Ne anlattiysaniz ona gore yorumlariz. Cunku sizinle yasamiyoruz,gayet normal hakliyi haksizi belirlemek. Eger yargi duymak istemiyorsaniz konuyu acmamaliydinizben size tek tek cevap yazacağım, çünkü detayını bilmediğiniz olaylar hakkında hakim olup haklı haksız seçmişsiniz. Aslında konumu hiç anlamadığınızı gösterir bu. Çünkü ben ‘kim haklı, haksız mıyım, onlar mı haklı, abartıyor muyum, eşim suçlu mu‘ vs sorular sormadım. Ama siz yargıya varmışsınız.
1.) ben dolabımda ne yemek var biliyorum, ona rağmen arayıp çorba yapmasını rica ettiysem demek ki bir bildiğim vardı. Yapmak zorunda değiller tabi. Ama bu beni incitti.
2.)kimseye davet vermedik eşimin annesi ablası benim annem abla geldi. Yani doğal olarak EN YAKINLARIMIZ.
3.)Eşimin yardım etmediği konusuna nasıl vardınız? Çünkü ben eşim yardım etmedi ablasına söyledi demedim. Ablasına yardım eder misin dedi dedim ki benim en büyük ve tek yardımcım eşim benden ondan razıyım benim için yaptıklarını ben biliyorum
4.) evet biz çok meraklıyız kucaktan kucağa gezdirmeye o yüzden verdik herkesin eline (?) sonra da onlar neden aldılar diye karı koca hayıflandık. Töbe estagfurullahhhhvermeyince bin tane laf işitiyoruz bebeği kaçırıyosunuz sevemiyoruz el gibi gelip gidiyoruz diyorlar.
5.) ben onun ablasıyla konuşurken onun yanımızda olduğunu nerden çıkardınız peki? Kendisi işte olup biz ablasıyla telefonda konuşmuş olamaz mıyız? Sonradan ona anlatmış olamaz mıyım?
detayını bilmediğiniz şeyler hakkında yorum yaparken kesin ifadeler kullanmayın bence. Çünkü dışardan hoş görünmüyor.
Su ana kadar hiçbir isinize kosmayan kadini, niye evinize davet ediyorsunuz? Sizin gibi insanlari anlayamiyorum cidden.
Madem sorunlar var, madem kirginliklar var, niye buna göre hareket etmiyorsunuz?
Bu sekilde hakliyken, haksiz yere düsüyorsunuz, iki yüzlü oluyorsunuz. Yani lohusa haliniz ile size yardim etmeyen insandan ne istiyorsunuz? Sirf esinize göstermek içinmi çagirdiniz? "Bak annen böyle" diye?
Mesafe niye almiyorsunuz? Niye onlara gittiginizde mutfaktan çikmiyorsunuz? Anlamasi cidden güç.
Evet ‘bak annen böyle’ demek için çağırıyorum hatta eşime kaş göz yaparak da gösteriyorum anlamazsa etini sıkıyorum onu da anlamazsa mutfakta başının etini yiyorumSu ana kadar hiçbir isinize kosmayan kadini, niye evinize davet ediyorsunuz? Sizin gibi insanlari anlayamiyorum cidden.
Madem sorunlar var, madem kirginliklar var, niye buna göre hareket etmiyorsunuz?
Bu sekilde hakliyken, haksiz yere düsüyorsunuz, iki yüzlü oluyorsunuz. Yani lohusa haliniz ile size yardim etmeyen insandan ne istiyorsunuz? Sirf esinize göstermek içinmi çagirdiniz? "Bak annen böyle" diye?
Mesafe niye almiyorsunuz? Niye onlara gittiginizde mutfaktan çikmiyorsunuz? Anlamasi cidden güç.
