi değil biliyorsunuz, her söylediğime bağırma potansiyeli olan bir annem, beni redddeden ve konuşmayan bir babam var.
annem kayınvalideme benim sürekli olumsuzluklarımı, becerisizliklerimi anlatıyor kendimi çok yetersiz, başarısız hissediyorum. ben böyle bir insan değildim. tuttuğumu koparan,gayret eden, sosyal, arkadaş çevresi geniş, kimse yok gibi yanımda aslında var ama ben hissedemiyorum...
nişanlım var biliyorum ama kalbi çok kırık bunu da biliyorum...
