Ve yolun sonu... Boşanıyorum...

evliliğiniz 1 yılı doldurmadıysa anlaşmalı boşanma davanız reddedilir. maddi durumun yoksa mutlaka bulunduğun yerdeki baroya adli yardım talebiyle başvur. sana bir avukat atarlar ve avukatın senin için mantıklı olan neyse seni yönlendirir. böylelikle hak kaybına uğrama ihtimalin azalacaktır.

İki gündür babamın evindeydim bugün eve geldik tekrar, eşime haber vermiştim o da ben yokken gelip kıyafetlerini vs almış. Ama çoğu eşyası duruyor, ben tüm kıyafetlerini alır zannediyordum. Eşim hiç aramıyor beni zaten, ailesinin de aradığı yok, ablası aradı sadece ben de açmadım konuşmak istemedim. Ama bir noktada ailelerin de konuşması gerekiyor bence. Dava konusuna gelince ben de aradayım aslında ama şöyle düşündüm, ben eşimin dava açmasını bekleyeceğim, anlaşmalı boşanmayı kabul edeceğim ama şu an çalışmıyorum ve eşimden maddi taleplerim olacak, davasını açsın beni çağırsın eğer şartlarımı kabul ederse anlaşmalı boşanırız ama sorun olursa uzasın. Paracı olduğumdan filan değil ama hem çalışmıyorum, hem yeni bir hayat kurmam gerek, sonuçta taşınacağım, iş arayacağım, bunlar hep masraf. Ayrıca eşim biraz maymun iştahlı olmasının bedelini ödesin gerekirse. Yani aşkımdan ölüyorum evlenelim, vazgeçtim artık sevmiyorum boşanalım. Benim başıma gelen buydu tam olarak ve ben daha 25 yaşındayım bu kadar kolay mı benim hayatımı yakması? Evlenirken, çok sevdiğini söylerken neden düşünmedi gün gelip sıkılacağını sevgisinin biteceğini? Ben 15 ayda benden soğusun diye evlenmedim ki...

canım yaaa çok üzüldüm ben yeni konunu görmemişi eski konudada bunlardan haberim yoktu
bence sen ilişkiyi düzeltmek için elinden geleni ve daha fazlasını yaptın
boşanma konusuna laaleye katılmakla birlikte eğer daha fala güçlü olabileceğine inanıyorsan öyle kolay kolay boşanma derim
çünkü sen gideceksin tıpış tıpış boşanacaksın beyefendi sefasını sürecek sen 15 aydır üzüldüğünle kalacaksın vs..
üstelk boşanma durumlarında evlendikten sonra edinilen tüm mallar yarı yarıyadır.
evi evlenince aldıysanız onuda bölüşmek zorunda
nafaka çocuk olsada olmasada istenilebiliyor çünkü bukadın bir iş sahibi değil ve hayatını idame ettirecek hiçbir güvencesi yok
dediğim gibi canım güçlü olabileceğine inanıyorsan bırak davayı açsın ve aynen senin dediğin gibi onun için hiçte kolay olmasın bu.. öyle gemiyi terketmek kaçıp gitmek bukadar kolaymı sen ne kadar emek sarfettin herşey düzelsin diye...
(
zaten bu saatten sonra sakın barışmayında derim çünkü bundan sonra hep aynı düşünceye saplanırsın yine terkedecek mi yine vazgeçecekmi..
güçlü ol canım
kendine bir iş bak
davaya dilekçe falan verme
avukat tutamıyorsan eğer sana dava açtıktan sonra baroya git
sana ücretsiz avukat tahsis ediyorlar sana bütün haklarını söylüyorlar..