Evet ‘bak annen böyle’ demek için çağırıyorum hatta eşime kaş göz yaparak da gösteriyorum anlamazsa etini sıkıyorum onu da anlamazsa mutfakta başının etini yiyorum
Bana buyuk buyuk harflerle yazmis ennnn yakinlarimizzzzz diye
En yakininsa kalkar kendisi yapardi isi gucu. Ya da en yakinin olsa ondan rahatsiz olmazdin demezler mi adama? Cidden cok degisik arkadaslar var burda
Ben corbaya taktim gece gece. Dolabinda corbasi olan insan neden corba yap bana der ki? Benden istese boyle biri dolaptaki corbanin fotosunu ceker atarim aha var burda yapilmisi diye. Gercekten nedir amac valla o zaman kofte iste,pilav iste,salata iste yani ille bir sey isteyeceksen. Ya da neyin varsa onu ye. Tirnagin varsa basini kasi,elalemi doyuracagina. Sanirsin yenidogan bebek evi degil imarethaneBen bu "kaynanam böyle yapti" "görümcem söyle yapmadi" temali konulari anlayamiyorum zaten. Mesafeni al, duyma etme. Ama yook, ille "perfect bride" olacaklar. Ondan sonra "bana neden deger vermediler" Eh arkadasim, sen kendine deger vermiyorsun ki. Sana 1 deger verene, sen 10 degeri veriyorsan, asil sen kendine deger vermiyorsun demektir.
Ben kaynanamin evinde en basit simdiye kadar hiç mutfaga girmedim. Kaynanamda sevmiyor, herseyi kendisi hal ediyor, kendi evi oldugu için. En fazla tabagi musluga koyuyorum. Her gün aramam sormam, gerektikçe ve özel günlerde ararim, konsurum. Saygili ve mesafeli bir iliskimiz var. Tam istedigim gibi.
Yani israr ile bu içli disli olma istegini anlayamiyorum. Hele onu hak etmeyen insanlar ile.
Ben corbaya taktim gece gece. Dolabinda corbasi olan insan neden corba yap bana der ki? Benden istese boyle biri dolaptaki corbanin fotosunu ceker atarim aha var burda yapilmisi diye. Gercekten nedir amac valla o zaman kofte iste,pilav iste,salata iste yani ille bir sey isteyeceksen. Ya da neyin varsa onu ye. Tirnagin varsa basini kasi,elalemi doyuracagina. Sanirsin yenidogan bebek evi degil imarethane
[QUOTE="MiniKkSserce, Ve hepsi sigara kullanan insanlar. Bu arada bebeğim sarılık oldu bir gün hastanede kaldı ve ilk bir ay her hafta hastaneye gittik idrar yolu enfeksiyonu oldu antibiyotik iğne, şurup vs kullandık [/QUOTE]15 gunluk bebek sigara icilen odada mi kaldi surekli onu anlayamadim. Eger oyleyse normal her hafta hastaneye tasinmaniz. Cocuk nefes alamamis.
Yine söylüyorum. Ben burda kim haklı kim haksız sormadım ki. Dün gece bir sinir harbi yaşadım ve içimi döküp rahatlamaya ihtiyacım vardı onu yaptım. Ama bazılarınız haklısın haksızsın vs yorum yaptı. Beni ‘benim gibi olan anneler’ gayet güzel anladı.
Haklı olup olmamak zerre umrumda değil. Zira eşim benim yanımda onun bana olan desteğini, kendi ailesinin yaptığı yanlış davranışları kendisi de görüyor söylüyor da asla lafını esirgemez. Ben sadece eşimin ailesinden kendi ailem gibi destek görmeyi bekledim
Haklısınız, ama bebek olana kadar yani 4 yıl boyunca gül gibi geçinip giden insanlardık eşimin ailesini ben, benim ailemi eşim sever sayar arar konuşur çünkü aile olmak böyle bişey değil midir, bebek doğunca hepsi bir garipleşti ya da öylelerdi ama benim yardıma desteğim olmadığı için ben farketmedim.öyle bir beklentiye girerek çok büyük yanlış yapmıssınız.
Kendi ailenden gördüğün desteği eş ailesi göstermez, gösterse bile karşılık bekler. O yüzden uzak dursunlar daha iyi.
