Var mi benim gibi nefret ettigi bir yerde yasamak zorunda olan?


Yalnızlık zor bir sınav. Ne kadar güçlü olursan ol bir yerde kaldıramayacak derecede bükülünce insanın beli, kendine şaşırmaması içten değil.

Ben de ağlayarak, hapsedilerek geçen gençliğim ve çocukluğum için çok üzgünüm. Özellikle bir daha gelmeyeceğini düşünmek beni kahrediyor.
Sanki doyamadım çocuklar gibi şen olmaya. Sanırım bizi psikoloji olarak da hasta eden bu olmalı .

Ama benim bir dilim yok mesela ya da şuanda ben birilerinin iş anlamında havada kapacakları vasıflı bir personel değilim.
Ama sen öyle olacaksın, yurtdışında okumuş, dili onlarınki kadar kuvvetli, yüksek lisanslı bir hemşire olacaksın.
Yani geri çevrilmeyeceksin iş anlamında. Paranı kazanacaksın Türkiyeye döndüğünde. Ailen herkes yanında olacak.

Sana gençliğini geri vermez, 22,23,24 yaşlarını vs . Ama geleceğinin güzel olması için artıların çok .
Ve ben iyi bir geleceğin olacağını düşünüyorum . Sen Türkiye'ye döndüğünde ellerin bomboş olmayacak :) Bunları düşün.

İçinde bulunduğun durumu küçümsemek değil yaptığım. Zaten küçümsenemeyecek kadar zor.
Ama en azından sonran güzel . Ben sonramı da göremiyorum.Bu beni depresyon illetine daha çok sarıyor .

Teşekkür ederim ben de, cevap verdiğin için.
 

Aslinda annem babam benimle su an ama birsuru baska faktor de var. Benim tum dostlarim Istanbul'da. Orasi benim vatanim ayrica. Burasi ne olsa baskasinin ulkesi.
Burda oldugumdan daha mutsuz olmayacagima ben kalibimi basarim. Kendimi ben biliyorum. Beni ne mutsuz eder benden iyi kimse bilemez.
Yurtdisinda yasamak zor evet. Cok zor. Maddi olarak degil, manevi olarak. Iste bunu ben yurtdisinda yasamamis insanlara anlatamiyorum, anlamalarini da beklemiyorum. Ben olsam ben de anlamazdim. "Ama orda rahatsin, burdaki gibi adaletsizlik olmaz, susu var, busu var, niye mutsuzsun" derdim. Ama bu oyle uzaktan bakilarak kendinden emin yorum yapilacak birsey degilmis.

kimse sormamış merak ettim hangi ülkedesiniz acaba?
Amerika'dayim.


Tesekkur ederim. Insanlarla kaynasasim yok, ama eski arkadaslarimdan biriyle gorusmek niyetindeyim simdi. O samimi oldugum erkek arkadasimla. Cok keyifli, kafa dengi biriydi. En yakin arkadasimdi. Bakalim, yeniden bir goruselim bakalim...
 
Son düzenleme:


Amcamlar 14 yıldır Amerika'dalar . Maddi olarak her şey güzel olabilir evet. Her türlü imkanları var.
Ama maneviyat bambaşka. Oradaki insanlar çok duyarsızlar. Yani rahatlar. Ne olursa olsun herkese kendi ülkesi. Bu gerikafalılık mı bilmiyorum? Ama ben de böyle düşünüyorum. Kendi ülkem olsun benim olsun. Mesela çoğu insan burdaki adaletsizlik yüzünden, "yurtdışına kaçıcam en sonunda" der ve ben de çok kızarım . Çünkü kolay değil dedikleri. İnsanın milletinden uzak yaşaması zor. Ne olursa olsun , belki halkım cahildir belki öyledir böyledir ama.Biliyorum ki yurtdışında düşsem kalsam bana orada da kimse yardım etmez.
 

Taslari zaten meslegin ya da okulun acisindan soylemedim. Bir gun oyle bir noktaya geleceksin ki ; okulunu bitirmek ana hedefin olsa da , belki okulunu bile beklemeden , arkana bile bakmadan gideceksin. O gune kadar ancak sabredebilirsin.

