VELAYETİ BABAYA BIRAKMAK

Sorun yok o zaman. 10 kişi evladımı vermem der 1 kişi çıkar iyi yapmışsın oh der siz de rahatlamış olursunuz o halde
Amac rahatlamak diyerek bunu bukadar basite indirgemeniz.Birsey diyemem tabiki.Rabbim kimseyı sınamasın ikilemlerle zor kararlarla.Iyigunler
 
Tesekkur ederim
 
Tamda foruma girdigimde bir konuya denk geldim "Babalarinin cocuklarini aramamasi " 17 gundur aramiyormus.
Sebep tamda bu degilmi zaten.
 
Şimdi babaları evlenmesin diye çocukları bırakmış diye düşünenler olur. Siz çocukları alsaydınız, babaları evlenip aylarca görmeseydi babaları sorgulanmazdi doğru düzgün.

Onlu yaşlarda erkek çocukları gayet babalarıyla kalabilir.
Benim 9 yaşındaki kızım işi sebepli birkaç gün babasını görmese, ağlayıp,sızlıyor, babasına kızıyor yarın erken gel eve seni özledim diye. Babalar çocuklar için bostan korkuluğu değildir, öyle olanlar zaten baba olamamıştır.
Sık sık görüşüyormussunuz. Sizin de bir düzeniniz yokken, çocukların babalarıyla kalması anormal bir durum değil bence.

Kendime nasılım diye sormadım demişsiniz. Onu da sorun. Kendinize de vakit ayırın. Hayatınızdan da vazgeçmeyin. Eski eşle barışmak üzerine de hayaller kurmayın derim nacizane.
 
Tamda foruma girdigimde bir konuya denk geldim "Babalarinin cocuklarini aramamasi " 17 gundur aramiyormus.
Sebep tamda bu degilmi zaten.
Aramayan babaya çocuk vermek babaya mı cezâdır çocuğa mı?
Ben çocuk gözünden bakıyorum farkımız bu..
 
Tesekkurler yorumunuza.Simdilik bir kiz arkadasimin evine yerlestim.En kisa zamanda duzen kuracagim insallah ve her firsatta cocuklarimlayim ve hatta babalarina arada hepberaberde olalim eksiklik hissetmesinler dedim.
Ama haklisiniz onunla yeniden demek yerine hayata yeniden tutunmak ve kendim cocuklarim icin mutlu saglikli bir anne olmak istiyorum demeliyim.
Bunu anlamalari zor cunku hep anne cocuklari alir,kendini bin parcaya boler hatta yeniden hayatta kurmaz ,baba bir sure sonra yok olur duzen kurar vs.Kimsede neden demez sorgulamaz.Buda toplumun kadina yukledigi baska bir sorumluluk ne yazikki.
 
Ya gerçekten şu yazdıklarınızda tek düşündüğüm şu oldu . Ebeveynlik bu kadar hesap kitap işi mi? Yani baba evde gerekli sorumluluklarını yapsın da bir insan çocuğuyla ilgili boşandığı zaman ama diğer ebeveyn bekar gibi yaşayacak ama kadın ve erkek henüz eşit değil diye bakıyorsa zaten çocuğu diğer ebeveyne teslim etsin lütfen . Bir çocuğa bakim vereceginiz süre 18 yıl . Bu sorumluluğu almak istemeyen bundan kaçan bosansam karşı tarafa kitlerim diye bakan ebeveyn olmasın.
Evet bir çocuğa evde anne lazım arkadaşım dünya üzerinde yaşayan tüm canlilarda durum böyle . Anne de insan lafı bana acımasızca geliyor mesela . Bu kadar hesap kitap peşine düşen çocuk doğurmasın. Benim çocuğum bosaninca başımdan postalanacak birşey değil . Kadın haklarıyla da bunun alakası yok insan olan doğurduğu çocuğa sahip çıkar . Bunun kadını veya erkeği yok . Babalarda elin taşın altına koysun diye çocuğunu bırakan kişinin anneligini sorgularim . Şartlar ve koşullar farklılık gösterebilir kadın gerçekten çok zorlu şartlardadir düzen kurmak için bırakır . Bunlar ayrı . Benim gözümde çocuğum asla pazarlık konusu değil . Benim annemden ananemden gördüğüm bu .
 