Bebeğiniz büyüdükçe düzene girecektir. Uykusuzluk çok fena birşey. İnsan ister istemez agresif oluyor. İnşallah kisa sürede atlatırsınız bu süreci. Bazen birgünden diğer güne değişiyor bebekler. Gerçi bu seferde niye bukadar çok uyudu, birşeyimi var diye panik yapiyor insan. Annelik böyle tuhaf birşey
Bence siz fark etmediniz cocuktan once genel bir yorgunlugunuz olmadigi icin isleri yapmak size agir gelmedi ya da onlarin birsey yapmamasi size batmadi ama sizin ne zaman ihtiyaciniz oldu o zaman fark ettinz...ama diger arkadaslarin dedigi gibi beklentiniz olmasin esinz de sizden yana mesafe koyun araya bir araya gelince yapmayin birsey...ben 36 haftalik hamileydim ve odemlerim vardi ustelik hala calisiyordum ayrimamstim izne aksama kadat ayak ustu calisiyordum aksam kv ye gittik misafiri de var caylar bitiyor kadin kalkip doldurmuyor eltim var onun da umurunda degil misafr var bir kez ben kalktim kp ve misafr utandi kizim sen kalkma biz icmeyiz cay dediler ama kv ve eltimn umrunda degil dusun yani halimden erkekler anladi da onlar bildikleri halde umursamadi artik tekrar bitti caylar kp kalkti hemen adam doldurdu caylari bu kez diyor ki baba sen niye kalktin ee adam ne yapsin...hele dogumda olanalri duysan sok olursunHaklısınız, ama bebek olana kadar yani 4 yıl boyunca gül gibi geçinip giden insanlardık eşimin ailesini ben, benim ailemi eşim sever sayar arar konuşur çünkü aile olmak böyle bişey değil midir, bebek doğunca hepsi bir garipleşti ya da öylelerdi ama benim yardıma desteğim olmadığı için ben farketmedim.
Teşekkür ederim
Bebek doğduktan sonra eşlerin ailesine bir haller oluyor, onca zaman iyi olsanız bile işler bir anda değişiyor.Bunun nedenini bende anlayamadım.Lohusalıklarım içimde bir yaradır, o yüzden sizi çok iyi anlıyorum.Doğum yapmış her canlıya sadece insana değil içimde bir merhamet oluşur eskiden beri.Daha hassas davranırım istemsiz olarak, altı üstü bir çorba yapacak, eline yapışmazdı sonuçta.İnsan grip olsa bile oturup onun hizmet etmesini beklemiyoruz, bir işin ucundan tutup yardım etmeye çalışıyoruz, insanlık bunu gerektirir zaten.Lohusa kadına azıcık hassas davransalar ölmezler.Sizin yaşadıklarınızın üç beş katını yaşadım lohusalıklarımda.O dönem yaşananlar unutulmuyor, bu saatten sonra eskisi gibi olabileceğiniz sanmıyorum onlarla.Biraz sabredin bebeğinizin uyku problemi için, hemen büyüyorlar göz açıp kapayana kadar hemde.Bu günleri bile özleyeceksiniz.Canınızı da sıkmamaya çalışın.Haklısınız, ama bebek olana kadar yani 4 yıl boyunca gül gibi geçinip giden insanlardık eşimin ailesini ben, benim ailemi eşim sever sayar arar konuşur çünkü aile olmak böyle bişey değil midir, bebek doğunca hepsi bir garipleşti ya da öylelerdi ama benim yardıma desteğim olmadığı için ben farketmedim.