Punchshe'cim, sen de benim durumumla çok ilgilendin biliyorum, uğraştım didindim ben de elimden geldiğince ama olmadı, şimdi bazen keşke zamanında ben terketseymişim onu diye kızıyorum kendime ama benim bir umudum vardı, herşey düzelir diye düşünüyordum anlaşmazlıklar olsa da karşılıklı sevgi olduğuna inanıyordum, sevgi çözer diyordum ama baksanıza sevgisi yokmuş artık beyefendinin. Ben onun dava açmasını bekliyorum, madem bu kadar kararlı açsın davasını, gider konuşurum şartlarımı kabul ediyorsa anlaşmalı olarak boşanabiliriz. Yoksa sürecin uzaması da korkutmuyor beni. O kadar emekle kurulan yuvamız bu kadar çabuk mu yıkılacaktı, aklım almıyor sadece. Ben üzülüyorum kahroluyorum, yapayalnız ve çaresiz hissediyorum ama umurunda değil. İnsan eşini sevmese bile biraz olsun üzülmez mi diyorum, sonuçta onun da yuvası dağılıyor, tüm alışkanlıkları hayatı değişiyor... Ama hayır hiç üzülmüyor bence umrunda bile değil. Ona şu an herşey o kadar kolay geliyor ki. Ama zamanla, aylar sonra dank edecek, şu an ona arkadaşlarıyla gezip tozmak, özgür olmak cazip geliyor ama beni kaybettiğini zamanla anlayacak. Yani bir insan bu kadar mı umursamaz olur anlamıyorum. Ben güçlü olmaya çalışıyorum yine de, onunla barışmayacağım, zaten onun da barışmaya evliliği kurtarmaya hiç niyeti yok. Ben barışalım desem de kabul etmez yani. Onu Allah'â havale edip bundan sonra hayatımı tekrar sıfırdan kurmak en doğrusu benim için galiba.

Ben boşanmak istemiyordum, kendisi ayrılmak istediğini söyledi ve çekti gitti, bu durumda da davayı onun açması bence daha mantıklı diye düşünüyorum. Ben uğraşmak istemiyorum. Davayı açarsa gidip onunla ve avukatı ile konuşur şartlarımı söylerim. Belki ben de bir avukatla görüşürüm, ya da sizin de dediğiniz gibi baroya gider destek alırım. Ben onun davranışlarına göre hareket edeceğim bundan sonra. Evden ayrılırken, bavulunu toplarken çok kararlıydı, imkansız artık biraraya gelmemiz, seni eskisi gibi sevmem de imkansız diyordu. Süreci o başlattı, çekip gitmeye cesareti varsa ve bu kadar kafasına taktıysa benden ayrılmayı onun uğraşması gerekmez mi?

Şunu da söyleyeyim, eşim evi terkettikten sonra beni yalnızca bir kez aradı, o da iki gün sonrasındaydı. Ve bana benim onu aramadığına şaşırdığını söyledi. Yani bir de tutup benim aramamı bekliyor. Ben bu kadar mı gurursuzum onun gözünde? Beni merak ettiğini söyledi telefonda, iyi misin dedi, iyiyim dedim, emin misin, iyi misin gerçekten diye defalarca sordu, ne zannediyorsa artık hastanelik olduğumu sinir krizi geçirdiğimi filan mı zannediyordu acaba... Sonra da bir daha aramadı üç gündür. Benim iyi olup olmamamı umursadığını, beni merak ettiğini hiiiiç sanmıyorum aslında. Ne yapmaya çalışıyor anlamıyorum, sanki o da ne istediğini ne düşündüğünü bilmiyor, hiç olgun davranmıyor ama.

matahari_ .!.:

Punchshe'cim, sen de benim durumumla çok ilgilendin biliyorum, uğraştım didindim ben de elimden geldiğince ama olmadı, şimdi bazen keşke zamanında ben terketseymişim onu diye kızıyorum kendime ama benim bir umudum vardı, herşey düzelir diye düşünüyordum anlaşmazlıklar olsa da karşılıklı sevgi olduğuna inanıyordum, sevgi çözer diyordum ama baksanıza sevgisi yokmuş artık beyefendinin. Ben onun dava açmasını bekliyorum, madem bu kadar kararlı açsın davasını, gider konuşurum şartlarımı kabul ediyorsa anlaşmalı olarak boşanabiliriz. Yoksa sürecin uzaması da korkutmuyor beni. O kadar emekle kurulan yuvamız bu kadar çabuk mu yıkılacaktı, aklım almıyor sadece. Ben üzülüyorum kahroluyorum, yapayalnız ve çaresiz hissediyorum ama umurunda değil. İnsan eşini sevmese bile biraz olsun üzülmez mi diyorum, sonuçta onun da yuvası dağılıyor, tüm alışkanlıkları hayatı değişiyor... Ama hayır hiç üzülmüyor bence umrunda bile değil. Ona şu an herşey o kadar kolay geliyor ki. Ama zamanla, aylar sonra dank edecek, şu an ona arkadaşlarıyla gezip tozmak, özgür olmak cazip geliyor ama beni kaybettiğini zamanla anlayacak. Yani bir insan bu kadar mı umursamaz olur anlamıyorum. Ben güçlü olmaya çalışıyorum yine de, onunla barışmayacağım, zaten onun da barışmaya evliliği kurtarmaya hiç niyeti yok. Ben barışalım desem de kabul etmez yani. Onu Allah'â havale edip bundan sonra hayatımı tekrar sıfırdan kurmak en doğrusu benim için galiba.

