Merhaba,
8 yıl aradan sonra 2. evliliğimi yaptım. Bu karar benim için tahmin edersiniz ki çok zor oldu. Çocuğuma baba yada abi olsun diye yapmadım evliliğimi. Çünkü belli bir yaşa geldi çocuğum. Yalnız geçirdi çocukluğunu babadan yoksun... Yalnızlığıma son vermek istedim. Bir aile olabilmek paylaşmak, gülmek, sevmek,sevilmek için yaptım. Hiç bir zaman Çok dışa dönük açık serbest biri olamadım, erken yaşta sorumluluk aldığımdan yapım gereği de hep sakindim.. evime oğluma zaman ayırmayı hep tercih ettim. İşten eve evden işe herşeyim planlı düzenli güzel iki kişilik bir dünyamız vardı. Ailem son derece destek ve arkamda olduklarını belirtmek isterim.
Bende hep çalıştım çabaladım yıllarca kendi içimde çok dara düştüğüm oldu kimseye demedim. Çok mücadele verdim düzen kurmak için herşeye yetişmek bazen öyle zorladıki beni yinede aştım herşeyi kimseden bişey beklemeden.....
Bir çok kişi çıktı karşıma bu süreçte ama hislerimde yanılmadım doğru insan değillerdi. Varlıklısı çıktı, bekarı,çocuklusu, çocuksuzu derken.. şimdiki eşimle tanıştım. beni çok istedi. sevdi. Yıllarca hep uzaktanda olsa beni istedi. yokladı devamlı... ben yıllarca istemedim. Sonra ikna etti beni (ayrıntıya girmeyim). 1 yıl olacak nerdeyse evleneli. Eşim herşeye sıfırdan başladı beni tanıdıktan sonra. Hiçbirşeyi yoktu ama yüreği çok zengindi. Huzur olsun evimde ikimiz çalışır çabalarız dedim. Benim bulunduğum şehre geldi. İşim ve düzenim oradaydı. Anlayacağınız benim düzenime oturduk. Ona tek kuruş masraf ettirmedim (zaten ettirecek olsam yoktu birikimi parası) Nikahı bile sade bi şekilde geçiştirdik. Yaşım genç olmasına rağmen heves etmedim dünya malına şatavata... eşim ile 9 yaş var aramızda bu sorun değil. Asıl sorun eşimin sabit bir işinin olmayışı burda iş bulamadık aylarca uğraştık. Çok şaşırdım nasıl bulunmaz ama gerçekten bulamadık. Sebepleri eşimin çok vasıflarının olmayışı ve gecerli bir mesleğinin olmayışıydı belkide.. yada ne biliyim kötü birşey düşünmek istemiyorum. Çok ezik hissetti bana ve aileme karşı kendini. Ben buna asla sebep olmadım. Ama bilirsiniz işsizlik piskolojisi zor erkek için... Ben bu arada çok yorgundum zaten hayat çocuk, zorluklar zaten beni yormuştu.
Evlilikte biraz oh dermiyim acaba derken sorumluluklarım dahada arttı. Artık 3 kişiydik. Eşim işe girdi çok zor şartları vardı 5 ay çalıştı dayanamadı çıktı. E bende çok zor şartlarda çalıştım zamanında ama çıkmak yerine hep mücadele ettim. O bunu yapmadı ve çıktı. aylardırda tek bir iş görüşmesinden cevap gelmedi. Ben hergün araştırmaktan bitap düştüm cv doldur gönder ara araştır hep uğraşıyorum bunlarla... oda uğraşıyor sayılır. Ve şu son günlerde aklıma kötü olumsuz şeyler takılıyor. Düşünmek istemiyorum. Acaba ben hayatım boyunca eşimin işsizliğinden yada hiçbir parası pulu birikimi olmayışından dolayı hep sıkıntımı çekeceğim. Bir çocuk okutuyorum. Ne yeni evli olduğumu bildim ne gezdim ne gördüm. Sorgular oldum neden bu yaşına kadar bi köşeye para atmamış oda tamam 2 çocuğu var bakmış para göndermiş ama hiç düzen kuramamış kendine. Yanlış anlaşılmasın ben parası olmadığını bilerek evlendim. Bir evim var yeter bize dedim. Ama şu sıra soğudum eşimden ister istemez alınıyor herşeye. Benim ne suçum var. Ben evlendim mi hiç bişey anlamadım. Yine aynı koşuşturmam var.. birde oğluma karşı mahcupmu oluyorum desem tarifsiz bir durum yaşıyorum. Ailem çevrem kesin içinden dedikleri şudur. Janseliinin seçimi bumuymuş diyorlar. Umrumda değil o ayrı konu ama insan 2. de gülmek istiyor rahat etmek istiyor. Sadece paylaşmak istedim
Çok uzun oldu özürdilerim. Ama hassas bir konu bu benim için. Yorum yapmak isteyen arkadaşlar evli yada ayrılmış.. veyahut 2. evliliğini yapmış arkadaşlar olursa sevinirim. Çünkü yaşamayan bilemeyebilir.