Teşekkür ederim
Bence siz fark etmediniz cocuktan once genel bir yorgunlugunuz olmadigi icin isleri yapmak size agir gelmedi ya da onlarin birsey yapmamasi size batmadi ama sizin ne zaman ihtiyaciniz oldu o zaman fark ettinz...ama diger arkadaslarin dedigi gibi beklentiniz olmasin esinz de sizden yana mesafe koyun araya bir araya gelince yapmayin birsey...ben 36 haftalik hamileydim ve odemlerim vardi ustelik hala calisiyordum ayrimamstim izne aksama kadat ayak ustu calisiyordum aksam kv ye gittik misafiri de var caylar bitiyor kadin kalkip doldurmuyor eltim var onun da umurunda degil misafr var bir kez ben kalktim kp ve misafr utandi kizim sen kalkma biz icmeyiz cay dediler ama kv ve eltimn umrunda degil dusun yani halimden erkekler anladi da onlar bildikleri halde umursamadi artik tekrar bitti caylar kp kalkti hemen adam doldurdu caylari bu kez diyor ki baba sen niye kalktin ee adam ne yapsin...hele dogumda olanalri duysan sok olursun
Yaşayanın halinden yaşayan anlar dedikleri bu olsa teşekkür ederimBebek doğduktan sonra eşlerin ailesine bir haller oluyor, onca zaman iyi olsanız bile işler bir anda değişiyor.Bunun nedenini bende anlayamadım.Lohusalıklarım içimde bir yaradır, o yüzden sizi çok iyi anlıyorum.Doğum yapmış her canlıya sadece insana değil içimde bir merhamet oluşur eskiden beri.Daha hassas davranırım istemsiz olarak, altı üstü bir çorba yapacak, eline yapışmazdı sonuçta.İnsan grip olsa bile oturup onun hizmet etmesini beklemiyoruz, bir işin ucundan tutup yardım etmeye çalışıyoruz, insanlık bunu gerektirir zaten.Lohusa kadına azıcık hassas davransalar ölmezler.Sizin yaşadıklarınızın üç beş katını yaşadım lohusalıklarımda.O dönem yaşananlar unutulmuyor, bu saatten sonra eskisi gibi olabileceğiniz sanmıyorum onlarla.Biraz sabredin bebeğinizin uyku problemi için, hemen büyüyorlar göz açıp kapayana kadar hemde.Bu günleri bile özleyeceksiniz.Canınızı da sıkmamaya çalışın.
Şimdi nasılsın. Kimseye hizmet etmek zorunda değilsin. Bebeğini al çekil odana yesin içsinler toplayıp gitsinler ya da eşin toplasın annesinin ardını. İçine hiç atma . Bize anlat. Hastalanırsın. Sütünden geçer derler herşey stres yapma . Bulunduğun şehir sıcaksa al bebeği yürüyüş yap ya da alışveriş merkezine git . Anneni çağır yakında. Bol bol müzik dinle. Bebeğe de iyi gelir belki. Şunu tekrarla bana değer vermeyenler için asla üzülmeyeceğim. Kendine gel bebeğinin en güzel anları ilk bebeğin. Boş insanlar için üzme lütfen kendini.Allah sağlıcakla büyütmeyi nasip etsin. Bir de herşeyi bebeğine göre ayarla önce bebeğin.4 yıllık evliyim, 9 aylık bebeğim var. Eşimle hiç bir problemim yok aksine onu çok seviyorum o da beni. Birbirimizin ailesi ile ilgili bir problememiz yok, Ama bebeğim olduktan sonra özellikle ailesi beni çıldırtmaya başladı. onların anlayışsızlığı, bebeğimin geceleri sık uyanması, uykusuzluk, yorgunluk tükendiğimi hissediyorum artık.
Öncelikle olaylar 15 günlükleri lohusa iken başladı.