Genişletmek için tıkla...

evet canım en doğrusu bu...çok sağlamsın seni taktir ediorum gerçekten...ve eşin hakkındaki düşüncem seninde dediğin gibi bişiler dank edicek ve sana geri dönmek isticek ama işte o zaman çoook geç olucak....çünkü o zaman geldiğinde sen onsuzda mutlu olduğunu anlıyacaksın kendi ayaklarının üzerinde durup geçmişe koca bi çizik atıcaksın...daha yaşın çok genç koca bi ömür var önünde mutlu olmak için geç diil...(bu arada boşanma şartlarını yüksek tut gerçekten boşanmak istiorsa kabul etmek zorunda gerekirse boşanmanız çekişmeli olsun ama o sana yaşattıklarının bedelini ödemeli...)

beyazlale_87 .!.:

evet canım en doğrusu bu...çok sağlamsın seni taktir ediorum gerçekten...ve eşin hakkındaki düşüncem seninde dediğin gibi bişiler dank edicek ve sana geri dönmek isticek ama işte o zaman çoook geç olucak....çünkü o zaman geldiğinde sen onsuzda mutlu olduğunu anlıyacaksın kendi ayaklarının üzerinde durup geçmişe koca bi çizik atıcaksın...daha yaşın çok genç koca bi ömür var önünde mutlu olmak için geç diil...(bu arada boşanma şartlarını yüksek tut gerçekten boşanmak istiorsa kabul etmek zorunda gerekirse boşanmanız çekişmeli olsun ama o sana yaşattıklarının bedelini ödemeli...)

Genişletmek için tıkla...

Katılıyorum beyazlale_87... Onun dönüp dönmemesi umuduyla hayatımı geçirmek istemiyorum. Dönecekse şu an döner, onu da ancak çok özür dilerse kabul ederim, ama aylar sonra benim evim dağılmış, kendime yeni bir hayat kurmuş, belki bir işte çalışıyor olacağım. Bambaşka bir hayatım olacak bundan bir yıl sonra. O zaman akıllansa da dönse de ben onu tekrar hayatıma sokamam o saatten sonra. Belki de hiçbir zaman aklı başına gelmez, bir daha asla dönmez. Bunu düşünüp geçirmek istemiyorum hayatımı. Yeni bir hayata başlamak istiyorum. Ondan isteyeceğim maddi şeyler de yeni hayatımı kurabilmem için zaten. Malum, para olmadan ben nasıl başka bir eve taşınayım, nasıl yaşayayım, babamın da durumu çok iyi değil sonuçta. Eşimin de durumu çok iyi değil ama zamanında düşünseymiş. Eşim evlenmeden önce hep kısa süreli ilişkiler yaşadı, en az beş kızı birkaç ay çıkıp bırakmış. Ben de farklı değilmişim. Tek farkı, benimle evlendi ve 2,5 yıl beraber oldu. Ama şimdi tıpkı iki aylık çıktığı bir kız gibi sıkılıp hevesini alınca bırakmak istiyor. Bu bana kendimi o kadar kötü hissettiriyor ki. O yüzden bunun iki aylık bir ilişkiyi bitirmek kadar kolay olmayacağını öğrensin istiyorum.

Bu arada aklıma takılıyor, eşimin hiç arayıp sormaması garip değil mi? Tabi ki, hatır sormak için aramasından bahsetmiyorum ama sonuçta bundan sonra alacağımız kararlar, çizeceğimiz bir yol var, olayın maddi boyutu da var. Bunları eşimle konuşmamız gerekiyor sonuçta. Ben zaten ona "ben boşanmayacağım" demedim, onun boşanmak istemesini kabul ettiğimi belirttim. Bu durumda beni araması oturup bundan sonra dava sürecini vs konuşmamız gerekmiyor mu? Görüşüp konuşmadan nasıl olacak ki?