+

Neden KK ABD bolumune takilmiyorsun, biriyle tanisip gorusebilirsin.
 

Arasira ben de sonrayi dusunerek teselli buluyorum. Ne kadar kotu olursa olsun, bugunum kadar kotu olamaz. Ben bir daha bugun oldugu kadar mutsuz olamam hayatimda. Yani boyle can kaybi gibi buyuk acilardan bahsetmiyorum. Yasadigim yer olarak dusununce boyle.
Evet, giden yaslar geri gelmiyor. Bazi seylerin telafisi yok. Bu cok koyuyor insana. Cocuklugun kotu gectiyse sen de anliyorsundur. Icinde kocaman bir ukde kaliyor, onunla yasamak zorunda oldugun. Baska birsey degil.

Sen de sonrasindan umidi kesme bence. Daha gencsin, onunde uzun yillar var. Gelecek deyince, sorun okul mu, is mi bilemem, ama bunlar duzelmeyecek seyler degil. Ben hayatta sunu ogrendim. Manevi degerler yaninda maddiyatin o kadar da degeri yok. Insan isini kurar, ayaklari ustunde de durur. Ama para manevi olarak kaybedileni geri egtirmiyor iste. Onun icin umutsuz olmamak lazim.
 

Aman benim psikoloji okul bitene kadar dayansin, yeter. Ondan sonrasini ben duzeltirim. :) Bitirmeden kacmasam bari, kendimden korkuyorum.
Su bolume girerim, su kadar tecrube yaparim, oyle donerim gibi planlarim vardi. Ama sanirim olmayacak. Onlari bekleyemeyecegim sanirim. Arkama bakmadan gitmek oyle olabilir benim icin.


ABD bolumu cok yavas. Baktim. Pek cevap gelmiyor, cevaplar eski. Yani ben ordan biriyle tanisana kadar 1 sene gecer, donerim zaten. :)
Ingiltere'de olsaydim, sizin topiklere katilirdim. Goruyorum topiklerinizi.
 
son zamanlarda sizi üzen bir şey oldumu vatan hasreti dışında..
 

Bizim topikler de yavasti ben canlandirdim. Gorustugum 3 arkadasim var simdi. Arada mesajlasiriz , adana yeriz, kahve iceriz ,fal bakariz.

Aslan burcu lider ruhlu olur. Gir topiklerine canlandir biraz. O da olmuyorsa Muzmin bekar topigine gel, nasil olsa bekarsin.
 

Dilerim geleceğimiz güzel olsun :) ALLAH yolumuzu açık etsin .
 
ah istanbul...
benim dönmeme de 2 ay kaldı ama yemin ederim günleri değil saatleri zor geçiriyorum... küçük bir köydeyim. sıklıkla istanbla gidiyorum ama özellikle şu son 1 aydır nefret doluyum huzursuzum mutsuzum. istanbula gittiğimde dünyalar benim oluyor... o pis havasını içime çekmek bile.... seni çok çok iyi anlıyorum. çok şükür benim yanımda eşim var o olmasa delirebilirdim.
 
son zamanlarda sizi üzen bir şey oldumu vatan hasreti dışında..

Bu okul donemim acayip sIkIntIli gecti. Kalcam mi gececem mi, notlar bir asagi bir yukari oynadi. Ben hic kalmak korkusu yasamamistim daha once. Notlarim cok yuksekti. Bu bende bayagi sinir bozukluguna sebep oldu. Var olan kronik mutsuzluguma tuz biber oldu. Aglama krizleri, hayal kirikliklari, konusacak insan bulamamak... Hani zaten beni tutan sey okul o da kotu gidecekse niye yasiyorum dedim. Yasamanin anlami kalmadi. Simdi toparladim tabii, ama iz kaldi iste bende.
Bir de yaz geldi. Facebook'tan goruyorum sehirde cikip gezen arkadaslarimin fotograflarini. Hepten ozluyorum. Bu ay sonu bir kuzenim evlenecek. Herkes orda olacak, biz burdan fotograflara bakacaz ancak. Ne bileyim boyle cok sey kacirdim. Artik kaldiramiyorum uzaktan izlemeyi. Ben de ait oldugum yerde, o insanlarin arasinda olmak istiyorum. Icimdeki ukde gittikce buyuyor. Anlatamam size.