Her şey %50 eşit ise analık babalık ben niye tek başıma gebelikte öldüm öldüm dirildim ya fiziksel olarak babası da yasasaydı keşke adamlar sadece spermi veriyor başka bisey yok gebeliğe dair. Yemeğe temizliğe yardım etti gayet sıkıntı yok bir kez evde yemek yapamadım fiziksel acımı da almalıydı bu arada boşansak kesinlikle çocuğun velayetini almayı teklif eder iyi bir babadır bakar mı bakar işe götürür getirir çocuğu ama ben gibi olur mu? Olmaz. Adam eline alıyor çocuğu yalap şalap geliyor ay ne bileyim ya ben gibi olamıyor çok çabalasa da
 
Bence de 'insan' olan çocuğuna sahip çıkar. Benim itirazım bu insanlığın her zaman anneden beklenmesine. Zaten elli kadından biri belki çocukları babaya veriyor. Onu da taşlamak bence acımasızlık. Anne de insan bence evet. Anne iyi olmazsa cocuğa ne faydası olabilir? Kimin maddi manevi iyilik hali daha yüksekse, kim çocuğa daha faydalı olabilecekse cocuk onunla kalabilir tekrar söylüyorum ki eğer yaşı da uygunsa. Anne çocuğu olduktan sonra istekleri, duyguları, hevesleri otomatik olarak ölen bir canlı değil. Herkes koca arar, sevgili arar o yüzden çocuğu başından atmak ister gibi bir sürü sığ senaryo yazmış da. O kadar basit değil mesele. Anne o güne kadar yapamadığı, ertelediği birçok şeyi yapmak için de kendine alan açmak isteyebilir. Bir tarafa velayet vermek demek çocuğu terkedip gitmek anlamına gelmiyor. Ülkedeki en iyi liseler yatılı öğrenci kabulü yapiyor. 14 yaşında çocuklar kendilerine hayat kuruyor. En en iyi ihtimalle evlerine haftasonları geliyorlar. Yatılı okulda kalabilecek yaştaki bir çocuk babasıyla da kalabilir herhalde.

Çocuk anne için postalanacak bir şey değil. Ama baba için postalanabilir mi? Normal mi? Baba boşandıktan sonra ister evlensin, ister evlenmesin. Ne yaparsa yapsın. Sorun bekar gibi yaşaması değil. Çocuksuz gibi yaşaması. Bekar gibi yaşasın tabi. Ama bekar baba gibi yaşasın.

'Baba evde gerekli sorumluluğunu yapsın da', 'bu kadar hesap kitap peşine düşen çocuk doğurmasın' bu ifadeler birincil sorumluluğu anneye yüklüyor. Olabilir sizin fikriniz. Saygı duyuyorum. Ama ben böyle düşünmüyorum. Bu sorumluluk bana göre iki kişiliktir, ortaktır, eşittir. Nasıl ki ilgisiz, kötü babaların açığını anneler kapatıyor. Eğer anne de kötü ise baba annenin açığını kapatsın. Çocuğu babaya veren o berbat (!) annenin açığını o muhteşem (!) baba kapatsın. Zaten toplumun yüzde kaçı sanki.

Esimle ayrı degilim.Çocuğumu babaya vermedim. Aksine babası bana verdi bi süre Olur da yarın bir gün verirsem ve anneliğim sorgulanırsa o zamana kadar yaptıklarımla eminim eşimden daha geçer not alırım.
 
Sonuna dek katılıyorum.