iyide neden olduki simdi bu?BASka kadinmi var seni sevmiyormus sende kumas parcasisin ya sevince alir sevmeyince birakir sinize cok sinirlendim....kac yillik evlisiniz bosanma nedeni tam olarak ne?sizi neden sevmiyormuski evlilik böyle basitmiymis esiniz cocuk galiba!!!buyusunde gelsin bu ne yaa

zekiyim .!.:

iyide neden olduki simdi bu?BASka kadinmi var seni sevmiyormus sende kumas parcasisin ya sevince alir sevmeyince birakir sinize cok sinirlendim....kac yillik evlisiniz bosanma nedeni tam olarak ne?sizi neden sevmiyormuski evlilik böyle basitmiymis esiniz cocuk galiba!!!buyusunde gelsin bu ne yaa

Genişletmek için tıkla...

15 aylık evliyim canım. Başka kadın olduğunu sanmıyorum, bunu kanıtlayacak hiçbir şey de yok ama kesin yoktur da diyemem varsa çıkacak ortaya zamanla. Evlendik evleneli hep sorunlar yaşadık, eşim çok sorumsuz ve ilgisiz bir insan, daha yeni evliyken bile hep arkadaşları, bilgisayar oyunları ya da futbol yüzünden ihmal etti beni. Ben ona uyum sağlamaya çalıştım, arkadaşlarıyla görüşmesini hiç kısıtlamadım, hatta 1 aylık evliyken her hafta 3-4 tane adam (arkadaşları) gelip evimizde kalırdı sabahlara kadar pc başında oyun oynarlar maç izlerlerdi. Sesimi çıkarmadım. Onunla hiç sevmediğim halde futbol maçlarına bile gittim sırf beraber vakit geçirelim diye. Ailesiyle çok sık görüşmek istiyordu hiç sesimi çıkarmadım, hep ailesine gittim, onları evime çağırdım, elimden geleni yaptım. Beni tanısanız görseniz inanın daha çok üzülürsünüz halime. Ben üniversite mezunu, İzmirli, gerçekten hoş bir bayanım, hiçbir zaman bakımsız dolaşmadım. (Kendini beğenmişlik gibi algılamayın, asla öyle kibirli biri değilim ama kendi değerimin de farkındayım). Ama eşimden ne güzel bir söz ne güzel bir davranış gördüm. Tek bir kere bile iltifat etmezdi bana, bir yere giderken güzel giyindiğimde vs herkes iltifatlar ederdi, eşime çok şanslısın, nasıl böyle bir kız buldun tebrikler derlerdi. (Ne olur kibirli biri olduğumu filan sanmayın ben sadece durumu anlatıyorum.) Ve yemin ederim, eşim bana bir kez bile güzel olduğumu söylemedi, doğru dürüst sevdiğini bile söylemezdi. Sadece sorduğum zaman sevdiğini söylüyordu ama davranışlarına hiç yansıtmıyordu sevgisini.

Bu süreçte hep ben ayrılmak istedim, hatta eşyamı toplayıp evden çıkmaya kalktım her seferinde eşim peşimden geldi ağladı hatta bir keresinde bayılmış taklidi yaptı gitmeyeyim diye. Ama davranışlarını da değiştirmedi, düzelmedi. Artık ben onu olduğu gibi kabullenmeye karar vermiştim, şikayet etmekten ayrılalım demekten vazgeçtim. Zamanla düzelir üstüne gitmeyeyim diyordum kendime. Ama en sonunda o çekip gitmeye kalktı bir ay önce. Ağladım yalvardım vazgeçti ama ondan sonra bana iyice ilgisiz davranmaya başladı. Artık geceleri de eve gelmiyordu, arkadaşlarında kaldığını biliyordum çünkü beni arkadaşlarının evindeyken arardı, yanında erkek arkadaşlarının sesini duyardım yani başka biri olduğunu sanmıyorum o yüzden. Bütün arkadaşları bekar ve sorumsuz tipler bu arada. Ve eşimi onların etkilediğini düşünüyorum. Daha birkaç haftalık evliyken bile arkadaşları gece 12'de eşimi ararlar hadi gezelim derlerdi ya da gecenin 2 'sinde evimize gelip bu gece buradayız dedikleri olurdu. Kısacası, eşim ben ona en son yalvarıp gitme dedikten sonra iyice değişti ve geçen hafta da "Artık seni sevmediğimi anladım, 2 aydır sana olan hislerim günden güne azaldı çok soğudum. Düzelmesi imkansız, boşanalım" dedi ve eşyalarını toplayıp ailesinin yanına yerleşti.