1) Sabaha karşı doğum yaptım. Öğlen eve geldiğimde ev zaten curcunaydı. Annem ve eşimle beraber hastaneden çıkarken kayınvalidemi aradım. Biz geliyoruz anne bir çorba yapar mısın hastanede bişey yiyemedim diye. Dolabımda da bi gün öncesine yaptığım çorbam vardı ama ben taze içmek istedim sütüm de gelmemişti hastanede. Bana dolapta çorba var o olmaz mı dedi bunun üstüne 2. Kere çorba yap diyemedim tamam dedim kapadım. Eve geldiğimizde annem markete gitti yemeklik bişeyler aldı yemek yaptı kayınvalidem ve görümcem de misafir gibi yediler. Sütüm gelmemişti bebeğimi de memeye tutturamadım bi türlü gelen giden mememi sıkmaya bebeğe vermeye çalışıyor zaten tüm gece yorulmuşum uykusuzum bebek ağlıyor bi taraftan. Ablası da mememi sıkınca ‘bi dk abla, ablam(kendi ablam) geliyor o gösterir’ dedim ama derken yüz ifadem değişikmiş(?) nasılsa artık bilmiyorum. Tüm gece sancı çekmiş ağrı çekmiş uyumamış birinden nasıl bi yüz bekliyosa(!)
2) evimiz genelde sıcak oluyor şubat ayında doğum yaptım. Sıcaklık 24-25 bazen üstü bile oluyordu. Bebeğe ben ne giydiysem bir kat fazla giydirdim. Yelekmiş hırkaymış giydirmedim. Ama onlar geldiğinde sürekli yelek giydir hırka giydir üşür diye diye eşimle beni illet ettiler eşim de çok sıkıldı baskılarından. Geldiklerinde bebeği battaniyeye sarıp seviyorlardı. Ne zaman onlar gelse çocuğun sırtı ter içinden kalıyordu. Küçük görümcem bi kere yelek giydiriyormuş eşim de giydirme sıcak ev demiş ona alınmışlar.
3) eve geldiğimizin 3. Gününde kayınvalidem iki görümcem, görümcemin eşi, kayinvalidemin kardeşi ve oğlu geldiler. Ben ve eşim de var tabi. Salonumuz çok ufak iki kanepe karşılıklı anca sığıyor. Ve hepsi sigara kullanan insanlar. Bebeği bir o alıyor bir bu alıyor kucaktan kucağa geziyor çocuk. Ama sürekli uyuma modunda ‘ aa maşallah hiç uyanmıyor sakin olcak falan’ meğerse sarılığı varmış. Bi süre sonra ‘ ben yatak odasına götüreyim salonu az havalandıralım’ dedim. Ama onlara göre ‘bebeği onlardan kaçırmışım vermemişim salondan götürünce hepsi öylece kalakalmışlar’
4)her seferinde geldiler yediler içtiler gittiler. Bir kere yapılacak işin var mı diye sormadılar ki 9 ay boyunca kayınvalidemin bir tencere çorbası pişmedi evde. Aksine olanı da yediler. Su içtikleri bardağı bile mutfağa götürmekten acizler.
5)bir kere yine geldiler ben mutfakta yemek yapmaya çalışıyorum bi taraftan bebeğin ihtiyaçlarını da karşılıyorum. Eşim ablasına ‘abla yardım etsene masayı falan hazırlarsın’ dedi ablasının cevabı ise ‘iki tabağı masaya koyamıyor mu’ ben onlara gittiğimde sürekli mutfaktayımdır yardım ederim Asla da çekinmem onlardan da teklif beklemem yapım bu. Doğumdan önce k.v ameliyat oldu karnım burnumda gittim yemek de yaptım yedirdim de elimden geldiğinde evini de topladım misafirini de ağırladım. Ama doğumdan sonra aynı ilgiyi ben onlardan görmedim.
6) ablası bana 15 günlük lohusa iken surat asmaya başladı. Eşime sordum bişi mi oldu diye eşimin de haberi yok nolcak bişi olmamıştır dedi. Sonradan ben sorunca ‘sen işte bebeği kaçırdın bizden, gelince sevemiyoruz el gibi bakıp bakıp gidiyoruz bir yelek bile giydiremiyoruz hastaneden geldiğin gün bana bi dk ablam geliyor dedin falan filan dedi bi de bunları hemen söylemeyelim bekleyelim lohusasın sütüne bişi olmasın diye 15 gün bekledik dedi.