Ben hayatım boyunca "babasının kızı/ babasının asker arkadaşı" diye tabir edilen kız çocuklarından oldum, ergenliğim annemle çatışmakla geçti, ve hala annemle karakter olarak çok zıtızdır. Babamla ergenliğimde kimsenin konuşamayacağı konuları konuşur, okulda bir olayım olsa onu arar, onla eğlenir annemi sıkıcı ve kuralcı bulurdum. Fakat o deli yaşlarda bile annem anneannemin hastalığı için ben lisedeyken 1 hafta şehir dışına gittiğinde yine babamla çok eğlenmeme ve yalnız hissetmeme rağmen annemin evde olmamasının verdiği soğukluğu çok net hatırlıyorum. Erkek kardeşim var, eşim var onlar da aynı fikirde kendi deneyimlerinden yola çıkarak.

Eşitlik altında bunu kabul etmemek bence kadını yüceltmiyor. Annelik kesinlikle baba ile aynı olamaz. Doğuma giden süreçte bile o canlı kadında büyüyor, gelişiyor.

Farklılıklar içinde de eşit olabiliriz. Hep söylediğim bu. Erkeklerin fiziksel güçlerinin bizimle eşit olmadığını hepimiz kabul ediyoruz, mesela eve gelen damacanayı eşimin takması beni zayıf yapmıyor. Çocuğumun da bana ihtiyaç duyması, hayat boyu benimle olması eşimi zayıf ya da kötü yapmaz. Eşitlik olarak benim damacanayı yüklenmemle eşimin emzirmeye kalkması benim için aynı saçmalık.

İnsan olarak bu açıdan bakmıyorsak anne ya da baba olmamayı da seçebiliriz.
 
Öncelikle sağlıkla büyütün bebeğiniziHaklısınız işin fiziksel kısmı komple bizde. İlk birkaç yıl da gerek emzirme gerek çocuğun duygusal ihtiyacı sebebiyle yine anneler ön planda olduğu için ilerleyen yıllarda babaların daha fazla sorumluluk alması gerekiyor bana göre
Şu an babası belki sizin yeriniz tutamaz. Ama zamanla siz olmadan da günler geçirebilmeliler. Yoksa çok yıpranırsınız bence. Ha derseniz ki hayır ben her türlü üstesinden gelirim. Olabilir tabi ki herkesin kendi fikri, yaşam biçimi. Herkes kendi anneliğini özgürce yaşıyor zaten.
 
İsteyip yapamamışta olabilir evet.
Kadın anne olunca mükemmel olmuyor, insani özellikleri, hevesleri, zayıflıkliklari uçup gitmiyor.
Özellikle belli bir yaş üstü çocuklar, onların da isteğine bağlı olarak babayla yaşayabilir gayet.
Bir çocuk için babası neden bu kadar kolay vazgeçilir olsun?
Babaligin bu kadar yok sayılmasını anlamıyorum.
Kadınların çoğunluk kısmı çocukları bırakmıyor zaten ama o süreçteki bocalamalari bile hoş görülmüyor çoğunlukla.
Robot gibi yaşaması bekleniyor, en çokta kadınlar tarafından.
Babaannemin kadın kısmı şunu yapmaz,bunu yapmaz düşüncelerinde çok farklı değil hala durduğumuz nokta.
Velayeti geçtim, cocuklarin hafta sonu, tatil gibi zamanlarda dahi babaya verilmesini yanlış bulanlar var. Hele evliyse zaten adamın eşiyle olan evine çocuk götürmesi ne münasebet, otelde kalmali bir plan düşünmeli baba.

Ben etrafımda annelik konusunda rahat olarak bilinirim. Babalarıyla çocuklarım çok vakit geçirirler, memlekete gidip kalırlar bir hafta, on gün. 4 yaşından beri olan bir durum bu.
Hiç bensiz yapamazlar kafasında olmadım. Bana bir şey olsa, boşanma durumumuz olsa gözüm arkada kalmaz. Velayet vermem ama babalari yokmuş gibi de davranmam. Bu kadar annesiz olmaz, babada kim bakış açısını doğru ve sağlıklı bulmuyorum.
 
