değilimBekarmisiniz peki?
İşte tam ta buna göre yaptım yorumumu aradaki inci ayrıntıyı anlayamadınız sanırım eski konuları okusanız ne demek istediğimi anlarsınızÇocuk varsa mantığın yok.
Bende bunu diyorum kendim için yorumumda en altta bunu yazdım.Ama vereni de kınamam şartlarını bilmiyoruz dedimBabaya velayetmi bu benim için kabul edilebilir bişey değil.
Yanlış anlamadım aynı sizi anlıyor ve katılıyorum yazdıklarınızaUmarım beni yanlış anlamazsınız iyi akşamlar.
eski kocalar mutlaka evleniyor. çocukla en çok zaman geçirmesi gereken baba iken nedense üvey anne oluyor. evlendiği kadın iyi biri ise çocuğum onu anne kabul eder ve beni gitgide unutur. beni yetiştiren o kadın sen değilsin der. kendi doğurduğum 10 yıl baktığım çocuğun sen bana ne yaptın ki hepsini üvey annem yaptı demesi kötü. burada bir kadın var. üvey çocuğunu çok seviyor. çocuk daha ikinci haftada ona anne demeye başlamış. çünkü çocuk sevgi arar. bakımvereni kimse onu anne kabul eder. hem de inanılmaz hızla. yani 10 yıl baktım ben öz anneyim benim yerim özel diye bir şey yok. o yüzden bırakamam.
evlendiği kadın kötü biriyse çocuk travmatize olur. dışlanma yok sayılma göz devirme. dövme sövme gibi iğrençlikleri saymıyorum bile. mesela kız çocuğu regl olacak. baba kızına regl döngüsü ped nasıl değiştirilir bunları anlatmak için üvey anneyi yollayacak. oğlunun sevgilisi ile buluşmak için okuldan kaçtığını ancak okuldan aranınca fark edecek. git okulla konuş diye üvey anneyi arayacak. şimdi çok iyi gözlem yapan rolleri harika bölüşen empatik ve duygulardan konuşan bir adam var ise ondan zaten boşanılmaz. eğer boşanıldı ise çocuk emanet edilir çünkü kadınsız tek bakar. ama boşanılan düz adam ise kadınsız bakamıyor. çocuğu besliyor evi ısıtıyor harçlık veriyor arada futbol mutbol falan oynuyor. zannediyor ki tamam işte. geriye kalan her şeyi üvey anne üzerine atıyor. çocuğun yemesi içmesi dersleri kursu temizliği gibi şeyler, varsa travmaları okbsi depresyonu isyanları kimlik arayışı ergen sancıları varsa kişilik bozukluğu, derslerinin kötü olması, oyun bağımlılığı ..... üvey annede dediğim gibi iyi bir insan değilse amannnnn dünyaya bir kere geldim banane babası ilgilensin anası baksaydı attı başıma diyor ve uğraşmıyor. çocuğum o evden ruhsal olarak yara alarak çıkar.yetişkin olduğunda ömür boyu beni suçlar. bu kadar suçlanmayı kalbim kaldıramaz. o yüzden bırakamam.
Erkekler için her şeyin kolay olduğunu bilip, söyleyip, her türlü kadını,anneyi suçlu çıkarmak.
Kadının üstünde bir sürü baskı, sorumluluk varken hatasız yaşamasını beklemek. Küçükken bıraksa vicdansız olur büyüyünce bıraksa bencil olur.
Çünkü kadın, anne her türlü suçludur.
Ama baba olmak öyle değil.
O yüzden bu toplumda çocuk yetiştirmek sadece annenin sırtına binen bir yük olarak kalacak. Evlilik içinde de evlilik bittiğinde de.
Sizinle karşılıklı bir diyaloğa girmek istemiyorum cidden.Kadın evlenirken de baskı altında, evlenmek toplumsal bir gereklilik olarak dayatılmış, "35 yaşına geldin evde kaldın" denilen erkek yokken, o müzmin bekar olurken kadın "evde kalmış, kimse istememiş" olur.
Evlendiğinde eşten tut ailelere, akrabalara, çevreye dek kadına "neden çocuk olmuyor, hadi biyolojik yaşın geçiyor" denir.
1 çocuk yapana "ne kadar bencilsin ikinci çocuğu neden yapıp kardeş vermiyorsun?" denilir.
Boşandıktan sonra da hayli hayli devam eder.
