- 25 Şubat 2011
- 10.393
- 25.119
- 598
Peki donme durumunuz var mi? Ne yapiyorsunuz katlanabilmek icin? Benim gibi safak sayanlardan misiniz? :)
bennnnnnnn ben varım. nefret ediyorum yaşadığım yerden
Ben birkaç seneye temelli gideceğim. Paşa paşa da yaşarım çünkü modern görüşlüyüm. Hötten zötten anlamam, toplum baskılarını iplemem, iki erkek el ele tutuşarak yürüse garipsemem. Kafa olacak kafa. Bazı insanlarımızı Mars'a çıkar, yine değişmez. Kaderimiz bu.Evet burada adaletsizlik çok ama yine de Türk'üz nihayetinde. Annesi burada, babası burada, sevdiği herkes burada.
Eminim oradakinden daha mutsuz olamaz. İnsanın sevdikleri yanında olsun yeter.
Yurtdışında yaşamak bence zor. Adamlar başlı başına bizden farklı genişlikteler.
Doğaları farklı.
kızlar beni ağlatacaksınız ben de yaban ellerdeyim ve uzun yıllarda öyle kalıcakmışım gibi görünüyor aslında alıştım bayağı,sevdim de ama beni gelecek yıllar korkutuyor hayatımın sonuna kadar ailemden uzak durma düşüncesi
Peki donme durumunuz var mi? Ne yapiyorsunuz katlanabilmek icin? Benim gibi safak sayanlardan misiniz? :)
bennnnnnnn ben varım. nefret ediyorum yaşadığım yerden
Ben birkaç sene temelli gideceğim. Paşa paşa da yaşarım çünkü modern görüşlüyüm. Hötten zötten anlamam, toplum baskılarını iplemem, iki erkek el ele tutuşarak yürüse garipsemem. Kafa olacak kafa. Bazı insanlarımızı Mars'a çıkar, yine değişmez. Kaderimiz bu.
Ben birkaç sene temelli gideceğim. Paşa paşa da yaşarım çünkü modern görüşlüyüm. Hötten zötten anlamam, toplum baskılarını iplemem, iki erkek el ele tutuşarak yürüse garipsemem. Kafa olacak kafa. Bazı insanlarımızı Mars'a çıkar, yine değişmez. Kaderimiz bu.
Burada öyle bir duygu yoğunluğu var ki, boşanmak isteyen karısını öldürüyor adamlar. Sevgi(!) bu işte.Ben de modern görüşlüyüm, iki erkek el ele tutuşsa garipsemem de bahsettiğim farklı bir şey benim. :)
Bence orada rahatça yaşamanın kıstası modern görüşlülük değil gamsızlık . Adamlar hiçbir şeyi takmıyorlar, duygu yok yahu .
Ben bu konuyu acmadan once basladim. Zaten artik tak etti, konu acayim dedim. Konuyu yazarken de, cevaplari okurken de yazarken de iki saattir agliyorum. Bir rulo tuvalet kagidi bitecek :) 2 saat sonra ise gidecegim, zaten boyle bosalmalarim hep is oncesine denk geliyor sinir oluyorum. :)
Sen de yaz rahatla istersen. Konuyu bu yuzden actim.
Hayatımda kimseyi özlemedim. Öyle bir yapım yok.
Yolunuz acik olsun o zaman.
Modern goruslu olmaniz kesinlikle orda biraktiginiz insanlari ozletmez size. Emin olun.Cunku butun is modern goruslu olabilmekte. Biz beceremedik, o yuzden bu ozlem sanirim. :)
Burada öyle bir duygu yoğunluğu var ki, boşanmak isteyen karısını öldürüyor adamlar. Sevgi(!) bu işte.
ay kıyamam sana yapma böyle bak 1 senen kalmış zaten,üstelik arkadaşınla da yeniden kaynaşacakmışsın işte,emin ol 24 geç bir yaş değil,ben senden de büyüğüm kız.Valla ben de şu an yurtdışındayım eşim irlandalı son o da 3-5 senedir burada.Buradan İrlamda ya da ingiltere'ye gitmeyi planlıyoruz ben bir yandan istiyorum çünkü o zaman en azından yalnızca birimiz gurbet hasreti çekicek,onun ailesine yakın olucaz en azından ben detürkiye ye daha yakın olucam ama bir yandan da tekrardan bir alışma süreci,arkadaş edinme süreci,iş bulma süreci,o yerin yolunu yordamını öğrenme süreci bir de aksan meselesi canımı çok sıkıyor.ama her türlü yine gurbet yine gurbet
ben evlendim.isvicrede yasiyorum.standartlari yujsek ama dunyanin en pahali ulkesi secildi hersey pahali tek maasla olmuyor.maddi sikintilae var.dil ogrenmeye calisiyorum.biran once biseyler yapip calismak icin kurslar.cocul buyutuyorum.igrenc hava.insanlar iki yuzlu..soguk..bemde seninle ayni hisleri paylasiyorum..bende isterim trde olmak.omrumun gwri kalani i dusundukce cildiriyor gibiyim.burda bambaska bir insan oldum..soguk agtesiff.hayattan nesesi olmayam alisamadim.tabi bide bin bir turlu sosyal ekonimik breysel. ve evlilikle olan ptiblemler.bi kere intihar ettim..cok kotu bi donem gecirdim..simdi iyiyim.ama bende cok sey aldi
Kadınlar Kulübü Mobil uygulaması kullanılarak gönderilmiştir.