Son düzenleme:
Merhaba
Cocuklarının velayetini babalarına bırakan anneler varmı acaba ?
Vardir illa ama ben ölsem bırakmam yani gözümden sakindigim evladımı başka insanlara asla emanet etmem yaşları büyüktür 18 i gecmistir sorarım babanda mi kalmak istiyorsun bende mi diye ama küçükse asla bırakılmamalı kimse sizden iyi bakamaz sonuçta normal bir anne iseniz tabi
 
Kısım kısım haklısınız. Kimse çocuğun anneye ihtiyacı yok demiyor, süt bebeği babaya verilsin ya da anne velayeti babaya versin haftalarca, aylarca çocuğuyla görüşmesin demiyor. Neden olmasın deniyor.
Anneniz anneannenizin yanına gittiğinde oluşan soğukluğu ben de babam köye gittiğinde hissederdim mesela. Her akşam aynı saatte kapının çalmaması, o nefret ettiğim haber programlarının izlenmemesi bile üzücü gelirdi. Aynı şekilde eşim yurtdışındayken arkadaşlarımızla ailecek görüştüğümüzde oğlumun babasının eksikliğini hissedip arkadaşlarımızın eşlerine yaklaşmaya çabalaması da başta çocuğum sonra da benim için çok üzücüydü. Kendimden yaşça epey küçük bir kardeşim var. Onun doğumundan birkaç yıl sonra babam emekli oldu ve başka ailevi sebeplerden bizden aylarca uzak kaldığı oldu. Köye daha fazla gitmesi gerekti vs vs. Maalesef bu da kardeşimin psikolojisini kötü etkiledi. Aralarındaki bağ, bizim babamla sahip olduğumuz bağla oldukça farklı. Herhangi bir ebeveynin yokluğu çocukları etkiler.

Benim burada karşı çıktığım şey annenin rolünün aşırı derecede yüceltilip babanınkinin de önemsizleştirilmesi. Babanın yokluğunun 'kabul edilebilir' bulunup, annenin velayeti babaya vermesinin çocuğuyla sürekli görüşmesi halinde bile 'dünyanın en büyük kötülüğü' olarak görülmesi.
 
Teşekkür ederim hepimizin evladı için inşallah
Ben çocuğumun benimle yasamasını isterim her zaman ama baba da bakıcıydı okuldu destek olabilir çocuğumun hayatımda ayak bağı olmasını düşünemem çok düşünerek yaptım içimde hiç annelik yoktu bir ömür benimle olacak bunu kaldırır mıyım diye çok düşündüm karar verdim.. elbet babayla birebir vakit geçirecekler zaten ben istemesem bile erkek çocuğu babamla erkek erkeğe takılcaz derler bana dilediği gibi gidip kalabilir ayrılmış olsakta işte komple verme kısmı içime hiç sinmeyen bir durum benim
 
Anlamadığınız şey ne biliyor musunuz benim için babasının babalık yapıp yapmaması mesele değil . Boşandığım anda benin için o adam el . Sorumlulukları benimle esitmis kideğilmiş bu benim derdim olmaz . Sadece çocuğum babasından dolayı yara almasın isterim . Sizi alıntılamamin nedeni de genellikle benim söylediklerimi alıp konuyu kadın haklarına bağlamaniz.

Kadın ve erkek eşitligiyle bir çocuğun annesinden ayrı kalmasinin ne alakası var? Yani bu konu benim için o kadar diğer konuların üzerinde ki kadının da ihtiyacı varmış o da insanmış bilmem ne bunlar bana ıvır zıvır geliyor . Ebeveyn olmak zaten dünyevi birçok ihtiyacını geri plana atıp bir çocuğa emek vermek demek . Bunun farkında olup hakkıyla yapabilecek olan çocuk sahibi olmalı. Evet dediğim gibi birinci sorumluluğu anneye yüklüyorum çünkü benim çevremde boşanan kadınlar hep çocuklarıni almış anneler .
 
Gerçekten anlamadigim kisim şu bir insan çocuğunu neden karşı tarafa atıp biraz da o ebeveynlik yapsın der. Büyük konusmakta istemiyorum çevremde de örneğini görmedim . Benim için bu dünyadaki en büyük eziyet çocuğumdan ayri kalmak olur
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…