- Katılım
- 12 Mart 2011
- Mesajlar
- 934
- Emoji Skoru
- 17
- Puanlar
- 68
Merhaba, ben 14 yıllık evliyim. 13 yaşında da bir kızım var. Aynı işyerinde tanıştık, haftasında söz yüzüğü aramızda taktık, bir ay sonra telefonda biz evlenmek için neyi bekliyoruz dedik, 15 gün sonra aile arasında sözü taktık 3 ay içinde de evlendik. 14 yılda hiç mi sıkıntımız olmadı ama hep başbaşa verip üstesinden gelebilmek için çareler ürettik. İkimizde 27 yaşındaydık evlendiğimizde. ben kendi evliliğim için tabii ki herkese göre değişir sevgiyle devam etmesinin nedenlerini şöyle sıralayabilirim
- 27 yaş gibi olgun bir yaşta evlenmek,
- Benim çalışıyor olmam kadının ekonomik özgürlüğünün mutlaka olması gerekir,
-eşimin gerçekten kadın-erkek eşitliğine inanıyor olması,(evlenmeden ben hayatımda hiç yemek yapmadım demiştim, eşim ben de yapmadım birlikte öğreniriz dedi ve gerçekten de hep beraber yaptık hala daha işten gelip birlikte mutfağa gireriz)
- eşimin hiç bir zaman ailesine beni ezdirmemesi, beni ailesine gitmeye,gelmeye zorlamaması,
- kızımızı büyütürken sadece benim çocuğum gibi davranmaması sabahlara kadar bereber sallayıp beraber uykusuz kalmamız
-benim çalışmama rağmen evde hep erkek olarak saygı görmesini sağlamam (babanın evdeki rolünü evimizde gördüğümüz babaya saygıyı eşime hissettirmem
-eşimin evişlerine yardımını kabul edip, ama hiç bir zaman gömleğim yok, çorabım nerde dedirtmeyecek düzen ve tertip kurmam,
- eşim beni ailesine karşı korurken ben de eşimin ailesine samimiyetle yaklaşmam,
-kızımızı büyütürken nasıl birlikte salladıysak şimdi de ergenlik sorunlarını eşimden saklamayıp Onun izin vermediğini gizlice izin vermeden kızıma baba otoritesini yaşatmam
-Her zaman sohbet edecek ve sorunlara espri üretip önemli olanın sağlıklı ve birlikte olduğumuzu birbirimize hissettirmemiz
tüm bunlara rağmen hiç mi tartışmamız küslüğümüz olmadı olmaz mı hangi kanalın syredileceği bile bazen tartışma konusudur hele de maaşlı insanlar için ayın son 10 günü suratların düştüğü anlardır ama her tartışmadan sonra birbirimize sarılıp ikimizde karşılıklı özür diledik
iyi bir evlilik ve doğru insanı buldum demek için doğru insan olmaya da çaba sarfetmek gerekir, erkeklerin zaman zaman doğalarından ve yetişme tarzlarından gelen kabalıkları ince ince işleyerek düzeltmelisin sen hayatımda gördüğüm en kalas adamsın dediğin anda biter, ev işlerinde onun yardımını aldığınızda sanki dünyayı kurtarmış gibi davrandığınızda kendi istekli olacaktır erkekler pohpohlanmaktan hoşlanır, annesi için asla olumsuz bir düşünce sarfetmeyeceksin hatta o eleştirdiğinde ailesini her daim ailesinden yana olursan, ailesi senin için olumsuz bişi yaptığında kesin senin yanında oluyor,
benim naçizane 14 yıllık tecrübelerim bunları öğretti bir daha dünyaya gelsen nasıl biriyle evlenirdin sorusuna aynı kişiyle evlenirdim cevabını birbirimizden habersiz verebiliyorsak doğru kişiyle evlenmişim ve Onun için doğru insanım diyebiliyorum.
maşallah gerçekten insanlar onca yıl çıkıp birbirinden emin olup da evlenmeye şüpheli yaklaşırken siz kısa sürede evlenmişsiniz bu bana göre büyük risk ama sanırım nasip kısmet ötelemiş sizi :) evlilik toz pembe değil ama kabus da olmamalı her şeyden önce eşinizle mükemmel bir arkadaşlığınız var anladığım kadarıyla nice güzel seneler geçirirsiniz inş beraber :)
kaynananız nasıl bir karaktere sahip neler yaşadınız biraz bahseder misniz?