7) bunları duyunca ben şok zaten. Benim bilerek isteyerek yaptığım bişey yok abla yanlış anlamışsınız siz. Yüzüm düşük asık olabilir ama sizle alakalı değil bebeğe alışmaya çalışıyorum geceleri uyumuyorum yorgunum ondandır ama yine de kırıldıysanız bile özür dilerim dedim. Olabilir insan kırılmış olabilir diye düşünerek iyi niyetle özür bile diledim. Bu süreçte eşim hep yanımdaydı bizim bi hatamız yok onların bu yaptığı terbiyesizlik 15 günlükken söylenir mi bu ablamla konuşcam o da senden özür dilesin falan dedi. Bu arada bebeğim sarılık oldu bir gün hastanede kaldı ve ilk bir ay her hafta hastaneye gittik idrar yolu enfeksiyonu oldu antibiyotik iğne, şurup vs kullandık. Bu süreçte de kimse yanımızda değildi.
8) bir gün patlama noktası yaşadım ve eşime 5 sayfa Mektup yazdım ailesinin neler yaptığını, benim ne hissettiğimi, suçum yokken özür dilediğimi ama onun ablasıyla konuşmayıp ablasının benden özür dilemediğini, buraya yazmadığım bi kaç şeyi de ekledim. Benle konuşmadan ablasını aramış ‘böyle böyle sen haksızdın ben senin de özür dilemedini bekliyorum’ demiş ablası ise ‘ o benden özür diledi biz konuyu kapattık özür falan dilemem’ demiş ki gerçekten de dilemedi.
9)şuan hastayım, k.pederimde hastanede cumartesi günü onun yanına eşim gitti orda kalcaktı. Annemleri aradı hastayım gelir misiniz diye geldiler sağolsunlar cumartesi gece yanımda kaldılar. Pazar günü işleri olduğu için eve gitmek zorundalardı. eşim annesiyle ablası gelince gelcekti. Ablasıyla annesi de uyuşuk insanlar. Eve geldiğinde akşam 6ydı. Eşime dedim ki annen buraya gelsin isterse. Gelince kalır bana yardım eder en azından diye düşündüm. Ama geldi yedi içti ve eve gitti. Eşim bi de onu eve bırakmaya gitti. Annesine gitme kal burda evde ne işin var dedim. Evde kedi var onun yalnız bırakamazmış. Lafa gelince torunu özlüyoruz şöyle seviyoruz böyle seviyoruz diyorlar ama benim bişeyim olduğunda işe yarayacaklar diye ödleri kopuyor. Geldiğinde de zaten yemeği ben hazırladım çayını ben koydum çocukla da ben ilgilendim ama hasta olan da bendim.
Bunların üstüne her gece gece sürekli uyanan ve bu gece 2.30da uyanıp 6.30a kadar uyanık kalan bebeğim olunca gece gece çıldırma noktasına geldim. Psikolojimin bozulduğunu tükendiğimi hissediyorum. 9 aylık bebeğe gecenin bir yarısı ‘ niye sürekli uyanıyosun’ diye bağırmaya başladım. Oysa ne çok dua ederek isteyerek yapmıştık onu. Hamile olduğumu öğrenince nasıl ağlamıştım. bağıran bir anne olmak istemiyorum çünkü o çok masum bu sefer bağırdığım için ağlıyorum. Ama çevremdekilerin anlayışsızlığı, yardım etmeyişleri, beni daha çok dibe itiyor. Bebeğim 6. Ayından sonra böyle oldu ilk 6 ay çok güzel uyuyordu sorun yoktu ama 6. Aydan sonra geceleri saat başı bazen yarım saatte bir uyanmaya başladı. Bedenim, beynim çok yorgun.
Çok uzun yazdım farkındayım, okuyanlara teşekkür ederim. İçimi dökmek istedim. Yargılayacak olanlar lütfen konumdan uzak dursunlar zaten dipteyim sizin yargısız infazlarınızla uğraşmak istemiyorum.
duymak istediğim şey ‘benim gibi olan anneler tarafından anlaşılmak ve teselli edecek bir kaç güzel cümle’.