Kadın olmak suç değil, fakat tüm bu süreçlerde maalesef kadının da sorumluluğu var.
Kadının da aklı var, ben kadınları akılsız ve daimi kurban görmeyi reddediyorum. Burada şiddet, aldatmanın, maddi sorunların gırla gittiği evliliklerde bile hamile nasıl kalırım yolları aranıyor ya da evlenir evlenmez çocuk yapılıyor. Kadın şimdi şartların kurbanı mı oluyor kendi seçimi mi?
Ben 35 yaşımda evlendim mesela, bazı arkadaşlarım bu yaşa gelmeden panikle gözlerini kapatarak evlendiler, benim evlendiğim yaşta çocukla boşandılar. Aile baskısı ya da maddi zorunlukları yoktu, fakat "evlenmemiş" ya da "anneliği deneyimlememiş" olmak istemediler. Yük olarak bahsettiğimiz şeyler her zaman baskı mı yoksa seçimlerin sonucu mu düşünmek lazım.
Hani burada popüler bir soru var: "Böyle bir adama neden çocuk?" Çok iyi açıklayan bir cümle.
Ben tavrınızı tam olarak anlayamadım. Sizi kırdığım ya da saygısızlık yaptığım bir durum olduysa da bana belirtebilirsiniz özür de dilemekten çekinmem.Sizinle karşılıklı bir diyaloğa girmek istemiyorum cidden.
Annelik üzerine annelerden çok daha fazla olan "engin" bilgi ve her koşulda kadını suçlu bulacak argümanlarınızla diğer arkadaşlara yol gösterin.
Siz ve harika hayatınız,seçimleriniz zerre ilgi alanımda değil.
Çocuklar için en sağlıklısı anne ve babanın 'bir arada ve anlasabildikleri' senaryo. Boşanma durumunda da çocuğun yaşı ve yararı gözetilerek karar verilir. Otomatik, her şart ve koşulda anne alsın demek bana doğru gelmiyor.Evliliğin içinde eşinizle sorun yaşarsanız, mutsuz olsanız, çocuğunuza olan tahammülünüz bile farklı oluyor yahu. Çünkü insansınız. Bazıları robot gibi bir bakis açısıyla yaklaşıyor şu çocuk, annelik konularına, cidden sinir oluyorum. Yaşamadığiniz şeyler üzerinden sıfır hatasız kararlar alınması gerektiği ile ilgli yorum yazılması ne kadar kolay. Baba her şeyi yapar, hayatına devam eder, anne asla yanlış yapmadan, kendini düşünmeden, insanı tepkiler vermeden kendini adayan taraf olarak yaşamak zorunda.
Ondan sonra bu toplumun erkekleri olgunlaşmiyor sorumluluk almıyor oluyor. Şurada okumuş, eğitimli kadınlar bile kadına, anneye yüklüyor tüm sorumluluğu, erkekler niye yorsun kendini.
Sizin için çocuklarınızı babaya vermek doğru ise hatta bu aksiyonu aldıysanız neden konu açıp sordunuz ki? Doğrular kişiye özeldir genel değildir.Merhaba herkese toplu cevap vereyim.
Guzel arkadaslik ettigimiz ama evet kadin olarak var olmadigim ve iki kez aldatildigim ,disardan muhtesem gorunen bir evlilikti bizimki. Ve bosandik ,yine o istedi ve bukez cok keskindi karari.Ben ailem dagilmasin istedim razı geldim icimdeki yanlizliga. Ama o vazgecmedi.Maddi manevi neyim varsa koydum ortaya.Ama en basit isteklerim icin bile yapamam dedi.Ornegin arada basbasa yemek yemeyi istemek gibi.Neyse bitti gitti
Ben ozel sektordeyim ve isim geregi 2 aksam gun olamiyorum evde ve cok yogun calisiyorum.Isimiz mudurun iki dudagi arasinda neyazikki.
Bosanma suresince 4 ay benimleydi cocuklarim ama neredeyse her aksam mac izlerken,top oynarken,yada ders vs hep babalarını aradılar evde.Ben duygusal ihtiyaclarini ve ve evin duzenini saglardim ,oda hep iyi bir baba oldu ve guzel eglenceli vakit geciriyorlardi.Ama oda yemek temizlik vs beceriklidir.
