Tesekkur ederim. Benim cevap vermeme sebebim farklidir, buna cevap veririm tabii.
Kefaret olarak dusunme fikri iyiymis. Bunu daha once dusunmemistim, boyle dusunmeye calisacagim.
En guzel genclik yillarimin harap oldugu, bir odada gectigi, bol gozyasili agir bir kefaret. Bir daha 24 yasinda olmayacagim ve ben bu gunlerin gecip bitmesini istiyorum. Ben cocukken bile buyumek istemezdim, simdi hicbirsey umrumda degil. Kendime inanamiyorum.
Evet burada adaletsizlik çok ama yine de Türk'üz nihayetinde. Annesi burada, babası burada, sevdiği herkes burada.
Eminim oradakinden daha mutsuz olamaz. İnsanın sevdikleri yanında olsun yeter.
Yurtdışında yaşamak bence zor. Adamlar başlı başına bizden farklı genişlikteler.
Doğaları farklı.
Amerika'dayim.kimse sormamış merak ettim hangi ülkedesiniz acaba?
Allah yardımcınız olsun.Derler ki İnsanlar yalnızca mutlu olunca gülümsemez gülümseyince de mutlu olur sonuna kadar arkasındayım kendinizi zorlayın biraz,mutluluk verici filmler izleyin,32 diş sırıtıp caddelerde gezin,iş arkadaşlarınızla plan yapın-ilk başlarda canınız istemiyecek zorlayın kendinizi sonra pozitif bir moda geçiş yaparsınız zaten kendiliğinizden.Ben de benzer durumdayım sizinle anlıyorum
Aslinda annem babam benimle su an ama birsuru baska faktor de var. Benim tum dostlarim Istanbul'da. Orasi benim vatanim ayrica. Burasi ne olsa baskasinin ulkesi.
Burda oldugumdan daha mutsuz olmayacagima ben kalibimi basarim. Kendimi ben biliyorum. Beni ne mutsuz eder benden iyi kimse bilemez.
Yurtdisinda yasamak zor evet. Cok zor. Maddi olarak degil, manevi olarak. Iste bunu ben yurtdisinda yasamamis insanlara anlatamiyorum, anlamalarini da beklemiyorum. Ben olsam ben de anlamazdim. "Ama orda rahatsin, burdaki gibi adaletsizlik olmaz, susu var, busu var, niye mutsuzsun" derdim. Ama bu oyle uzaktan bakilarak kendinden emin yorum yapilacak birsey degilmis.
Amerika'dayim.
Tesekkur ederim. Insanlarla kaynasasim yok, ama eski arkadaslarimdan biriyle gorusmek niyetindeyim simdi. O samimi oldugum erkek arkadasimla. Cok keyifli, kafa dengi biriydi. En yakin arkadasimdi. Bakalim, yeniden bir goruselim bakalim...
9 yil oldu. Okulumda da isimde de basarili bir insanim. Hersey guzel gitti, meslegim var, buraya tutundum yani. Taslar yerine oyle oturdu.
Ama simdi donmeyi dusunuyorum. Donecegim de. Sanirim esas taslar o zaman yerine oturacak. :) Ben de sabretmeye calisiyorum.
Yalnızlık zor bir sınav. Ne kadar güçlü olursan ol bir yerde kaldıramayacak derecede bükülünce insanın beli, kendine şaşırmaması içten değil.
Ben de ağlayarak, hapsedilerek geçen gençliğim ve çocukluğum için çok üzgünüm. Özellikle bir daha gelmeyeceğini düşünmek beni kahrediyor.
Sanki doyamadım çocuklar gibi şen olmaya. Sanırım bizi psikoloji olarak da hasta eden bu olmalı .
Ama benim bir dilim yok mesela ya da şuanda ben birilerinin iş anlamında havada kapacakları vasıflı bir personel değilim.
Ama sen öyle olacaksın, yurtdışında okumuş, dili onlarınki kadar kuvvetli, yüksek lisanslı bir hemşire olacaksın.
Yani geri çevrilmeyeceksin iş anlamında. Paranı kazanacaksın Türkiyeye döndüğünde. Ailen herkes yanında olacak.
Sana gençliğini geri vermez, 22,23,24 yaşlarını vs . Ama geleceğinin güzel olması için artıların çok .
Ve ben iyi bir geleceğin olacağını düşünüyorum . Sen Türkiye'ye döndüğünde ellerin bomboş olmayacak :) Bunları düşün.
İçinde bulunduğun durumu küçümsemek değil yaptığım. Zaten küçümsenemeyecek kadar zor.
Ama en azından sonran güzel . Ben sonramı da göremiyorum.Bu beni depresyon illetine daha çok sarıyor .
Teşekkür ederim ben de, cevap verdiğin için.
Taslari zaten meslegin ya da okulun acisindan soylemedim. Bir gun oyle bir noktaya geleceksin ki ; okulunu bitirmek ana hedefin olsa da , belki okulunu bile beklemeden , arkana bile bakmadan gideceksin. O gune kadar ancak sabredebilirsin.
+
Neden KK ABD bolumune takilmiyorsun, biriyle tanisip gorusebilirsin.
Aman benim psikoloji okul bitene kadar dayansin, yeter. Ondan sonrasini ben duzeltirim. :) Bitirmeden kacmasam bari, kendimden korkuyorum.
Su bolume girerim, su kadar tecrube yaparim, oyle donerim gibi planlarim vardi. Ama sanirim olmayacak. Onlari bekleyemeyecegim sanirim. Arkama bakmadan gitmek oyle olabilir benim icin.