Ben eşimin bir anda böyle soğumasında bekar hayatına özlem duymasının etkisi olduğunu düşünüyorum. Eşimin işyerinde hep çok genç insanlar çalışıyor, daha okulu bitmedi, etrafında hep bekar gezen tozan gününü gün eden arkadaşları var. Adam dışarı çıkıyor herkes lay lay lom, eve geliyor sorumlulukları aklına geliyor. Artık evliliğin sorumluluğunu kaldıramadı bence. Zaten bana hep çok yorulduğunu ve yaşlı hissettiğini, hayatını yaşayamadığını söylemeye başlamıştı. Kısacası, aşık oldu heves etti beni de kendisine bağladı ve evlendik. Baktı evlilik kolay değil, bekarken olduğu kadar rahat yaşayamayacağını anladı, şimdi de çark ediyor beni sevmediğini düşünüyor ve boşanalım diyor. Onun için bu kadar kolay yani... Olan bana ve hayallerime, geleceğime, mutluluğuma oldu :1no2:

Ben de çok sinirli ve üzgünüm. Uzun yazdım ama durumumu anlatmak istedim. Çünkü açtığım konular uzun, konularımı bilmeyen arkadaşlar da bu mesajımda herşeyi kısaca öğrenebilir.

canım oda hiç boşanmadı kii sen ilk olacaksın oda yedi bir nane ama nasıl hazmedecek bilmiyor
şimdi birilerinden akıl alıyordur bence biraz korkuyordur sen boşanmak istediğin için kolay olacak sanıyor ama snein beklentilerin olacağından falan haberi yok daha. tavsiyeler alacak eşden dostan belki senin başvurmanı bekleyecek falan ama hemen aramayabilir. çünkü daha kendiside ne istediğini bilmiyor o bekar arkadaşları evlenip senin eşine elveda dediği zaman biraz aklı bali insanlar eşini boşandığı için uzak duranlar çocuğuyla beraber gezen aileler gördükçe aklı başına gelecek..

Punchshe .!.:

canım oda hiç boşanmadı kii sen ilk olacaksın oda yedi bir nane ama nasıl hazmedecek bilmiyor
şimdi birilerinden akıl alıyordur bence biraz korkuyordur sen boşanmak istediğin için kolay olacak sanıyor ama snein beklentilerin olacağından falan haberi yok daha. tavsiyeler alacak eşden dostan belki senin başvurmanı bekleyecek falan ama hemen aramayabilir. çünkü daha kendiside ne istediğini bilmiyor o bekar arkadaşları evlenip senin eşine elveda dediği zaman biraz aklı bali insanlar eşini boşandığı için uzak duranlar çocuğuyla beraber gezen aileler gördükçe aklı başına gelecek..

Genişletmek için tıkla...

Aklı başına gelir mi bilmiyorum Punchshe'cim, şu an o benden daha fazla boşlukta bence. Yani ben ondan daha çok üzgünüm ama boşlukta hissetmiyorum, o da umursamıyor gibi duruyor ama eminim boşlukta ve ileride yaşayacağı acıdan haberi yok. Ben biliyorum ki, bir süre çok acı çekeceğim, çok zor günler aylar yaşayacağım ama en sonunda hepsi geçecek ve yeni bir hayat kuracağım. Ama o tam tersi, zannediyor ki artık hep özgür olacak mutlu olacak. Aylar sonra, artık ben acılarımı unuttuğumda, bu sefer o farkedecek yaptığı hatayı ve acı sırası ona gelecek. Yine de beddua etmek istemiyorum. Beddua etmek çok yanlış, gelir beni bulur bedduam. Ama içimden "Allah bana yaşattığı mutsuzluğun bin beterini ona versin" demek geliyor, inkar edemem bunu. Ama yine de kendimi tutuyorum, onun için de kötü düşünmemeye çalışıyorum.