Bosanma asamasinda herseyi hesaplamak zorunda kaldim duygusal maddi manevi olarak ki istedigimiz nafakayida kabul etmedi.Sonrasi cocuklarlada konusup buna karar verdik. Ve evden valizimle ciktim suan bir duzenim yok,onlarin duzeni bozulmasin babasiz kalmasinlar istedim.Malumunuz erkekler bosandiktan sonra once eşi sonra cocuklarini unutuyor , en iyisi bile.
Ben hergun ariyor,haftaici yemege cikariyorum,oglen aralari haftasonlari ,elimden gelen her an goruyor goruusuyorum.Boylece hem babalari hep yanlarinda,bende 10 dk uzaklarinda ve her firsatta onlarlayim.
Gitse unutacakti bir sure sonra , belki evlenecekti ,hatta yeniden baba olacakti.Bilemiyorum belki yine olur ama cocuklarim ki erkek cocuklar baba modeliyle guveniyle olmali mutlaka,psikologlada surekli goruserek bu karari aldım.
Cevrem yadirgamadi cokta onemli degil cevre.Benimde flört,ozgurluk yada yeniden evlenme niyetim hic yok.Cocuklarima söz verdim bu konuda onlar yolunu cizene dek kimseyi gormeyecekler yanimda.
Zaman ne getirir bilemiyorum belki hatalar anlaşılır ve yeniden aynı çatı altında oluruz hepberaber rabbim bilir.Belki hersey eskisindende iyi olur.
Ama cocuklarim bu karari iyi karsiladilar.Cunku hem babalari her an onlarla ve garanti isi maasi var,hem duzenleri bozulmadi,hemde ben her firsatta onlarla olmaya cabaliyorum.
Neden sordum bu soruyuda sanirim annelik icgudusu ile hala yanlismi dogrumu sorguda yuregim.
Çocuklar babayı istedi yani.? Sizle yemek bile yemek istemeyen adamla yeniden aynı çatı altına girmeyi umut etmek Ay ne bileyim çok saçma geldi herşey banaMerhaba herkese toplu cevap vereyim.
Guzel arkadaslik ettigimiz ama evet kadin olarak var olmadigim ve iki kez aldatildigim ,disardan muhtesem gorunen bir evlilikti bizimki. Ve bosandik ,yine o istedi ve bukez cok keskindi karari.Ben ailem dagilmasin istedim razı geldim icimdeki yanlizliga. Ama o vazgecmedi.Maddi manevi neyim varsa koydum ortaya.Ama en basit isteklerim icin bile yapamam dedi.Ornegin arada basbasa yemek yemeyi istemek gibi.Neyse bitti gitti
Ben ozel sektordeyim ve isim geregi 2 aksam gun olamiyorum evde ve cok yogun calisiyorum.Isimiz mudurun iki dudagi arasinda neyazikki.
Bosanma suresince 4 ay benimleydi cocuklarim ama neredeyse her aksam mac izlerken,top oynarken,yada ders vs hep babalarını aradılar evde.Ben duygusal ihtiyaclarini ve ve evin duzenini saglardim ,oda hep iyi bir baba oldu ve guzel eglenceli vakit geciriyorlardi.Ama oda yemek temizlik vs beceriklidir.
Bosanma asamasinda herseyi hesaplamak zorunda kaldim duygusal maddi manevi olarak ki istedigimiz nafakayida kabul etmedi.Sonrasi cocuklarlada konusup buna karar verdik. Ve evden valizimle ciktim suan bir duzenim yok,onlarin duzeni bozulmasin babasiz kalmasinlar istedim.Malumunuz erkekler bosandiktan sonra once eşi sonra cocuklarini unutuyor , en iyisi bile.
Ben hergun ariyor,haftaici yemege cikariyorum,oglen aralari haftasonlari ,elimden gelen her an goruyor goruusuyorum.Boylece hem babalari hep yanlarinda,bende 10 dk uzaklarinda ve her firsatta onlarlayim.
Gitse unutacakti bir sure sonra , belki evlenecekti ,hatta yeniden baba olacakti.Bilemiyorum belki yine olur ama cocuklarim ki erkek cocuklar baba modeliyle guveniyle olmali mutlaka,psikologlada surekli goruserek bu karari aldım.
Cevrem yadirgamadi cokta onemli degil cevre.Benimde flört,ozgurluk yada yeniden evlenme niyetim hic yok.Cocuklarima söz verdim bu konuda onlar yolunu cizene dek kimseyi gormeyecekler yanimda.