Aslan burcu oldugumu nerden bildin? Dogru yani :)
ABD'de yasayan cok insan yok ki. bir Almanya gibi degil mesela.
Bir de ben dedigim gibi pek tanisma, gorusme meraklisi degilim. BDV ve diger baska bolumler de yetiyor bana insanlarla kaynasmak konusunda.
Ne guzel birlikte cikip gezecek insanlar edinmeniz, ona ozendim. Bir ara burda Turk arkadaslarim olmustu 2 tane. Sonra okullari bitince TR'ye donduler. Ne kadar keyifli oluyor bilirim. :)
 

Sen bilirsin sevde, teklif var israr yok.
 
ülkemiizdede evlenip farklı bir şehre yerleşmek zorunda kalabiliyorsunuzki,ben 11 yıldır farklı şehirdeyim,yanlızlığa alışmak çok zor oldu..
 

Bendensin sen de o zaman. Ayni duygulari ben de hissediyorum. Pis havasi, gurultusu, trafigi, yogunlugu, hepsi viz geliyor...
Inan ben de artik saatleri sayacak duruma gelecem az kaldi. "Bugun de bitti, bu ay da bitti, su kadar kaldi" diye diye geciyor gunlerim. Hapisteyim sanki. Bir duvarlara cizik atmam eksik. 2 ayin kalmis, ne kadar guzel. Allahim ben de o kadar yaklasabilecek miyim donus tarihime acaba, sana ozendim valla.
 
ülkemiizdede evlenip farklı bir şehre yerleşmek zorunda kalabiliyorsunuzki,ben 11 yıldır farklı şehirdeyim,yanlızlığa alışmak çok zor oldu..

Ben onlari da dusundum. Dedim kizim 10 yil sonra gule oynaya donuyorsun, ister misin evlen biriyle, sonra sehir sehir gez, ya da ne bileyim adamin memleketine git yasa...
Evlenecegim insandaki olmazsa olmaz kriterlerimden biri Istanbul'da yasamak. Onceden belirlendi. :) O yuzden tayinci, memur, Istanbul'u sevmeyen biriyle yapamam.
Ben bir kere o sehre tasindim mi bir daha hickimse cikaramaz beni, konu evlilik bile olsa boyle. Bu konuda cok katiyim.
Yalnizliga alismak zordur. Zaten sosyal yaratilmis canlilariz, yalnizlik insanogluna gore degil.


Babamın işi nedeniyle baska bi yere taşındık.. Kültür farkı hat safhada.. sevemedim alışamadım..

O zaman Allah kurtarsin mi diyeyim, yoksa insallah seversin mi diyeyim bilemedim. Yasadigi yeri sevmemek kolay degil.
 
Son düzenleme:

büyük konuşma bence
 
büyük konuşma bence

Bu konuda konusuyorum. Ben birseyler yasadigim icin, birseylerden cektigim icin katiyim. Ben burdan tasininca bir daha sevmedigim bir sehirde yasamayacagim, bu gunlere geri donmeyecegim. Bu sIkIntiyi yasatacak insanla evlenemem, bunu kendime bile bile yapamam. O yuzden buyuk konusmaya korkmuyorum.
 
Son düzenleme:

bennnnnnnn ben varım. nefret ediyorum yaşadığım yerden
 
kızlar beni ağlatacaksınız ben de yaban ellerdeyim ve uzun yıllarda öyle kalıcakmışım gibi görünüyor aslında alıştım bayağı,sevdim de ama beni gelecek yıllar korkutuyor hayatımın sonuna kadar ailemden uzak durma düşüncesi
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…