canım ya rabbim hayırlısıyla seni kurtarsın eminim hala seviyosun ve çok zor geçecek ama evli biadam gece arkadaşlarıyla geziyo hadi biderece desem bide onları eve toplayıp sabahlıyo yani buadam dediğin gibi evliliğin sorumluluk ve gereklerini bile anlayamamış tabiki arkadaşları varsa öyle biyaşama alışmışsa lap diye kopamaz ve sen buna bile evet diye katlanmışsın ama ondan bu evlilik için bi çaba gelmişmi daha bi ayda bide çoluk çocuk olmuş olsa neler çekerdin ben ce bekle biraz daha ama umut ederek değil ayrılınca naparım nasıl iş bulurum diye uğraşarak bekle ve boşan çünkü anlattığın kadarıyla buadam yaşlansada düzelmez ve sen iyi düşün iyi düşünene yaradan yardım eder
ve inşallah aklı başına gelir ama o nun aklı başına geldiğinde senin çok güzel bi yaşamın olur ve kapına gelince bu adam kimdiki diye bakar ve dinlemezsin bile bu adamı

tacem .!.:

canım ya rabbim hayırlısıyla seni kurtarsın eminim hala seviyosun ve çok zor geçecek ama evli biadam gece arkadaşlarıyla geziyo hadi biderece desem bide onları eve toplayıp sabahlıyo yani buadam dediğin gibi evliliğin sorumluluk ve gereklerini bile anlayamamış tabiki arkadaşları varsa öyle biyaşama alışmışsa lap diye kopamaz ve sen buna bile evet diye katlanmışsın ama ondan bu evlilik için bi çaba gelmişmi daha bi ayda bide çoluk çocuk olmuş olsa neler çekerdin ben ce bekle biraz daha ama umut ederek değil ayrılınca naparım nasıl iş bulurum diye uğraşarak bekle ve boşan çünkü anlattığın kadarıyla buadam yaşlansada düzelmez ve sen iyi düşün iyi düşünene yaradan yardım eder
ve inşallah aklı başına gelir ama o nun aklı başına geldiğinde senin çok güzel bi yaşamın olur ve kapına gelince bu adam kimdiki diye bakar ve dinlemezsin bile bu adamı

Genişletmek için tıkla...

İnşallah dediğin gibi olur, aklına başına gelir, ben de onu umursamam. Ben iyi düşünmeye çalışıyorum ama kızgınım. Belki siz de kızacaksınız bana, çocukça düşünüyorsun diyeceksiniz ama benim durumumu yaşayan bilir. İstiyorum ki, bir gün geri gelsin ve ben onu istemeyeyim, bu sefer de o acı çeksin, pişmanlıktan kıvransın istiyorum. Çünkü gururumu çok kırdı. Bu saatten sonra onunla bir gelecek olmaz ama sırf reddetmek için bile olsa aklı başına gelsin, aylar sonra bile olsa kapıma gelsin sürünsün istiyorum. Böyle düşündüğüm için kendime kızıyorum, siz de kızmayın ama :1rolleyes: Çünkü hepimiz insanız ve ne kadar mantıklı düşünmeye çalışsak da insan olmaktan kaynaklanan zaaflarımız oluyor, intikam duygusu gibi. Çünkü sevdiğiniz insanın sizi kırması, yüzünüze "seni artık sevmiyorum" demesi ve siz ağlarken çekip gitmesi terketmesi çok ağır geliyor insana. Gurur yapıyorum ben de. Ama sürekli onun döneceği günü, intikam almayı filan düşünüp kendimi zehirlemek istemiyorum. Bu düşüncelerimden arınmaya çalışıyorum.

BEBEKKAFA .!.:

eski konularınıza şöyle bir göz attım...sanırım aşırı kıskançlıkla eşinizi boğmuşsunuz....bu da zamanla sevginin azalmasına,soğumasına sebep olmuş....bilemiyorum dediğim gibi sadece biraz göz attım konularınıza....

zor bir durum...hakkınızda hayırlısı olsun....:teselli:

Genişletmek için tıkla...

Benim de hatalarım oldu, bu ayrılıkta benim payım yok demiyorum. Bu da acı veriyor zaten, belki üstüne gitmeseydim bu kadar yormazdım onu, belki böyle olmazdık. İnanın kendimi o kadar suçluyorum ki. Eşimin bir zamanlar var olan sevgisini kaybettim diye kahroluyorum, ama herşey iki tarafın hatasındandı. Ama olan oldu ve hatalı da olsam yine de onun son dönemdeki davranışlarını haketmiyorum.

matahari_ .!.:

