24 yaş hayata çocuk olmuyor diye küsmek için çok erken bir yaş değil mi? biz de eşimin işi nedeniyle şarktayız 3 senedir, 3 senedir de evliyiz. çok küçük bir ilin küçük bir ilçesindeyim, evlenmeden önce asla 2-3 sene çocuk istemiyorum diyen ben artık sıkıntıdan mı bilmem evlendikten sonra 2. ayda korunmayı bıraktım. deli gibi çocuk istiyorum moduna girdim burda, çünkü yapacak hiçbişey yok. sosyal alanı sıfır, arkadaş desen toplandığımızda 10 çocukla gelmiş oluyorlar, sohbet muhabbet devamlı gebelik, bebek, çatlaklar, emzirme, ek gıda ,doğum nasıldı... elalemin sürekli var mı çocuk? yok mu? soruları... yani aslında benim aklımda hiç mi hiç çocuk yokken bilinçaltıma öyle bir işlendi kii ,muhakkak çocuk doğurmalıyım böyle eksiğim gibi hissetmeye başladım..
bir hafta önce kaynım eltim ve yeğenimle gittiğimiz tatilde kendime geldim. yok çocuk işi bana göre değil dedim. her çocuk farklıdır aldatmacasına da gelmiyorum, her çocuk yaramazlık yapar hakkı, ilgi bekler hakkı, bunları mazur göremeyeceksem boşuna çocuğa işkence etmeye gerek yok. boşa üzülmüşüm 3 senedir.. şimdi keyfime bakıyorum. tatilden öyle yorgun dönmüşüm ki 1 haftadır evde elimi tek bişeye süremedim işten gidip direk yatıyorum
varlığı güzel olsa da yokluğu da çok güzel, olana kadar olmayan zamanın kıymetini bilmeliyiz