Evet, eşim biraz sorumsuz bir insan, evlenmeden önce de böyleydi. Yine de hatta ettim evlendim demiyorum, çünkü hayat bunu gerektirmiş ki olmuş. Şimdi de ayrılmamızı gerektiriyorsa yapacak çok da fazla bir şey yok. Ben onun üstüne hiç düşmemeye karar verdim, hiç arayıp sormayacağım, gelip kalan eşyalarını toplayacağını söylemişti, gelsin toplasın, evde bile olmam belki o burdayken. Zaten çekip gittiği günden beri (iki gün oldu) ne aradı ne mesaj attı, ben de aramıyorum kesinlikle. Ailesiyle de konuşacak, ama bir şey değişeceğini sanmıyorum, ben ailemle konuştum bu arada, zaten annem vefat etti, bir tek babam var, o da geldi şimdi evde benimle kalıyor. Şanslıyım ki, babam benim yanımda şu an ve çok destek veriyor, buna şükrediyorum. Eşimle durumumuzu düşünmemeye çalışıyorum, resmi işlemlere bir-iki ay başlamayız diye konuşmuştuk eşimle, yılbaşına doğru bir gelişme yoksa başlatırız, sonra da taşınırım bu evden babamla kalırım. Gelecek belirsiz benim için şu an ama az çok planlarımı yapmaya çalışıyorum. Önüme bakmak istiyorum. Çok üzgünüm, kahroluyorum, ağlıyorum ama öte yandan içimde bir huzur var çünkü 15 aylık evlilikte neredeyse her gün ağladım, 15 ay bunu çekmek bir insanla sürekli uğraşmak da kolay değildi. Şimdi en azından netlik kazanmaya başladı, en azından artık o beni daha fazla üzüp kalbimi kıramayacak. Eşimin geri dönmek isteyeceğini ben de sanmıyorum ama sevmediğine de inanmıyorum. Bence şu an o evliliği taşıyamıyor, resmen hayal aleminde, etrafında hep genç bekar arkadaşları var, son zamanlarda onlara çok kaptırmıştı. Şu an ona gezip tozmak hatta belki çapkınlık yapmak bile cazip gözüküyor olabilir. Bence aylarca böyle yaşayacak, şu an onun üzüldüğünü umursadığını bile sanmıyorum, kurtuldum diyor olabilir. Ama dediğim gibi ben sevmediğine inanmıyorum o kadar kolay olduğunu sanmıyorum, bekarlık günlerini özlemişti bana hep çok kısıtlandığını söylüyordu- ki ben hiç kısıtlamadım, geceleri dışarı çıkmak istediğinde arkadaşlarını çağırmak istediğinde hiçbir zaman hayır gidemezsin yapamazsın demedim. Ama o beni sevdiğini ama hapiste hissettiğini söylüyordu. Madem öyle hevesini alsın, ben onun hayatından çekileceğim ama aylar sonra ona dank edeceğini, hatta boşandıktan aylar sonra onun çok acı çekip dönmek isteyeceğini düşünüyorum. O zaman da köprünün altından çok sular akmış olacak ama farkında değil henüz. Ben bunları düşünüyorum.