İki gündür babamın evindeydim bugün eve geldik tekrar, eşime haber vermiştim o da ben yokken gelip kıyafetlerini vs almış. Ama çoğu eşyası duruyor, ben tüm kıyafetlerini alır zannediyordum. Eşim hiç aramıyor beni zaten, ailesinin de aradığı yok, ablası aradı sadece ben de açmadım konuşmak istemedim. Ama bir noktada ailelerin de konuşması gerekiyor bence. Dava konusuna gelince ben de aradayım aslında ama şöyle düşündüm, ben eşimin dava açmasını bekleyeceğim, anlaşmalı boşanmayı kabul edeceğim ama şu an çalışmıyorum ve eşimden maddi taleplerim olacak, davasını açsın beni çağırsın eğer şartlarımı kabul ederse anlaşmalı boşanırız ama sorun olursa uzasın. Paracı olduğumdan filan değil ama hem çalışmıyorum, hem yeni bir hayat kurmam gerek, sonuçta taşınacağım, iş arayacağım, bunlar hep masraf. Ayrıca eşim biraz maymun iştahlı olmasının bedelini ödesin gerekirse. Yani aşkımdan ölüyorum evlenelim, vazgeçtim artık sevmiyorum boşanalım. Benim başıma gelen buydu tam olarak ve ben daha 25 yaşındayım bu kadar kolay mı benim hayatımı yakması? Evlenirken, çok sevdiğini söylerken neden düşünmedi gün gelip sıkılacağını sevgisinin biteceğini? Ben 15 ayda benden soğusun diye evlenmedim ki...

Genişletmek için tıkla...

evet canım benim ya çok haklısın zaten ben davayı sen açma derken işte tamda bundan bahsettim biraz zorluk çeksin bakalım beyefendi bütün haklarını ara gerekirse süründür çalışmıyormuşunda zaten şuan masrafın olacak tabiki oyüzden elinden geleni yap canım tek celsede boşanıpta meydanı ona verme rabbim yardımcın olsun bitanem Allaha emanet ol...opuyorumnanaktan

matahari_ .!.:

Benim de hatalarım oldu, bu ayrılıkta benim payım yok demiyorum. Bu da acı veriyor zaten, belki üstüne gitmeseydim bu kadar yormazdım onu, belki böyle olmazdık. İnanın kendimi o kadar suçluyorum ki. Eşimin bir zamanlar var olan sevgisini kaybettim diye kahroluyorum, ama herşey iki tarafın hatasındandı. Ama olan oldu ve hatalı da olsam yine de onun son dönemdeki davranışlarını haketmiyorum.

Genişletmek için tıkla...

mutlaka karşılıklı hatalar vardır..kendinizi suçlamayın artık bence...olan olmuş,bu noktaya gelinmiş,keşke demek size acı vermekten başka bi işe yaramaz...bu saatten sonra hayırlısını dileyin.....

zaten eğer kurtarılacak bir durumsa bi şekilde konuşur halledersiniz ama olmuyorsada zorlamanın alemi yok....

herşeyin bir sebebi vardır hayatta,hep buna inanırım....

Katılıyorum, herşeyin bir sebebi vardır, kadere bırakıyorum artık. Demek ki, benim için böylesi daha hayırlıymış. Zaten inanın, şu an benim de sevgim çok azalmaya başladı. Artık güzel günleri değil, hep bana yaptıklarını, her gün ağlattığını, umursamazlığını düşünüyorum ve bunları kendime çektirdiğim için kızıyorum kendime. Ona karşı sevgiden çok öfke hissediyorum artık, kimsenin gururumu bu kadar ezmeye hakkı yok. Yavaş yavaş hayatımı kuracağım ve bundan sonra benim için çok daha güzel bir hayat olması için dua ediyorum artık, o olmadan, daha mutlu bir hayat...

Bu kararı verdikten sonra da (yani artık onu istemediğimi, onsuz ve bekar olarak devam etmek istediğimi anladıktan sonra) bugün kendisine bir mesaj attım, çok soğuk bir şekilde ona ayrılık konusunda hak verdiğimi, bitirmek istediğimi, gelip kalan eşyalarını istediği zaman alabileceğini yazdım. Bir süre ayrı kalıp hiç görüşmememizin de daha doğru olacağını söyledim. Mesajın sonuna bir de formalite icabı "umarım bundan sonra arkadaş kalırız" yazdım. Cevap gelmedi tabi ki, beklemiyordum zaten. Bu bir süre için onunla son iletişimim, bir daha kesinlikle aramayacağım zaten.