Haklisiniz. Insan yas gectikce nasil da onemli olan ailedir, sevmektir diyor degil mi? O refah hayat hevesi hep gencken. Sonra anliyor ki insan esas olan bir olmak, beraber olmak. Insanin ruhunu besleyen seyler bunlar.37 yaşımdayım
18,19 yaşalarımda en büyük hayalim amerikaya gitmekti
22,23 yaşlaarında daha yakın yerlerede gidebilirim hayalim fazla büyük oldu dedimörneğin fransaa hatta soğuk almanya
26 yaşımda istanbuldan bulunduğum şehre geldim,çünki aşk harşeye kadirdi
30yaş olgunlaşma ve dünyaya bakış açım değişti,fakirler ,açlar afrikalılar,zengin ama en dipte olanlar ahlaksızlık haksızlık vs..
en yakınlarının ölümü..
37 yaşındayım mutlu olmayı öğrenmek zorunda olduğumu öğrendim,insan kimseye muhtaç değilse ailesiyle evinde mutlu olabilir..
Ohoo o zaman biz ne diyoruz ki, size viz gelir bizim dediklerimiz. Kimseye baglanma, ozleme ozelliginiz yoksa siz istediginiz yerde yasarsiniz, sorun olmaz. Ben baglanirim da ozlerim de. O yuzden uzaklasmak bana gore degil. Siz o yurek sizisini yasamayacaginiz icin sanslisiniz. Ama ben hayatimda insan sevmeyi ve ozlemeyi sizin gibi dusunmeye yine tercih ederim. Yani o maneviyata sahip olmamak kotu benim icin.Hayatımda kimseyi özlemedim. Öyle bir yapım yok.
Bende seni çok hemde çok iyi anlıyorum, çünkü bende aynı durumdayım, 8 senedir yurtdışındayım, bende yüksek lısans yaptım, eşimle burda tanıştım ve evlendim, ama kendimi çok yanlız his ediyorum, sosyal hayatım sıfır, buradaki ınsanların görüşü tam başka, çok sıkıldım, havadan dolayı hastayım sürekli, ama maalesef eşim dönmeği aklından bile geçirmiyor, bende sadece çoçuklarımın eğıtimini düşünerek bunlara çok zor katlanıyorum, yani anladığın dönmek sadece bir hayal benim için, şükür et ki senin dönme şansın var, kendini oyala zaman hızla geçiyor arkadaşım
Sent from my iPhone using Kadınlar Kulübü
Merhabalar,
Benim kronik derdim bu. Kronik depresifligim, kronik mutsuzlugum. Buraya konu acmayi uzun zamandir dusunuyordum, artik dayanamadim, aciyorum.
2 senedir boyle hissediyorum, ama artik adayanamayacak noktada oldugumu hissediyorum.
24 yasindayim. Bilen bilir, 9 yildir yurtdisinda yasiyorum. Ve en buyuk istegim tekrardan Istanbul'a, dogup buyudugum sehire yerlesmek. Tekrar bu asik oldugum sehirle, arkadaslarimla, akrabalarimla bir arada olmak...
Malesef elimi kolumu baglayan bir okulum var. Hem calisiyorum, hem yuksek lisans yapiyorum. Is birakilir, gittigin yerde yine birsey bulunur da okul varken bir yere gidemiyor insan. Okulum gelecek Mayis'ta bitiyor. Allah'a sukur, 1 senem kaldi, ama gunlerim nasil geciyor bir de bana sorun. Dunyada cehennemi yasiyor gibi hissediyorum kendimi. Gelip gorseniz, hayatimin yatak odamda calisma masamda gerek ders calisarak, gerek kalkip ise giderek gectigini gorseniz siz de "sen boyle nasil yasayabiliyorsun" derdiniz herhalde. :) Sosyal hayatim yok. Eskiden cevrem vardi, artik gorusmuyorum. Zaten kimseyle gorusesim, cikip takilasim da yok. Eski ben degilim. Bayagi asosyal oldum. Keyfim yok yani, hani arkadasim olsun, cikayim edeyim, yok. Sanki benim hayatim bitmis. Yasama sevincim yok, kalmadi.
Sunu da ekliyim, oyle gezilecek dolasilacak bir yerde yasamiyorum. Yoksa kendi kendimi oyalayacak birsey bulurdum belki. Yok yani, benim keyif alabilecegim hicbirsey burda yok malesef.
Depresyonda oldugum, psikolojimin bozuk oldugu zaten belli. Ama gecen yaz hepte zivanadan cikmistim. Sinir krizleri, havalimanlarina gidip ucak seyretmeler, Turkiye'ye gittigimi dusunmeler, telefonumu parcalamalar, kendime zarar verme dusunceleri.... Derken doktora gittim, major depresyon tanisi koydu. Antidepresan kullaniyorum o gundur. Zaten doktorum bile "senin depresyonun durumsal, ulkene dondugunde buyuk bir iyilesme gostereceksin, bu antidepresanlar sadece bu zamanda idare etmek icin" diyor. Bence de oyle.
1 sene kaldi deyip gecemiyorum o yuzden. Gunlerimi boyle yasayan olu gibi gecirirken. Yoksa 1 sene dedigin nedir ki? Degil mi? Ama ben o bir sene icin kendime sabir dileyip duruyorum, cunku gitgide daha beter oluyor sanki hislerim. Bilmiyorum.
Neyse, benim durumum bu. Bu konuyu da benim gibi olan var midir, ne tavsiye edersiniz, sizin gunleriniz nasil geciyor fikir almak icin, dertlesmek icin actim. Ara sira goruyorum tayinciler olsun, tasinanlar olsun, sevmedigi yerde yasayan bir ben degilim diyorum. Bu konuda paylasimlarinizi bekliyorum.
Peki donme durumunuz var mi? Ne yapiyorsunuz katlanabilmek icin? Benim gibi safak sayanlardan misiniz? :)
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?