Sevgili Merbur,
Tesekkur ederim yazdiklarina, biraktin sanmistim beni, niye yazmiyor artik diyordum kendi kendime..icerigi icimi acmasa da, tesekkur ederim destegin icin..Icerigi icimi acmasa da derken, yanlis anlama kotu seyler yaziyorsun demek istemiyorum, sadece gercekleri aslinda bilen ve bana haykiran sagduyumu daha net duymami sagliyorsun..Bu sabah neseyle kalktim, her sabah oldugu gibi once mesajlarimi, maillerimi ve facebookumu, bana ulasabilecegi heryeri kontrol ettim..hicbirsey bulamayinca nesem sondu..onun mailine baktim, yine orda okunmamis 3 mailimi gorunce,(diger maillerin okundugu halde) iyice kacti keyfim..Sonra kendime dedim ki, senin maillerini bile okumayan, senin bu kadar uzulup agladigini bilen ama umursamayan bir adama neden gonderiyorsun emeginin karsiligini, ne aman vazgeciceksin bu aptalliktan..bu turk filmi cevirmelerden..belki "karim yanimda, bak seviyor beni, destek oluyor" der diye mi..varsin demesin..ben bunu ispatlayan herseyi yatim zaten, hala demiyorsa varsin bundan sonra da demesin..Dun annesiyle konusurken annesinin anlattigi seyler icinden nedense aklimdan cikmayan bir cumlesi var, demis ki annesine "Benim kalbim yok artik, kalbimin yerine tas koydum, artik darbe almaktan biktim, herkesi kilictan gecirecegim" kadin bana bitirmedi dese de bu cumlesi aslinda herseyi anlatiyor da iste o da kendince yapici olmaya, benim de vazgecmemi engellemeye calisiyor..Ben vazgecmesem ne olur? bana bunda eza cefayi hak goren bir adami nasil affedebilirim ki, nasil ona tekrar guvenebilirim ki..En ufak hatamda bana sirtini donup gidecegini artik bilirken boyle bir korkuyla tekrar nasil evlilige devam edebilirim ki..Oyle yaktii ki canimi, artik ben onun icin hicbisey yapmayi dusunmuyorum..hala cok uzgunum, ama gececegini biliyorum..o coktan alisti bile benim yokluguma..eskiden ayakkabilarimi bile salonunun baskosesine koyup, bu kiz bu eve geri gelecek diyen, terliklerime bile prenses muamelesi yapan adam 2 kavgayla bu hale geldi..demek ki dusundugum kadar derin degilmis sevgisi..Eger herkes onun gibi olsaydi, dunyada evli insan kalmazdi sanirim..bosanma lafini 2-3 kez agzima aldigim icin "bu kadin beni eninde sonunda bosayacak, ne ugrasicam" psikolojisine kapilan, zaten 1-2 ay sonra kendisi yuzunden donmek zorunda kalacagim yere biraz erken geldim diye beni surekli suclayan..her "seni cok ozledim" dedigimde, "ben de seni ozledim" yerine "biraz sabir" diyen..ne desem "calisiyorum, deli gibi calisiyorum, seniin icin hayatimi ortaya koydum, ikimiz icin hayat kurmak cabasindayim" diyen ama yanina gitmem icin hicbir caba gostermeyen, benim icin canini ortaya koydugunu soyleyen ama beni kaybederken umursamayan, "iliskimiz kotu gidiyor, biseyler yapmamiz lazim" dedgimde bile "calisiyorum" diyen bir adama ben ne verebilirim ki daha..Ben onunla huzurlu olmak icin, dunyada en cok istedigim seyden, bebekten vazgectim..tek biz huzurlu olalim dedim..olmadi, olmuyor..ben onun icin herseyimi birakip gitmisken, hayallerimden bile vazgecmisken, onun hayatinda olan - ama olmamasi gereken- bircok seyi hazmetmisken, o benim 2-3 dirdirimi hazmedemedi, habersiz vedasiz cekti gitti ya, o dokunuyor bana en cok..Artik onun icin hicbisey yapmayacagim..Artik kendim ve ailem haric, kimse icin hicbisey yapmayacagim..bir yerden sonra yaptiklarin degersiz, anlamsiz oluyor..