ABD bolumu cok yavas. Baktim. Pek cevap gelmiyor, cevaplar eski. Yani ben ordan biriyle tanisana kadar 1 sene gecer, donerim zaten. :)
Ingiltere'de olsaydim, sizin topiklere katilirdim. Goruyorum topiklerinizi.
Arasira ben de sonrayi dusunerek teselli buluyorum. Ne kadar kotu olursa olsun, bugunum kadar kotu olamaz. Ben bir daha bugun oldugu kadar mutsuz olamam hayatimda. Yani boyle can kaybi gibi buyuk acilardan bahsetmiyorum. Yasadigim yer olarak dusununce boyle.
Evet, giden yaslar geri gelmiyor. Bazi seylerin telafisi yok. Bu cok koyuyor insana. Cocuklugun kotu gectiyse sen de anliyorsundur. Icinde kocaman bir ukde kaliyor, onunla yasamak zorunda oldugun. Baska birsey degil.
Sen de sonrasindan umidi kesme bence. Daha gencsin, onunde uzun yillar var. Gelecek deyince, sorun okul mu, is mi bilemem, ama bunlar duzelmeyecek seyler degil. Ben hayatta sunu ogrendim. Manevi degerler yaninda maddiyatin o kadar da degeri yok. Insan isini kurar, ayaklari ustunde de durur. Ama para manevi olarak kaybedileni geri egtirmiyor iste. Onun icin umutsuz olmamak lazim.
son zamanlarda sizi üzen bir şey oldumu vatan hasreti dışında..
Bizim topikler de yavasti ben canlandirdim.Gorustugum 3 arkadasim var simdi. Arada mesajlasiriz , adana yeriz, kahve iceriz ,fal bakariz.
Aslan burcu lider ruhlu olur. Gir topiklerine canlandir biraz.O da olmuyorsa Muzmin bekar topigine gel, nasil olsa bekarsin.
Bu okul donemim acayip sIkIntIli gecti. Kalcam mi gececem mi, notlar bir asagi bir yukari oynadi. Ben hic kalmak korkusu yasamamistim daha once. Notlarim cok yuksekti. Bu bende bayagi sinir bozukluguna sebep oldu. Var olan kronik mutsuzluguma tuz biber oldu. Aglama krizleri, hayal kirikliklari, konusacak insan bulamamak... Hani zaten beni tutan sey okul o da kotu gidecekse niye yasiyorum dedim. Yasamanin anlami kalmadi. Simdi toparladim tabii, ama iz kaldi iste bende.
Bir de yaz geldi. Facebook'tan goruyorum sehirde cikip gezen arkadaslarimin fotograflarini. Hepten ozluyorum. Bu ay sonu bir kuzenim evlenecek. Herkes orda olacak, biz burdan fotograflara bakacaz ancak. Ne bileyim boyle cok sey kacirdim. Artik kaldiramiyorum uzaktan izlemeyi. Ben de ait oldugum yerde, o insanlarin arasinda olmak istiyorum. Icimdeki ukde gittikce buyuyor. Anlatamam size.
Aslan burcu oldugumu nerden bildin? Dogru yani :)
ABD'de yasayan cok insan yok ki. bir Almanya gibi degil mesela.
Bir de ben dedigim gibi pek tanisma, gorusme meraklisi degilim. BDV ve diger baska bolumler de yetiyor bana insanlarla kaynasmak konusunda.
Ne guzel birlikte cikip gezecek insanlar edinmeniz, ona ozendim. Bir ara burda Turk arkadaslarim olmustu 2 tane. Sonra okullari bitince TR'ye donduler. Ne kadar keyifli oluyor bilirim. :)
ah istanbul...
benim dönmeme de 2 ay kaldı ama yemin ederim günleri değil saatleri zor geçiriyorum... küçük bir köydeyim. sıklıkla istanbla gidiyorum ama özellikle şu son 1 aydır nefret doluyum huzursuzum mutsuzum. istanbula gittiğimde dünyalar benim oluyor... o pis havasını içime çekmek bile.... seni çok çok iyi anlıyorum. çok şükür benim yanımda eşim var o olmasa delirebilirdim.
ülkemiizdede evlenip farklı bir şehre yerleşmek zorunda kalabiliyorsunuzki,ben 11 yıldır farklı şehirdeyim,yanlızlığa alışmak çok zor oldu..
Babamın işi nedeniyle baska bi yere taşındık.. Kültür farkı hat safhada.. sevemedim alışamadım..
Ben onlari da dusundum. Dedim kizim 10 yil sonra gule oynaya donuyorsun, ister misin evlen biriyle, sonra sehir sehir gez, ya da ne bileyim adamin memleketine git yasa...
Evlenecegim insandaki olmazsa olmaz kriterlerimden biri Istanbul'da yasamak. Onceden belirlendi. :) O yuzden tayinci, memur, Istanbul'u sevmeyen biriyle yapamam.
Ben bir kere o sehre tasindim mi bir daha hickimse cikaramaz beni, konu evlilik bile olsa boyle. Bu konuda cok katiyim.
Yalnizliga alismak zordur. Zaten sosyal yaratilmis canlilariz, yalnizlik insanogluna gore degil.
büyük konuşma bence
Bu konuda konusuyorum. Ben birseyler yasadigim icin, birseylerden cektigim icin katiyim. Ben burdan tasininca bir daha sevmedigim bir sehirde yasamayacagim, bu gunlere geri donmeyecegim. Bu sIkIntiyi yasatacak insanla evlenemem, bunu kendime bile bile yapamam. O yuzden buyuk konusmaya korkmuyorum.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?