Zaman ne getirir bilemiyorum belki hatalar anlaşılır ve yeniden aynı çatı altında oluruz hepberaber rabbim bilir.Belki hersey eskisindende iyi olur.
Ama cocuklarim bu karari iyi karsiladilar.Cunku hem babalari her an onlarla ve garanti isi maasi var,hem duzenleri bozulmadi,hemde ben her firsatta onlarla olmaya cabaliyorum.
Neden sordum bu soruyuda sanirim annelik icgudusu ile hala yanlismi dogrumu sorguda yuregim.
Son cumleniz okadar dogru ki tesekkur ederim.Insaniz duygularimiz egolarimiz var.Aşırı kişisel bir durum sizin açınızdan, doğrusu yanlışı yok, hepsi duruma özel yorumlanabilir.
Birebir örnek verebilirim. Eşimin ilk evliliğinden olan çocuğu. Anne asla velayeti vermedi. Cesedimi çiğnersiniz noktasındaydı baba istediğinde. Fakat "çocuğu iki kişi yaptık boşandık, adam gitti yeni hayat kurdu, evlendi kadınla bekar çocuksuz hayatı yaşıyor; bu çocuk bana kaldı ben cezalandırıldım ben evlenemiyorum, özel hayatım olmuyor" diye günden güne hırslanacak bir yapınız varsa çocuğu kesinlikle ama kesinlikle babaya verin. Bizdeki durum buydu.
Çocuk yanımızda 1 ay kalmaya geliyordu, 10. gün "anneme gidicem, çok özledim, rüyamda görüyorum" diyordu. Biz aramasına izin vermiyorduk çünkü "çocuğu siz başınızdan atıyorsunuz" diye küfür kıyamet kopuyor, asla almaya gelmiyordu. Daha kötü oluyordu. En son çocuk bizden gizli telefon etmiş, ağlamış, özledim demiş 15 gün daha almadı. Maksat biz çocuklu olalım, güya intikam işte. Geçen yaz da çocuk yaz tatilinde 4 ay boyunca başka bir şehirde bir akrabaylaydı, anne çok yoğun çalışıyormuş, vakti yokmuş. Eminim o çocuk 15 günden sonra kötü olmuştur. Fakat yapacak bir şey yok. Anne de kendince "bekar" olmayı hak ettiğini düşünüyor.
Bu anlattığım örneğe dönecekse kesinlikle verin, sakın "anneyim ben gibi arada gelen duygusal çöküşlerle" ya da "çocuk annede kalır" diye toplumsal baskıyla çocuğu vermemezlik yapmayın. Verecekseniz de boşanır boşanmaz verin, çocuk bir düzen kursun. Deneme tahtası yapmayın.
Bu konular çok kişiseldir. Baz alabileceğiniz tek durum içinizde bundan sonra çocuklu olarak hayatınıza devam edecek olmanız sizde bir öfke, haksızlık, adaletsizlik duygusu yaratıyor mu? Buna odaklanın.
Her kelimeniz okadar dogru ki "Kadin =Toplum dayatmaları" dogru karar bile veremiyoruz bunlardan dolayı.Erkekler için her şeyin kolay olduğunu bilip, söyleyip, her türlü kadını,anneyi suçlu çıkarmak.
Kadının üstünde bir sürü baskı, sorumluluk varken hatasız yaşamasını beklemek. Küçükken bıraksa vicdansız olur büyüyünce bıraksa bencil olur.
Çünkü kadın, anne her türlü suçludur.
Ama baba olmak öyle değil.
O yüzden bu toplumda çocuk yetiştirmek sadece annenin sırtına binen bir yük olarak kalacak. Evlilik içinde de evlilik bittiğinde de.
Çocuklar babayı istedi yani.? Sizle yemek bile yemek istemeyen adamla yeniden aynı çatı altına girmeyi umut etmek Ay ne bileyim çok saçma geldi herşey bo
Son cumlemi okudunuzsa anlayabilirsinizSizin için çocuklarınızı babaya vermek doğru ise hatta bu aksiyonu aldıysanız neden konu açıp sordunuz ki? Doğrular kişiye özeldir genel değildir.
Vermişsiniz çocukları bitmiş gitmiş bir düşünceden çıkmış eyleme dönüşmüş durumda.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?